51
və nizamnaməsində bu məsələlər öz əksini tapmışdır.
Göründüyü kimi partiya Xiyabani hərəkatının müəyyən
ideyalarını davam etdirilmişdir.
Partiya hələ yay aylarında hərəkatçılar tərəfindən təşkil
olunmuş silahlı fədai dəstələrinin köməyi ilə 1945-ci il,
oktyabrın əvvəllərində Təbrizdə hakimiyyəti ələ alır. Dekabrın
əvvəllərinə qədər isə bir çox digər Azərbaycan şəhərlərində də
hakimiyyət partiyanın nəzarətinə keçir.
1945-ci il, noyabrın 21-də Azərbaycan Xalq Konqresi
cağırılır. 744 nümayəndənin iştirakı ilə baş tutan konqresdə
muxtariyyətin reallaşdırılması üçün Milli Məclisə seçkilərin
keçirilməsi və Milli Hökumətin yaradılması qərara alınır.
Noyabrın 27-dən dekabrın 1-ə qədər keçirilən seçkilər
nəticəsində əksəriyyəti ADP tərəfdarı olan 101 nəfər
deputatdan ibarət Milli Məclis təşkil olunur. 1945-ci il,
dekabrın 12-də (azər ayının 21-də) Milli Məclisin ilk iclası
keçirilir. İclasda S.C.Pişəvərinin başçılığı ilə Milli hökumət
yaradılır və dərhal milli-demokratik və sosial islahatlar həyata
keçirilməyə başlayır.
İranın şimalında qoşunu olan sovet dövləti bu əraziləri
SSRİ-yə birləşdirmək marağı ilə Milli hökumətə dəstək verirdi.
Belə bir şəraitdə Milli hökuməti güc yolu ilə devirmək
iqtidarında olmayan mərkəzi hökumət 1946-cı il, aprelin 28-də
milli hökumətlə danışıqlar aparılmasına qərar verir. 1946-cı il,
mayın 8-də SSRİ öz qoşunlarını İran ərazisindən çıxarır.
Həmin il, iyunun 13-də milli hökumətlə mərkəzi hökumət
(Qəvamüssəltənə hökuməti) arasında Təbrizdə müqavilə
imzalanır. Müqaviləyə əsasən Milli Hökumət “əyalət
əncüməni” statusunu almaqla mərkəzi hökumət tərəfindən
tanınır.
Əslində isə imperialist qüvvələrə (ABŞ və İngiltərəyə)
arxalanan mərkəzi hökumətin məqsədi ölkədə milli-demokratik
hərəkatı tamamı ilə boğmaq və şovinist fars diktaturasını bərpa
etmək idi. Ona görə də BMT-nin, o cümlədən ABŞ və
İngiltərənin dəstəyini alan Qəvamüssəltənə hökuməti 1946-cı
52
il, dekabrın 1-də Azərbaycan ərazisinə qoşun yeridir. Həmin
ayın 12-də qoşunlar Təbrizə daxil olur. Milli hökumət güc
fərqini nəzərə alıb vətəndaş müharibəsinə getmir. Milli
Hökumət süquta uğradılır, hərəkatın fəalları qətlə yetirilir, dinc
əhaliyə divan tutulur.
Ümumilikdə bu dövrdə 25 minə yaxın hərəkatçı qətlə
yetirilmiş, on minlərlə fəal həbs və sürgünlərə məruz qalmışdır.
Milli hərəkatın bir çox fəalları, o cümlədən hərəkatın lideri
S.C.Pişəvəri quzey Azərbaycana mühacirət etmişdir. O, 1947-
ci il, iyunun 12-də Gəncə-Bakı yolunda müəmmalı şəkildə
avtomobil qəzasında həlak olmuşdur.
Milli hökumət öz fəaliyyəti dövründə mühüm milli-mədəni
islahatlar həyata keçirmişdir. Belə ki, türk dilinə rəsmi dil
statusu verilmiş, bu dildə dərsliklər hazırlanmış, mətbuat və
radio verilişləri fəaliyyətə başlamışdır
.
Təbrizdə Azərbaycan
Dövlət Universiteti, Azərbaycan Dövlət filarmoniyası, hərbi
məktəb, musiqi məktəbi, incəsənət muzeyi, qiraətxanalar,
radiostansiya və s. açılmışdır.
