Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

AMIRALMO’MININ ALI KARAMULLOHNING O’Z QOTILIGA LUTFU MARHAMATI 
 
Ul badbaxt (odam) qazodan bilintirmay Murtazoni tig‘ bilan yaraladi. Ali behush bo‘ldi, 
sharbat ichirdilar. O’ziga kelgach, «Mening qonimni to‘kkan kishi qani?» deb so‘radi. 
Aytdi: «Sharbatni avval unga beringlar, so‘ngra menga beringlar. Chunki u menga 
yo‘ldosh bo‘lmoqchi». Qotil oldiga sharbat olib keldilar, lekin u: «Bu Alining qahridir, u 
meni o‘ldirish uchun zahar bermoqchi», dedi. Ali dedi: «Parvardigor haqqi, agar ul 
nobakor bergan sharbatimni ichganda, men Haq oldida usiz jannatul ma’voga qadam 
qo‘ymagan bo‘lardim». Ul nobakor kishi agar Murtazoni o‘ldirmaganda, Murtazo usiz 
bihishtga kirmagan bo‘lardi. 
Dushmaniga shafqati shu darajada bo‘lgan odam, nahotki Abubakr Siddiqday do‘stiga 
kina-adovat saqlasa. Dushmanga shuncha g‘amxo‘r bo‘lgan kishini qadimiy do‘stiga 
dushmanlik qiladi, deb gumonga borish mumkinmi? 
Abubakr Siddiqqa Ali kabi bir do‘stni Allohyi taolo boshqa yaratmaydi. Nega buncha 
Murtazo (Ali) zulm ko‘rgan (mazlum) edi, xalifalikdan badarg‘a qilingan edi deb 
javraysan? Ali Haqning sheri va boshlardagi tojdir. Sherga kim ham zulm qila olardi, ey 
o‘g‘il!