Unglaubliche Geschichten


De Titini et Miluli Facinoribus: De insula nigra



Yüklə 373,99 Kb.
səhifə2/4
tarix07.12.2017
ölçüsü373,99 Kb.
#14208
1   2   3   4

De Titini et Miluli Facinoribus: De insula nigra

De Titini et Miluli Facinoribus: De sigaris Pharaonis

www.arretetonchar.fr

http://www.ac-grenoble.fr/lycee/diois/latin/img/jpg/de_insula_negra_1.jpg

http://www.ac-grenoble.fr/lycee/diois/latin/img/jpg/de_insula_negra_2.jpghttp://www.ac-grenoble.fr/lycee/diois/latin/img/jpg/sigaris_pharaonis_1.jpghttp://www.ac-grenoble.fr/lycee/diois/latin/img/jpg/sigaris_pharaonis_2.jpg

Skandale …

Ungewöhnliche öffentliche Auftritte Sueton: Nero 23

Wo auch immer Kaiser Nero auftrat, waren ihm zwei Sachen wichtig: Alle Zuschauer mussten bis zum Ende bleiben, und er selbst wollte mit allen Mitteln der Beste sein.

Hier geblieben!http://img.welt.de/img/kultur/crop101263973/8606931724-ci3x2l-w900/rom-8-dw-kultur-rom.jpg

Cantante eo ne necessaria quidem causa excedere theatro licitum est. Itaque et enixae59 quaedam in spectaculis dicuntur. Et multi taedio60 audiendi laudandique clausis oppidorum portis aut furtim desiluisse de muro aut morte simulata funere elati.



http://img.welt.de/img/kultur/crop101263973/8606931724-ci3x2l-w900/rom-8-DW-Kultur-Rom.jpg

RSDS: Rom sucht den Superstar - Wie sich Nero bei Wettbewerben verhielt:

Quam autem trepide anxieque certaverit61, quanta adversariorum62 aemulatione, quo metu iudicum63, vix credi potest. Adversarios4, quasi plane64 condicionis65 eiusdem7, observare, captare, infamare secreto, nonnumquam ex occursu maledictis incessere ac, si arte praecellerent, conrumpere66 etiam solebat.

Iudices5 autem prius quam inciperet reverentissime adloquebatur, omnia se facienda fecisse, sed eventum in manu esse Fortunae; illos ut sapientes et doctos viros fortuita debere excludere.
Interpretationsfragen:


  • Suche aus beiden Texten auffällige Verhaltensweisen heraus!

  • Erkläre, inwiefern sie sich von den Richtlinien moderner Aufführungen oder Wettbewerben unterscheiden.

Unglaubliche Siege auch bei Wagenrennen Sueton: Nero 24

Victorem autem se ipse pronuntiabat. Ac ne cuius alterius hieronicarum67 memoria aut vestigium exstaret usquam, subverti68 et unco69 trahi abicique in latrinas omnium statuas et imagines imperavit. https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:and9gctejgpenwd360fctm2nd8sa5qnmn1kib66fb_5ddmxmhzfigbmabg

Aurigavit quoque plurifariam70, Olympiis vero etiam decemiugem71, quamvis id ipsum in rege Mithradate72 carmine quodam suo reprehendisset. Sed excussus73 curru ac rursus repositus74, cum perdurare non posset, destitit75 ante decursum76. Neque eo setius77 coronatus est.

https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTeJgpEnwd360FCTM2nD8sa5qnMN1kIB66fB_5DdmXMHzFIgBmABg

Der Kaiser – ein Hooligan! Sueton: Nero 26

Petulantiam, libidinem, luxuriam, avaritiam, credulitatem sensim78 quidem primo et occulte et velut iuvenili errore exercuit, sed ut tunc quoque dubium nemini foret naturae illa vitia, non aetatis esse. Post crepusculum79 statim adrepto80 pilleo81 vel galero82 popinas83 inibat. Circum vicos84 vagabatur ludibundus85 nec sine pernicie tamen.Siquidem86 redeuntes a cena verberare ac repugnantes vunerare cloacisque demergere87 assuerat88, tabernas etiam effingere et expilare.

Ac saepe in eius modi rixis89 oculorum et vitae perculum adiit90. A quodam latriclavio91, cuius uxorem adtrectaverat92, prope ad necem caesus. Quare numquam postea publico se illud horae93 sine tribunis commisit94 et occulte subsequentibus.

Interdiu quoque clam gestoraria sella95 delatus in theatrum seditionibus96 pantomimorum97 e parte proscaeni superiore signifer98 simul ac spectator aderat.

Et cum ad manus ventum99 esset lapidibusque et subselliorum100fragminibus decerneretur101, multa et ipse iecit in populum atque etiam praetoris caput consauciavit102.
Interpretationsfrage:
Erkläre, inwiefern die Überschrift passend ist!

Muttermord Sueton: Nero 34nero and agrippina

Als seine Mutter Nero wegen seines üblen Lebenswandels kritisierte, beschloss er, ihr das Leben schwer zu machen. Er entmachtete sie weitgehend, zog ihre Leibwache ab und vertrieb sie aus seiner näheren Umgebung und dem Palast.

Um sie zu ärgern und mundtot zu machen, bedrohte er sie offen. Schließlich musste er erkennen, dass sie weder durch Mobbing noch durch Psychoterror beeinflussbar war. Weil sie aber nicht aufhörte, ihn immer wieder zu tadeln, beschloss er, sie zu töten.
Nero und seine Mutter Agrippina

http://www.neroprediction.com/images/gallery/Nero_agrippina.jpg

Mordversuche 1 + 2

Cum ter veneno temptasset sentiretque antidotis praemunitam, lacunaria103, quae noctu super dormientem laxata104 machina deciderent, paravit.



Mordversuch 3

Hoc consilio per conscios parum celato105 solutilem106 navem, cuius vel naufragio vel camarae ruina107 periret, commentus108 est. Ita reconciliatione simulata iucundissimis litteris Baias evocavit ad sollemnia Quinquatruum109 simul celebranda. Datoque negotio trierarchis110, qui liburnicam111 qua advecta erat velut fortuito concursu confringerent, protraxit112 convivium. Repetenti113 Baulos in locum corrupti navigii machinosum114 illud obtulit, hilare prosecutus atque in digressu papillas115 quoque exosculatus. Reliquum temporis cum magna trepidatione vigilavit opperiens116 coeptorum117 exitum.



