134
YAXŞI
Yaş gəlib yaxşıca dirənib dağa,
Demək istəyirəm: nəsə də yaxşı.
Səfər eyləməyə yaxşı yerlərə,
Gərək yaxşı ola kisə də, -yaxşı.
Elə ki bürünər yollar dumana,
Mənzilə tez çatmaq qalar gümana.
İnana bilmərəm: yaman yamana
Yüz kərə, min kərə desə də,- yaxşı.
Bu daş bu ələmi sezdirə bilmir,
Bu baş bu bədəni gəzdirə bilmir.
Bu yaş uzaqları kəsdirə bilmir,
Yaxşı addımlayır kəsədə, yaxşı.
Görsən sayılmırsan sayan yanında,
Bir ağac tapıb da, dayan yanında.
Anlayan yanında, duyan yanında
Saza da yaxşıdı, sözə də yaxşı.
Ay Əşrəf, yaxşıya yaxşı deyilər,
Yaxşının çörəyi yaxşı yeyilər.
Yaxşıya pis desəm ağzım əyilər,
Ancaq söyləmərəm pisə də- yaxşı.
***
2015
135
AĞSAÇLI MÜƏLLİM
Bərkə düşən kimi yorulur ürək,
Şirin söhbəti də qalır yarıda.
Bəzi daşürəkli tələbələrtək
Sözünə baxmayır ayaqları da.
Dünyadan danışır o dünyagörmüş,
Danışır, dilində sözü titrəyir.
Bir vaxt yeriyəndə yer titrəyərmiş,
İndi yeriyəndə özü titrəyir.
Tutulur nəfəsi, tutulur səsi,
Bürüyür alnını damcı-damcı tər.
Bizi pillə-pillə qaldıran kəsi,
Yolundan saxlayır indi pillələr..
Zəng olur, dərs bitir, çıxır uşaqlar,
Bir qoca onlara qarışıb gedir.
Elə bil gənclərlə hər görüşəndə
O öz gəncliyilə görüşüb gedir..
***
136
YARIMÇIQ QALMIŞ DƏRS HAQQINDA BALLADA
(Nə zamansa dərs demişəm. 1-ci sinifdə nə zamansa balaca bir
qız uşağı ata sözünə qarşı üsyan qaldırıb)
Bülbül tək cəh-cəh vurub,
Dərslərdən beş alan qız,
Hərdən göy kimi dolub
Bulud tək boşalan qız
Bu gün necə oldusa
Dərsə qulaq asmadı.
Lövhəyə çağıraraq
Ona dedim “Ata yaz”,
Ayrılıqda “A” yazdı,
Ayrılıqda “T” yazdı,
Ancaq “Ata” yazmadı,
Dedim:”Qızım, ata yaz”,
Ana yazıb durdu qız.
Axır baxıb gördü ki,
Hövsələdən çıxmışam,
“Atam atıb, müəllim,
Atasızıq” deyərək,
Könüllərə od salan
Kaman tək inləyərək,
Tez keçib oturdu qız.
Qəlbinin bir küncünə
Sığınaraq o çiçək
Kövrəldi, köks ötürdü.
Sanki elə bu zaman
Onun nankor atası
Öz qızının yanından
Ögey qızla ötürdü.
Qız istədi çağırsın,
Qız istədi desin ki,
139
DAŞ VƏ İŞIQ
Qoşa rezinlərin dartıb bir anda
Tumaş gözlüyünü boşaltdın, bala!
Babalar can qoyub işıq yolunda,
Sən niyə işığa daş atdın, bala?!
Çökdü ürəyimə, çökdü bir ağrı,
Daş atdın,
o uçub gör hara dəydi-
Bəşərin zülmətdən işığa doğru
Keçdiyi müqəddəs yollara dəydi.
Bir anlıq itirdim özümü, düzü,
İşığa xor baxmaq günahdır, günah.
Kor olsun sən gedən məktəbin gözü
Sənlə baxacaqsa cahana sabah.
Atdığın o “güllə” gör neylədi, ah,
Neçə məhəbbətə, görüşə dəydi.
Bəlkə də səninçün bu bir oyuncaq,
Mənimçün Faradey faciəsiydi.
Bir işıq quş kimi düşdü yuvadan,
Bu vəhşi əyləncə kimə gərəkdir?
Bu gün çırağıma daş atan insan
Sabah ocağımı söndürəcəkdir.
Qoşa rezinlərin dartıb bir anda,
Tumaş gözlüyünü boşaltdın, bala!
Babalar can qoyub işıq yolunda,
Sən niyə işığa daş atdın, bala?!
***