70
sintaksisi xalq şeiri dilinin bütün poetexniki-sintaktik
xüsusiyyətlərini əks etdirir. Məsələn:
Bir nəfəscik söyləyim
Dinləməzsin neyləyim.
Eşq dəryasın boylayım
Ümmana dalmağa gəldim.
Üstümüzə yol uğratdın,
Gövhər aldın, gövhər satdın.
Ərliyini isbat etdin,
Dədəm xoş gəldin, xoş gəldin.
Xalq şeiri sintaksisi ilə bu cür yaxınlıq, müştəriklik
Xətainin dil-üslub «fəlsəfə»sindən irəli gəlir. Şair panteist-sufi
ideologiyanı, şiəliyi elə aydın, demokratik və xəlqi bir dil ilə
təbliğ etmək istəmişdir ki, burada anlaşıqsız, qeyri-təbii fikir,
mülahizə olmasın.
Xətai şiə təriqətin və sufiliyin təbliğatçısı olaraq
«Azərbaycan ədəbiyyatında şiə lirizminin qurucusudur. Bu
lirizmin təməlini Həzrət Əli və onun xanədanına eşq və
bağlılıq təşkil edir. Xətainin aşiqanə qəzəlləri öz növündə
orijinaldır». (11)
Hökmdar şairin klassik janrlardakı əsərlərinin dili
klassik üslubun kamil dövrü üçün səciyyəvi olan
mükəmməlliyə malikdir. Tədqiqatlar göstərir ki, Şah İsmayıl
Xətaidə qoşma poetikası qəzəl poetikasından qidalanırdı.
Şübhəsiz, qoşma standartlarının bilavasitə xalqdan gələn
cəhətləri əsas idi… Şah İsmayıl Xətainin klassik janrlardakı
əsərlərinin lüğət tərkibi klassik üslub üçün tamamilə
xarakterik olaraq «alınma dil materiallarının bolluğu, lakin
əsasən məqsədə uyğun işlədilməsilə səciyyələnir».
71
Dil tariximizi öyrənmək baxımından da Xətai
yaradıcılığı böyük əhəmiyyətə malikdir. O, canlı danışıq
dilindən çoxlu söz və ifadələri alıb şeirə gətirmişdir. Bu
sözlərin bəziləri köhnəlsə də bir çoxu bu gün də
funksionallığını qorumaqdadır.
Dövlətçilik tariximizdə böyük rol oynayan Şah İsmayıl
qüdrətli Azərbaycan şairi kimi də öz dolğun, məzmunlu və
ölməz poeziyası ilə doğma ədəbiyyatımızı forma və
məzmunca zənginləşdirmişdir. Onun ürəyə yatan təravətli
nəğmə və şərqiləri doğma türk dili şeir xəzinəsinə yeni bir
töhfədir.
Öz ulu babası Şeyx Səfinin miras qoyub getdiyi yolu
davam etdirən Şah İsmayıl təkcə şair kimi deyil, hökmdar və
dövlət başçısı kimi də Azərbaycan dilinə və dövlətçiliyinə
əvəzsiz xidmətlər göstərmişdir. Şah İsmayıl Səfəvi dövlətini
qurduqdan sonra Azərbaycan türkcəsinə rəsmi dövlət dili
statusu qazandırmış və öz dilinə, elinə olan hörmətini,
sevgisini əməldə sübut etmişdir. Şah İsmayılın qurduğu
dövlətdə Azərbaycan dilinin dövlət dili olması, xarici ölkələrə
bu dildə rəsmi məktubların yazılması dilimizin əhəmiyyətini
qat-qat artırmış, eyni zamanda dilimizin çiçəklənib inkişaf
etməsində böyük rol oynamışdır.
Səfəvi şahları öz ana dillərində yazıb yaradır, fars dilinə
əhəmiyyət vermirdilər. Qəribə də olsa, həmin dövrdə fars dili
Osmanlılarda və Orta Asiyada daha işlək dil hesab olunurdu.
Belə ki, Osmanlı sultanı Sultan Səlim özünü İranın əfsanəvi
padşahının nəslindən sayaraq farsca divan yazıb. Şah İsmayıl
isə özünü türklərin əfsanəvi padşahı Əfrasiyabın nəslindən
bilərək türkcə şeir yazmışdır. (12)
Ümumiyyətlə, Səfəvi şahları şeir və ədəbiyyatı himayə
edirdilər. Bu şahların bəziləri iki dildə əsər yazan şairlər idilər.
Türkcə və farsca şeirlərin yazılması üçün əllərindən gələni
72
edirdilər. (13)
Səfəvi sarayı o dövrdə əsl şeir-sənət ocağı idi. Məlik-əş-
şüəralıq (şairlər padşahı) rəsmi vəzifə kimi təsdiq edilmişdi.
