Muhandislik-texnologiya

Or-nomus (sha‘n)tushunchasi ham axloqning boshqa tushunchalari singari shaxs bilan jamiyat o’rtasidagi munosabatlarni tartibga soladi. ’’ Or-nomus mohiyatan shaxsning o’z qadr-qimmatini anglab yetishi, shu qadr-qimmatning jamiyat tomonidan joy olinishi yoki olinmasligiga nisbatan bo’ladigan munosabati bilan belgilanadi. Shuning uchun or-nomus, tushunchasi kishilarning ijtimoiy hayotdagi o’z qimmatining anglashi hamda bu qimmatni jamiyat tomonidan tan olinishini ifodalaydi. Nomus tushunchasi shaxsiy qadr-qimmatni anglashni o’z ichiga olar ekan, ular bir-biri bilan aloqada va ko’p jihatdan bir-biriga uxshaydi. Biroq or-nomus, qadr-qimmat tushunchasi bilan bir xil ma‘noga ega emas. Nomus – bu iffat, bokiralik ma‘nolaridan tashqari insoning o’z mavqeini saqlash, ulug’lash va ardoqlash, xijolat tortish tuyg’usini avlodlar va ajdodlar sha‘niga dog tushirmaslik ma‘nosini ifodalaydi.
Nomusni or tushunchasi bilan chalkashtirish hollari ham uchrab turadi. Lekin, aslida, nomusga nisbatan or ancha tor qamrovga, nisbatan zalvorsiz tushuncha. Masalan, oriyatli odam deganda, eng avvalo o’z so’zining ustidan chiqadigan, sadaqa tarzida qilingan muruvvatlardan baland turadigan shaxs tushuniladi. Beor odam – o’z sha‘niga aytilgan gaplarga parvo qilmay, ishini bajarib ketadigan surbetnamo kishilardir.
Nomusning toshi ogir, ijtimoiy xususiyatga ega, keng qamrovli. Nomus yo’lida inson hatto o’z hayotidan kechishi mumkin. Odamlar o’z nomusi, oila nomusi, millat, jamoa nomusi deb kurashadilar. Nomus obru tushunchasi bilan bog’lanib ketadi.
Demak, o’zini o’zi hurmat qilish, o’ziga nisbatan atrofdagilarni hurmat-izzatini yo’hotmaslikdan o’z-o’zini nazorat qilish hissidan kelib chiqadi.
Ideal, hayotning ma‘nosikabi tushunchalari o’z yechimini talab qilish bilan birga muammolik xususiyati bilan ajralib turadi.
Ideal tushunchasi baholash xususiyatiga ega bo’lmasdan, balki u qiyoslashga asoslanadi. Bor narsa yo’q narsa bilan o’lchanadi. Hayotda ideal narsaning bo’lishi mumkin emas. Uning mavjudlik sharti o’tgan sharti insonning hatti-harakati bilan bog’liq bo’ladi. Ideallik namuna bilan birga tarixiylikni talab etadi. Axloqiy idealga aylangan shaxs tarixiy tajribadagina mavjud bo’ladi va muayyan zamonga kelib, u ma‘lum ma‘noda idellashtiriladi. Unda inson siymosi yorqin misol bo’la oladi.
Odam ideal sari intiladi, o’z hayotini unga qiyoslaydi, uni tanqid qiladi. U inson hayotidan eng ulug’ axloqiy talabdirki, uning bajarilishi shaxsni komillikka yetkazadi. Hayotda bunga tulik erishib bo’lmaydi. Inson ana shu komillikni o’ziga namuna qilib, idealga intilib yashashi jarayonida nisbiy – hayotiy komillikni kulga kiritadi. Dunyoviy va diniy ideal mazmuni hamda mohiyat jihatidan bir-biridan farq qiladi. Musulmonlar uchun ideal Muhammad alayhissalom nasroniylar uchun xazrati Iso, yaxudiylar uchun Xazrati Muso ideal hisoblanadi. Ijtimoiy axloqiy ideal esa doimiy bo’lmaydi. U o’zgarib turadi. Masalan: Amir Temur o’z davrining ideali bo’lgan. Hozir esa «Kuch adolatda!» degan shiorini hayotning ma‘nosi deb bilgan buyuk ajdodimiz Amir Temur ko’pchilik tomonidan ijtimoiy axloqiy ideal, adolatli davlat rahbarining na‘munaviy timsoli tarzida qabul qilinadi. Demak, muayyan tuzum talablaridan kelib chiqqan holda, ijtimoiy axloqiy ideallar o’zgarishi mumkin.