Milli Kitabxana
79
H a d i l ə l ə. Pəricahan xanım, belə etmə, gəl, sən qoca lələnin məsləhətinə
qulaq as. Bu xanədanın dağılıb pərakəndə düşməyinə bais olma.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Bais olan sənin ağan Cahangirdir. Bu nəsihəti ona et.
Daha bitdi. Gedə bilərsən!
H a d i l ə l ə. Cahangir ağa, Cənnət əlinin evində sənin cavabına müntəzirdir.
Onda buyurunuz gedək, mənə verdiyin cavabı onun özünə ver, yoxsa, mən bu ağır
məsuliyyəti öhdəmə götürməkdən qorxuram.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Hə, indi başa düşdümki, Cənnətəlininoğlu Həsənqulu
nə üçün yoldan çıxmayıb, mənə elə sərt cavab verirdi. Demək, Cənnətəlinin
ailəsinin Cahangir ağa ilə əlaqəsi varmış.
H a d i l ə l ə. Bəli.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Mən, başına qırmanc çəkdiyim Həsənqulunun evinə
getmərəm. Ağan Cahangirin cürəti varsa, buyurub buraya gəlsin.
H a d i l ə l ə. Cahangir ağanın cürətini sən məndən yaxşı bilirsən. Buraya
gələrsə, ona heç bir xəta toxunmaz, çünki sizi əhatə edənlərin hamısı onun
tərəfdarlarıdır. Başından bir tük düşməyə qoymazlar. Əmiraslan ağanın bu saat
harada olduğu və atdığı hər qədəm bizə məlumdur. Baş üstə, cavabını Cahangir
ağaya deyərəm, lazım bilsə gələr, bilməsə qoşuna hücum əmrini verər. Daha başqa
əmrin yoxdur ki?
P ə r i c a h a n x a n ı m. Yoxdur.
H a d i l ə l ə (gedərkən). Pəricahan xanım, fikirləş. Son peşmançılıq fayda
verməz. (Çıxır.)
P ə r i c a h a n x a n ı m (tək). Ah! Bu gün başlanacaq müharibən xatırıma
gətirməkdən qorxuram. Bütün bədənim titrəyir. Əmucəm yanında təslim adını
çəkmək mümkündürmü? O öz əlləri ilə cəmi evini-eşiyini atəşə tutub yandırar,
fəqət təslim olmaz. (Çağırır.) Əhməd! Əhməd! (Səs vermir.) Səməd! Səməd!
Bunlar harada batmışlar? Səfər! Səfər!
Sənəm daxil olur.
S ə n ə m. Nə buyurursan, xanım?
P ə r i c a h a n x a n ı m. A qız, nökərlər haradadır? Heç səsimə səs verən
yoxdur.
S ə n ə m. Xanım, evdə heç kəs yoxdur.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Haraya getmişlər? (Sənəm başını aşağı salıb cavab
vermir.) Niyə cavab vermirsən?
Milli Kitabxana
80
S ə n ə m. Xanım, qorxuram.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Kimdən?
S ə n ə m. Ərim Əhməddən!
P ə r i c a h a n x a n ı m. Nə üçün?
S ə n ə m. Xanım, xidmətçilərin hamısı bolşevikləri gözləyirlər. Onlar tərəfə
keçəcəklər. Nökərlər Cənnətəligilə getmişlər. Onun oğlu Həsənqulu bolşevikdir.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Sənəm, sən də onların tərəfdarısan?
S ə n ə m. Mən yox... Ancaq qorxuram. Əhməd deyir ki, bizim sirrimizi ağalara
versən, səni öz əlimlə boğub öldürəcəyəm. Xanım, bir Hadi lələdən başqa, heç
kimə bel bağlamayın. O da burada yoxdur.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Ah, safqəlbli, sadədil Sənəm, indi heç özümə də
inanmıram. Qorxma, sirrini bir kəsə demərəm, ancaq Əhmədi buradan rədd etmək
lazımdır. Başqalarını da o yoldan çıxarıbdır. Onu özüm kəndə göndərəcəyəm.
Əmməm necədir?
S ə n ə m. Müdam böhran içindədir. Ayılanda da su istəyir. Xanım, izin ver
mən gedim.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Yaxşı, sən get, yanında ol, bir azdan sonra mən də
gələcəyəm. (Sənəm gedir.) Ey zavallı ana, heç bilirsənmi ki, yolunu gözlədiyin
oğlun nə fikirdədir? Baba yurdunu tapdayıb, sən xəstə anasının başına güllələr
yağdıracaq! Yox, yox, əgər indi buraya gələrsə, sağ buraxmaram. (Divardan
asılmış zinətli xəncəri əlinə alır.) Babamın bu şanlı silahı ilə onun xain qəlbini
yırtmalıyam. (Cahangir ağa daxil olur.) Ah, gəldi! (Xəncəri sıyırıb ona tərəf
yönəlir.)
