Microsoft Word Kitab111 Восстановлен
Yüklə 2,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
694
təkyələrdə İmam Hüseyn (ə) və Əhli‐Beyti (ə) üçün xüsusi təziyə məclisləri tərtib olunur. Şanə – daraq Şaye` – hamıya məlum olan Şeşguşə – altıguşəli. İmam Hüseyn (ə)‐ın Kərbəlada olan məzarına işarədir Şeşpər – toppuz Şeyhə – kişnəmə Şeyhəkünan – kişnəyərək Şəb – gecə Şəbi‐nöhüm – doqquzuncu gecə. Tasua günü Şəbi‐vəhşət – təklik, yalnızlıq gecəsi. İnsanın vəfatının birinci gecəsi. Şəbi‐yelda – yelda gecəsi, ilin ən uzun gecəsi (dekabrın 21‐i) Şəddeyi‐mərcan – mərcan dənələri düzülmüş sap Şədid – şiddətli Şəfaət – Axirət günü müsəlmanların bağışlanmasını Allah‐təaladan istəmək. Şəhbaz, şahbaz – şahin, tərlan Şəhadət – İslam yolunda şəhid olma Şəhd – bal Şəhənşəhi‐Neynəva – Neynəvanın Şahı, İmam Hüseyn (ə)‐a işarədir Şəhpər – qanad Şəhrəbanu – İmam Hüseyn (ə)‐ın zövcəsi, İmam Zeynəlabidin (ə)‐ın anasıdır. Şəqi – yaramaz adam, quldur Şəmatət – başqasının dərdinə, müsibətinə sevinmə; tənə, töhmət, məzəmmət Şəmşiri‐bərqasa – ildırım kimi qılınc Şəms – günəş Şə`n – əzəmət, şöhrət, ad‐san Şərarə(t) – qığılcım, od; məc. müsibət; yamanlıq Şərirani‐Əraq – İraqın yaramazları, şər adamları Şərməndə – xəcalətli Şərmü həya – utanma və həya Şərmsar – xəcalətli Şə`şə`at – bərq vurma, parıldama Şibhi‐Peyəmbər – Peyğəmbərə oxşar, Əli Əkbərə işarədir 695
Şibhi‐Müstəfa – Müstəfayə (s), yəni Məhəmməd Peyğəmbərə oxşar, Əli Əkbərə işarədir Şiəyani‐Mürtəza – Mürtəza (ə)‐ın (Həzrət Əli) tərəfdarları Şikar – ov Şikəstə – sınıq Şikvə – şikayət Şimr ibn Zülcəvşən – Kərbəlada İmam Hüseyn (ə)‐ı qətlə yetirənlərdən biri. Ömər ibn Sədin ordu komandanlarından idi. Şirinzəban – şirindilli Şiri‐qürran – nərə çəkən şir Şiri‐Xuda – Allahın şiri. Həzrət Əli (ə)‐ın ləqəblərindən biri (Əsədüllahül‐ qalib – Əliyyibni Əbu Talib) Şiri‐jəyan – coşmuş, qəzəblənmiş şir Şirxarə – südəmər, Əli Əsğər nəzərdə tutulur Şitab – tələsmək Şö`leyi‐azər – od şöləsi Şövt – bur. dolanma, fırlanma Şumi‐ləin – lənətə gəlmiş uğursuz Şur – bur. eşq, həvəs Şurü şeyn – hay‐küy, qışqır‐bağır Şuriş – çaxnaşma, qarışıqlıq Şühəda – şəhidlər Şüeyb – Qurani‐Kərimdə adı çəkilən peyğəmbərlərdəndir. Musa (ə)‐ın qaynatası idi. Şüküftə – açılmış (çiçək) Şümar – say, hesab Şümşad – şimşad ağacı Şürb – içki Şürbə – bir qurtum su
Tabü təvan – güc, taqət Tacdar – hökmdar, padşah Taət – itaət, ibadət Taği‐hilal – məc. əyri qaşlar Taği‐kəlisa – kilsə tağı və ya gümbəzi 696
Taq – bur. əzilmiş, büzülmüş Taqə – bir parça, bir tikə (parça, şal və s. nəzərdə tutulur) Talib – tələb edən, istəyən, arzulayan Tar – qaranlıq Tarac – qarət, soyğun Taziyanə – qamçı, qırmanc Təbah – məhv olmuş, puç olmuş Təbaq – toy xonçası Təbli‐bəşarət – şad bir xəbəri bildirmək və gözaydınlıq vermək üçün çalınan təbil Təbli‐şadi – şadlıq təbili Təcdidi‐vüzu – dəstəmazın yenilənməsi Təcəlla – əyan olma, zahir olma, görünmə Təğyir – dəyişmə Təhəmmül – dözmək, səbr etmək Təxtəparə – taxta parçası Təqsim – bölgü Təkbir – “Allahu Əkbər” (Allah ən böyükdür) demək Təkəllüm – danışmaq, söyləmək Təla – qızıl Təlx – acı Təll – təpə Təlli‐cəla – ayrılıq təpəsi Təlli‐Zeynəbiyyə – Kərbəlada Həzrət Zeynəbin savaşı seyr etmək üçün çıxdığı təpə. Tən – bədən Tənab – ip, kəndir Təng – darısqal; çətin vəziyyətə düşmə Təngdil – ürəyi sıxılmış, qəmgin Tənur, tənnur – təndir Tərəhhüm – rəhm etmə Tərsa – xaçpərəst Təsəddüq – sədəqə vermə Təşnə – susuz Təşnəcigər – ciyəri susuzluqdan yanan Təşnələb – susuzluqdan dodağı qurumuş Təşti‐təla – qızıl teşt, qızıl ləyən 697
Təşyi`cənazə – dəfn etmək Təvaf – Məkkədə Kəbə evinin ətrafında dolanma Təvan – güc, qüvvət Təyyi‐mənzil – bur. yol getmə Təyyi‐rahil – bur. yola düşmə Təzəlzül – sarsınma, zəlzələyə düşmə Tə`ziyə – matəm, yas Tə`ziyəsəra – matəm saxlanılan yer Tiflü səğir – kiçik uşaqlar Tiği‐bürran – iti qılınc Tilavət – Qurani‐Kərimi xüsusi qayda ilə oxuma Tip – bur. qoşun dəstəsi Tir – ox Tiri‐tiz – iti ox Tirə bəxt – bəxti qara Tövbə – günahlara görə peşimançılıq çəkib bir daha etməmək haqqında Allah‐təalaya söz vermək Tövrat – Musa (ə) peyğəmbərə nazil olmuş səmavi kitab Tuba – Behiştdə gözəl, hündür bir ağac Tuf – tüpürmək Tuşə – azuqə Tutivəş –tutuquşu kimi Tutizəban – tutuquşu kimi şirin danışan Türab – torpaq Türbəti‐Kərbəla – Kərbəla torpağı Türfə – nadir şey; qəribə, əcaib
Übur – keçmə, atdama Üdvan – düşmənlər Üqab – qartal Üqba – axirət dünyası, əbədi həyat Ümman – dəniz, dərya Ümməti‐Xatəm – Peyğəmbərin ümməti (müsəlmanlar) Ümmülbənin – Fatimə bint Hizam. Həzrət Əbülfəzl Abbasın anası, Həzrət Əli (ə)‐ın Həzrət Fatimə (s.ə)‐nın vəfatından sonra ailə qurduğu
Yüklə 2,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|