Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından



Yüklə 2,61 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə26/189
tarix01.07.2018
ölçüsü2,61 Mb.
#52562
növüYazı
1   ...   22   23   24   25   26   27   28   29   ...   189

mühüm  bir  yeri,  hələ  üstəlik  havayı  nefti,  pambığı,  qul  əməyinə  bərabər  işçi  qüvvəsi 

olan bir ərazini itirəsən? 

Əgər kimsə bu barədə cıqqırını çıxarsa, o, əlbəttə ki, mənfur xalq düşmənidir, qatı 

millətçi, dünyadakı bütün xarici dövlətlərin akentidir. Əgər ev kitabxanasında hətta rus 

türkoloqlarının da kitabını saxlamış olsa, - pantürkistdir, Şərq dillərinin birini bilirsə, - 

panislamist, Avropa dilini bilirsə, - vətənsiz kosmopolitdir. 

Məhz  buna  görə  də  bir  nəslin  həyatı  ərzində  bu  xalqın  əlifbasını  iki  dəfə 

dəyişmək  olar,  onun  tarixini  saxtalaşdırmaq,  epik  dastanlarını  və  milli  bayramlarını 

qadağan  etmək,  neftini  vəhşicəsinə  sormaq,  kimyəvi  preparatlarla  pambıq  tarlalarını 

zəhərləmək  olar.  Xəzəri  məhv  etmək,  uşaq  ölümünə  görə  ölkədə  ən  yüksək  rəqəmə 

dözmək olar. 

Azərbaycan  yazıçıları  bütün  bunlar  barədə  susublarmı?  Gəlin  Bakıya,  Sizə 

Yazıçılar Birliyinin binasındakı xatirə barelyefini (Stalin repressiyası qurbanlarına həsr 

olunmuş bəlkə də ölkədə birinci xatirə lövhəsini) göstərək. Həmin lövhədə təkcə elə bir 

37-ci  ildə  güllələnmiş,  məhv  edilmiş,  Xəzər  dənizində  batırılmış,  Sibir  düşərgələrində 

əzab  verilmiş  27  Azərbaycan  yazıçısının  adı  həkk  olunmuşdur;  bu  bizim  o  zamankı 

yazıçılar təşkilatımızın üzvlərinin sayının təqribən yarısıdır. Amma axı sonrakı illərin də 

təqibləri  olub,  -  mənəvi  təqib,  şıdırğı  qəzet  kampaniyaları,  yazılı  və  şifahi  çuğulluq, 

İttifaqdan  xaric  etmək,  intihar.  Altmışıncı  illər  nəsli  həyatımıza  qara  yaxmağa  görə, 

gözəl  sosialist  kerçəkliyinə  şər  atmaq  üstə,  mövzu  xırdaçılığına  görə  gözümçıxdıya 

salınırdı. 

Yeni bir dövr başladı - Yenidənqurma elan olundu, Aşkarlıq başlandı. Və yenə də 

bizim  ziyalılar  oyundankənar  vəziyyətdə  qaldılar.  Azərbaycan  yazıçılarının  mərkəzi 

kütləvi  informasiya  vasitələrinə  yolu  məharətlə  kəsilir  ki,  sonra  onların  özlərini 

passivlikdə, ətalətdə, geri qalmaqda təqsirləndirsinlər. 

Əgər  Azərbaycanın  mütərəqqi  yazıçıları,  ümumən  respublikada  demokratik 

hərəkat  müəyyən  çətinlik  çəkirsə,  bunun  səbəblərindən  biri  mərkəz  demokratlarının 

bizim problemlərimizə qərəzli, bədxahlıqla yanaşmalarıdır. Belə münasibət təkcə özünə 

qapılıb  qalmış,  təkləimiş,  qaraqabaq  millətçiliyi  (mövcudluğunu  inkar  etməyə  ehtiyac 



yoxdur) deyil, həm də bu gün hələ olmayan, lakin sabah baş qaldıra biləcək və möhkəm 

yer tuta biləcək, uzun müddətə bərqərar ola biləcək dini fundamentalizmi yetişdirir. 

Bir  halda  ki,  respublikaların  müstəqillik  əldə  etmək  prosesi,  göründüyü  kimi, 

tarixən  qaçılmazdır  və  mümkün  çətinliklərə,  geriyə  çəkilmələrə  baxmayaraq,  axır 

nəticədə  tarixi  perspektivdə  qarşısıalınmazdır,  onda  yaxşı  olmazmı  ki,  qonşuluqda 

demokratik, sülhsevər, açıq və dost dövlətlər görəsən? 

Öz vətənində azad, müxtəlif əqidələrə, fikirlərə dözümlü cəmiyyətə, demokratik, 

sivilizasiyalı  quruluşa,  «insani  simada  suverenliyə»  malik  olmaq  arzusu  mənim  üçün 

yalnız  mücərrəd-altruist  istək  deyil,  həm  də  xalis  şəxsi,  eqoist  mülahizələrlə  bağlıdır. 

Yalnız belə bir ölkədə cəmiyyətimizin əksər hissəsi də, ziyalılarımız da yaşaya bilər, o 

cümlədən də mən özüm həmfikirlərim, dost və yaxınlarımla birlikdə. 