Milli hökumət tərəfindən sosial sahədə də mühüm tədbirlər
həyata keçirilmişdir. Belə ki, dövlət və mülkədar torpaqları
kəndlilərə paylanmış, fəhlələrin həmkarlar təşkilatları yaradıl-
mış, onların mənafeyini qoruyan qanunlar qəbul edilmiş, eyni
zamanda sahibkarlara da maliyyə yardımı verilmişdir.
“21 Azər” hərəkatı yatırıldıqdan sonra fars hakimiyyəti
yenidən öz şovinist siyasətini davam etdirir. Belə ki, türk
dilində mətbuat, təhsil və kitab nəşri yenidən qadağan edilir,
hətta ona qədər türk dilində çap olunmuş kitablar da yığılıb
yandırılır.
Məhəmmədrza Pəhləvinin dövründə türk əhali təqib və
təzyiq altında saxlanmış, şovinist siyasətə qarşı çıxan milli
düşüncəli ziyalılardan bir çoxu (yazıçı-pedeqoq Səməd
Behrəngi (1939-68), şair Behruz Dehqani (1939-71), şairə
Mərziyə Üskui (1941-74), şair Əlirza Oqtay (1944-72) və b.)
məhv edilmişdir.
53
Ölkədə iqtisadiyyatın (xüsusən neft sənayesinin) ABŞ və
İngiltərə kapitalının inhisarında olması bu inhisarçılığa qarşı
1949-53-cü illərdə Azərbaycan türkü M.Müsəddiqin (1882-
1967) başçılığı ilə milli burjuaziya tərəfindən milli-demokratik
hərəkatın yaranmasına səbəb olmuşdur. 1949-cu ilin
oktyabrında “Milli Cəbhə” təşkilatını yaradan M.Müsəddiq
1951-53-cü illərdə fasilələrlə hökumətə də başçılıq etmişdir.
Lakin bu hərəkat da ABŞ və İngiltərənin birbaşa müdaxiləsi ilə
qan içində yatırılmışdır.
1960-70-ci illərdə şah ölkədə nüfuzunu artırmaq üçün
ölkənin iqtisadi inkişafına yönəlmiş və tarixə “Ağ inqilab” adı
ilə düşmüş islahatlar həyata keçirməyə başlayır. Bu islahatlara
yeni sənaye müəssisələrinin açılması, kəndlilərin torpaq
almasına yardım və s. daxil idi. Bu islahatlar kapitalist
münasibətlərinin müəyyən qədər inkişafına səbəb olsa da,
ümumilikdə ölkə iqtisadiyyatının xarici kapitaldan asılı olması
və əhalinin ağır sosial durumu şah rejimindən narazılığı
azaltmır. 1970-ci illərdə şah rejimi ilə əhali arasında
ziddiyyətlər daha da kəskinləşir. Bu isə 1978-79-cu illər
inqilabınin baş verməsi və şah rejiminin devrilməsi ilə
nəticələnir.
Rejimə qarşı ilk etirazlar 1977-ci ilin oktyabr-noyabr
aylarında baş verir. Tehran, Təbriz və b. şəhərlərdə tələbə və
ziyalılar, yazıçılar, hüquq təşkilatları və s. demokratik tələb-
lərlə çıxış edir, etiraz aksiyaları keçirirlər. Gizli fəaliyyət
göstərən “Milli Cəbhə” rejimə qarşı aktiv fəaliyyətə keçir.
1977-ci ilin dekabrında etirazlar daha da güclənir. Həmin
il, Milli Hökumətin ildönümü günü (21 azər – 12 dekabr) Təb-
rizdə şah rejiminə qarşı ilk kütləvi tələbə çıxışı baş verir.
Müəllimlər və əhali tələbələrə dəstək verir
.
1978-ci il, yanvarın
7-də Qum şəhərində şahlığın ləğv edilməsi tələbi ilə nümayıiş
keçirilir. Yanvarın 9-da baş vermiş növbəti nümayişdə onlarla
nümayişçi öldürülür, yüzlərlə adam yaralanır. 1978-ci il,
fevralın 18-də (29 bəhmən), Qumda həlak olanların qırxı günü
Təbrizdə ruhanilərin çağırışı ilə 100 min nəfərlik üsyan baş
Dostları ilə paylaş: |