Vaqif nəSİR
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
189 Tələbələr öz müəllimlərinə böyük hörmət və məhəbbətlə yanaĢırlar. Müəllimlərə qarĢı çox diqqətlidirlər. Bir dəfə Azərbaycan Politexnik Ġnstitutunun dosenti Rafiq Hüseynov (o, mənimlə birlikdə MYSĠ- də iĢləyirdi, hal–hazırda professor, AzTU-da kafedra müdiri vəzifəsində çalıĢır) çimərlikdə qol saatını itirdi. Bizim nəsə axtardığımızı görən bir qrup tələbə bizə yaxınlaĢdı və nə axtardığımızı soruĢdular. Məsələ aydın olduqdan sonra onlar da bizimlə axtarmağa baĢladılar. Saatı tapa bilmədik. Düz 15 gündən sonra həmin tələbələr adamlarla dolu bu çimərlikdən saatı taparaq gətirib Rafiq müəllimə verdilər. Əlcəzairli gənclər öz inqilablarından həmiĢə fəxrlə danıĢır, öz torpaqlarının əsil sahibləri olduqlarını müsahiblərinin nəzərinə tez-tez çatdırmağı xoĢlayırlar. Onlarda bir az (gizli formada) xudpəsəndlik də hiss olunur. Belə ki, çalıĢırlar ki, özlərinin ən çox inkiĢaf etmiĢ, ən mədəni olduqlarını sübuta yetirsinlər. ĠnkiĢaf etmiĢ ölkələrin nümayəndələri ilə münasibətdə bu xüsusiyyət özünü daha qabarıq Ģəkildə göstərir. ...Günlərin bir günü sovet mütəxəssislərinin yeni rəhbəri (o, Martirosyan soyadlı erməni idi. Moskva Yeyinti Sənaye Ġnstitutundan gəlmiĢdi) rektorluq qarĢısında məsələ qaldırdı ki, institutda dərslərin baĢlanma və qurtarma vaxtları bizdəki kimi zənglə olsun. Yerli rəhbərlik razılaĢdı, elektrik zəngləri alındı və insititutun korpuslarında quraĢdırıldı. Səhər iĢə gəldik, zəng vuruldu. Tələbələr soruĢdular ki, bu nə
190 zəngdir. BaĢa saldıq ki, bu zəng dərsin baĢlandığını bildirir, əlli dəqiqədən sonra isə dərsin qurtardığını xəbər verəcək. Tələbələr təəccüblə dedilər:
Biz Ģüurlu insanlarıq. Zəng Ģüursuzlar üçündür. Tələbələr dərsə girmədilər və tələbə komitəsi bir həftəlik tətil elan etdi ki, bütün zəngləri söküb çıxardılar. ...Bir dəfə bizimkilər belə qərara gəldilər ki, iməcilik keçirsinlər. Bu məqsədlə istirahət günü hamımız instituta yığıĢdıq. Vətəndə olduğu kimi otaqları, iĢ yerlərini təmizlədik. Ertəsi gün etiraz əlaməti olaraq tələbələr dərsə girmədilər. Tələbləri də bu oldu: “Bizə xidmətçi müəllimlər yox, centlimen müəllimlər lazımdır”. Həmin il Ģəhər rəhbərliyi bizim kontrakt rəhbərliyinin təĢəbbüsü ilə ümumĢəhər iməcliyi keçirməyi qərarlaĢdırdı. ÜmumĢəhər iməcliyində yalnız Ģəhər vətəndaĢları iĢtirak edirdilər. Dəstə ilə Ģəhər ətrafına çıxdıq. Üç mindən artıq ağac əkdik. Sonradan öyrəndik ki, ağaclara su verməyib, yandırıblar. Əlcəzairlilər öz Ģəxsiyyətlərinə çox hörmət edəndirlər. Əgər bir tələbənin hissiyyatına azacıq belə toxunsan, o səninlə hətta düĢmən kəsilə bilər. Bir dəfə bizim riyaziyyatçılardan birisi bir tələbəni lövhəyə çağırıb, ondan hansı teoreminsə isbatını yazmağı tələb edir. Tələbə necə lazımdırsa, həmin teoremin isbatını lövhəyə yazır. Müəllim izahatını soruĢduqda isə cavab