İnsan  azadlığına  malik  olmayan  milli  müstəqillik  birincinin  və  ikincinin 

olmamasından az bəla deyil. Və bu vahidləşən məqsədlərin - milli müstəqillik və hər bir 

adamın şəxsi azadlığının, şəxsi fikrə sahib olmaq və onu ifadə etmək azadlığının əldə 

edilməsində,  daxili  amillərlə  yanaşı,  çox  mühüm  bir  xarici  amil  də  var  -  ilk  növbədə 

Rusiya  demokratiyasının  mövqeyi.  Tarixin  dərsi  belədir  ki,  keçmiş  İttifaqın 

respublikalarının  müstəqilliyi,  rus  xalqının  və  onun  qanuni  seçilmiş  hökumətinin 

nəcibliyi və fədakarlığı ilə əldə ednlə və təmin oluna bilər. 

Müxtəlif əsrlərdə Tarix bu həqiqətən çox əzablar görmüş, səbrli və böyük xalqı - 

Rus  xalqını  -  Qərbin  və  Şərqin  bir  çox  digər  xalqlarının  da  taleyini  müəyyənləşdirən 

sınaqlara çəkmişdir. Bizim əsrdə - əsrin birinci yarısının axırıncı onilliyində Rus xalqı 

faşizmin  darmadağın  edilməsində  müstəsna  rol  oynayıb.  Əsrin  axırıncı  onilliyində  bu 

xalq  onu  və  başqa  xalqları  bu  qədər  uzun  müddət  ərzində  qorxu  və  yalan,  saxta 

özündənrazılıq  və  yerinə  yetməyən  vədlər  girdabında  saxlayan  quruluşun  tarmar 

olmasında həlledici rol oynadı. Rus xalqı 41-ci ildə Moskvanı qoruduğu kimi 91-ci ilin 

avqustunda azadlığı qorudu. Elə bir məqam gəlib ki, impernyanın həm sayca, həm də 

siyasi-iqtisadi,  hərbi  çəki  və  mənəvi  potensial  etibarilə  ən  qüdrətli  xalqı  -  Rus  xalqı- 

hamının, o cümlədən də özünün xilası naminə bir yol seçməlidir! Demokratiya, yaxud 

imperiya! Ya o - ya bu. Uyuşması mümkün olmayanı uyuşdurmaq kimi xam xəyallarsız 

ikisindən birini seçmək gərəkdir. 




Əgər  qəti  çıxış  yolu  demokratiyanın  xeyrinə  seçilsə,  bu  heç  də  keçmiş  İttifaqın 

xalqları  arasında  əlaqələrin  kəsilməsi  demək  deyil.  Azadlıq  birləşdirir,  ayırmır. 

Bəzilərinin  sevmədiyi  Şərqin  şairi  deyib:  «Qoy  bizi  bağlayan  ip  qırılsın.  Ona  təzədən 

düyün salanda biz bir-birimizə daha yaxın olacağıq». Ayrılmaq aralanmaq demək deyil. 

Həmişəlik vidalaşmaq lazım deyil. Müvəqqəti ayrılmaq lazımdır ki, öz şəxsi evini 

öz  istədiyin  kimi  qurasan  və  ancaq  bundan  sonra  yenidən  bərabər  hüquqlu  xeyirxah 

qonşular  kimi  görüşəsən  -  qarşılıqlı  iqtisadi  faydalı  əlaqələr,  dərin  mədəni-mənəvi 

münasibətlər, rəngarənk, maraqlı idman, turist mübadiləsi-bütün bu tellər ilə bir-birinə 

bağlı  olan  mehriban  qonşular  kimi…  Bizim  ümumi  mənəvi  fəzamız  - 

hafizəmizdir.Hamımızın 

birgə 

yaşadığımız 



 

günlər,illər 

barədə 

xatirələrimizdir.Yaddaşımız imkan verməz ki, bir-birimizə yadlaşaq. Rusiya müstəqillik 



yoluna  çıxmış  xalqlara  münasibətdə  öz  yüksək  və  nəcib  borcunu  yerinə  yetirməklə 

özünün də həqiqi, əsl müstəqilliyini əldə etmiş olur; ədalətə və tərəqqiyə, yüksək rifaha 

və bütün həmhüdud xalqların ona cavab olaraq göstərdikləri nəcib dostluq münasibətinə 

əsaslanan həqiqi qüdrət əldə etmiş olur. Əsl qüdrət «qüvvət var - ağıl gərək deyil» atalar 

sözündəki kinayəli «müdrikliyi» təkzib edir. 

Rusiya  əzab-əziyyətlə  marksizm  üçün  yox,  azadlıq,  demokratiya,  ləyaqət  üçün 

yetişmişdir. Totalitar qandallardan azad olmuş digər xalqlar kimi. 

Və  inanıram  ki,  cənab  Jirinovski  heç  vaxt  Boris  Nikolayeviçin  sağlığına  badə 

qaldırmalı olmayacaq. 

Sentyabr, 1991-ci il. 

«Literaturnaya qəzeta» da dərc olunmuşdur.  

 

 

 



 


Yüklə 2,61 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   22   23   24   25   26   27   28   29   ...   189




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə