Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
pad
şahlıqdır. Buna görə də İranda və ingilis müstəmləkəsi olan
Hindistanda, Əfqanıstanda və sair Şərq ölkələrində minlərcə
pad
şah adını daşımaqda olan dilənçi dərvişlər vardır.
Məsələn: Rza Əli şah Hərani, Rövnəq Əli şah Kərmani,
Hü
seyn Əli şah Əsfani, Səid Nizam şah , İzzət Əli şah
Möhlani,
Eynəli şah Hərani, Feyz Əli şah İsfəhani və sairə...
Bunların iddiasınca, Təsəvvüfün üc əlasına qalxanların
əsas xassələri laübalılıq və laqeydlikdir. Hər iki aləmdən əlaqə-
lərini kəsənlər adi insanlardan ülfətini kəsir, ən nəhayət vahid
Allahın şanını mənimsəmək üçün tənhalığı təbliğ etməklə
cəmiyyətdən uzaqlaşırlar.
Əcaz təxəllüslü şair həmin bu əqidəni izah edərək bu şeiri
yazır:
Ba du aləm gəştəəm biganə ülfət ra bebin,
Rəftəəm əz xater əyam şöhrət ra bebin.
Yəni: “Mən hər iki dünyaya yabançı olduğum üçün
daşıdığım ülfətə və əyyamın xatirindən silinmək nəticəsində
kəsb etdiyim şöhrətə yaxın”.
Təsəvvüfdə riyazət və tərk dünyalıq məsləkinin ilhamçısı
olan marağalı şair Öbhədi Əcazın fikrini daha da
aydınlaşdıraraq yazır:
Zin camə ra çe faydə çun mikonəd əcəl
Zin pərdə ra çe sud ke bər ma həmidrənd.
Kəmtər zəmurə mar şomar an qruh ra,
Kəz bəhrə mar və mur tən xəviş pərvərənd.
Yəni: “Bu libaslardan bizə nə fayda vardır; çunki əcəl
onu bizim əynimizdən çıxaracaqdır. Bu pərdələrdən nə fayda
vardır, bunları da dartıb yırtacaqdır. Öz bədənlərini qarıncalar
168
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
və əylanlardan ötəri bəsləməkdə olan quruh, (kütlə)
əylanlardan və qarıncalardan əskikdirlər”.
Sufi ədəbiyyatını dərindən tədqiq edərək, onu bir ədəbi
məslək kimi yoxlayanlar onun sırf islami bir mövzu
daşımadığını və xaricdən (hətta bir neçə cığırlar vasitəsilə)
İslam Şərqinə daxil olduğunu iddia etmişlər.
Xüsusən Təsəvvüfin ari qöbmi yaşıyan bir ölkəyə (İrana)
silah gücü ilə daxil olduğunu iddia edənlər də az deyildir, çünki
Təsəvvüfdə kəmal dəyanətin tu kil (etibar edilmiş şəxs-P.M.)
tam ilə hasil olacağı fikri arilar irqindən olmayan başqa-başqa
İslam məmləkətlərində də (Ərəbistanda, Misirdə, Fasda) möv-
cuddur.
Bu nöqteyi-
nəzərdən də Təsəvvüfin əsla iranlı
olduğuna dair iddialar öz-özünə rədd edilmiş olur.
Təsəvvüfin Yunan-İskəndəriyyə məktəb ədibisi vasitəsilə
ərəblərə və onların vasitəsilə də İran və başqa-başqa Şərq ölkə-
lərinə gəldiyi iddiası Əbu Yusif Yəqub Əlkəndi, Farabi və İbn
Sinaların əsərləri yoxlanıldığı vaxt bir daha isbata yetişmiş
olur.
Mütəsem xəlifənin və onun oğlu Əhmədin etimad və mə-
həbbətini qazanmış olan islam filosofu Əlkəndi hicrətin üçüncü
əsrində Yunan filosoflarıının əsərlərini tərcümə edərək şərq
dünyasına yayılmış olan ən birinci alim idi. Əlkəndinin əsərləri
içərisində “Kitabəl -əqləl- ans” və “Kitabəl- cavamel- fikriyə”
ki
mi əsərlər elmin Ərəstuyə aid qismini islam aləmində
şüurlara yerləşdirmiş olan başlıca əsərlərdəndir.
Fikirlərdə hərc-mərclik yaratmış olan bu əsərlər Şərqdə
təriqət və məslək mübarizələrinin şiddətlənməsinə səbəb ol-
muşdur.
Təsəvvüfin Yunan-İskəndəriyə məktəb ədibisi vasitəsilə
Ərəb aləminə, sonra da İran və başqa şərq ölkələrinə yayılması
həqiqətini aydınlaşdırmaq üçün hicrətin üçüncü və dördüncü
169