Mordversuch 4

Sed ut nando evasisse eam comperit, inops consilii L. Agermum libertum eius salvam et incolumem cum gaudio nuntiantem, abiecto clam iuxta pugione ut percussorem118 sibi subornatum119 arripi constringique iussit. Matrem occidi iussit, quasi deprehensum crimen voluntaria morte vitasset.



Interpretationsfragen:

Ordne folgende Mordversuche chronologisch, indem du sie nummerierst:




mit einem manipulierten Schiff




mit Gift




durch Anstiftung




mit einer herbfallenden Zimmerdecke



Woran scheiterten die Pläne, seine Mutter aus dem Weg zu räumen?

Welchen Versuch hältst du für den raffiniertesten?

Geplagt vom schlechten Gewissen Sueton: Nero 34

Adduntur his atrociora nec incertis auctoribus: ad visendum interfectae cadaver accurrisse, contrectasse membra, alia vituperasse, sitique interim oborta bibisse. Neque tamen conscientiam120 sceleris, quamquam et militum et senatus populique gratulationibus confirmarentur121, aut statim aut umquam postea ferre potuit. Saepe confessus122 exagitari se materna specie123 verberibusque Furiarum124 ac taedis ardentibus. Quin et facto per Magos125 sacro evocare Manes126 et exorare temptavit. Peregrinatione quidem Graeciae et Eleusinis sacris127, quorum initiatione impii et scelerati voce praeconis128 summoventur129, interesse non ausus est.



Interpretationsfrage:

Welche der Handlungen zeugen von berechnender Kaltblütigkeit, welche von großem Aberglauben?


Ein totbringender Krankenbesuch Sueton: Nero 34http://www.cauchy-forum-nuernberg.de/lectures/petrus-v-eboli-achim-medicus.jpg

Iunxit parricido matris amitae130 necem. Quam cum ex duritie alvi131 cubantem visitaret, et illa tractans lanuginem132 eius, ut assolet, iam grandis natu per blanditias forte dixisset: "Simul hac excepero, mori volo, " conversus ad proximos confestim se positurum133 velut irridens ait, praecepitque medicis ut largius purgarent134 aegram; necdum defunctae bona invasit135 suppresso testamento, ne quid abscederet136.



http://www.cauchy-forum-nuernberg.de/lectures/Petrus-v-Eboli-Achim-medicus.jpg

Ein zutraulicher Delphin:

Plinius erzählt seinem Freund und Dichter Caninius Rufus die folgende wundersame Begebenheit und ersucht ihn um dichterische Bearbeitung.

C. PLINIUS CANINIO SUO S. (Plinius, epistulae 9, 33)



1 Incidi137 in materiam138 veram sed simillimam fictae, dignamque isto139 laetissimo altissimo planeque poetico ingenio; incidi autem, dum super cenam140 varia miracula141 hinc inde142 referuntur. Magna auctori fides143: tametsi quid poetae cum fide144? Is tamen auctor, cui bene vel historiam scripturus145 credidisses.

2 Est in Africa Hipponensis colonia146 mari proxima. Adiacet navigabile stagnum147; ex hoc in modum fluminis aestuarium148 emergit, quod vice alterna149, prout150 aestus151 aut repressit aut impulit, nunc infertur mari152, nunc redditur stagno. 3 Hic omnis aetas153 piscandi navigandi atque etiam natandi studio tenetur154, maxime pueri, quos otium lususque sollicitat155. His gloria et virtus altissime provehi156: victor ille, qui longissime ut litus ita simul natantes157 reliquit. 4 Hoc certamine puer quidam audentior158 ceteris in ulteriora159 tendebat. Delphinus occurrit, et nunc praecedere160 puerum nunc sequi nunc circumire, postremo subire161 deponere iterum subire, trepidantemque perferre primum in altum162, mox flectit ad litus, redditque terrae et aequalibus. 5 Serpit163 per coloniam fama; concurrere omnes, ipsum puerum tamquam miraculum aspicere, interrogare, audire, narrare. Postero die obsident litus, prospectant mare et si quid est mari simile164. Natant pueri, inter hos ille, sed cautius. Delphinus rursus ad tempus, rursus ad puerum. Fugit ille cum ceteris. Delphinus, quasi165 invitet et revocet, exsilit, mergitur, variosque orbes implicat166 expedit167que. 6 Hoc168 altero die, hoc tertio, hoc pluribus, donec homines innutritos mari169 subiret timendi pudor170. Accedunt et alludunt171 et appellant, tangunt etiam pertrectant172que praebentem173. Crescit audacia experimento. Maxime puer, qui primus expertus est174, adnatat nanti, insilit tergo, fertur referturque, agnosci se amari putat, amat ipse; neuter timet, neuter timetur; huius fiducia, mansuetudo175 illius augetur. 7 Nec non alii pueri dextra laevaque simul eunt hortantes monentesque. Ibat una176 — id quoque mirum — delphinus alius, tantum spectator et comes. Nihil enim simile aut faciebat aut patiebatur, sed alterum illum ducebat reducebat, ut puerum ceteri pueri. 8 Incredibile, tam verum tamen quam priora, delphinum gestatorem177 collusoremque puerorum in terram quoque extrahi solitum178, harenis179que siccatum180, ubi incaluisset181 in mare revolvi. 9 Constat Octavium Avitum, legatum proconsulis, in litus educto182 religione prava183 superfudisse184 unguentum185, cuius illum novitatem odoremque186 in altum refugisse, nec nisi187 post multos dies visum languidum188 et maestum, mox redditis viribus priorem lasciviam189 et solita ministeria repetisse. 10 Confluebant omnes ad spectaculum magistratus, quorum adventu et mora190 modica res publica191 novis sumptibus192 atterebatur193. Postremo locus ipse quietem suam secretum194que perdebat: placuit195 occulte interfici (id), ad quod coibatur. 11 Haec tu qua miseratione196, qua copia deflebis, ornabis197, attolles! Quamquam non est opus, (ut) affingas aliquid aut astruas198; sufficit199 ne ea, quae sunt vera, minuantur. Vale.

Arbeitsaufgaben:

  1. Gliedere den vorliegenden Brief in die wesentlichen Textabschnitte und begründe deine Entscheidung!



  1. Erkläre den Gebrauch der verschiedenen Tempora in diesem Brief!



  1. Suche zu folgenden Fremdwörtern das lateinische Grundwort und belege es durch das Textzitat!



Fremdwort

Lat. Grundwort

Textzitat

Experte







Genie







Serpentine









  1. Bereits Plinius der Ältere thematisierte die Beziehung zwischen Delphin und Mensch

in seiner Naturalis Historia ( IX 24): “delphinus non homini tantum amicum animal, verum et musicae arti..; hominem non epavescit ut alienum, obviam navigiis venit.”