Şah İsmayıl övladları və Səfəvi sülaləsinin sonrakı şahları, o
cümlədən Şah Süleyman və Şah Sultan Hüseyn zamanında
Azərbaycan şeirinə xüsusi qayğı mövcud idi. Həmin dövrdə
Səfəvi sarayının məlik-əş-şüərası olan Təsir Təbrizinin
divanında türkcə qəzəllərdən başqa türkcə qəsidə və məsnəvi
də var idi… Bu dövrün təskirələrində türkcə yazan bir çox
şairlərin adı çəkilir. (14) Onların İsfahanda belə Azərbaycan
türkcəsində şeir yazmaları və dilimizə xüsusi qayğısı diqqəti
cəlb edir.
Azərbaycanın böyük hökmdarı Şah İsmayılın dövründə
Azərbaycan türkcəsinin əhəmiyyəti qat-qat artdı və hətta
Səfəvi sarayına gələn avropalı səyyahlar dilimizin
qrammatikası, lüğət tərkibi və s. haqqında çoxlu kitablar
yazmağa başladılar.
«XVI əsrdə Şah İsmayıl Xətainin başçılıq etdiyi
Səfəvilər dövləti zamanından başlayaraq Azərbaycan dilinin
mövqeyi, nüfuz dairəsi daha da genişləndi, Azərbaycan ədəbi
dili dövlət idarələrində, sarayda, hərbi hissələrdə işlənən rəsmi
dillər sırasında yer tutdu, o zaman islamiyyətin dili sayılan
ərəb dili və bədii ifadə vasitəçisi kimi modalaşmış fars dili ilə
yanaşı işlənən bir dil hüququ qazanmış oldu. Buna görə də
mədrəsələrdə ərəb, fars dilləriylə yanaşı Azərbaycan dilində
də tədris işləri aparılırdı». (15)
Bu dövrdə ölkədə Azərbaycan türkcəsinin əhəmiyyətini
Səfəvi sarayında olmuş Avropa səyyahlarının əsərlərində də
görürük. Səfəvi dövlətinin paytaxtı fars şəhəri olan İsfahana
köçürüldükdən sonra da Azərbaycan türkcəsinin burada necə
böyük nüfuza malik olduğu aydın hiss olunur. Alman səyyahı
Engelt Kempfer XVII yüzillikdə Səfəvi sarayında olmuş, türk
73
dilinin əhəmiyyətini təsdiq etmiş və bildirmişdir ki, türk dili
saraya çoxdan nüfuz etmiş, vəzifə sahibləri bu dildə
danışmağı özlərinə borc bilirlər. Hər bir məşhur və şəxsiyyətli
adamın türkcə bilməməsi gerçəkdən utanc doğuran məsələ
sayılırdı. (16)
İtaliyalı səyyah Pedro Dulavale də İsfahanda olarkən (17
dekabr 1917-ci il) dostu Maryo Eskifanoya Azərbaycan
türkcəsinin əhəmiyyəti barədə yazmışdır: «İranda ümumən
farscadan çox türkcə danışılır. Xüsusən, saray və vəzifəli
şəxslər arasında». (17)
Səfəvi sarayında olmuş digər avropalı səyyah Adam
Oleari şahın verdiyi ziyafəti belə təsvir etmişdir: «Ziyafət
qurtardıqda eşik ağasıbaşı türkcə uca səslə dedi: Süfrə
haqqında şah dövlətinə, ğazilər qüvvətinə Allah deyəlim,
Allah-Allah və hamı Allah-Allah sözünü təkrarladılar». (18)
On bir il Səfəvilərin ərazisində olan Şvaliye Jan Şarden
türk dili haqqında demişdir: «Türk dili qoşun və saray dilidir.
Qadınlar, kişilər əsasən türkcə danışırlar, xüsusən, əyan və
əşraf ailələrində». (19)
Yenə almaniyalı Enqelbert Kepmfer İsfahanda olarkən
Səfəvi sarayında gördüklərini belə qələmə almışdır: «Bu dil
mötəbər farsdilli ailələrdə elə sürətlə yayılırdı ki, indi tam
demək olar ki, bir dövlət adamının türkcə bilməməsi
biabırçılıq kimi dəyərləndirilir». (20)
Şarden və Petro Dulavale türk dilinin kütləviliyinə işarə
edərək yazırlar: «Bu dil müxtəlif təbəqələr arasında elə
yayılmışdı ki, demək olardı hamısının dili idi». (21)
Qısa hakimiyyət möhləti ərzində Azərbaycan dilini
dövlət dilinə, sənət, poeziya dilinə, nəhayət, sivil dillər
sırasına çıxarmaq üçün Şah İsmayıl Xətainin göstərdiyi
əzmkarlıq elə ilk illərdən öz səmərəsini verirdi. Ölkə
başçısının ana dilinə münasibəti Azərbaycanı dövlət kimi
Dostları ilə paylaş: |