Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
101 www.vivo-book.com
– Gedək, – deyir Kristian və biz helikopterə sarı yollanırıq. Yaxından o daha böyük görünür, əvvəl göründüyündən fərqli olaraq. Mən gözləyirdim ki, o, idman avtomobilindən iki dəfə böyükdür, orda səkkiz yerlik kürsü var. Kristian qapını açır və mənə pilot yanındakı yeri göstərir. – Otur və heç nəyə toxunma, – ardımca helikopterə girərək deyir. Qapı gurultu ilə bağlanır, yaxĢı ki, hələ meydançanın hər tərəfində projektorlar yanır, yoxsa kiçik kabinədə heç nə görünməzdi. Yerimi rahatlayıram, Kristian isə kəmərləri bərkitmək üçün əyilir. Bu dörd bərkitmə nöqtəsi olan sistemdir, bircə mərkəzi toqqaya bağlanır. Kristian yuxarı boyun qayıĢını dartıb çəkir. O, mənə elə yaxındır ki, bir azca da əyilsə, burnum saçlarına dəyəcək. Ondan xoĢ qoxu gəlir və təmizlik saçır, amma mən ölümünə kürsüyə bərkidilmiĢəm və yerimdən tərpənə bilmirəm. Kristian mənə baxır və yalnız ona məlum olan zarafatla gülümsəyir. O, Ģəhvət oyadacaq qədər mənə yaxındır. O, yuxarı kəmərləri dartanadək nəfəsalmanı dayandırıram. – Hə, indi heç yerə qaça bilməzsən, – deyə Kristian pıçıldayır və onun gözləri adamı yaxıb-yandırır. – Nəfəs al, AnasteyĢa, nəfəs al. – O, nəvaziĢlə yanağıma toxunur, uzun barmaqlarını çənəmdə gəzdirir və onu yuxarı qaldırır. Sonrasa bir qədər əyilərək, dodaqlarımda kiçik bir öpüĢ izi qoyur, bundan bütün içim cuĢa gəlir. – Kəmərləri xoĢlayıram. – Nə?
Kristian yanımda oturur, kəməri çəkib bağlayır və sayagəlməz siferblatlar və indikatorlardan inamla baĢ çıxararaq uzun uçuĢqabağı prosedura baĢlayır. ĠĢıqlar bir-bir yanmağa baĢlayır, bütün cihaz paneli göz vurur.
– Qulaqcıqları tax. Ġtaətkarcasına əmrlərə tabe oluram və bu vaxt pərlər fırlanmağa baĢlayır. Mənə elə gəlir ki, elə bu an qulaqlarım kar olacaq. Kristian da qulaqcıqları taxır və dəstəkləri Ģaqqıldatmağı dayandırmır. – Bütün sistemlərin iĢini yoxlayıram, – qulaqcıqda onun səsi gəlir. Gülümsəyirəm.
