Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar



Yüklə 2,76 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə39/70
tarix02.01.2018
ölçüsü2,76 Kb.
#19276
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   70

162
Kaş ki, yeraltı keçiddəki qoca nənə yerində olaydı. Adətən 
mənə  lazım  olmayan  əldə  tikilmə  salfetləri  aldığım  nənə. 
Uzaqdan gördüm – dayanmışdı. 
- Bax, Kamil, o qarını görürsən? Ağ yaxalıqlı qoca nənəni 
deyirəm. Get, onun bütün salfetlərini al. 
- Nina, nə danışırsan, onlar mənim nəyimə lazımdır?
- Al, Kamil, sənin biznesin daha yaxşı gedəcək! - əminliklə 
söylədim.
O, nənəyə yaxınlaşdı. Onun qarşısındakı çamadanın üstünə 
ağ parça salınmış, müxtəlif ölçüdə tikilmiş salfetlər qoyulmuşdu. 
Tikişlər bərabər deyildi, şəkillər bəzi yerlərdə itirdi, ümu-
miyyətlə, bu salfetlər kimə lazım ola bilərdi? 
Amma qarının siması!..
İnqilab  dövründə  zadəganlar  nəsildən-nəslə  keçən  əşyala-
rını küçədə satırdılar. Bu nənəni gördükdə, gözlərim önündə 
məhz həmin obraz yaranırdı. Onun qırışlı, xəstəhal siması, də-
rinliyə batmış, yaşaran gözləri ləyaqət hissi ilə dop-dolu idi.
O, heç kimi səsləmir, heç kimi çağırmırdı. Başdan-başa qara 
geyinmişdi. Bu sadəcə kədər və əlacsızlıq rəmzi idi. Sanki ar-
tıq başqa dünyadandı. Yalnız qara paltarda kəskin seçilən qar 
kimi ağ yaxalığı onu bu günə bağlayırdı. O, tamamilə fərqli 
bir adam idi və heç kimdən heç nə xahiş etmirdi.
Görünür,  bunu  Kamil  də  hiss  etdi.  O,  artıq  ciblərindəki 
pulu axtarırdı.
-  Anacan,  bütün  malı  mənə  ver,  -  o,  pulu  uzadaraq,  ko-
budvari  dedi.  Pul  kifayət  qədər  idi.  –  Taranı  da  götürürəm, 
- deyərək, çamadanı göstərdi. 
- Yox, cavan oğlan. Əgər salfetlərə görədirsə, siz çox verir-
siniz. Əgər sakvoyaja görədirsə, o satılmır. 
- Əlavə etsək, onda necə? – Yəqin Kamilin rublları qurtar-
dığından o, yüz dollarlıq əskinası çıxartdı.
Nənə qətiyyən karıxmadan, əminliklə təkrar etdi:
- Lazım deyil, cavan oğlan. Sövdələşməyə ehtiyac yoxdur. 
Mən sakvoyajı sata bilmərəm.
- Nənəcan, axı hər şey satılır. Hər şeyin qiyməti var, - Kamil 
əminliklə başladı. – Yaxşı, beş yüzə. Mən bu pullara sənə beş 
yeni təptəzə sakvoyaj ala bilərəm. 


163
Mitropolit Kiril “Postskriptum” müəllifinə  rus pravoslav kilsəsinin 
fəxri fərmanını təqdim edir


164
- Xahiş edirəm, özünüzü qızışdırmayın. Bu tibbi sakvo-
yajdır. O sizin nəyinizə lazımdır axı, - o, mülayimliklə izah 
etdi.
-  Mən  həkiməm,  lazımım  olar,  -  Kamil  artıq  qızışaraq, 
nənəni sıxışdırmağa başlamışdı.
- Əgər həkimsinizsə, asanlıqla başa düşərsiniz, nə üçün 
heç  vaxt  bu  portfeli  satmayacam.  Hətta  ancaq  çörək  və  su 
ilə dolansam da. Hətta müalicəyə pul tapmasam da. – Onun 
səsi həyəcandan titrədi və yüngülcə qırıldı, amma özünü tez 
ələ aldı.
-  Bu  sakvoyaj  akademik  Amosov  Nikolay  Mixayloviçin 
idi.  Siz  əlbəttə,  bu  dahi  həkimi  tanıyırsınız.  Belələri  daha 
uzun müddət olmayacaq. O, minlərlə insanı xilas edib. Mən 
isə onun baş cərrahiyyə tibb bacısı idim. Bu, mənə onun bəx-
şişi... mükafatı... və xatirəsidir...
Onun “bəxşiş” (hədiyyə yox, məhz bəxşiş) söyləməsi ay-
rıca hisslərini, xüsusi iftixarını göstərirdi.
-  Hə,  yaxşı,  ana.  Bax,  veteranlar  öz  medallarını  satırlar, 
elə bilirsən onların heyifləri gəlmir? Satırlar ki. Al, sənə min 
dollar, mən artıq getməliyəm. – O,  beş yüz dollara beş yüz 
də əlavə edərək, onları yaşlı qadına uzatdı. Min dollar cəlbe-
dici yaşıl yelpik kimi Kamilin əlində açılır, bağlanırdı. Mən 
əmin idim ki, bu zənginlik qarşısında qadın təslim olacaq. 
Amma baş cərrahiyyə tibb bacısı hətta əlini də uzatmadı, 
yalnız astadan dedi:
- Onlar medallarını yaxşı yaşadıqlarına görə satmırlar ki. 
Çox vaxt bundan sonra özləri də tezliklə ölürlər... Çünki ya-
şamaq... Çünki yaşamaq istəmirlər. Sən get, oğlum. Axı mən 
görürəm ki, sənə heç nə lazım deyil. Amma məncə sən çox-
dandır ev yeməyi yeməmisən. Yola götür.
O,  sakvoyajdan  ağappaq  parça  salfetə  bükülmüş  nəsə 
çıxardı.
- Bu ev piroqudur, yumurta və kələmlə.
Amma iştah açan iydən onsuz salfetin içindəkinin əsl ku-
linariya incisi olduğu sezilirdi. 
- Təmizliyinə şübhə etmə. Məndə hər şey sterildir, avtok-
lavdan sonrakı kimi. Ye, nuş olsun. 