Recherchiere, was man heutzutage über das Verhältnis zwischen Delphin und Mensch weiß!



Gibt es Gespenster?

Im folgenden Brief an Sura beschäftigt sich Plinius mit der Frage, ob es Gespenster gibt.

C. PLINIUS SURAE SUO S. (Plinius, epistulae 7, 27, 5-11)



5 Erat Athenis spatiosa et capax domus sed infamis200 et pestilens201. Per silentium noctis sonus ferri202, et si attenderes203 acrius, strepitus vinculorum204 longius205 primo, deinde e proximo206 reddebatur207: mox apparebat idolon208, senex macie et squalore confectus209, promissa barba210, horrenti capillo211; cruribus compedes212, manibus catenas gerebat quatiebat213que. 6 Inde (ab) inhabitantibus tristes dirae214que noctes per metum vigilabantur; vigiliam morbus et crescente formidine mors sequebatur. Nam interdiu quoque, quamquam abscesserat imago215, memoria imaginis oculis inerrabat216, longiorque causis timoris timor erat. Deserta inde et damnata solitudine217 domus totaque illi monstro relicta (est); proscribebatur218 tamen, seu quis emere seu quis conducere219 ignarus tanti mali vellet. 7 Venit Athenas philosophus Athenodorus, legit titulum220 auditoque pretio, quia suspecta vilitas221, percunctatus omnia docetur ac nihilo minus, immo tanto magis conducit83. Ubi coepit advesperascere222, iubet sterni223 sibi in prima domus parte, poscit pugillares, stilum, lumen, suos omnes in interiora224 dimittit; ipse ad scribendum animum oculos, manum intendit225, ne vacua226 mens audita simulacra227 et inanes228 sibi metus fingeret. 8 Initio, quale ubique229, silentium noctis; dein concuti230 ferrum, vincula moveri. Ille non tollere oculos, non remittere stilum, sed offirmare animum231 auribusque praetendere232. Tum crebrescere233 fragor234, adventare et iam ut in limine, iam ut intra limen audiri. Respicit, videt agnoscitque narratam sibi effigiem. 9 Stabat innuebat235que digito similis vocanti. Hic contra manu significat, ut paulum exspectaret, rursusque ceris et stilo incumbit236. Illa scribentis capiti catenis insonabat237. Respicit rursus idem quod prius238 innuentem (effigiem), nec moratus tollit lumen et sequitur. 10 Ibat illa lento gradu239 quasi gravis240 vinculis. Postquam deflexit241 in aream domus, repente dilapsa242 deserit comitem. Desertus herbas et folia concerpta243 signum loco ponit. 11 Postero die adit magistratus, monet ut illum locum effodi iubeant. Inveniuntur ossa inserta catenis et implicita244, quae corpus aevo245 terraque putrefactum246 nuda et exesa247 reliquerat vinculis; (ossa) collecta publice248 sepeliuntur. Domus postea rite conditis manibus249 caruit.

Arbeitsaufgaben:

  1. Fasse die wesentlichen Punkte dieser Geschichte in ganzen Sätzen zusammen (ca. 100 Wörter) und finde eine passende Überschrift!



  1. Nenne die drei verschiedenen lateinischen Bezeichnungen für „Gespenst“ im Text!



  1. Belege folgende Stilmittel jeweils durch das passende Textzitat!



Stilmittel

Textzitat

Parallelismus




Alliteration




Trikolon




Asyndeton






  1. Welchen Effekt erzielt Plinius durch die Verwendung zahlreicher Trikola und Asyndeta?



  1. Analysiere das Verhalten des Philosophen Athenodorus!



  1. Kuriose Geschichten waren nicht nur in der Antike beliebt: Finde eine „unglaubliche Geschichte“ unserer Tage in den Medien!

Einfach tierisch!

  1. Das gestohlene Schwein (Poggio, Facetiae 148)

In seiner Sammlung heiterer und pointierter Anekdoten beschreibt Gian Francesco Poggio di Guccio Bracciolini (1380 – 1459), Humanist und Sekretär in päpstlichen Diensten, das gerissene Verhalten eines vermeintlichen Freundes.

Mos erat in oppido quodam Piceni250, ut, qui hieme porcum occidisset, viciniam251 ad cenam invitaret. Quidam, quomodo eam impensam252 vitaret, compatrem253 consuluit. Tum alter: “Dic cras porcum tibi hac nocte furto254 ablatum.’’ Et illo nihil tale verente clam porcum nocte subripuit. Mane ille conspiciens sibi porcum ablatum esse ad compatrem profectus et magna voce questus est porcum sibi furto subreptum. Tum alter: “Recte, compater mi, sapis255”, inquit, “ita enim te docui locuturum.” Cum ille saepius et per Deum iuraret256 id verum esse, “Bene agis”, respondit, “et secundum257 consilium meum.” Cum ille iurare perseveraret258, “Hoc modo te loqui debere ante monui”, respondit, “et sanum259 consilium dedi tibi.” Tandem elusum260 abiit.



Arbeitsaufgaben:

  1. Analysiere das Verhalten der beiden „Freunde“!

  2. Überlege, inwiefern sich das Verhalten des vermeintlichen Freundes in Situationen unseres Alltags findet!

  3. Benenne folgende grammatikalische Strukturen!




Textzitat

Benennung

hieme




illo nihil tale verente




conspiciens




locuturum




saepius




elusus






  1. Erasmus, Apophthegmata261, 3, Diogenes 85

Diogenes

Cum Diogenes adesset convivio262, ii, qui accumbebant263, appellantes eum “canem” ossa264 ei proiciebant, quod id canibus fieri consuevit. At ille discedens a tergo commingebat265 accumbentes significans et hoc esse canum.



Arbeitsaufgaben:

  1. Erkläre, worin die Pointe dieser Szene besteht und inwiefern sich Diogenes hier als typischer Vertreter der Kyniker erweist!



  1. Finde das jeweilige Textzitat zu folgenden grammatikalischen Strukturen!



Grammatikalische Struktur

Textzitat

Narratives cum




Partizip Präsens (4x)




Inf. Präs. Pass.




Genetivus Possessivus






  1. Die gefüllte Sau (Petronius, Sat. 49)


Die Satyrica, die Schelmengeschichten des Petronius (gest. 66 n. Chr.) enthalten als größeres zusammenhängendes Stück „die Erzählung von einer grandiosen Fresserei. Der Gastgeber ist Trimalchio, ein neureicher Fettwanst, der eine Gesellschaft halbseidener Kostgänger mit tollen Spezialitäten abfüttert.“266 Unter anderem wird dabei ein besonderer Gang serviert:

XLIX. Nondum efflaverat267 omnia, cum repositorium268 cum sue ingenti mensam occupavit. Mirari nos celeritatem coepimus, et iurare ne gallum quidem gallinaceum269 tam cito percoqui270 potuisse, tanto quidem magis271, quod longe maior nobis porcus videbatur esse, quam paulo ante272 apparuerat273. Deinde magis magisque Trimalchio intuens eum: "Quid? quid? inquit, porcus hic non est exinteratus274? Non mehercules est. Voca, voca cocum in medio." Cum constitisset ad mensam cocus tristis et diceret se oblitum esse exinterare: "Quid, oblitus? Trimalchio exclamat! Despolia275!" Non fit mora276, despoliatur cocus atque inter duos tortores277 maestus consistit. Deprecari278 tamen omnes coeperunt et dicere: "Solet fieri. — Rogamus, ut mittas. — Postea279 si fecerit, nemo nostrum pro illo rogabit." Trimalchio, qui relaxato in hilaritatem280 vultu: "Ergo”, inquit, “quia tam malae memoriae es, palam nobis281 illum exintera." Recepta cocus tunica cultrum282 arripuit, porcique ventrem283 hinc atque illinc timida manu secuit. Nec mora, ex plagis284 ponderis inclinatione285 crescentibus tomacula286 cum botulis287 effusa sunt288. Plausum post hoc automatum289 familia290 dedit et ”Gaio feliciter” conclamavit.



Arbeitsaufgaben:

  1. Paraphrasiere den vorliegenden Textausschnitt!

  2. Erkläre, worin die Pointe dieser Szene liegt!

  3. Nenne 6 Begriffe aus der Wortfamilie “Römische Küche” und belege sie durch das jeweilige Textzitat!

Lat. Begriff

Textzitat





































Iocosa Romana

  1. Zwei Irre ernten Birnen (Bebel, Facetiae 3,149)

Duo fratres fatui291 e quercu292 pira293 decerpere294 cupiverunt conveneruntque, ut alter ascenderet atque concutiendo295 demitteret, alter sub arbore colligeret. Et cum alter diu arborem concutiens nihil proficeret296, questus est ille, qui sub arbore erat, quod frater omnia pira comederet297, ut sibi nihil reliquum fieret. At alter, qui in arbore erat, queritur illum omnia, quae ipse demitteret concutiendo, pira devorare298. Inde ex summa contentione299 ad verbera300 veniunt. Sed quomodo concordes facti sint, nondum habeo compertum301.

Arbeitsaufgaben:

  1. Paraphrasiere den vorliegenden Text!

  2. Erkläre, was die Brüder als verrückt ausweist!



b. Der enge Schuh (nach Plutarch, Aemilius Paullus 5)

Aemilius Paullus302 in matrimonio habuit primum Papiriam303, viri consularis filiam,; quam repudiavit304 diu eius coniugio usus305 sublatisque ex ea pulcherrimis liberis. Amicis eum obiurgantibus306 dicentibusque: “Nonne ea pudica307 est, nonne formosa, nonne fecunda308?” calceum309 protendens310: “Nonne”, inquit, “hic pulcher est, nonne novus? Sed tamen nemo vestrum novit, qua pedem meum urgeat311.”



c. Sie altert nicht (Quintilian, Inst. or. VI 8, 73)

(Cicero) Fabia312 dicente triginta se annos habere: „Verum est“, inquit, „nam hoc illam iam viginti annis audio.“



Arbeitsaufgaben zu b. und c.:

  1. Erkläre, was Text b. über die Stellung der Frau in der Antike aussagt!

  2. Erläutere, worin der Unterschied zwischen beiden Texten liegt!

  3. Suche in Text b. diese Stilfiguren:




Stilfigur

Textzitat

Anapher




Alliteration




d. Weibliche Neugier (Gellius, Noctes Atticae I 23, 4-13)

4 Mos antea senatoribus Romae fuit in curiam cum praetextatis313 filiis introire. 5 Tum, cum in senatu res maior quaepiam314 consultata315 eaque in diem posterum prolata316 est placuitque, ut eam rem, super qua317 tractavissent318, ne quis enuntiaret319, priusquam decreta esset, mater Papirii pueri, qui cum parente suo in curia fuerat, percontata320 est filium, quidnam in senatu patres egissent. 6 Puer respondit tacendum esse neque id dici licere. 7 Mulier fit audiendi cupidior; secretum321 rei et silentium pueri animum eius ad inquirendum322 everberat323: quaerit igitur compressius324 violentius325que. 8 Tum puer matre urgente lepidi326 atque festivi327 mendacii328 consilium capit. Actum in senatu dixit, utrum videretur utilius exque re publica329 esse, unus ut duas uxores haberet, an ut una apud330 duos nupta esset331. 9 Hoc illa ubi audivit, animus compavescit332, domo trepidans333 egreditur ad ceteras matronas. 10 Pervenit ad senatum postridie matrum familias caterva334; lacrimantes atque obsecrantes335 orant, una potius336 ut duobus nupta fieret, quam ut uni duae. 11 Senatores ingredientes in curiam, quae illa mulierum intemperies337 et quid sibi postulatio ista vellet338, mirabantur. 12 Puer Papirius in medium curiae progressus, quid mater audire institisset339, quid ipse matri dixisset, rem, sicut fuerat, denarrat340. 13 Senatus fidem341 atque ingenium342 pueri exosculatur343, consultum facit344, uti posthac345 pueri cum patribus in curiam ne introeant, praeter ille unus Papirius, atque puero postea cognomentum346 honoris gratia inditum "Praetextatus" ob tacendi loquendique in aetate praetextae347 prudentiam.



