Microsoft Word Yuxuma yagish yagir doc
Yüklə 0,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Yuxuma yağış yağır 137 BAŞLAMADAN BİTƏӘN SEVGİ
- Yuxuma yağış yağır 139 HƏӘYAT HƏӘZİN BİR NƏӘĞMƏӘDİR
- Adiləә 140 MƏӘN SƏӘNƏӘ NƏӘ AD VERİM
- Yuxuma yağış yağır 141 ALLAHDAN GECİKƏӘN PAYIM
- Adiləә 142
- BOŞLUĞA DÜŞMÜŞƏӘM
- Yuxuma yağış yağır 143 ƏӘLVİDA
Yuxuma yağış yağır 137 BAŞLAMADAN BİTƏӘN SEVGİ Sevəәnəә sevməә deməәrəәm, Sevsəә məәnim günahım yox. Güləәnəә ağla deməәrəәm, Məәn ağlatsam günahım çox. Gedəәni qaytarmamalı, gedəәn məәcbursa getməәyəә. Qalana yas tutmamalı, qalan da məәcbur qalmağa. Başlamadan bitəәn sevgi Məәn atmadım bu sevginin təәməәlini. Ancaq təәrəәzidəә çəәkdim yalan-doğru əәməәlimi. Getməәyini istəәməәdəәn göndəәrdiyim, dinləә məәni. Bu bir alın yazısıdır... Məәn qırmaq istəәməәzdim inan, səәnin ürəәyini. Allah cəәnnəәtəә aparar, ürəәkdəәn sevəәnini. İLHAM PƏӘRİMƏӘ Adiləә 138 Səәsim dəә yetmirdi dəәrdimi deyim, O məәndəәn gedəәli dünyam qaraydı. Susmuşdu dodaqda yaralı neyim, Çalmırdı, sinəәmdəә sözüm yaraydı. Görəәn hansı duyğu qaytardı məәnəә Ruhumda gizləәnəәn, itəәn pəәrimi. Özüləә bir dünya gəәtirdi yenəә, İlhamım soyutdu könül təәrimi. Həәr gecəә başımda qara kölgəәləәr, Məәni qorxudurdu təәnhalığımda. Ziyarəәtəә gəәlib indi qəәm dəәrəәr, O ilham pəәrisi qəәm otağımdan. Tutulmuş bulağın gözünu açdı, Qıymadı o pəәri, könlüm tez sola. Ürəәk dəәftəәriməә nurunu saçdı, Sözüm dildəә qala, bəәdəәnim öləә. * * * Bir dəәrd evim vardır, sakini təәk məәn, Küləәkləәr sovurar, açar qapımı... Həәr gecəә bir şeir enəәr qeybdəәn, Döyəәr pas bağlayan naçar qapımı... Yuxuma yağış yağır 139 HƏӘYAT HƏӘZİN BİR NƏӘĞMƏӘDİR Həәyat həәzin bir nəәğməәdir, Həәr kəәs özü-özünəә oxuyar. Dünyanın min naxışı var, Məәhəәbbəәt toru toxuyar. Səәn məәnim ömrüməә sonradan yazılan əәl yazısısan. Səәn – sinəәmdəә saralan hekayəәm, Payızımdan sıyrılan qayəәm. Məәn – bulud, Səәn – məәndəәn töküləәn yağışım, Həәr damlamda duam, alqışım. Səәn – ümidim, dayağım, ahım, tabım, Səәn – həәləә yazılmamış kitabım... Bu dünya olum qoxuyar, bu dünya ölüm qoxuyar. Olumla ölüm arası yaşamdı, zülüm qoxuyar. Həәyat həәzin bir nəәğməәdir, Həәr kəәs özü-özünəә oxuyar. Adiləә 140 MƏӘN SƏӘNƏӘ NƏӘ AD VERİM Səәn məәnim qəәlbiməә bir çiçəәk toxumu əәkdin. Bilməәdin ki, bar üçün çiçəәyəә sevgi gəәrəәk... Məәn isəә heç olmasa bircəә daşın üstünəә bir ovuc torpaq atdım. Mamır olub göyəәrdi, yaşıl-yaşıl səәrildi ağ varaqlar üstünəә... Səәn məәni yaşatmadın, məәni daşlar yaşatdı... Quru oldu, yaş oldu, daş oldu artıq yerim... Məәn səәnəә nəә ad verim? Yuxuma yağış yağır 141 ALLAHDAN