51
haberler, genelde devletin kontrolündeki bir basında rastlanabilecek türdendir.
103
Her
ne kadar iktidarla çatışmalı gibi görünen konulara değinilse de bunlar, sadece
iktidarın uzantısı olan kitle iletişim araçlarında diğer olaylar tarafından bastırılan
zayıf konuları teşkil eder. ktidar kitle iletişim araçları üzerinden, kamusal
tartışmaların çerçevesini ve gündemini belirleyerek, bu konuları kamu gündeminden
uzaklaştırma yeteneğine sahiptir. Çünkü bir takım düşünceler, iktidar tarafından
üzerinde fazla durulmaması gereken, vatan ve milletin bütünlüğünü tehlikeye
düşürecek tartışmalara neden olacağı varsayımıyla hasıraltı edilebilir.
104
Bunun
dayanağı, kitle iletişim araçlarında yer alan içeriklerin önceden kabul ettirilmiş mesaj
özelliği taşımasında yatar. Zira söz konusu içeriklerle bireylere, bunlar “sizin” için
imajı verilir. Bireylerin ise bu mesajlara inanıp inanmaması fazlaca önem taşımaz.
105
Ulusal ve uluslararası kriz dönemlerinde medyanın ulusal çıkarları resmi görüş
çerçevesinde ele aldığı, ülkenin takip ettiği dış politikayı benimsediği, yapılan çeşitli
görgül araştırmalarla ortaya konulmuştur. Birinci Körfez Savaşı’nın ele alındığı bir
çalışmada Mustafa Mutlu şu sonuçlara varmıştır: “Savaşın iyinin (ABD ve Batı)
kötüye (Irak’a) ahlaki bir seferberliği olduğu propagandası yapıldı. Irak Devlet
Başkanı Saddam Hüseyin’in ‘Yeni bir Hitler’ olduğu, vakit geçmeden önünün
kesilmesi gerektiği, ABD’nin Hitler’e benzeyen Saddam’la müzakere masasına
103
Bu konuda bir örnek verilecek olursa, Kasım 1988'deki Genel Kurul 130'a karşı 2 (Amerika ve
srail) oyla bir karar aldı. Karar Filistin ayaklanmasım bastırırken “savunmasız Filistinlileri öldürdüğü
ve yaraladığı” için srail'i “mahküm etmekte” ve işgal altındaki bölgelerdeki uygulamalarını mahküm
eden daha önceki Güvenlik Konseyi kararlarını dikkate almadığı için de "şiddetle kınamaktadır.” Bu
New York Times'da
yayımlandı. ilk üç paragraf temel olgulara değiniyordu. Makalenin geri kalanı (on
paragraf) ABD ve srail'in konumuna, çekimserlere ve Arap devletlerinin önceki kararlar üzerinde
“oldukça zayıf şovu”na ayrılmıştı. Kararı destekleyenlerden yana bütün öğrenebildiğimiz kararı
“dengesiz” bulanların koyduğu çekinceler olmuştur. Noam Chomsky, Medya Gerçeği, Tüm Zamanlar
Yayıncılık, Çev: Abdullah Yılmaz, kinci Baskı, stanbul, 1999, s. 317
104
Noam Chomsky, Demokrasi, Gerçek ve Hayal, Çev: Cevdet Cerit, stanbul, Pınar yayınları, 1995,
s. 28. Akt: Zülfikar Damlapınar, Medya ve Siyaset lişkileri Üzerine, Turhan Kitabevi, Ankara, 2005.
s. 119.
105
Zülfikar Damlapınar, Medya ve Siyaset lişkileri Üzerine, Turhan Kitabevi, Ankara, 2005, s.
119.
52
oturmaması gerektiği propagandası ısrarla yayıldı. Bu propagandaya Amerikan basını
da destek verdi. Körfez Savaşı sırasında Amerikan basını Bush yönetimini
desteklemekle kalmadı, savaş çığırtkanlığı da yaptı. Basın, savaşın gerekli olup
olmadığını sorgulamadı. Savaşın olası maliyetinden bahsetmedi. Amerikan basını
CNN’in de yardımıyla Körfez Savaşı’nı Amerikan gözlükleriyle yansıttı. Uzman
sıfatıyla televizyonlara çıkarılan kişilerin büyük çoğunluğu Bush yönetimine yakın ve
savaşı destekleyenlerden seçilmişti. Televizyonlarda savaşla ilgili yayınlarda toplam
yayınların ancak %1’i savaş karşıtlarının fikirlerine ayrılmıştı. Basın, savaş
karşıtlarının uzun saçlı, pejmürde kılıklı radikaller, kendini bilmez ufak bir azınlık
olduğunu ve önemsenmemeleri gerektiğini vurguladı.”