165
Kamil  gözlənilməz  hadisədən  donub  qalmışdı.  Amma 
özünü ələ ala bildi. Üstəlik, pis də alınmadı. 
-  Qonaq  etdiyinizə  görə,  sağ  olun. Amma  işiniz  mənim 
xoşuma gəldi, ona görə də salfetləri mən götürürəm, alıram, 
- o, dəqiqləşdirdi. – Əl işini necə qiymətləndirmək isə mə-
nim işimdir. Bu pulları götürün, siz onları qazanmısınız. Xa-
hiş edirəm, bu dəfə imtina etməyin.
-  Sağ  ol,  oğlum,  -  o,  qıyıqgöz  Kamilin  əlinə  toxunaraq 
təşəkkür etdi. – İmtina etmərəm. Sən mənə çox kömək etdin, 
bunu bil. Mən sənin üçün dua edəcəyəm.
- Yaxşı, ana. Sən də sağ ol. Sən də mənə kömək etdin. Mə-
nim üçün dua et. Deyirlər, tanrı birdir.


166
PREZİDENT MÖHÜRÜ AYAQLAR ALTINDA
(FORDUN EVİNDƏ)
Təxminən  iki  il  öncə,  qarlı  meşədə,  Qayalıq  dağların 
əhatəsində, Koloradoda bütün dünyaya səpələnmiş həmkar-
ları  kimi  çox  işgüzar  olan  amerikalı  rieltorlar  min  kvadrat 
metrlik evlə tanış olurdular. Ev satışa çıxarılmışdı. Və sahib-
ləri evi 13 milyon dollara satmaq istəyirdilər. Bu köhnə ev 
Hollivud ulduzlarının imarətlərinə baxanda kiçik görünür-
dü. Əlbəttə, xüsusi tarixçəyə malik olmasaydı, bu tikilini heç 
kim belə baha qiymətə satmaq fikrinə düşə bilməzdi. Amma 
Amerika  prezidenti  tərəfindən  inşa  edilmiş  bina  ucuz  qiy-
mətə satıla bilməz. Üstəlik, elə həmin prezident bu evin ilk 
sakini olubsa. 
Rieltorlar yataq otaqlarına (evdə yeddi yataq otağı vardı), 
yemək otağına, kitabxanaya, basseynə baxdıqdan sonra çıxıb 
getdilər.  Əlbəttə,  evi  əhatə  edən  qeyri-adi  gözəllik  onların 
yaddaşına  həmişəlik  həkk  olunmuşdu...  Evə  daxil  olursan, 
insanı  heyrətə  salan  mənzərə  arxada  qalır.  Bayıra  çıxdıqda 
isə möcüzə təkrarlanır. Təbiət – dağlıq ərazinin təkrarsızlığı 
səni  ağuşuna  alır,  ruhunu  fəth  edir.  Hər  halda  mən  orada 
olanda  bu  hisləri  keçirdim.  ABŞ-ın  38-ci  prezidenti  Cerald 
Rudolf Fordun ölümünə on iki il qalmış. Biz onda tamamilə 
gözlənilmədən Fordun qonağı olmuşduq. Yaxşısı budur, hər 
şey barədə ardıcıllıqla danışım. 
Bu,  1994-cü  ildə  baş  vermişdi.  Həmin  il Alekseyin  say-
sız-hesabsız  səfərləri,    ən  müxtəlif  beynəlxalq  forumlarda 
çıxışları  olmuşdu.  İyunda,  məzuniyyətlər  başlananda,  o, 
Amerika Sahibkarlıq İnstitutunun təşkil etdiyi Ümumdün-
ya forumuna dəvət edildi. Bu, bir çox tanınmış siyasətçilə-
rin, iqtisadçıların, maliyyəçi və bankirlərin çalışdığı böyük 
intellektual  mərkəz  idi.  Bu  mərkəzdə  işlənib  hazırlanan 
sənədlər  bir  çox  hallarda  ABŞ  prezidentinin  qərarlarını 
müəyyənləşdirirdi.  Keçmiş  Amerika  prezidenti  Ford  isə 


Yüklə 2,76 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   70




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə