Vaqif nəSİR
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- QÜRBƏTDƏ TANIŞLIQ
173 cəmdəklərin birinə yaxınlaĢaraq, onun üzərinə yapıĢdırılmıĢ kağızı mənə tərəf çevirdi, gülə-gülə dedi:
- Oxuyun. Oxudum və heyrətdən donub qaldım (Buzxananın soyuğu məni dondura bilməmiĢdi). Kağızda bu sözlər yazılmıĢdı: “Mən Əhməd ibn Abdulla filan tarixdə bu heyvanı müsəlman qaydası ilə Ġspaniyada kəsdim”. Yazının altında qəssab öz imzasını atmıĢdı. Mənimsə ağlım bizdə satılan xarici ətlərə getmiĢdi. Seyyid üzünü mənə çevirərək dedi: - Gördünüzmü, ət xarici olsa da təmizdir. “Təmiz” sözünü xüsusi vurğuyla dedi. Sonra sözünə davam etdi: - Siz ki, bu qaydaları belə bilirsiniz, bundan sonra ət probleminiz olmayacaq. Sizə nə qədər ət lazımdırsa, buyurun. Beləliklə, pioner düĢərgəsinin nəinki ət problemi, həm də bütün ərzaq problemi həll olundu. Pioner düĢərgəsi ilə bir sıra xatirələr yaddaĢımda iz buraxıbdır. Onlardan biri heç vaxt yadımdan çıxmaz. ...Aralıq dənizində böyük təlatüm var idi. Buna baxmayaraq camaat çimərlikdən əl çəkmək istəmirdi. Biz öz uĢaqlarımızı nəinki çimməyə, hətta dənizin kənarına belə buraxmırdıq. Birdən səs-küy qalxdı. Kimsə dənizdə boğulurdu. 15-20 dəqiqə müddətində onu sudan çıxardılar. Ürəyim dözmədi, həkimimizə dedim ki, gedək, bəlkə köməyimiz dəydi. Boğulanın
174 ətrafına toplaĢmıĢ adamlara yaxınlaĢdıq və mən onlara müraciətlə: Cənablar, həkimdir, qoy baxsın, bəlkə bir kömək edə bildi – dedim. Yaxına buraxmaq istəmədilər. Birisi dedi: Cənab, Allah verib, özü də aparır. Siz Allahın iĢinə müdaxiləmi etmək istəyirsiniz? DüĢərgəyə qayıtdıq. Yadıma bizimkilərdən birinin nəql etdiyi bir hadisə düĢdü. O yoldaĢ nəql edirdi ki, bir əlcəzairli dənizdə boğulurmuĢ. Bizimkilərdən biri onu xilas edib. Zərərçəkən xilaskarına “çox sağ ol” demək əvəzinə onu məzəmmət edib ki, niyə məni xilas etdin. Allah məni o dünyaya aparmaq istəyirdi, sən mane oldun. Bütün günü çimərliyə baxdım. O gün daha altı nəfər dənizdə boğuldu.
Azərbaycanda doğulub, boya-baĢa çatsam da, sevimli müğənnimiz RəĢid Behbudovu yaxından təkcə bir dəfə görmüĢəm. Özü də 1968-ci ildə. O vaxt R.Behbudovun yaratdığı Dövlət Mahnı Teatrı “Səni tərənnüm edirəm, doğma Azərbaycanım” proqramı ilə ilk dəfə olaraq M.F.Axundov adına Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrının binasında çıxıĢ edirdi. “Canlı Behbudov”u ilk dəfə onda görmüĢdüm. Sonrakı görüĢlərim (söhbət birtərəfli görüĢdən gedir) ya televiziya, ya da ki, kino ekranı vasitəsilə olmuĢdu.
175 Bir neçə konsertdən sonra bu teatrın afiĢaları yenidən Ģəhərimizdə yoxa çıxdı. Kimi deyirdi ki, teatrın binası yoxdur və ona görə də Bakıda çıxıĢ etmir. Kimisi də bunu teatrın qastrol səfərlərinə meyli ilə izah edirdi. Ancaq onu bilirdim ki, bakılılar bu teatrın tamaĢalarını səbirsizliklə gözləyirdilər. Tipaza pioner düĢərgəsində rəis iĢlədiyim zaman səfirlikdən mənə
dedilər ki,
həmyerlimiz R.Behbudovun teatrı Əlcəzairə dostluq xətti ilə (bu valyutasız mübadilədir) qastrol səfərinə gəlmiĢdir. Əgər onunla dil tapa bilsən, pioner düĢərgəsinə dəvət et. YaĢadığı yeri dedilər. Sidi-əl-Frec mehmanxanası. Bu mehmanxana paytaxtdan təxminən 15 km-likdə, dəniz kənarında, çimərlikdən 200-300 metr məsafədə yerləĢir. Səfirliyin əməkdaĢı, həyat yoldaĢı – sovet vətəndaĢı və özü sonradan bizim vətəndaĢlığı qəbul edən, “Canlı Behbudov”u görmək arzusu ilə alıĢıb- yanan bolqar tərcüməçi və mən Sidi-əl-Frec mehmanxanasına yollandıq. Biz mehmanxanaya çatanda R.Behbudov və ansamblın bir qrup üzvü restoranda nahar edirdi. GörüĢdük. Səfirliyin əməkdaĢı üzünü R.Behbudova tutub dedi:
RəĢid Məcidoviç, tanıĢ olun, bizim səfirliyin pioner düĢərgəsinin rəisidir. O mənim nə adımı dedi, nə də ki, soyadımı. R.Behbudovla görüĢdük. Yəqin ki, o mənim azərbaycanlı olduğumu heç zənn etmədi və üzünü öz yoldaĢlarına tutub Azərbaycan dilində zarafatyana dedi: - Deyəsən iĢə düĢmüĢük.
176 Mən üzümü R.Behbudova tutub, öz dilimizdə - RəĢid müəllim, xoĢ gəlmiĢsiniz – dedim. O özünü itirən kimi oldu və birdən: - Bay, sən hardan gəldin, qardaĢ – dedi. Sonra Baba Mirzəyev, Ramiz Quliyev və baĢqaları ilə görüĢüb, bolqar dostumuzu R.Behbudova təqdim etdim. O bolqar dostumuzla təzədən görüĢüb, astaca bolqar dilində bir mahnını zümzümə etdi. Bolqar dostum özünü saxlaya bilməyib onu qucaqladı və öpdü. Mehmanxananın xollunda rahat kreslolarda oturduq və mən gəliĢimin məqsədini ona söylədim. O bir qədər fikrə gedib dedi:
Onu Blida Ģəhərinə (Blida Tipazanın 40 km-liyində yerləĢir) yola salmıĢıq. Əgər o rekviziti düĢərgənizə daĢıtmaq imkanınız varsa, onda mən etiraz etmirəm, elə sabah (yəni 24 iyun 1984-cü il) əvvəlcə sizin düĢərgədə, sonra isə Blida Ģəhərində konsert verərik. Mən ustada dedim ki, bizim RAF markalı mikroavtobusumuz və “Folsvaqen” markalı minik maĢınından baĢqa ayrı bir imkanımız yoxdur. Əlini üzünə çəkərək fikrə getdi və birdən soruĢdu:
Sizin düĢərgədə cəmisi neçə nəfər var? Mən:
Yüz əlli nəfər – dedim. O, gülümsəyərək dedi:
Sizə 150 bilet verirəm, pulsuz. Gətirin camaatı oraya, Blidaya! Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|