C a h a n g i r a ğ a (döşünü gərib). Vur!
P ə r i c a h a n x a n ı m. Sən nə ixtiyarla buraya qədəm basdın?
C a h a n g i r a ğ a. Bura mənim yurdum deyilmi?
P ə r i c a h a n x a n ı m. Yox. İrəlidə sən bu sarayın,bu yerlərin sahibi Hidayət
ağanın nəvəsi, Əmiraslan ağanın vahid varisi Cahangir ağa idin, fəqət indi vətən və
millət xaini - bolşevik, yoldaş Cahangirsən.
C a h a n g i r a ğ a. Dediklərinin hamısı düzdür, lakin bir şeydə səhv edirsən.
Pəricahan, mən sən deyən kimi şanlı-şöhrətli bir ağa idim. Lakin indi qırmancın ilə
döydüyün Həsənqulu kimi zəhmətkeş yoldaş Cahangirəm. Bəli, burası doğrudur,
fəqət mən vətənimin, millətimin düşməni deyiləm. Onun məzlum, miskin, səfil,
çılpaq əməkçilərini ən səmimi qəlblə sevən yoldaş Cahangirəm. Onları əsrlərcə
zülm və cəhalətdə saxlayan zalımlardan azad etmək yolunda çalışan yoldaş
Cahangirəm.
Milli Kitabxana
81
P ə r i c a h a n x a n ı m. Vətənin o zalımları kimdir?
C a h a n g i r a ğ a. Birincisi, belə saraylar sahibi ağalar.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Xeyr, sənin kimi vətenine xəyanət edən alçaqlar.
C a h a n g i r a ğ a. Pəricahan, alçaq o şəxsə deyərlər ki, başqalarının zəhməti
ilə yaşaya, zalım o kəsdir ki, öz mənfəəti üçün başqalarını sıxa, əzə, məhv edə. Bu
saat orada, bir azdan sonra burada tökülən qan, kim və nə üçündür?
P ə r i c a h a n x a n ı m. Millət və vətən üçün.
C a h a n g i r a ğ a. Yalan! Mənim atam Əmiraslan ağa kimi mülkədarın
ağalığını saxlamaq üçün. Torpaqlarını mühafizə etmək üçün. Məgər millət yalnız
bəylərdən ibarətdir? Bəs bu milyonlarla kəndli, işçi, yoxsullar? Yoxsa onlar vətən
övladları deyil? Pəricahan, ağalıq daha bitdi, çünki onu mühafizə edən, onun
yolunda qanlarını sel kimi axıdan kəndli və fəhlə indi hüququnu daha anlamış.
Buna sübut kəndlilərin bizim tərəfə keçməsidir. Bu gün iki qüvvə bir-biri ilə
toqquşur. Biri haqqı müdafiə edir, digəri zülmü. Pəricahan, səni bu haqq yola dəvət
edirəm.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Mən sən tərəfdə haqq görmürəm. Kəndlilərin sizin
tərəfə keçmələri buna sübut ola bilməz. Onlar bəylərin torpağına, belə gözəl
saraylarına sahib olmaq istəyirlər.
C a h a n g i r a ğ a. Doğrudur. Buna da haqları var.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Hansı qanunla?
C a h a n g i r a ğ a. Təbiətin qanunu ilə. İşləməyən yeməz. Torpaq, onu
becərib zəhmət çəkənlərindir.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Mən elə qanun eşitməmişəm.
C a h a n g i r a ğ a. İrəlilərdə mən də sənin kimi eşitməmişdim. Bu torpaqların
sahibi olmağımı göylər təsdiq etmiş sanırdım. Rəiyyətləri özümüzün qulu hesab
edirdim. Fəqət Karl Marksın əsərlərini oxuduqdan sonra anladım, haqq yolunu
tapdım.
P ə r i c a h a n x a n ı m. Sonra da bolşevik oldun. Özün kimi zalımlara
qoşulub böyük Rusiyanı tarmar etdiniz. İndi də bu gözəl ölkəni o hala salmaq
istəyirsiniz.
C a h a n g i r a ğ a. Pəricahan, zülm yuvaları dağılmasa, məzlumlar azad
olmazlar. İndi yıxarıqsa, sonra tikəcəyik. Nə etməli? Əmiraslan ağalar öz
ixtiyarları ilə tabe olmurlar. Pəricahan, atamın bizim tərəfə gəlməyinə ümidim
yoxdur, çünki həmişə buyurmada, vurmada,
Dostları ilə paylaş: |