102 www.vivo-book.com
– Nə etdiyini dəqiq bilirsən? – Artıq dörd ildir ki, peĢəkar pilotam, AnasteyĢa. Mənimlə təhlükəsizlikdəsən, – deyə o, yırtıcı təbəssümlə gülümsəyir və hər halda havada, – deyə göz vuraraq əlavə edir. Göz vurur… Kristian! – Hazırsan? Gözlərimi qorxudan geniĢ açaraq, baĢımla təsdiqləyirəm. – YaxĢı. Dispetçer məntəqəsini əlaqəyə çağırıram. Portlend, bu, Çarli Tanqo Qolfdur – Qolf-Otel, uçuĢa hazıram. Qəbulu təsdiqləyin. – Çarli Tanqo Qolf, uçuĢa icazə verirəm. Min dörd yüzə qalxın, sonra sıfır-bir-sıfır kursu istiqamətini götürün. – Sizi anladım, dispetçer qülləsi. Havaya qalxıram. Əlaqənin sonu... getdik, – deyə mənə müraciət edərək Kristian əlavə edir və helikopter aramla havaya qalxır. Portlend ayaqlarımız altında yox olur və biz ABġ-ın hava məkanına yönəlirik, hərgah mədəm qəti Ģəkildə Oreqonda qalmağa qərarlıdır. Sən bir mənzərəyə bax! Parlaq iĢıqlar kiçilir, hardasa aĢağıda lap kiçik iĢıldaquĢlara çevrilir. Sanki dünyaya akvariumdan baxırsan. Biz getdikcə daha yuxarı qalxırıq və artıq aĢağıda heç nəyi görmək mümkün olmur. Ətrafda zülmətdir, lap gözlərini deĢ, yolumuzu iĢıqlandırmaq üçün hətta Ay görünmür. O, helikopteri necə havaya qaldırır, hara uçuruq? – Nədir, qorxuludur? – qulaqlarımda Kristianın səsi eĢidilir. – Hardan bilirsən ki, istiqamətimiz düzdür? – Budur bax, – deyə o, uzun Ģəhadət barmağı ilə cihazlardan birini göstərir. Elektron kompas. – Bu, ―Avtrokopter‖ EC 135-dir – öz sinfində ən təhlükəsiz maĢın. O, gecə uçuĢları üçün xüsusi avadanlıqla təchiz edilib. Kristian mənə baxır və gülümsəyir. – Evimin damında helikopter meydançası var. Ora uçuruq. Əlbəttə, o, helikopter meydançası olan evdə yaĢamalıdır, baĢqa cür ola bilməz. Biz onunla sanki ayrı-ayrı planetlərdənik. Panelin iĢığı üzümüzü iĢıqlandırır. Kristian diqqətlidir və cihazlardan gözünü əsla çəkmir. EndirilmiĢ kirpiklərin altından onun cizgilərinə baxıram. Profil gözəldir.
103 www.vivo-book.com
Düz burun, enli çənə… mən dilimi onun üstündə gəzdirmək istərdim. O, üzünü qırxmayıb, buna görə də perspektiv ikiqat cazibəlidir. Üzündəki tükləri barmaqlarımda, dilimin altında, dərimdə hiss eləmək… – Gecə uçarkən heç nə görünmür. Cihazlara əsasən istiqamət götürmək lazım gəlir, – erotik fantaziyalarıma onun səsi daxil olur. – Hələ çox uçacağıq? – deyirəm birnəfəsə. Mən seks haqqında heç düĢünməmiĢdim, yox, yox, yenə də yox. – Bir saatdan da az, çünki külək arxadan əsir. Oho! Sietlə bir saatdan az yol qalır… Sürət pis deyil, indi aydındır niyə biz məhz uçuruq. Təxminən bir saatdan sonra hər Ģey bəlli olacaq. Kəpənəklər qarnımda hey uçurlar. Maraqlıdır, o, mənə sürpriz nə hazırlayıb? – Necəsən, AnasteyĢa? – Normal, – qısa və kəsik-kəsik cavab verirəm. Məncə, o gülümsəyir, amma qaranlıqda bu görünmür. Kristian yenidən tumbleri Ģaqqıldadır. – Portlend, bu Çarli Tanqodur, min dörd yüzdə gedirəm, qəbul, – o, dispetçer qülləsi ilə informasiya mübadiləsi aparır. Lap əsl pilot kimi. Mənə elə gəlir ki biz Portlendin nəzarət zonasını tərk edir və Sietlin hava məkanına daxil oluruq. – Sizi anladım, əlaqənin sonu. – Bax. – Kristian mənə uzaqda, irəlidəki iĢıq qığılcımını göstərir. – Bu Sietldir. – Sən həmiĢə qadınları valeh etməyə çalıĢırsan? Onları özünlə helikopterdə uçmağa aparırsan? – Mənə doğrudan da maraqlıdır. – Mən heç vaxt özümlə qızları aparmamıĢam, AnasteyĢa. Bu ilk dəfədir, – onun səsi sakit və ciddidir. Ah! Necə də gözlənilməzdir. Birinci dəfə? Bəs nə? Bir yerdə yataq? – Təəssürat necədir? – Sadəcə həyəcandan əriyirəm, Kristian. O gülümsəyir. – Əriyirsən? Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|