_______________Milli Kitabxana___________________
192
ƏLƏMDAR: - Məndən olsa bu saat bu elçiləri
qılıncdan keçirərdim, tapmaca da bununla qur-
tarardı.
QURBAN DƏDƏ: - Sonra da qaçardın dağl-
ara. Şakir şahın da qoşunu xalqı əzərdi. Baş işlət-
mək lazım olan yerdə qılınc işlətməzlər.
ŞAH: - Mübahisəni kəsin. Tapmacanın cava-
bını tapın. Hə Ələmdar, bir tapmacanın cavabını da
tapa bilmirsən. Bəs gecələr xalqın var – yoxunu
necə talaya bilirsən?
ƏLƏMDAR: - O mənim sənətimdi şah! Doğ-
rusu ömrümdə tapmacanın nə demək olduğunu
bilməmişdim. Uşaqlıqda da nağıldı, mağıldı, tap-
macadı, apmacadı, belə şeylərdən zəndeyi zəhləm
gedib.
ŞAH: - Elə mən də belə şeyləri görməyə
gözüm yoxdu. Amma kişinin tapmacasını cavabsız
qoya bilmərik.
(Keçəl qabağa yeriyir.)
KEÇƏL: - Şahim, icazə verin tapmacanın
cavabını mən verim.
ŞAH: - Afərin Keçəl. Əgər düz cavab versən
keçəl başına qızıldan tac qoyduracam.
KEÇƏL: - Şahim, tac mənim nəyimə gərəkdi.
O sizin kimi ağıllı adamlara lazımdı ki, ölkəni idarə
edə biləsiniz. Əmr edin bir qab yetişmiş gilas gə-
tirsinlər.
ŞAH: - Ordan bir ton yetişmiş gilas gətirin.
KEÇƏL:– Bir qab olsa bəsdi.
_______________Milli Kitabxana___________________
193
(Gilası gətirirlər. Keçəl Şakir şahın xonçasını
boşaldıb yetişmiş gilası onun içinə doldurur.
Qırmızı örtüyü üzünə çəkir.)
KEÇƏL: - Möhtəşəm şaha deyin ki, əgər
doymasa yenə göndərərik
(Elçilər baş əyib çıxır.)
ŞAH: - Keçəl, axı, mənim nə o sualdan, nə də
cavabdan başım çıxmadı.
KEÇƏL: – Şahim, Şakir şah balqabağı göndər-
məklə demək istəyirdi ki, sən saraya balqabaq başlı
adamları yığmısan. Onların başı ölkə idarə etməyə
yaramır. Ən yaxşı halda bu başlar ulaqlara yem ola
bilər.
ŞAH: - Bəs o kal armud nə idi?
KEÇƏL: - Kal armud o demək idi ki, sizin
Ələmdarınız kal armuddur. Heç nəyə yaramır.
Çürük alma isə o demək idi ki, kal alma vaxtsız
dərildiyi üçün yetişməyəcək, çürüyüb zay olacaq.
ƏLƏMDAR: - Nə çapardım səni?
(Elçilər bir də qayıdır. Yenə də həmin xonça
əllərində.)
ŞAH: - Deyəsən cavabınız Şakir şahın xoşuna
gəlməyib, geri qaytarıb. Açın görək!
(Elçi açır. Xonçanın içindən iki yetişmiş gilas,
iki yetişmiş armud çıxır. Armudlar bir tərəfə gilas o
biri tərəfdə qoyulub. Onların ortasından kağızdan
düzəlmiş göyərçin şəkli qoyulub.
ŞAH: - Bu nədi belə?
_______________Milli Kitabxana___________________
194
ELÇI: - Şahim, bu iki gilas sizin göndərdiyiniz
gilaslardandı. Bu iki armudu və göyərçin şəklini də
biz qoymuşuq. Cavab gözləyirik.
ŞAH: - Evin yıxılsın Keçəl! Bayaqkı sualı sən
izah edəndən sonra başa düşmüşdüm. Amma bu
sualı dünyanın bütün alimləri yığılsa da başa düş-
məz.
KEÇƏL: - (Elçilərə) Şakir şaha deyin ki, biz
razıyıq.
(Elçilər çıxır.)
ŞAH: - Ə nəyə razıyıq? Bir mənimlə məs-
ləhətləş görək razıyıq, yoxsa yox? Nə deyirdi bu
tapmaca ustası Şakir şah?
