Microsoft Word paygambarlar tarixi 1 ziyouz com doc

, 
qolganlari unga itoat etishdan, kufrdan voz kechishdan 
bosh tortishdi. 
 
َﻦﻴِﻗِدﺎﱠﺼﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َﺖْﻨُآ
 
ْنِإ
 
ﺎَﻧُﺪِﻌَﺗ
 
ﺎَﻤِﺑ
 
ﺎَﻨِﺗْﺄَﻓ
 
ﺎَﻨَﻟاَﺪِﺟ
 
َتْﺮَﺜْآَﺄَﻓ
 
ﺎَﻨَﺘْﻟَدﺎَﺟ
 
ْﺪَﻗ
 
ُحﻮُﻧ
 
ﺎَﻳ
 
اﻮُﻟﺎَﻗ
)
٣٢
(
 
َلﺎَﻗ
 
َﻦﻳِﺰِﺠْﻌُﻤِﺑ
 
ْﻢُﺘْﻧَأ
 
ﺎَﻣَو
 
َءﺎَﺷ
 
ْنِإ
 
ُﻪﱠﻠﻟا
 
ِﻪِﺑ
 
ْﻢُﻜﻴِﺗْﺄَﻳ
 
ﺎَﻤﱠﻧِإ
)
٣٣
(
 
 
«Ular 
(Nuh qavmi)
 dedilar: «Ey, Nuh! Biz bilan bahslashding, lekin bahsni ko‘p qilib yubording. Bas, 
agar rostgo‘ylardan bo‘lsang, bizga o‘sha cho‘chitgan narsang 
(azob)
ni keltir!». Nuh dedi: «Uni Alloh 
xohlasa, albatta, keltiradi. Sizlar esa, ojiz qoldiruvchi emassizlar».
(Hud, 32-33.)
 
Nuh (a.s.) butun sa’yu harakat va g‘ayratlarini qavmlarining hidoyatiga sarf qildilar. Har safar ulardan 
haqorat yoki masxaralangan javob olardilar. Nihoyat, eng oxirgi chora sifatida Allohga yolvorib:
 
اًرﺎَﻬَﻧَو
 
ﻼْﻴَﻟ
 
ﻲِﻣْﻮَﻗ
 
ُتْﻮَﻋَد
 
ﻲِّﻧِإ
 
ِّبَر
 
َلﺎَﻗ
)
٥
(
 
اًراَﺮِﻓ
 
ﻻِإ
 
ﻲِﺋﺎَﻋُد
 
ْﻢُهْدِﺰَﻳ
 
ْﻢَﻠَﻓ
)
٦
(
 
ﺎَﻤﱠﻠُآ
 
ﻲِّﻧِإَو
 
اوُﺮَﺒْﻜَﺘْﺳاَو
 
اوﱡﺮَﺻَأَو
 
ْﻢُﻬَﺑﺎَﻴِﺛ
 
اْﻮَﺸْﻐَﺘْﺳاَو
 
ْﻢِﻬِﻧاَذﺁ
 
ﻲِﻓ
 
ْﻢُﻬَﻌِﺑﺎَﺻَأ
 
اﻮُﻠَﻌَﺟ
 
ْﻢُﻬَﻟ
 
َﺮِﻔْﻐَﺘِﻟ
 
ْﻢُﻬُﺗْﻮَﻋَد
اًرﺎَﺒْﻜِﺘْﺳا
) 
٧
(
 
“Parvardigorim, albatta men qavmimni kechayu-kunduz da’vat etdim. Da’vatim ularga faqat 
imondan qochishni ziyoda qildi, xolos. Darvoqe, men ularni har qachon Sening mag‘firatinga da’vat 
qilsam, ular barmoqlarini quloqlariga tiqib, kiyimlarini boshlariga o‘radilar va kibr-havoga berildilar”. 
(Nuh, 5-7.)
 
 
اًرﺎﱠﻳَد
 
َﻦﻳِﺮِﻓﺎَﻜْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ِضْرﻷا
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ْرَﺬَﺗ
 
ﻻ
 
ِّبَر
 
ٌحﻮُﻧ
 
َلﺎَﻗَو
)
٢٦
(
 
اﻮﱡﻠِﻀُﻳ
 
ْﻢُهْرَﺬَﺗ
 
ْنِإ
 
َﻚﱠﻧِإ
 
اًرﺎﱠﻔَآ
 
اًﺮِﺟﺎَﻓ
 
ﻻِإ
 
اوُﺪِﻠَﻳ
 
ﻻَو
 
َكَدﺎَﺒِﻋ
)
٢٧
(
 
“Ey Robbim, yer yuzida kofirlardan birortasini tirik qo‘ymagin, agar ularni tirik qo‘ysang, albatta 
Sening yaxshi bandalaringni yo‘ldan adashtiradilar, ulardan faqat kofirlar va fojirlar dunyoga 
keladi”,
(Nuh, 26-27.)
 