Arbeitsaufgaben:

  1. Erkläre, worin die besondere Geistesgegenwart des Buben Papirius liegt!

  2. Schildere das Verhalten der Frauen in eigenen Worten und analysiere, wie der Autor weibliches Verhalten porträtiert!

  3. Erkläre die folgenden grammatikalischen Formen:

Grammatikalische Form

Textzitat

senatoribus




Romae




tacendum




utilius




ingredientes




vellet




loquendi




Der Dichter Simonides wird durch Kastor und Pollux vor einem Hauseinsturz gerettet

Simonides von Keos (557/56-468/67 v.Chr.) war ein griechischer Dichter und zählt zum Kanon der neun Lyriker. Folgende Geschichte lässt Cicero in seinem Dialog de oratore von Marcus Antonius Orator (143-87 v. Chr.), dem herausragenden Redner seiner Zeit, über ihn erzählen. Antonius berichtet:


Die Disokuren auf dem Kapitol (Rom),

Wikimedia Commons
[352] Dicunt enim, cum cenaret Crannone348 in Thessalia Simonides apud Scopam349 fortunatum hominem et nobilem cecinissetque id carmen, quod in eum scripsisset, in quo multa ornandi causa poetarum more in Castorem350 scripta et Pollucem fuissent, nimis illum sordide351 Simonidi dixisse se dimidium eius ei, quod pactus esset352, pro illo carmine daturum (esse); reliquum a suis Tyndaridis353, quos aeque laudasset354, peteret, si ei videretur355. [353] Paulo post esse ferunt nuntiatum Simonidi, ut prodiret; iuvenis356 stare ad ianuam duo quosdam, qui eum magno opere evocarent; surrexisse illum, prodisse, vidisse neminem: hoc interim spatio conclave357 illud, ubi epularetur358 Scopas, concidisse; ea ruina ipsum cum cognatis oppressum suis interisse: quos cum humare359 vellent sui neque possent obtritos360 internoscere ullo modo, Simonides dicitur ex eo, quod meminisset quo eorum loco quisque cubuisset361, demonstrator unius cuiusque sepeliendi fuisse; hac tum re admonitus invenisse fertur ordinem esse maxime, qui memoriae lumen adferret. [354] Itaque eis, qui hanc partem ingenii exercerent, locos362 esse capiendos et ea, quae memoria tenere vellent effingenda animo atque in eis locis conlocanda.

Cicero, de oratore 2, 86, 352-354

Die Geschichte in direkte Rede umgesetzt (mit Kürzung):



[352] Cum cenavit Crannone in Thessalia Simonides apud Scopam fortunatum hominem et nobilem cecineratque id carmen, quod in eum scripserat, in quo multa ornandi causa poetarum more in Castorem scripta et Pollucem fuerant, nimis ille sordide Simonidi dixit se dimidium eius ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum esse; reliquum a suis Tyndaridis, quos aeque laudavisset, peteret, si ei videretur. [353] Paulo post nuntiatum est Simonidi, ut prodiret; iuvenes stare ad ianuam duo quosdam, qui eum magno opere evocarent; surrexit ille, prodiit, vidit neminem: hoc interim spatio conclave illud, ubi epulatus est Scopas, concidit; ea ruina ipse cum cognatis oppressus suis interiit: quos cum humare voluerunt sui neque potuerunt obtritos internoscere ullo modo, Simonides ex eo, quod meminerat quo eorum loco quisque cubuerat, demonstrator unius cuiusque sepeliendi fuit.

Interpretationes:


  1. Gliedere Text 1 in vier Teile!

  2. Vergleiche die beiden Texte in grammatikalischer Hinsicht und zeige die Mechanismen auf, wie sich in Latein direkte von indirekter Rede unterscheidet!

  3. Was erreicht Cicero inhaltlich bzw. atmosphärisch, indem er die Geschichte in indirekter Rede erzählen lässt?

  4. Wo liegt im Originaltext (Text 1) das Hauptinteresse des Textes (warum wird sie erzählt)? Beachte den Titel des Werkes!

  5. Hältst du es für wahrscheinlich, dass Cicero das wunderbare Ereignis der Errettung des Simonides durch Kastor und Pollux für eine Tatsache gehalten hat? Was könnte dafür, was dagegen sprechen?


Auch bei Quintilian (Institutio oratoria 11, 2, 11–16) findet sich diese Geschichte (allerdings ohne Nennung des Skopas). Wie der Schluss zeigt, hält er sie für Erfindung:
XI. Artem autem memoriae primus ostendisse dicitur Simonides, cuius vulgata fabula est: cum pugili363 coronato carmen, quale componi victoribus solet, mercede pacta scripsisset, abnegatam ei pecuniae partem, quod more poetis frequentissimo degressus in laudes Castoris ac Pollucis exierat: quapropter partem ab iis petere, quorum facta celebrasset, iubebatur.
XII. Et persolverunt, ut traditum est: nam cum esset grande convivium in honorem eiusdem victoriae atque adhibitus ei cenae Simonides, nuntio est excitus, quod eum duo iuvenes equis advecti desiderare maiorem in modum dicebantur. Et illos quidem non invenit, fuisse tamen gratos erga se deos exitu comperit.
XIII. Nam vix eo ultra limen egresso triclinium illud supra convivas corruit, atque ita confudit ut non ora modo oppressorum sed membra etiam omnia requirentes ad sepulturam propinqui nulla nota possent discernere. tum Simonides dicitur memor ordinis quo quisque discubuerat corpora suis reddidisse. ( … )
XVI. Quamquam mihi totum de Tyndaridis fabulosum videtur, neque omnino huius rei meminit umquam poeta ipse, profecto non taciturus de tanta sua gloria.

Die Sibyllinischen Bücher (Aulus Gellius, Noctes Atticae 1, 19; gek.)

Der letzte König Roms, Tarquinius Superbus, soll einer Sibylle Orakelbücher abgekauft haben, die als die „Sibyllinischen Bücher“ (libri Sibyllini) in die römische Geschichte eingegangen sind, im Jupitertempel auf dem Kapitol (und seit Augustus im Apollotempel auf dem Palatin) aufbewahrt und durch viele Jahrhunderte befragt wurden, wenn der Staat in einer Krise war. Wie dieser Kauf (angeblich) zustande kam, schildert die folgende Geschichte:

In antiquis annalibus364 memoria super libris Sibyllinis haec prodita est: Anus365 incognita ad Tarquinium Superbum regem adiit novem libros ferens, quos esse dicebat divina oracula: Eos velle venundare366. Tarquinius pretium percontatus est367. Mulier nimium atque immensum poposcit. Rex, quasi368 anus aetate desiperet369, derisit.

Tum illa foculum370 coram371 cum igni apponit, tres libros ex novem deurit372 et, ecquid373 reliquos sex eodem pretio emere vellet, regem interrogavit. Sed Tarquinius id multo risit magis dixitque anum iam procul dubio delirare374. Mulier ibidem statim tres alios libros exussit, atque id ipsum denuo375 placide rogat, ut tres reliquos eodem illo pretio emat.


