Microsoft Word zahid x?Lil 5
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
_______________Milli Kitabxana___________________
153 DILBƏR: - Mən də elə başa düşürəm. Vallah, bezmişəm daha. Gəlmişəm məsləhət alam səndən. Istəyirəm bir yolluq qayıdam atamın evinə. ZƏLIHƏ: - Dalaşmamısınız? DILBƏR: - Işimiz – peşəmiz nədir ki, (gözü-
AFƏT: - Dilbər, hər şeydən əvvəl ürəyinin səsinə qulaq as. Ürəyini dinləyə bilənlər özgədən məsləhət gözləmirlər. Mənə qalsa qayıt evinə. Uşaqlarına yazığın gəlsin. ZƏLIHƏ: - Afət düz deyir. Qayıt balalarının yanına. DILBƏR: - (Ayağa durur.) Onda bacılar, mə- nim bura gəlməyimdən heç kəsin xəbəri olmasın. Bilsələr biabırçılıqdır. AFƏT: - Arxayın ol! Heç kəs bilməz. (Dilbər
ZƏLIHƏ: - (Azərə) – Ay yoldaş müxbir, bütün bunları yaz öz qəzetində. AZƏR: - Bu mənim məsləkimə müğayir deyil. ZƏLIHƏ: - (Dibçəkdən bir gül çıxarıb Azərə
AZƏR: - Bax, bu başqa məsələ. (Gülüşürlər) Hörmətli keçmiş müəllim Afət və Davud müəllim hazırlaşın sizi toyumuza çağırıram. ZƏLIHƏ: - (Çaşqın) Bu tezlikdə AZƏR: - Məndən olsa elə bu saat tutaram Zəlihənin qolundan apararam düz anamın yanına. Ancaq gərək sənin işin ilə məşğul olaq, Afət! _______________Milli Kitabxana___________________
154 DAVUD: - Heç nigaran olmayın. Afətin başına gələnlərin hamısını yuxarı təşkilatlar bilir. AFƏT: - Bilir? Kim bilir? Hardan bilir? DAVUD: - Mən yazmışam birini raykoma, bi- rini nazirə, birini mərkəzi komitəyə. Hətta rayon komsomol komitəsinə də zəng vurub demişəm. AZƏR: - Afərin Davud. Elə mən də belə fi- kirləşirdim. Demək bu gecə kamança çalmısan. Səsi sabah çıxacaq. Lap yaxşı eləmisən. Onda sabahı gözləyək. Gedək Zəlihə səni ötürüm. Kəndinizdə yaman yekə itlər var. Mən gəlincə yatmayın. Davud elə sən də qal, Afət xanımın evində yatarıq. Di xudahafiz. Bu saat gəlirəm. DAVUD: - Bu saat yəni neçə saatdan sonra?! AZƏR: - Iki – üç saatdan sonra. ZƏLIHƏ: - Yalan deyir on dəqiqədən sonra burdadı. Elə tindən qaytaracam bunu.
AFƏT: - Heç bilmirəm Davud. Elə mən də sənin kimi fikirləşirdim. Istəyirdim bu əhvalatların hamısını Vüqar müəllimə yazam. Amma nədənsə tərəddüd edirdim. (Pauza) DAVUD: - Afət çoxdandır sənə bir söz demək istəyirəm. Heç münasib yer tapa bilmirəm. AFƏT: - Hiss etmişəm Davud. Elə hesab et ki, o sözü mənə demisən. DAVUD: - Axı sözün bir cavabı da olar, Afət. _______________Milli Kitabxana___________________
155 AFƏT: - Cavab? Cavab vermək çətindi, Da- vud. Sən yaxşı oğlansan, təmiz vicdanlı. Amma... Of ürəyim sıxıldı. Gəl bu söhbətləri sonraya saxlayaq Davud. Xahiş edirəm, yalvarıram sənə... (Ürəyini tutub yavaşca əyləşir.)