191 verə bilmir. Müəllim elə zənn edir ki, tələbə lövhəyə yazdıqlarını hardansa köçürmüĢdür. Ona görə də lövhəni sildirir və həmin tələbədən tələb edir ki, teoremin isbatını yenidən lövhəyə yazsın. Tələbə teoremin isbatını yenidən lövhəyə yazır və müəllimi təhqir edib
(tabaĢiri onun
üstünə ataraq), auditoriyadan çıxır. Sonradan həmin müəllim o tələbənin oxuduğu qrupda dərs deyə bilmədi. Sadəcə olaraq bütün tələbə kollektivi onu boykot etdi. Auditoriyada tələbələr sərbəst oturmağı sevirlər. Əgər ilk gündən müəllim tələbkar olsa, onda o, tələbələrin oturuĢuna müəyyən “düzəliĢ” edə bilər. Vay o haldan ki, əvvəldən auditoriyanı boĢ buraxsın. Məncə bu sərbəst oturuĢla əlcəzairli tələbələr özlərini fransız həmyaĢıdlarına bənzədirlər. Bir dəfə bizim müəllimlərdən biri tələbəsinin sərbəst oturuĢuna “düzəliĢ” vermək üçün ona deyir ki, bura bax, elə oturmusan ki, sanki öz evindəsən. Tələbə nə cavab versə yaxĢıdır?: “Cənab, mən öz evimdəyəm, siz öz evinizdə deyilsiniz”. Bumerdes gənclik Ģəhəri olsa da, orada nisbətən yaĢlılar da yaĢayırlar. Bunlar əsasən ali məktəblərin iĢçiləri, ticarətçilər, habelə məiĢət xidmətçiləridirlər. ġəhərdə bir dövlət mağazası (buna Unipri deyirlər – sabit qiymətli mağaza), bir kooperativ mağaza (buna Suk-əl-Fəllah deyirlər, burada Ģeylərin qiyməti dövlət mağazasına nisbətən baha olur), 20-dən artıq isə xüsusi mağaza vardır. Xüsusi mağazalarda malların qiyməti kooperativ mağazalardakından da bahadır. Bu
192 o demək deyildir ki, xüsusi mağaza sahibləri satdıqları mallara istədikləri qiymətləri qoya bilərlər. Bu mağazalardakı qiymətlərə Dövlət tərəfindən nəzarət olunur. Xüsusi mağazalardakı malların qiyməti dövlət mağazalarındakı qiymətin 5%-indən baha ola bilməz. ġəhərdə bazar da vardır. Bazarla bağlı bir hadisə məncə oxucular üçün maraqlı olar. Ġstirahət günü ailəmizlə birlikdə bazara getdik. Əlcəzairin bir sıra Ģəhərlərində bazarlar səyyaridirlər. Xüsusi maĢınlarla tacirlər Ģəhər kənarındakı meydana öz mallarını çıxarırlar. Bu meydan bazar üçün ayrılmıĢdır. Bazarda alver səhər saat 6-dan günorta 12-yə kimi davam edir. Burada həm ərzaq, həm sənaye, həm də təsərrüfat malları satılır. Sonra onlar malları yığıĢdırıb evlərinə dağılıĢırlar. Bumerdesdə bu bazar həftədə üç dəfə yığıĢır. Yerdə qalan günləri həmin tacirlər öz mallarını baĢqa Ģəhərlərə aparırlar. Bu üç gündən biri istirahət, yəni cümə gününə düĢürdü. Biz mütəxəssislər yalnız istirahət günü bazara gedə bilərdik (bu bizim sovet rəhbərliyinin sərəncamı idi). Ona görə də biz bir həftəlik bazarlıq edirdik. Ġki zənbil Ģey aldıq, üçüncü qabımızı doldurmağa baĢladıq. Bazarda çox tünlük olduğundan uĢaqların da əllərindən tutmuĢduq ki, itməsinlər. Beləliklə, evə qayıtdıqdan sonra məlum oldu ki, zənbilin birini yaddan çıxarıb bazarda qoymuĢuq. Həyat yoldaĢım təklif etdi ki, bazara qayıdım. O, hansı satıcının yanında zənbilimizi qoyduğumuzu təxminən bilirdi. Mən isə bazara qayıtmağın mənasız Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|