-
deb duoyibad qilib yubordilar. 
Alloh Nuh (a.s.)ning duolarini ijobat qildi va:
 

---

Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob) 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
27
 
َنﻮُﻠَﻌْﻔَﻳ
 
اﻮُﻧﺎَآ
 
ﺎَﻤِﺑ
 
ْﺲِﺌَﺘْﺒَﺗ
 
ﻼَﻓ
 
َﻦَﻣﺁ
 
ْﺪَﻗ
 
ْﻦَﻣ
 
ﻻِإ
 
َﻚِﻣْﻮَﻗ
 
ْﻦِﻣ
 
َﻦِﻣْﺆُﻳ
 
ْﻦَﻟ
 
ُﻪﱠﻧَأ
 
ٍحﻮُﻧ
 
ﻰَﻟِإ
 
َﻲِﺣوُأَو
)
٣٦
(
 
َنﻮُﻗَﺮْﻐُﻣ
 
ْﻢُﻬﱠﻧِإ
 
اﻮُﻤَﻠَﻇ
 
َﻦﻳِﺬﱠﻟا
 
ﻲِﻓ
 
ﻲِﻨْﺒِﻃﺎَﺨُﺗ
 
ﻻَو
 
ﺎَﻨِﻴْﺣَوَو
 
ﺎَﻨِﻨُﻴْﻋَﺄِﺑ
 
َﻚْﻠُﻔْﻟا
 
ِﻊَﻨْﺻاَو
)
٣٧
(
 
 
«Nuhga vahiy qilindi: «Qavmingdan hozirgacha imon keltirganlardan boshqa endi hech kim imon 
keltirmas. Bas, ularning qilayotgan ishlari tufayli tashvish chekmagin! «Ey Nuh, bizning nazoratimiz va 
buyrug‘imiz bilan kema yasagin, menga zolimlar uchun najot so‘rab murojaat qilmagin, albatta ular 
g‘arq bo‘ladilar» 
(Hud,36-37.)
 
-
deb maxsus bir kema yasashga buyurdi. 
Nuh (a.s.) yog‘och-taxtalarni yig‘ib, chekka bir joyda kema yasay boshladilar. Yaqin masofada dengiz ham, 
daryo ham yo‘q bir joyda falokatning bo‘lishini oldindan bilib kema yasashga urinishlari va misli ko‘rilmagan 
hajmdagi katta kemani eski ustalardek yasayotganlari Nuh alayhissalomning payg‘ambarlik mo‘‘jizalari edi. 
Qavmlari buni ko‘rib, Nuhni masxara qilib, ustilaridan kula boshlashdi. 
«Ey Nuh, bugungacha payg‘ambarlik da’vosini qilgan eding, endi duradgor ustaga aylanibsan-da! 
Payg‘ambarlikdan voz kechdingmi yoki duradgorlikka qiziqib qoldingmi?» dedilar. Ba’zilar esa: «Yaqinda 
dengiz yoki daryo bo‘lmasa, kemangni havoga aytib ko‘tartirasanmi?» deb istehzo qildilar. Kema mukammal 
bitgandan keyin Alloh taolo Nuh (a.s.)ga:
 
ْﻦَﻣ
 
ﻻِإ
 
َﻚَﻠْهَأَو
 
ِﻦْﻴَﻨْﺛا
 
ِﻦْﻴَﺟْوَز
 
ﱟﻞُآ
 
ْﻦِﻣ
 
ﺎَﻬﻴِﻓ
 
ْﻞِﻤْﺣا
 
ﺎَﻨْﻠُﻗ
 
ُرﻮﱡﻨﱠﺘﻟا
 
َرﺎَﻓَو
 
ﺎَﻧُﺮْﻣَأ
 
َءﺎَﺟ
 
اَذِإ
 
ﻰﱠﺘَﺣ
ِﻠَﻗ
 
ﻻِإ
 
ُﻪَﻌَﻣ
 
َﻦَﻣﺁ
 
ﺎَﻣَو
 
َﻦَﻣﺁ
 
ْﻦَﻣَو
 
ُلْﻮَﻘْﻟا
 
ِﻪْﻴَﻠَﻋ
 
َﻖَﺒَﺳ
 
ٌﻞﻴ
)
٤٠
(
 
«To bizning buyrug‘imiz kelib, ishlar keskinlashgach, aytdik: «
(Ey,Nuh!)
 Unga 
(kemaga)
 har bir 
jonivordan bir juftdan va ahlingni, illo 
(ahlingdan kimlarga g‘arq bo‘lish haqida Bizdan)
 so‘z kechgan 
bo‘lsa, ular mustasno, hamda imon keltirganlarni ortgin! Vaholonki, u bilan birga imon keltirganlar 
ozchilikdir»,
(Hud, 40.)
–
deb amr qildi. 
Mashhur Nuh to‘foni boshlanib, birdan osmon teshilgandek, yer yorilgandek bo‘ldi. Osmondan jala quya 
boshladi, tog‘dan ham, toshdan ham, tekis yerdan ham suv otilib, sel oqa boshladi, hamma yerni suv bosib, 
to‘lqinlar bor narsani o‘z qa’riga torta boshladi, maxluqotlaru mavjudotlarning bari suv ostida qoldi. Faqatgina 
Nuh (a.s.) va u kishi bilan kemada bo‘lgan insonlar va maxluqotlargina najot topib, suv yuzida suzib ketdilar. 
Nuh (a.s.)ning ayollari va kenja o‘g‘illari Kan’onni shayton yo‘ldan ozdirdi. U kemadan suvga o‘zini tashlab, 
otasining chaqiruviga quloq solmadi.
َﻨُﺑ
 