Michelangelos Sibylle von Cumae

Quelle: Wikipedia
Tarquinius ore iam serio atque animo attentiore fit, eam constantiam confidentiamque non insuper habendam376 intellegit, libros tres reliquos mercatur nihilo minore pretio, quam quod erat petitum pro omnibus. Sed eam mulierem tunc a Tarquinio digressam postea nusquam loci visam constitit. Libri tres in sacrarium377 conditi „Sibyllini“ appellati (sunt). Ad eos quasi ad oraculum quindecimviri378 adeunt, cum dei immortales publice consulendi sunt.

Interpretationes


  1. Gliedere den Text und zeige an ihm (so weit möglich) die Baustruktur einer Anekdote auf!

  2. Informiere dich (z.B. in der Wikipedia) über die Sibyllen (besonders jene von Cumae) und die Sibyllinischen Bücher!

  3. Vergleiche die heidnischen Sibyllen mit den alttestamentlichen Propheten und stelle Ähnlichkeiten und Unterschiede fest!

Die Kraniche des Ibykus

Erasmus bietet eine sehr gedrängte Version einer Geschichte, die den Zeitgenossen aus Plutarch bekannt war: Der Dichter Ibykos aus Rhegion (Süditalien) wird auf dem Weg zu den Isthmischen Spielen in Korinth von Räubern getötet. Kraniche tragen zur Aufklärung der Tat bei.

Ibycus poeta quidam, cum in latrones379 incidisset, iam occidendus grues380 forte supervolantes obtestatus est381. Aliquando post tempore, cum iidem latrones in foro sederent rursumque grues supervolarent, per iocum inter se susurrabant382 in aurem: ( …) "Adsunt Ibyci ultores383." Eum sermonem assidentes in suspicionem384 rapuerunt, maxime desiderato iam Ibyco. Rogati quidnam vellet385 ea oratio, haesitanter386 atque inconstanter387 responderunt. Subiecti tormentis facinus confessi sunt. Atque ita velut gruum indicio388 Ibyco poenas dederunt, ac potius suo ipsorum indicio, ut dicitur, perierunt. ( …)

Meminit huius adagii389 Ausonius in monosyllabis390:

Ibycus ut periit, vindex391 fuit altivolans392 grus. (Ausonius, Idyll. 12,12)



Erasmus, Adagia 822

Interpretationes

  1. Informiere dich über den Dichter Ibykus und über die Isthmischen Spiele!

  2. Lies Schillers Ballade „Die Kraniche des Ibykus“ (http://www.friedrich-schiller-archiv.de/musenalmanach-1798/kraniche-ibycus/) ! Vergleiche, wie es bei Erasmus zur Aufdeckung der Tat kommt und wie bei Schiller! Welche Bedeutung kommt dabei jeweils dem Überflug der Kraniche zu?

Das Testament des Hundes

Der folgende Text stammt aus dem 1450 veröffentlichten Liber facetiarum von Poggio Bracciolini (1380 bis 1459), in dem er die Verhaltensweisen und Torheiten seiner Mitmenschen aufs Korn nahm. Er gilt als Schöpfer dieser Art von kurzer Erzählung mit witziger Pointe ohne moralkritische Absicht. Besonders häufig spottete er über den Klerus, wie auch in folgender Erzählung.
Erat sacerdos rusticanus393 in Tuscia394 admodum opulentus. Hic caniculum395 sibi carum, cum mortuum esset, sepelivit in coemeterio396.

Sensit hoc episcopus397 et in eius pecuniam animum intendens398 sacerdotem ad se vocat. Sacerdos, qui animum episcopi satis noverat, quinquaginta aureos secum deferens ad episcopum devenit. Qui sepulturam canis graviter accusans iussit ad carceres sacerdotem duci. Hic vir sagax399: „O Pater“, inquit, „si nosceres, qua prudentia caniculus fuit, non mirareris, si400 sepulturam inter homines meruit; fuit enim plus quam ingenio humano401, cum402 in vita, tum praecipue in morte.“

„Quidnam hoc est?“ ait episcopus. - „Testamentum“, inquit sacerdos, „in fine vitae condens sciensque egestatem tuam tibi quinquaginta aureos ex testamento403 reliquit, quos mecum tuli.“

Tum episcopus et testamentum et sepulturam comprobans accepta pecunia sacerdotem absolvit.



Poggio Bracciolini, Facetiae 36
Interpretationes:

  1. Welche menschliche Eigenschaft nimmt Poggio aufs Korn?

  2. Worin besteht genau die vorgebliche Klugheit des Hundes?

  3. Was macht den Witz der Geschichte aus?

Ein Rabe entscheidet den Kampf

Gellius berichtet, wie der (spätere) Volksheld Marcus Valerius Corvus (371-271 v.Chr.?) zu seinem Beinamen (Corvus bzw. Corvinus) kam. – Eine ältere Version der Geschichte findet sich bei Livius, ab urbe condita 7,26.

Valerius adulescens L. Furio Claudio Appio consulibus404 fit tribunus militaris. Atque in eo tempore copiae Gallorum ingentes agrum Pomptinum405 insederant, instruebanturque acies a consulibus. Dux interea Gallorum vasta et ardua proceritate406 armisque auro praefulgentibus grandia407 ingrediens et manu telum reciprocans408 incedebat perque contemptum409 et superbiam circumspiciens despiciensque omnia venire iubet et congredi, si quis pugnare secum ex omni Romano exercitu auderet. Tum Valerius tribunus ceteris inter metum pudoremque ambiguis410 impetrato411 prius a consulibus ut in Gallum tam inmaniter adrogantem412 pugnare sese permitterent, progreditur intrepide413 modesteque obviam; et congrediuntur et consistunt, et conserebantur414 iam manus, atque ibi vis quaedam divina fit: Corvus415 repente inprovisus advolat et super galeam416 tribuni insistit atque inde in adversari os atque oculos pugnare incipit; insilibat, obturbabat417 et unguibus418 manum laniabat419 et prospectum alis arcebat atque, ubi satis saevierat, revolabat in galeam tribuni. Sic tribunus spectante utroque exercitu et sua virtute nixus420 et opera alitis421 propugnatus ducem hostium ferocissimum vicit interfecitque atque ob hanc causam cognomen habuit Corvinus. Id factum est annis quadringentis quinque post Romam conditam. Statuam Corvino isti divus Augustus in foro suo statuendam curavit. In eius statuae capite corvi simulacrum est rei pugnaeque, quam diximus, monimentum.



