joylashgan, nordon muhitda faollashadigan gidrofob oqsillar ishtirokida
amalga oshadi.
Mana shu tabiiy hodisaning original mexanizmini
yangi kompozit materiallar yaratishda ishlatish mumkinmi?
- degan
savol tugMladi. Bu savolga javobni birinchi boMib, Germaniyaning
Leypsig shahridagi biofizika va virusologiya instituti olimlari javob
berdilar. Buning uchun, ular qavatma-qavat sintez usuli yordamida
ko‘pqavatli polielektrolit yaratdilar. Uning ustiga xuddi plazmalemmani
qo‘shqavatiga o‘xshagan lipidli qo'shqavat shakllantirdilar. Bu lipidli
qo‘shqavat lipidli pufakchalardan shakllantirilgan b oiib, ular ko‘p
qavatli elektrolitlar ustiga cho'ktirilgan.
Tadqiqotchilar bu kompozit materialni virus bilan «yuqtirilgan»
inkubatsiya qilingan nordon muhitga joylashtirganlar. Keyin kompozit
materialni suv bilan yuvib tashlaganlar. Bu tadbir lipidli qo‘shqavatga
kirmasdan qolgan, viruslami chiqarib tashlash maqsadida amalga
oshirilgan. Qo‘shqavatga kirib olgan viruslar, unda yetarli darajada
mustahkam ushlanib qolingan: ular yuvilganda ham, nordon sharoitni
neytral sharoitga almashtirganda ham qo‘shqavatdan chiqib ketmagan.
Natijada, olimlar biologik xossalarini nazorat etib turish imkoni
bo‘lgan kompozit materiallar olishga erishganlar. Har xil viruslar va
polielektrolitlar ishlatib, ulami tavsifmi o‘zgartirish mumkin. Mana
shunga o‘xshagan kompozit nanomateriallami muhim tavsifi, ulami tirik
sistemalar bilan xohishdan tashqarida bo‘lgan o‘zaro munosabatlarini
minimumga keltirganligidir. Mana shunday vimslar «yuqtirilgan»
kompozit nanomateriallar virusga spetsifik bo‘lgan antitanalar uchun
diagnostik
sensorlar
tayyorlashda
hamda
boshqa
biomeditsina
maqsadlarida ishlatilsa boMadi.
Dostları ilə paylaş: 
