Microsoft Word zahid x?Lil 5
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Pərdə IX ŞƏKIL
_______________Milli Kitabxana___________________
148 Pəncərədən oxumaq səsi gəlir. Afət məlahətli səslə oxuyur. Şakir pəncərədən baxır. Afəti görür. Həyəcanla “Afətdir” deyir. Camal da, Nəcəf də pəncərəyə yaxınlaşır. Azər Afətə çatmaq istəyir). AZƏR: - Afət, Afət! AFƏT: - Azər, tələbə yoldaşım, əziz qardaşım. (Mehriban görüşürlər) AZƏR: - Afət, sən də Çinarlı rayonunda işlə- yirsən? AFƏT: - Işləyirdim. AZƏR: - Bəs indi? AFƏT: - Bu barədə sonra. De görüm nə yaxşı gəlmisən? Zəlihəni gördünmü? AZƏR: - (Heyrətlə) Zəlihəni? Sən onu hardan tanıyırsan, Afət? AFƏT: - O mənim əziz rəfiqəmdir. Sənin mək- tubunu mənə göstərdi, şəklini də. Demək o tərifli təyyarəbığ oğlan sən imişsən. AZƏR: - Bacım Afət, mənə Zəlihədən bir xə- bər. De görüm Zəlihə. AFƏT: - Məgər sən bizim məktubumuzu al- mamısan? AZƏR: - Nə məktub? Yox almamışam. Axı məktub yazan günün səhərisi məni Bakıya çağır- dılar. Müəllim qəzetinə. Qəzetə ixtisası müəllim olan müxbir lazım imiş. Vüqar müəllim məni məs- ləhət bilib. Indi müxbirəm. AFƏT: - Vüqar müəllimin məsləhəti ilə? _______________Milli Kitabxana___________________
149 (Onlar astadan söhbət edirlər. Nə danışdıqları eşidilmir.) ŞAKIR: - Ədə, Camal müəllim, tez bir fo- toaparat tap, gətir. Bu qızın o oğlanla şəklini çəkək. Sən öl bundan yaxşı fakt olmaz. Günün günorta çağı rayonun tən ortasında cavan bir oğlanla mazaqlaşır. CAMAL: - Bu saat (Çıxır) NƏCƏF: - Sən öləsən yaman başlı adamsan, Şakir. Elə ona görə də həmişə qabağa çəkillər səni. Yaxşı bu qızın nişanlısı zadı yoxdu? ŞAKIR: - Əşi nə nişanlı? Göytəpə məktəbində Davud müəllim var, bir az onnan xosunnaşır. Elə bir bezin qırağıdırlar. O da gədəçənin biridir. Bö- yük-kiçik tanıyan köpəkoğlu deyil. O günü deyirəm ay müəllim, o Natiq hörmətli kişinin oğludur, onda gözün olsun, deyir mənim hüququmu tapdalama. Dedim ə, sən də mənə Afət olacaqsan? Nə desə yaxşıdı?! Deyir “Afətin adını çəkmə! Onun təmiz adına ləkə düşər” (Camal daxil olur. Afətlə Azərin
ŞAKIR: - Aha Davud gəlir. Özüm ölüm burda iş var. Bu saat oğlanlar vuruşacaq. Camal sən apa- ratı sazla. Elə bir – birini qamarlayanda çəkərsən şəkillərini. AFƏT: - Budur Davud müəllim də gəldi. Bizim ürək dostumuzdur. Azər tanış ol.