Gellius, Noctes Atticae 9,11 (gekürzt)

Interpretationes

  1. Wie werden die die beiden Protagonisten des Textes (Valerius und der Gallier) charakterisiert?

  2. Aus welchen Gründen gelingt Valerius der Sieg?

  3. Was mag Augustus bewogen haben, Marcus Valerius Corvus auf seinem Forum einen Platz zu geben? Wie passt diese Gestalt in sein politisches Programm?

  4. Vergleiche die Erzählung mit der biblischen Geschichte von David und Goliath (1 Sam 17: http://www.bibleserver.com/text/EU/1.Samuel17); zeige Ähnlichkeiten und Unterschiede auf!

Drei Texe aus den Gesta Romanorum

Die Gesta Romanorum sind eine spätmittelalterliche Beispielsammlung, die (wohl vor allem Predigern) einen bunten Strauß antiker und mittelalterlicher Geschichten an die Hand gab. Diese wurden in der jeweils folgenden „Moralizatio“ (einer moralisierenden Auslegung) christlich gedeutet. Die Moralizatio ist in den folgenen Beispielen weggelassen.


De memoria mortis / Der Totenkopf
(Gesta 56)

(Bild: Memento mori an einem Rosenkranz, 16. Jh.; Quelle: Wikipedia.)

Quidam princeps422 erat, qui multum delectabatur venari423. Accidit semel, quod424, cum ad venandum perrexisset425, casu mercator426 quidam per eandem viam secutus est vidensque principem formosum, gratiosum, vestimentis pretiosis indutum, ait in corde suo: „O Domine Deus, homo iste multum tibi tenetur427; ecce quam formosus est et strenuus et gratiosus, et omnes, qui sunt in eius comitatu428, honeste sunt induti.“

His cogitatis dixit uni ex familia principis: „Dic mihi, carissime, dominus vester qualis est?“ Qui ait: „Est dominus multarum terrarum et potens valde in auro et argento et familia.“ Ait mercator: „Multum tenetur ipse deo, formosus est et sapiens inter omnes, quos umquam vidi.“

Ille hoc audiens occulte429 omnia verba mercatoris domino suo narravit. Dominus vero circa horam vespertinam, cum domum rediret, mercatorem rogavit, ut secum pernoctaret430. Ille contra hoc non audebat resistere et cum principe ad civitatem perrexit. Cum vero castrum eius intrasset431, tot divitias totque pulchras cameras432 auro depictas vidit, quod valde admirabatur. Cum autem hora cenandi adesset, princeps mercatorem iuxta433 suam dominam in mensa collocari fecit434. Mercator autem, cum dominam vidisset tam pulchram et tam gratiosam, quasi extra se raptus fuit et ait in corde suo: „O Deus meus, princeps omnia, quae desiderat cor suum, habet: uxorem pulchram, filias ac filios, familiam multam nimis.“

Cum autem sic cogitasset, delata sunt fercula435 ante dominam et eum, et ecce cibaria436 optima in capite unius defuncti437 collocata et ante dominam posita sunt, et omnibus de familia in scutellis438 argenteis ministrabatur in aula. Mercator, cum caput mortui ante eum vidisset, commota sunt omnia viscera439 eius et ait in corde suo: „Heu440 mihi, timeo, quod perdam caput meum in isto loco.“ Domina vero inquantum441 potuit eum confortavit.

Cum vero nox adesset, ducitur in cameram honestam, ubi invenit lectum paratum cortinis442 circumvolutum443 et in angulo444 domus luminaria magna. Dum vero lectum intrasset, famuli445 ostium clauserunt et ille solus in camera remansit respexitque angulum, ubi erat lumen et vidit duos homines mortuos per446 brachia pendentes447. Hoc viso invasit eum timor intolerabilis intantum448, quod quiescere non poterat.

Mane vero surrexit et ait: „Heu mihi, timeo hodie iuxta illos duos pendere.“ Princeps vero, cum surrexisset, fecit mercatorem ad se vocari et ait: „Carissime, quid tibi placet de me?“ At ille: „Mihi omnia bene placent, sed quod mihi ministrabatur in capite defuncti, ultra quam credi potest449 abhorrui tantum, quod comedere450 non poteram. Cum vero in lecto positus fuissem, duos iuvenes pendentes in angulo camerae vidi. Tantus timor me invasit, quod dormire non poteram, et ideo Dei amore451 permittatis me transire452.“

Ait princeps: „Carissime, vidisti uxorem meam nimis pulchram et caput defuncti ante eam? Ratio est talis: Iste enim, cuius erat caput, fuit quidam dux nobilis, qui uxorem meam sollicitavit453 et cum ea concubuit454; simul455 ad invicem commisceri456 perspexi, gladium arripui et caput eius amputavi. Unde in signum verecundiae457 singulis diebus illud caput ante eam pono, ut ad memoriam reducat peccatum, quod commisit. Filius vero defuncti illos duos iuvenes cognatos458 in camera pendentes occidit. Ideo omni die corpora eorum visito, ut fiam magis fervens sanguinem eorum vindicare459. Cum autem adulterium460 uxoris recolo461 et mortem iuvenum ad memoriam reduco, nullum gaudium habere potero.

Vade ergo, carissime, in pace et amodo462 vitam hominis cuiuscumque non iudices, quousque plenius de veritate tibi constiterit463.“ Mercator ei valefecit et ad mercandum perrexit.

Interpretationes:


  1. Informiere dich über den Begriff „Memento mori“ und seinen geistesgeschichtlichen Hintergrund!

  2. Welche Wertvorstellungen bestimmen das Handeln des Princeps? Decken sich diese in deinen Augen mit der christlichen Lehre (ja, nein, teilweise)?

  3. Worin besteht der Irrtum des Händlers? Formuliere einen Merkspruch, der die zentrale Lehre der Geschichte wiedergibt!

Quod est vigilandum contra fraudes464 diaboli465, ne nos decipiat / Den Seinen gibt’s der Herr im Schlaf… (Gesta 106)

Olim erant tres socii, qui ad peregrinandum466 pergebant. Accidit autem, quod467 cibaria468 praeter unum panem invenire non poterant, et erant famelici469 valde, dixerunt ad invicem: „Si iste panis in tres partes dividatur, unicuique pars non sufficeret ex nostris ad saturandum470; habeamus ergo sanum consilium, quomodo debeamus de isto pane disponere.“ Ait unus: „Hic in via dormiemus et quilibet471 somnium habeat, et qui maius mirabile viderit, ille totum panem habeat.“ Responderunt alii duo: „Bonum est consilium.“ Et inceperunt472 dormire.

