Microsoft Word Kitab111 Восстановлен
Yüklə 2,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
690
Rövzeyi‐mütəhhər – pak məzar Rubəru – üzbəüz Rudi‐xun – qandan ibarət çay Rum – qədim Vizantiya Rusiyah – üzüqara Ruygərdan – üzü dönmüş Ruzi‐cəza – axirət günü Ruzi‐Ələst – Ələst günü. Yaradılışın ilk günündə Allah‐təala ilə insanlar arasında bağlanan əhd günü. Ruzigar – zəmanə, dövran, həyat Rübab(ə) – İmrəül‐qeys bin Ədinin qızı, İmam Hüseyn (ə)‐ın xanımı, Əli Əsğər və Səkinənin anası Rücu` – qayıtmaq Rüx – üz, sifət Rüxsar – üz, çöhrə Rüxsət – icazə, rüsxət
Sahəti‐Mina – Mina (Məkkə yaxınlığında hacıların qurban kəsdiyi yer) fəzası, məkanı Sahibəza – yas sahibi Sahibi‐zəmanə – zəmanənin sahibi. Sonuncu İmam Mehdi (ə.f) nəzərdə tutulur. Sahibül‐əsr – Əsrin sahibi. İmam Mehdi (ə.f) nəzərdə tutulur Saqiyi‐Kövsər – cənnətdə olan Kövsər bulağının saqisi (su paylayanı) Həzrət Əli (ə) nəzərdə tutulur Sail – dilənçi Sal – il Salar – rəhbər, başçı Saleh (ə) – Səmud qövmünə göndərilmiş peyğəmbərdir. Ərəb olmasına baxmayaraq Tövratda adı çəkilmişdir. Sara – Həzrət İbrahim (ə)‐ın birinci zövcəsinin adı Sariban – dəvələri sürən Sayə – kölgə Sayəban – kölgə salmaq üçün örtü Satir – örtü
691
Seyd – ov Seydvəş – ov kimi Seyl – sel Seyyid – ağa, cənab Seyyidüş‐şühəda – şəhidlərin ağası. İmam Hüseyn (ə)‐ın ləqəbi Seyyümbarə – üçüncü dəfə Səba – yüngül və lətif meh Səbarə – üçüncü dəfə Səbt – yazıb qeyd etmə Səbz – yaşıl Səcdəgah – səcdə edilən yer Səd – yüz Sədparə – yüz parça, parça‐parça Sədri‐zin – yəhərin üstü Səfheyi‐rüxsar – üz, sifət Səf‐səf – dəstə‐dəstə Səfidru – üzü ağ Səfşikən – məc. qəhrəman, pəhləvan Səfdər – səfləri dağıdan. Həzrət Əli (ə) nəzərdə tutulur Səhl – asan Səhmü səlabət – mətinlik, cəsarət Səhi – qədd‐qamətli, düz Səhni‐çəmən – çəmənlik Səgi‐əbtər – quyruğu kəsilmiş it Səğir – kiçik, Əli Əsğərə işarədir Səqqa – saqi, suçu Səqər – cəhənnəm Səqt – uşaq salma Səlsəbil – cənnətdə olan çeşmələrdən birinin adı Səkinə – Həzrət İmam Hüseyn (ə)‐ın Rübabdan olan qızı Səmavat – səmalar, göylər Səməndər – əsatirə görə odda yaşayan və odu təcəssüm edən canlı Səmumi‐sitəm – səmum zülmü. Səmum səhralarda əsən çox şiddətli, isti və quru küləkdir Səndəl – stul, kürsü Sənəm – məc. gözəl, sevgili Səngi‐bəla – bəla daşı 692
Sər – baş Sərfəraz – başı uca Sərdar – komandan, başçı Sərəndib – Hindistanın cənubunda yerləşən indiki Seylon adası. Rəvayətə görə Həzrət Adəm (ə)‐ın behiştdən gəlib düşdüyü ilk yerdir Səri‐dürah – iki yol ayrıcı Sərgərdan – avara Sərnigun – yıxılmış, məhv edilmiş Sərmənzil – mənzil başı Sərməst – sərxoş Sərsəri‐sitəm – zülm sərsəri. Sərsər çox bərk və soyuq küləyə deyilir Sərvər – başçı, rəis Sərvəri‐dövran – zəmanənin rəhbəri Sərzəniş – məzəmmət Sərzəmin – ölkə, yer Səyyad – ovçu Səyyarə – planet Səza – layiq, yaraşan Sibi‐behişt – behişt alması Sibti‐Peyəmbər – Peyğəmbər nəvəsi. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Sidq – doğruluq, səmimilik Sili – sillə Sinan – nizənin ucu Sinan – Sinan ibn Ənəs. Ömər ibn Sədin qoşununda vuruşan canilərdən biri. Deyilənlərə görə, İmam (ə)‐ın başını kəsib nizəyə taxmış və bu işinə görə ibn Ziyaddan mükafat istəmişdi. Sindi ibn Şahək – İmam Museyi‐Kazım (ə)‐ın qatili Sinəçak – məc. yaslı Sinn – adamın yaşı Sipər – qalxan Sir – tox, doymuş Sirab – sudan doymuş Siraət – yayılmaq Sirişk – göz yaşı Siyah – qara Siyəhkər – günahkar Siyəhru – üzüqara 693
Sitarə – ulduz Sitəm – zülm Sitəmkər – zülmkar, zalım Sövt – səs, səda Sultani‐məzluman – məzlumların sultanı, İmam Hüseynə (ə) işarədir Susən – zambaq Suzi‐ətəş – susuzluqdan yanmaq Suziş – yanğı, ağrı Süfuf – səflər Süleyman (ə) – Bəni İsrail peyğəmbərlərindən Davud (ə)‐ın oğludur. Qurani‐Kərimdə adı çəkilmişdir. Sükna – sakin olma Süruri‐qəlb – ürəyin şadlığı
Şafiyi‐ruzi‐məhşər – axirət gününün şəfaət verəni. Məhəmməd Peyğəmbər (s) və ya Əhli‐Beyt (ə)‐dan hər hansı biri nəzərdə tutulur. Şaha – ey Şah. Bur. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Şahanə – şah kimi, şaha layiq Şahi‐din – dinin şahı. Bur. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Şahi‐Hicaz – Hicazın şahı. İmam Hüseyn (ə)‐a işarədir Şahi‐məzluman – məzlumların şahı. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Şahi‐insü can – bütün canlıların şahı, bur. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Şahi‐Yəsrib – Mədinənin şahı. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Şahi‐Nəcəf – Nəcəfin şahı. İmam Əli (ə) nəzərdə tutulur Şahi‐şəhidan – şəhidlərin şahı. İmam Hüseyn (ə) nəzərdə tutulur Şahi‐Kərbəla – Kərbəlanın şahı. İmam Hüseyn (ə)‐a işarədir Şahi‐mərdan – mərdlərin şahı. Həzrət Əli (ə)‐a işarədir Şahi‐vala – məqamı ali olan Şah Şaki – şikayətçi Şam – Dəməşqin digər adı Şamiyan – şamlılar, dəməşqlilər Şami‐qəriban – lüğəti mənası “qəriblərin gecəsi” deməkdir. İmam Hüseyn (ə)‐ın və digər şəhidlərin şəhadətə yetişmələrinin ilk gecəsi (məhərrəm ayının 10‐dan 11‐nə keçən gecə). Bu gecədə məscidlərdə və Yüklə 2,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|