ﺎَﻳ
 
ٍلِﺰْﻌَﻣ
 
ﻲِﻓ
 
َنﺎَآَو
 
ُﻪَﻨْﺑا
 
ٌحﻮُﻧ
 
ىَدﺎَﻧَو
 
ِلﺎَﺒِﺠْﻟﺎَآ
 
ٍجْﻮَﻣ
 
ﻲِﻓ
 
ْﻢِﻬِﺑ
 
يِﺮْﺠَﺗ
 
َﻲِهَو
 
ْﺐَآْرا
 
ﱠﻲ
 
َﻦﻳِﺮِﻓﺎَﻜْﻟا
 
َﻊَﻣ
 
ْﻦُﻜَﺗ
 
ﻻَو
 
ﺎَﻨَﻌَﻣ
)
٤٢
(
 
َﻢِﺻﺎَﻋ
 
ﻻ
 
َلﺎَﻗ
 
ِءﺎَﻤْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ﻲِﻨُﻤِﺼْﻌَﻳ
 
ٍﻞَﺒَﺟ
 
ﻰَﻟِإ
 
يِوﺂَﺳ
 
َلﺎَﻗ
 
َﻦﻴِﻗَﺮْﻐُﻤْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َنﺎَﻜَﻓ
 
ُجْﻮَﻤْﻟا
 
ﺎَﻤُﻬَﻨْﻴَﺑ
 
َلﺎَﺣَو
 
َﻢِﺣَر
 
ْﻦَﻣ
 
ﻻِإ
 
ِﻪﱠﻠﻟا
 
ِﺮْﻣَأ
 
ْﻦِﻣ
 
َمْﻮَﻴْﻟا
)
٤٣
(
 
«U 
(kema)
 ularni tog‘lardek to‘lqinlar ichida olib borar ekan, Nuh chekkada turgan o‘g‘lini chaqirib 
dedi: «Ey, o‘g‘ilcham! Biz bilan birga kemaga mingin! Kofirlar bilan birga bo‘lmagin! 
U 
(o‘g‘li)
 dedi: «Men suvdan saqlaydigan biror toqqa chiqib najot topaman»
, - deb qoyaga osildi. 
Ammo to‘lqin uni urib yiqitdi-da, o‘z qa’riga tortib ketdi. Bu voqeani ko‘rib Nuh (a.s.)ning yuraklari ezildi, 
farzandlariga achindilar, Allohga iltijo qilib: 
 
َﻦﻴِﻤِآﺎَﺤْﻟا
 
ُﻢَﻜْﺣَأ
 
َﺖْﻧَأَو
 
ﱡﻖَﺤْﻟا
 
َكَﺪْﻋَو
 
ﱠنِإَو
 
ﻲِﻠْهَأ
 
ْﻦِﻣ
 
ﻲِﻨْﺑا
 
ﱠنِإ
 
ِّبَر
 
َلﺎَﻘَﻓ
 
ُﻪﱠﺑَر
 
ٌحﻮُﻧ
 
ىَدﺎَﻧَو
)
٤٥
(
 
«Nuh robbiga nido qilib dedi: «Ey Robbim, farzandim mening ahlimdan. Sening 
(oilamni saqlashga 
bergan)
 va’dang esa haq va Sen hukm qiluvchilarning eng donosi va 
(odili)
san»
, - dedilar. Alloh 
subhanahu va taolo: 
 
ﻲِّﻧِإ
 
ٌﻢْﻠِﻋ
 
ِﻪِﺑ
 
َﻚَﻟ
 
َﺲْﻴَﻟ
 
ﺎَﻣ
 
ﻲِﻨْﻟَﺄْﺴَﺗ
 
ﻼَﻓ
 
ٍﺢِﻟﺎَﺻ
 
ُﺮْﻴَﻏ
 
ٌﻞَﻤَﻋ
 
ُﻪﱠﻧِإ
 
َﻚِﻠْهَأ
 
ْﻦِﻣ
 
َﺲْﻴَﻟ
 
ُﻪﱠﻧِإ
 
ُحﻮُﻧ
 
ﺎَﻳ
 
َلﺎَﻗ
 
َﻦﻴِﻠِهﺎَﺠْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َنﻮُﻜَﺗ
 
ْنَأ
 
َﻚُﻈِﻋَأ
)
٤٦
(
ﺎَﻗ
 
ٌﻢْﻠِﻋ
 
ِﻪِﺑ
 
ﻲِﻟ
 
َﺲْﻴَﻟ
 
ﺎَﻣ
 
َﻚَﻟَﺄْﺳَأ
 
ْنَأ
 
َﻚِﺑ
 
ُذﻮُﻋَأ
 
ﻲِّﻧِإ
 
ِّبَر
 
َل
 
َﻦﻳِﺮِﺳﺎَﺨْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ْﻦُآَأ