GECİKƏӘN PAYIM Baxıram küçəәləәrəә, səәkiləәrəә damlara, Baxıram ara-sıra yoldan keçəәn adamlara. Həәrəәnin bir nisgili, həәrəәnin bir həәsrəәti... Biri gizləәdəә bilir nisgilini bircəә anlıq gülüşündəә. Biri məәsum duruşunda. Biri itirməәk istəәyir həәsrəәtini bir gözəәlin baxışında. Biri atıb özünü həәyatın çirkab quyusuna. Qorxu tökülür saralmış üzündəәn, sudan çıxmış balıq kimi böyüyəәn gözləәrindəәn... Biri gizləәdəә bilməәmiş nisgilini, yazmış qanıyla qollarına – “ata”, “ana”, “yar” deyəә. Baxıram o küncdəәkinəә açıq yaxasından görünür Ürəәk şəәkli çəәkmiş ürəәyinin üstünəә. Bu dünyada arzusuna çatmadığı, vüsalına yetməәdiyi bəәllidir. Atıb məәcnunluq daşını... Neyləәsin ki, “yüzün yarısı əәllidir”. Baxışım gəәzir, dolaşır, Qayıdır öz üstüməә – kor oluram tüstüməә. Adiləә 142 Yazmaq istəәyirəәm səәni bütün vücuduma, yazmaq istəәyirəәm ruhuma... Dilimdəә tük bitirəәnim, Gündüz günüm, gecəә ayım... Allahdan gecikəәn payım... BOŞLUĞA DÜŞMÜŞƏӘM Boşluğa düşmüşəәm, oyalanıram... Eləә hey xəәyallara dalıram. Heç görməәdiyim birini anıram, onu görmüşəәmmiş kimi sanıram. Həәtta nəәləәri sevdiyini dəә bilirəәm, O gecəәləәri sevir, məәn gündüzləәri, O dağları sevir, məәnsəә düzləәri. Məәn həәyatı o var deyəә sevirəәm, O isəә məәni həәyatı bilir. Beləәcəә...ağrıları keçmişimdəәn silir. Görəәnləәr bəәxtəәvəәrlik verirləәr, bu dünyanın əәlindəәn deyirləәr, - İNSAN qapdın. ƏӘslindəә məәn su idim, axıb, çuxurumu tapdım... Eləә hey xəәyallara dalıram, taleyimi xəәyallarıma yazıram... Tanrının məәnəә biçdiyi ömrü hesablayıram... Heç görməәdiyim birini anıram... Eh... boşluğa düşmüşəәm, oyalanıram. Yuxuma yağış yağır 143 ƏӘLVİDA Eşqin yollarında azdım, təәrifini beləә yazdım: Nəәhayəәtsiz qumsallıq, sahili görünməәyəәn suya həәsrəәt dalğalar... Vaxtsız qopan fırtına qum təәpəәləәrini sovurar... sovurar aşıqləәrin başına. Nəә səәn Məәcnun oldun, nəә məәni Leyli olmağa qoydun. Çıxıb getdin səәssizcəә, yolunu gözləәdim, illəәr keçdi... Bircəә dəәfəә təәbrik etdin bayramımı... Donub qaldım yerimdəәcəә... Səәsindəәki o soyuqluq oydu məәni oyuq-oyuq. Eləә bil ki, hissin yoxmuş, yad kimi... Bilməәdin ki, həәr səәsini duyduğum an məәnimçün bayram kimi... Məәn özümü aldatmışdım, səәn həәr zaman beləә idin. Məәn səәnin gözləәrindəәn oxuyardım “səәn” vəә “məәn”, məәnimsəә gözləәrimdəә həәmişəә “biz” olardı. Qaçıranda gözləәrini, məәnim gözləәrim dolardı. O zamanlar əәyilmişdim saf sevgiyəә, istəәrdim ki səәn dəә əәyil. Səәn gedəәndəә yeni nəәğməә yazmışdım “Bu həәləә son vida deyil”... Bəәlkəә dəә sevməәmişdim Yüklə 0,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|