ŞAKIR: - Biqeyrət köpək oğlu. _______________Milli Kitabxana___________________
150 Pərdə IX ŞƏKIL Afətin evi. Afət, Azər, Davud söhbət edirlər. AFƏT: - Demək doğma kəndin səni ögey kimi qarşılayıb, Afət. Darıxma gec – tez həqiqət qələbə çalacaq. AFƏT: - Həqiqət! Nə qədər də qürurla səs- lənir. Bax, mən özüm bir həqiqətəm. Lakin heçlər məni heç etmək istəyirlər. Indi sizdən soruşuram həqiqət bir heç ola bilərmi? DAVUD: - Heç vaxt. Lomonosov kəşf edib ki, heç nə itmir. Yalnız şəkilini dəyişir. Həqiqət də belədir. O, itə bilməz, məhv ola bilməz. AFƏT: - Azər, o gecə mənim ad günümdə Vüqar müəllimin dediyi sözlər yadındadır? Vüqar müəllim deyirdi: Tale axar suya bənzər. Ömrü bu axar suyun öhdəsinə buraxmaq olmaz. AZƏR: - Gərək sən öz xoşbəxtliyini, taleyin, qəzavü qədər adlanan qüvvənin əlindən almağı bacarasan. AFƏT: - Afərin, Azər! Mən elə güman edirdim ki, Vüqar müəllimin bu sözlərini ürəyinin
_______________Milli Kitabxana___________________
151 dərinliyində qoruyub saxlayan təkcə mənəm. Demək o sözləri sən də unutmamısan! AZƏR: - Məgər Vüqar müəllimi unutmaq olarmı? O günəşə bənzəyir. Biz tələbələr bu günəşdən qopan zərrələrik. Bizim hər birimizin qəlbində bir Vüqar müəllim var. Hərdən mənə elə gəlir ki, hansı tələbənin qəlbində Vüqar müəllimi yoxdursa o ədalətli ola bilməyəcək. Bax elə Camalı götürək. Camal ona görə əyri yolla gedir ki, onun ürəyində Vüqar müəllim yoxdur. (Qapı döyülür. Dilbər gəlir.) AFƏT: - Dilbər! DILBƏR: - Təəccüblüdür eləmi Afət? AFƏT: - Gecənin bu vaxtı təksən? DILBƏR: - Təkəm.
DILBƏR: - Afət bacım, sənnən kömək ummağa gəlmişəm. AFƏT: - Dilbər! Yəqin mənim özümün bir köməyə ehtiyacım olduğunu duyub, məni ələ salmağa, üstümə gülməyə gəlmisən, eləmi? DILBƏR:- Yox, yox. Səni and verirəm nənənin əziz goruna, belə fikirlərə düşmə! Mən doğrudan da səndən kömək ummağa gəlmişəm. AFƏT: - Gəl, əyləş. (Hamı əyləşir.) DILBƏR: - Afət, sözlərim sənə qəribə gəlmə- sin. Mənim Şakirə getməyimin canlı şahidləri və səbəbkarları sizsiniz. Yox, sizi təqsirləndirmək fik- _______________Milli Kitabxana___________________
152 rində deyiləm. Özüm getmişəm. (Pauza) Amma daha təngə gəlmişəm. Şakir məni təngə gətirib. Bax, evimizdə hər şeyimiz var. Insafən mənə nə istəsəm alır. Amma yenə fikirləşirəm ki, evimizdə nəsə çox mühüm bir şey çatışmır. Bəzən elə bilirəm ki, havadır çatışmayan. Pəncərələri açıram. Görürəm yox! Evdə hava var. Servantdakı servizlərin, xrustalların soyuq işıltısı məni bezdirib. Indi də qurşanıb şairliyə. Hər gecə yarım litri gillədir, olur dəli – divanə. Sonra da başlayır ki, ar- vad, bu saat göyün yeddinci qatındayam. Deyirəm ay Şakir, düş aşağı, qolun – qılçın sınar, sən cəhənnəm balalarım yetim qalar. Deyir əşşi sən nə geri qalmış adamsan. Bu göyü demirəm ey, o biri göyü deyirəm. Vallah heç nə başa düşmürəm. AZƏR: - Demək Şakir olub şair. Elə tarixdə də bir şair olub Şakir təxəllüslü. Baba bəy Şakir. Ancaq o ağıllı adam olub. AFƏT: - Yıxdı xalqın evini bu şairlik. Harda bir savadsız var, şair olmaq istəyir. Eşidirsənmi baba Nizami, eşidirsənmi, ata Füzuli, böyük Sabir eşidirsənmi? DILBƏR: - Elə mən də bilirəm ki, bunun yazıları bir şahıya dəyməz. Fikirləşirəm ki, görəsən elə kim istəsə yarım litir vurub şair ola bilər? AFƏT: - Elə olsaydı o bazarda şərab satan Ki- nikor kirvə var ha, o dünyanın ən böyük şairi olardı.
Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|