Pərdə X ŞƏKIL
AZƏR: - Yaxşı bəs Afət hanı? DAVUD: - Axşam siz Zəlihə ilə gedəndən sonra nə fikirləşdisə çamadanını yığışdırdı. Dedi bu saat Bakıya gedirəm. Apar məni yola sal. Dedim axı gecdi. Birdən qatara bilet tapa bilmərik. Dedi aparmırsan, tək gedirəm. Əlacsız qalıb apardım. AZƏR: - Demək getdi Bakıya DAVUD: - Getdi. Özü də məni mehmanxa- naya getməyə qoymadı. Dedi ki, mən gələnə kimi bizim evdə qalarsan. Qoy axşamlar evimizdən işıq gəlsin. AZƏR: - Ah romantika, romantika. Bu qız nə vaxt ağıllanacaq görəsən. (Zəlihə daxil olur) ZƏLIHƏ: - Muştuluğumu verin, muştuluğu- mu!
AZƏR: - Hə, nə olub, nə muştuluq. ZƏLIHƏ: - Dünən raykomun nümayəndəsi gəlibmiş məktəbə. Bütün müəllimləri danışdırıbmış. Bizim xəbərimiz olmayıb. Indicə
_______________Milli Kitabxana___________________
156 maarif şöbəsinin inspektoru Nazilə var ey, o biri kəndlərə baxır, o gəlmişdi. Əlində də maarif şöbəsinin əmri. AZƏR: - Nə əmr? ZƏLIHƏ: - Heç bilirsiniz neçə əmr verilib?! Birinci maddə: Maarif şöbəsinin müdiri Murtuzov və inspektor Şakir, Göytəpə kənd məktəbinin müdiri Camal ədalətsiz hərəkət etdiklərinə görə vəzifələrindən götürülsün. DAVUD: - Hə, dönüm gözünə. ZƏLIHƏ: - Afət Göytəpə kənd məktəbinə müdir təyin edilsin. AZƏR: - Yox əşşi, bay sənin evinəcən fanatik. Daha Afətin qarşısında durmaq olar? ZƏLIHƏ: - Bəs Afət hanı? DAVUD: - Odey Bakıda. ZƏLIHƏ: - Yerli hökuməti qoyub Bakıya qaçıb?
(Söhbət edə - edə gedirlər.) Rayon Təhsil şöbəsinin müdiri müdiri Murtuzovla sabiq inspektor Şakir gəlir. MURTUZOV: - Evin yıxılsın Şakir, yıxdın evimi. ŞAKIR: - Elə mənim də evim yıxıldı. Indi get müəllimlik elə görüm necə eləyirsən. Bildiklərim də yadımdan çıxıb. Necə dərs deyəcəyəm. MURTUZOV: - Yəni bir şey bilirdin ki, yadından da çıxa? (Nəcəf onların qarşısına çıxır) _______________Milli Kitabxana___________________
157 NƏCƏF: - A qardaşlar bu nə işdi. Bir qız ikinizi də yıxdı? ŞAKIR: - Yıxdı. Lap qarnımızın üstünə də çıxdı.
MURTUZOV: - Onu hələ bilmək olmaz. Biz də eləməmişik, gedək. NƏCƏF: - Siz gedin mənim bu yanda işim var. MURTUZOV: - Sənin də üzün döndü? NƏCƏF: - Yox əşşi, sənin yolunda lap... Hara istəyirsən gedək. (Gedirlər) Afət, Davud, Azər, Zəlihə gəlirlər. AFƏT: - Getdim düz Vüqar müəllimin yanına. Xeyli dəyişib. Saçlarındakı ağ tüklərin sayı artıb. Sifətində qəribə bir ifadə gördüm. ZƏLIHƏ: - (Davuda baxıb tələsik) Nə ifadə Afət? Özünü ələ al! AFƏT: - Narahat olma Zəlihə. Mən atamın üzünü görməmişəm. Anamı da tez itirmişəm. Nə- nəm onlar haqqında mənə o qədər danışıb ki, bu saat möcuzə baş versə, anamla atam dirilib küçədə qarşıma çıxsa o saat onları tanıyaram. Mən Vüqar müəllimin qayğılı sifətində atamın nurani çöhrəsini gördüm. Hətta nədənsə mənə elə gəldi ki, bir dəfə nə vaxtsa Vüqar müəllim mənim atam olub. Sonra biz hamımız bu dünyadan köçüb yenidən müxtəlif ailələrə mənsub olmuşuq. AZƏR: - Sənin bu romantikan bizim canımızı yığdı boğazımıza yoldaş direktor. Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|