106
Diğer bir araştırma ise; Zeynep şcan
107
tarafından 2003 Irak Savaşı’nın New York
Times, The Guardian ve Le Monde gazetelerinde ulusal bakış açılarıyla nasıl ele
alındığına yönelik yapılmıştır. Araştırmada ele alınan üç ülke; Amerika, ngiltere ve
Fransa Irak Savaşı’nda izledikleri politikalarda iki karşıt uçta yer almışlardır.
Amerika ve ngiltere, Irak'ta askeri seçeneği savunurken, Fransa bu savaşa karşı
çıkmıştır. Bu ülkelerin gazetelerinin de genellikle uluslararası olayları hükümetlerinin
resmi bakış açılarının dışına çıkmadan sundukları ortaya çıkmıştır.
Araştırmanın sonucuna göre New York Times ve The Guardian’ın savaşa yaklaşımları
benzer bir çizgi izlemiştir. Savaşın olması gerektiği, Saddam rejiminin dünya barışı
için ne kadar tehlikeli olduğu, Irak halkının zavallı ve kurtarılmayı bekleyen bir halk
106
Mustafa, Mutlu, Vietnam’dan Körfez Savaşı’na Uluslararası Uyuşmazlıklarda Kamuoyu
Oluşumu
, Yayımlanmamış Doktora Tezi, stanbul Üniversitesi, stanbul, 2001, s. 223.
107
Zeynep şcan; Medyada Ulusal Bakış Açıları, Le Monde, New York Times ve The Guardian
Gazetelerinde 2003 Irak Savaşı,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
53
olduğu ve Saddam'ın elinde kitle imha silahları bulundurduğu haberleri ön plana
çıkartılarak sunulmuştur. Le Monde’da ise; Amerikan ve ngiliz gazetelerindeki
içeriklere karşıt görüşler yer almıştır. Irak'ın elinde kitle imha silahları bulunmadığı,
Irak'ın BM silah denetçileri ile işbirliği yaptığı, sorunun askeri açıdan değil diplomasi
yoluyla çözümlenebileceği en sık vurgulanan noktalar olmuştur. Çalışmada, savaşın
genel çerçevelerinin gazetelerde nasıl oluşturulduğunun araştırılması, tarihsel
bağlantıların yanı sıra haber değeri taşıyan iki önemli olay üzerinden yapılmıştır.
NATO krizi ve dünyada savaş karşıtı görüşler ve gösteriler, uluslararası politikanın
gündemine yerleşen iki olay olmuştur. Araştırmanın sonucuna göre üç gazete de
NATO krizini sunarken, ulusal bakış açılarını net bir şekilde ortaya koymuştur.
Amerika ve ngiltere, NATO krizinde yine aynı cephede yer alırken, Fransa bu iki
ülkenin talebini veto eden ülke konumundadır. Bu ülkelerin gazeteleri de, uluslarının
politikalarını açıkça desteklemiş, görüşlerini savunmuş ve diğer cephede yer alanları
da suçlamıştır. The Guardian ve New York Times, NATO krizinin boyutlarının
büyüklüğüne dikkat çekerek verirken; Le Monde bu krizin abartıldığını ve olayın
dramatize edildiğini vurgulamıştır. Savaş karşıtı gösteriler ise, olayın izlenişi
açısından gazeteler arasında büyük farklılık göstermiştir. Bu gösteriler, haber değeri
taşıyan, çok geniş çaplı bir dünya olayı olarak önem taşımaktadır. Bu büyük olayın
gazetelerde aktarılış şekilleri farklılıklar göstermiştir. Le Monde için bu olayın değeri
kendi ülkesinin politikalarının desteklendiğini göstermesi açısından çok önemli kabul
edilmiş ve dünyadaki gösteriler, tüm muhabirleri aracılığıyla özel dosyalar halinde
yayımlanmıştır. New York Times ise; gösterileri tek bir haberde derleme olarak
sunmuştur. The Guardian da gösterileri haber değeri olan unsurlar üzerinden
vermiştir. Muhabirlerinin ve ajansların haberleriyle gösterileri tek bir haberde
Dostları ilə paylaş: |