"psixologiya"

 
 
4. Nizolarni hal qilish 
 
Har bir nizo alohida hodisa sifatida tahlil qilinadi, lekin ularning 
barchasiga xos bo‘lgan ayrim qonuniyatlar borki, ularga avvalo uning 
bosqichlari yoki fazalari kiradi : 
Nizo oldi bosqich
- konfrontatsiya
 
Nizoning o‘zi
: kompromiss yoki janjal
 
Nizodan chiqish:
muloqot yoki dissonans. 
Demak, birinchi bosqichda konkret masala yuzasidan fikrlar yoki 
qarashlarda tafovut yoki qarama-qarshilik uchun shart-sharoit paydo bo‘ladi. 
Tomonlar o‘rtasiga sovuqchilik tushadi, ular o‘zaro kelisholmay qoladilar, agar 
bunda tashqaridan qaraganda, ko‘zga tashlanadigan nizo bo‘lmasa-da, o‘sha 
shaxslarning o‘zi bir-birlariga nisbatan munosabatlarida buni his qila 
boshlaydilar. Agar rahbar aynan shu bosqichda hodisaga aralashib, o‘z vaqtida 
oqilona qarorlar qabul qilolmasa, nizo ikkinchi bosqichga o‘tadi. 
Ikkinchi bosqichda har ikkala tomon o‘z qarashlarini qarshi tomonnikidan 
afzal bilib, ochiqchasiga bir-birlarini ayblay boshlaydilar. SHu paytda boshliq 
ularni kelishtirishga urinadi, agar bu “urinish” alohida - alohida tarzda 
tomonlarni kabinetga chaqirib ro‘y bersa, vaziyat yanada taranglashib, ziddiyat 
chuqurlashishi, tomonlar o‘z xolicha boshliqni ham o‘zining tarafdori qilib, u 
ham nizoning ishtirokchisiga aylanib qolishi muqarrar bo‘lib qoladi. SHuning 
uchun ham psixologiya har qanday nizoni tomonlarni birga chaqirgan holda hal 
qilish va kompromiss qarorlar chiqarishga tayyor turishni tavsiya etadi. Buning 
uchun rahbarda nizoning taxminiy obrazi va uni hal qilishga bir nechta alternativ 
echimlar bo‘lishi kerak. Boshliq biror tomonga ko‘proq yon bosa boshlasa ham, 
nizoning ishtirokchisiga aylanadi. SHuning uchun u xolis tarzda nizoning kelib 
chiqish sabablari, kimlarning manfaatiga zid ishlar qilinayotganligi, nizo 
ishtirokchilarining shaxsiy va professional xususiyatlari, kuchli va kuchsiz 
tomonlarini taxlil qilib, nizoning “portreti”ni o‘zi uchun tasavvur qila olishi 
kerak. SHundan keyingina, tomonlarni chaqirib, masalaga yanada oydinliklar 
kiritib, tomonlarni kelishuvga chaqiradi. “Men nima bo‘lganini, muammo 
nimada ekanligini bilish uchun Sizlarni chaqirdim” deb gap boshlashi va har bir 
tomonning fikri muhimligini ta’kidlab, ayni paytda vaziyatni qattiq nazorat 
qilishi, uning kechishini boshqarishi lozim.