Elmira Fikrətqızı
95
Hep böyle mi geçecek tutsak yıllarımız güneş dizgesinde?
… Bu turuncu alev ne ölü kıtalar ötesinde
Nevada çölünden Sibiryayadek bulutlar mantar mantar
Belli ki Uzak Doğudan ta Uzak Batıya evrensel
Bir yeni Ergenekondayız.
(Türkay, 1969: 16-17)
Bütün bəşəriyyətin taleyinin ölümsaçan düymələrdən asılı olma-
sının təsviri ilə başlayan “Atom savaşı” başlıqlı ikinci hissədə bu
müharibənin dəhşətlərini göz önündə canlandırmaqdadır.
İnsan fəaliyyətinin, texniki tərəqqinin onun özünə qarşı yönəl-
məsi isə çıxılmaz vəziyyəti daha da ağırlaşdırır. Şairin
dediyi kimi,
əgər texniki tərəqqi sahəsindəki fəaliyyət ölümə “hamilədirsə”, bə-
şəriyyətin gələcəyi sual altındadır.
Poemanın bu hissəsində T.S.Eliotun “Yararsız torpaq” əsərinin
izlərini görmək mümkündür. Yalnız Qərb dünyasının yox, Nyu-
yorkdan Pekinə qədər hər bir ölkənin varlığının XX əsrin fəlakətləri
ilə üz-üzə qalması, torpağın və qadınların “dölyataqları”nın ingilis
şairinin poemasında olduğu kimi rəmzi qısırlığı ölü şəhərlərdən qə-
dim bir ruhun peyda olub insanlığa:
Siz yıkınız yıkabileceğiniz ve usun ölçüsüz kazanları
Kaynıyor bir yerlerinizde gezegenlerarası
Kent oyuklarında da barınılmaz artık gidelim haydi çek
Ağaç kovuklarından ölü boşluklara sayrı yurtları.
(Türkay, 1969: 18)
- deyə səslənməsi artıq Qərb mədəniyyətinin bir tufana tuş gəl-
məsindən, uçurumun kənarına yaxınlaşmasından xəbər verir. (Tür-
kay, 1993: 51) Sadəcə T. S. Eliot bu çökməni Avropa məkanına aid
edirsə, Osman Türkay “böhran arealını” daha da qloballaşdırır:
Güneş de çıldırdı bu kan cümbüşünde
Mağara havalarıyla kıvırıyor da.
Osman Türkayın poetik irsi
96
New York Londra Moskova Pekin
Düştü birer birer en eski yıldızlar da
Boşlukta kayan kaldırımlara.
(Türkay, 1969: 18)
Lakin ikinci şeir nikbin sonluqla bitir. Poemanın üçüncü hissəsi
həm də “İşıq çocuqlarının savaşı” adlanır və bu müharibə əvvəlki
bölümdə bəhs edilən savaşa qarşı yönəlmişdir. Şair əsərin üçüncü
hissəsi ilə səsləşən eyniadlı məqaləsində ürək ağrısı ilə dünya əhali-
sinin yarısının yarıac
vəziyyətdə, digər yarısının da tam ac olduğu-
nu yazır. Birləşmiş Millətlər Təşkilatı 55 ölkədə aclıqdan qurtulma
həftəsi təşkil etmiş, insanlığın bu ən “önəmli” düşməninə qarşı
aksiya keçirmişdir. Londonda Müqəddəs Paul katedralında tələbələr
ac insanlığın acısını paylaşmaq üçün oruc tutmuşlar. Tələbələrin
başqasının dərdini, yoxsulluğunu könüllü paylaşmaq
kimi bu insani
hərəkətləri şairi riqqətə gətirmişdir.
Məqalədə və şeirdə ədibin yeni dünya üçün verdiyi model də
diqqəti cəlb edir. O, hal-hazırda yalnız aclıq-toxluq təzadında deyil,
yüksək inkişaf və gerilik, texnika və texniki inkişafdan geri qalma
və digər bu kimi qütblər oxunda ikiyə bölünmüş dünyanı tarazlıq
halına gətirmək üçün vahid dünya dövləti ideyasını irəli sürür.
Sülh və müharibə mövzusunda yazılmış əsərlərdən biri də “Dün-
yamızın portreti – 1990” poemasıdır. 1990-cı ildə Altun Zürafə mü-
kafatına layiq görülən bu poema həm
qədim zamanlardan indiyə
qədər fəlsəfənin və digər elmlərin mövzusu olan insan və dünya
münasibətlərindən, həm də yaşadığımız çağın bəzi qlobal prob-
lemlərindən bəhs edir. Bu şeir Türkayın fəlsəfi əsərlərindəndir.
M.Heydeqqerin “Alimin dünyası xalis obyektivlik, şairin dünyası
isə obyektivliklə subyektivliyin vəhdətidir” (İsmayılov, 1994: 49)
fikrinə istinad edərək deyə bilərik ki, Türkay bu poemasında dünya-
mızın, kainatın həqiqi, obyektiv mənzərəsini və görmək istədiyi,
arzuladığı, fikrində qurduğu modelini yaratmışdır. Əsər
dörd hissə-
dən ibarətdir. Şair dünyamızın ilk həqiqi mənzərəsini
“aklın değişik
Elmira Fikrətqızı
97
boyutlarında bir gözlem kulesi” adlandırdığı Nyu-Yorkda vaxtı ilə
yerləşən məşhur Dünya Ticarət Mərkəzinin ən üst mərtəbəsindən
seyr edib anlatmaqdadır.
Poemada simvolik bir qağayı təsviri vardır. Bu quşun şairə həs-
rətlə baxması və şeir oxuyan bir insandan ona zərər toxunmayacağı-
nı anlaması istər-istəməz bir şairin yaşadığı ölkədə olmasa belə, ha-
radasa uzaqlarda təbiətin harmoniyasının pozulmasından
xəbər ve-
rir. Bəhs etdiyimiz hissənin “
Gök dizgelerinin anlamlı mantığı:
uyum ve devinim...” misrası ilə bitməsi də bu simvolizmi təsdiqlə-
miş olur.
Yer üzündə yalnız təbiətin deyil, onun bir parçası olan insanın,
insan yaşamının da harmoniyası pozulmuşdur. Bioloji varlıq kimi
bir-birindən fərqsiz olan insan dünyası birinci, ikinci, üçüncü səviy-
yədə dünyalara bölünmüşdür. Göy üzünün maviliklərindən üçüncü
dünya ölkələrinə enən şair qələmi bu dünyanın ən gerçək və ən acı
cizgilərini təsvir etməyə çalışır:
İşte bakınız
şu göğsü kurumuş
ve açlıktan
salt iskelet olmuş
Hintli annenin
kucağındakı çocuğa
ırmaktan su içmiş diye
ömrü boyunca kör yaşayacak
kör gidiyor gençliğine
geleceğe.
(Türkay, 1990: 333)
Çətin ekoloji şəraitdə yaşayan bu insanlar çör-çöp və palçıqdan
tikilmiş miskin evlərinin açar dəliklərindən
Amerika və digər inki-
şaf etmiş ölkələrə baxırlarsa və öz məskənlərini radio, televiziya sə-
sinə, elektrik işığına qərq etməyi xəyallarında belə təsəvvür etmir-