KEÇƏL: - Mən bayaq onlara bir qab gilas
göndərmişdim. Bu o demək idi ki, bizdə hamı kal
deyil. Xalqın içindəki balaca adamların çoxu
ağıllıdır. Indi Şakir şah deyirdi ki, əgər siz özünüzü
ağıllı hesab edirsinizsə onda mənim sarayımın iki
ağıllı adamı ilə sizin xalqın içindən çıxmış iki ağıl-
lınız qabaq qabağa oturub danışıq etsinlər. Dostluq
olsun. Əgər doğru cavab versəniz onda aramızda
sülh olacaq. Göyərçin sülhə işarə idi. Mən də dedim
razıyıq.
ŞAH: - Sağ ol Keçəl. Həmin iki adamdan biri
sən ol, o biri də Ələmdar. Yox Ələmdar kal armud-
du. Vəzir də çürümüş almadı. Özün bir adam tap.
KEÇƏL: - Biri də mənim dostum Bala Nəzər.
ŞAH: - Ay sağ ol. Bala Nəzər!
_______________Milli Kitabxana___________________
195
(Elçilər və daha iki nəfər daxil olur. Iki nəfər
bir tərəfdə, Bala Nəzərlə Keçəl onların qarşısında
əyləşirlər.)
KEÇƏL: - Söz qonaqlarındır.
Qonaqların hərəsi iki tapmaca deyir. Keçəllə
bala Nəzər cavabları düz tapırlar. Keçəllə Bala
Nəzər də hərəsi iki tapmaca deyir:
KEÇƏL: - Əl ilə tutmaq olmaz,
Göz ilə görmək olmaz.
I ELÇI: - Külək.
KEÇƏL: - Düzdür. Bəs;
Göydə doğular,
Yerdə boğular.
Nədir?
I ELÇI: - Yağış.
KEÇƏL: – Mən qurtardım. Söz sənindir.
I ELÇI: - Hər yan ələk vələkdi,
Işi tamam kələkdi.
Dəyirmana can verər.
Adı nədi?
KEÇƏL: - Küləkdi.
I ELÇI: - Doğrudur.
O nədi ki, dayanıbdı dayaqsız
O nədi ki, boyanıbdı boyaqsız.
KEÇƏL: - Göy üzüdü. Dayanıbdı dayaqsız
Göy üzüdü. Boyanıbdı boyaqsız.
I ELÇI: - Indi söz Bala Nəzərindi.
BALA NƏZƏR: - Burdan vururam qılıncı,
Göylərdə oynar ucu.
_______________Milli Kitabxana___________________
196
II ELÇI: - Ildırım.
BALA NƏZƏR: - Doğrudur, o nədi ki, səssiz
göldə it hürər.
II ELÇI: - Qurbağa. Indi də növbə mənimdir.
Nağaraçı nağara çalır,
Nə nağarası var, nə çubuğu.
BALA NƏZƏR: - Ağacdələn. Axşamacan
nağara çalır.
II ELÇI: - O nədi ki,
Ağzını aşağı elərəm dolar,
Yuxarı edərəm boşalar.
BALA NƏZƏR: - O papaqdı. Ağzı aşağı başa
qoyarsan dolar. Çıxararsan boşalar.
QONAQLARDAN BIRI: - Çox gözəl. Şah
tapşırdı ki, bu tapmacaların cavabını tapanları
sarayda böyük vəzifə gözləyir. Sarayda hamı sizə
baş əyəcəkdir hörmətli adam olacaqsınız.
ƏLƏMDAR: - (Kənara) tapmaca deyənə də
vəzifə verərlər? Bu da bizim ağıllı Şakir şahımız?
KEÇƏL: - Şakir şaha deyin ki, çox sağ olsun.
Vətənimdə yediyim yavan çörəyi, qürbətin plovu
ilə dəyişmərəm. Amma Şakir şahı ürəkdən
sevdiyimi ona çatdırın. Ağıla – kamala qiymət
verən adamın deməli özü də ağıllı və kamallıdır.
ELÇI: - Hökmən deyərik. Di salamat qalın.
Daha sizinlə müharibə etməyəcəyik. Yaxşı ki, bu
ölkənin belə oğulları var. (Keçəllə Bala Nəzəri
göstərir.)
Dostları ilə paylaş: |