Ille, qui consilium dederat, surrexit et ipsis dormientibus panem totaliter comedit473, nec unicam micam474 sociis suis dimisit. Hoc facto socios suos excitavit dicens: „Surgite velociter! Tempus est, ut quilibet somnium suum dicat.“

Ait primus: „Carissimi, mirabile somnium vidi, scilicet unam scalam475 auream de caelo descendentem, per quam angeli descenderunt et ascenderunt476 et animam meam usque ad caelum de corpore meo extraxerunt. Quando ibi eram, patrem et filium et spiritum sanctum vidi, et tantum gaudium circa animam meam erat, quod oculus non vidit nec auris audivit, quod ibidem percepi;477 et istud est somnium meum.“

Ait secundus: „Et ego vidi, quod daemones478 cum instrumentis ferreis ac igneis animam meam de corpore meo traxerunt et ad infernum479 duxerunt. Ibidem me male tractaverunt480 et in quodam lecto novaculis481 pleno me requiescere fecerunt482 et dixerunt: ‚Quamdiu Deus regnat in caelo, permanebis in isto loco.‘ Et hoc est somnium meum, quod vidi.“

Ait tertius: „Audite somnium meum! Videbatur mihi, quod quidam angelus ad me venit et ait: ‚Carissime, vis videre, ubi sunt socii tui?‘ Respondi: ‚Etiam483, domine, quia inter nos habemus unum panem dividere, timeo, quod cum pane recesserunt.‘ At angelus: ‚Non est ita; sed panis iuxta484 te iacet; sequere me!‘ Duxit me ad portam caeli et dixit: ‚Tantummodo485 caput tuum intret et non corpus, et tunc videbis, ubi sit unus ex sociis tuis!‘ Cum vero caput meum intro fuisset, vidi unum, scilicet te, qui raptus fuisti ad caelum, sedere in throno aureo et multa cibaria ac vina optima ante te; dixitque angelus mihi: ‚Ecce, socius tuus abundat486 omni gaudio et cibariis, et ibi in aeternum permanebit, quia, qui semel regnum caeleste intraverit, in aeternum exire non poterit. Iam mecum veni, et ostendam tibi, ubi alius socius tuus est.‘ Cum vero secutus illum fuissem, duxit me ad portas inferni, et ibi vidi te, sicut dixisti, in quodam lecto novaculis acutis pleno iacentem, et tibi cottidie ministrabatur panis et vinum in magna copia, tunc a te quaesivi: ‚O carissime, mihi displicet, quod te in tali lecto video iacere. Quamdiu ibi remanebis?‘ Tu vero respondisti mihi: ‚Quamdiu Deus regnabit in caelo, tamdiu hic permanebo, quia hoc merui. Surge ergo cito et totum panem comede, quia amodo487 nec me nec socium nostrum videbis.‘ Ego vero cum vidi, surrexi et, sicut mihi dixisti, panem comedi.“


Interpretationes:

  1. Fasse die Geschichte zusammen! Kennst du ähnliche Geschichten, wo jemand durch Schlauheit siegt?

  2. Sind die Bibelzitate für den Verlauf der Geschichte relevant (kommt ihnen eine Funktion zu)?

  3. Der lateinische Titel lässt deutlich erkennen, in welche Richtung die moralizatio (d.h. die mittelalterliche moralisierende Deutung) der Geschichte gegangen ist. Versuche in einigen Sätze eine entsprechende Deutung zu formulieren.

Drei Wünsche vor dem Galgen (Gesta 200)
Gallicus488 in civitate Romana regnavit prudens valde et super omnia iustus, qui statuit pro lege, quod489, quicumque pectinem490 in scutella491 sua verteret, morte moreretur492 sine aliqua misericordia, sed ante mortem quaereret tres petitiones a rege et obtineret, ita tamen, quod nulla illarum petitionum esset pro vita habenda493. Ratio erat haec, quare legem constituit, quia erat tam largus494, quod nullo modo volebat, ut in aula495 sua ossa496 cuiuscumque viderentur; sed quam cito homo partem albedinis497 de pectine comederet, nullo modo partem nigredinis498 verteret, sed ad coquinam499 mitteret, et, quia500 ei laute501 ministraretur, appareret.

Accidit, quod quidam comes502 ad curiam imperatoris503 venerat ducens secum filium suum. Ambo504 in mensam erant positi et de pectinibus ministrati. Comes cum esset famelicus505, postquam partem albedinis comederet, vertit pectinem et partem nigredinis invenit et comedit. Haec videntes multi coram rege exeuntes eum apud regem accusabant506, quod mortem meruit, quia contra legem editam deliquerit507. Statim super508 tali transgressione509 correptus est. Ille vero quid diceret510 penitus511 ignorabat.

Filius vero eius audiens, quod pater nesciret se iuvare, flexis genibus512 coram imperatore dixit: „Domine mi reverende513, numquid514 tibi placet, quod pro patre meo moriar? Et hoc peto instanter.“ Ait imperator: „Mihi bene placet, ita tamen, quod unus ex vobis moriatur.“ At ille: „Domine, multum tibi regratior515, quod mihi concessisti, quod debeam mori pro patre meo. Iam peto ante mortem meam tres petitiones secundum legem.“

Ait rex: „Non possum tibi negare.“ Qui ait: „Tantum unicam filiam habes; peto, ut una nocte mecum dormiat.“ llle vero concessit quamvis invitus. Tamen eam non deflorabat516. In hoc ipse multum placuit imperatori. Deinde: „Secunda mea petitio est: Peto totum tuum thesaurum517.“ Rex vero stupefactus518 est; Tamen, quod petivit, obtinuit. Accepit thesaurum totum et inter divites et pauperes dividebat, ita quod voluntatem519 totius populi obtinuit.

Tunc ait: „Domine mi rex, tertia petitio mea est ista: Peto, ut omnes oculi omnium horum de capitibus eruantur520, qui viderunt patrem meum pectinem in scutella vertentem.“ Haec audiens imperator fecit inquiri521, quis vel qui viderit comitem vertere pectinem in scutella. Facta est inquisitio. Cogitavit unusquisque: „Si ego dicam, amittam oculos meos.“; et sic secundus, tertius et quartus. Unde omnes timuerunt veritatem dicere, ita quod non fatebatur unus se vidisse illum vertere pectinem in scutella. Imperator haec audiens dedit pro iudicio, ut comes sine laesione522 transiret et filius eius filiam ipsius unicam in uxorem duceret, et sic est factum. Decesso523 imperatore filius comitis factus est rex illius regni, qui satis prudenter regnum regebat.


Yüklə 373,99 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə