Müasir qeyri – xətti elmin əsas anlayışlarından biri bifuksiyadır. Riyaziyyatda
bifurkasiya dedikdə idarəedici parametlərin dəyişməsi zamanı sistemi təsvir edən müəyyən
model tipinin qərarlarının sayının və ya sabitliyinin dəyişməsini başa düşülür (16, səh. 170).
Bifurkasiya nöqtəsində sistem sanki onun sonrakı həyatını müəyyən edən seçimi edir.
Bifurkasiya anlayışı idarəedici parametlərin tədricən gedən kəmiyyət dəyişmələrinin
sistemin vəziyyətinin keyfiyyət dəyişməsinə keçməsi prosesini təsvir edir.
Bu qədər həcmli termin ictimai elmlərdə populyarlıq qazana bilməzdi. Məsələn,
Lotman hesab edir ki, sosial proseslərin iki tipini nəzərdən keçirmək məqsədəuyğundur.
Sosial proseslərin birinci tipində hadisələr şəxsiyyətdən xaric xarakter daşıyırlar, belə ki,
prosesin iştirakçıları praktiki olaraq seçim hüququndan məhrumdurlar. Onu da demək olar
ki, insanlar nəhəng sosial proseslərin (ictimai formasiyaların inkişafı, sinfi, milli hərəkatlar)
Broun hərəkətində hissəciklərinin rolunu oynayırlar. İkinci tip sosial proseslər insanların
şüurundan keçirən və bu şüurun yarıdımı ilə həyata keçirilən hadisələrlə bağlıdır. ―İnsan
davranış seçimi imkanı qarşısında qalır və öz hərəkətlərini daim işin obrazı ilə nəticələr
haqqında təsəvürlərlə müqayisə edir‖ (11, səh. 3.). Beləliklə, sosial
prosesin çoxlu alternativ
şəklində təqdim olunduğu yerdə onların arasındakı seçim insanın intellekti və iradəsi ilə
həyata keçirilir, səbəbiyyət üçün yeni və daha mürəkkəb forma və modellərini axtarmaq
zəruridir.
Y.Lotman sinergetika ideyalarına istinad edərək sosial prosesi çoxfaktorlu axır kimi
nəzərdən keçirməyi təklif edir. ―Burfurkasiya nöqtəsinə çatanda hərəkət bir növ dayanaraq
yol seçmək üçün düşüncələrə dalır‖. Bu nöqtədən bir neçə müxtəlif ehtimallı sabit inkişaf
trayektoriyaları çıxa bilər. Sosial prosesin bu anında insanlar seçim etmək imkanına malik
olurlar. ―Tarixin normal axını zamanı bu faktorlar nə qədər gücsüz olsalar da, sistem seçim
qarşısında qalıb düşünən anda onlar həlledici rol oynayırlar. Amma, prosesin ümumi
gedişinə qarışdıqdan sonra, onlar onun dəyişikliklərinə geriyə dönməz bir xarakter verir‖
(11, səh. 3,4).
Y.Lotman indiki zamanda elmi dilə daxil olan təsvirlərə istinad edərək sosial
proseslər haqqında aşağıdakı obrazlı təsəvvürü təklif edir: ―Klio relslər üzərində bir
məntəqədən başqasına sürüşüb gedən vaqonun sərnişini kimi yox, bir yol ayrıcından
digərinə gedən və öz yolunu seçən səyyah kimi qarşıda durur...
Arxaik simvollar – bəşəriyyətin minlərlə illik təcrübəsinin kondensatorlarıdır: qapalı
fiqurlar – çevrə, üçbucaq, kvadrat – insandan üstün yüksək qüvvələrin simvoludur; xaç,
dörd yol ayrıcı artıq sanskrit dilində seçim, tale, insanın mənşəyi: şüur və vicdan deməkdir.
Yolayrıcı gedən üçün seçim təqdim edir‖ (11, səh. 4).
Bu yanaşma təsadüfən bizim dövrümüzdə yaranmayıb. Lotmanın rəyinə görə, bu
təkcə təbiətşünaslığın müasir vəziyyəti ilə bağlı deyil, həm də yaşadığımız epoxanın
spesifikası ilə də bağlıdır: artıq yekun vaxtdır, ―sonların‖ zamanıdır – XX əsr, minillik sona
yetir. Tarixi yekunların vurulması belə bir sualla mütləq bağlı olur: hara gedirsən? Tarix –
gələcəkdən keçmişə baxışdır, baş vermişlərə ―norma‖, ―qanun‖, ―kod‖ haqqında hansı isə
nöqteyi – nəzərdən baxışdır – baş vermiş hadisəni tarixi fakt ranqına qaldırmaq və hadisəni
olduğu mənada qavramağa məcbur etmək üçün (11, səh. 4).
Politoloq və tarixçilərin ―bifurkasiya‖ terminini həddindən artıq tez-tez və sərbəst
istifadə etmələrini daha dəqiq, təbii elmlərin nümayəndələri təqdir etmirlər. ―Öyrənilmiş
fiziki, kimyəvi və bioloji sistemlərdə bifurkasiya nöqtələrinin miqdarı o qədər də çox
deyildir. Sabit vəziyyət, sabit inkişaf tipikdir‖ (16). Amma, yaddan çıxartmaq olmaz ki,
sosial sistemləri təbii sistemlərdən fərqlədirən hər şeydən əvvəl olur ki, bu sistemlər
koqnitivdir, dərk etdikləri seçimi etməyə qadirdirlər.
Q.Q.Malinetski tarixi prosesin bifurkasiya diaqramına maraqlı misal gətirir (12). O,
hesab edir ki, Toynbinin sivilizasiyanın inkişaf nəzəriyyəsi şəkil 11.6-da verilmiş model ilə
illüstrasiya oluna bilər.