ZəLİmxan yaqub seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

___________________Milli Kitabxana__________________
Var oynayan, dümbək çalan, var aşıq,
Ustad aşıq hər məclisə yaraşıq.
Saz əhlinə, söz əhlinə yar aşıq
Müqəddəsdi, ağsaqqaldı, ozandı.
Ömür verib divarına, daşına,
Yaş artırıb sözümüzün yaşına.
Nanəcibin, müxənnəlin başına
Sözü var ki, bircə qaynar qazandı.
El zərgərdi, zəri seçdi, bəyəndi,
Eldən gəlsə, şöhrət göyə dəyəndi.
Dedilər ki, sinəsindən deyəndi,
Demədilər, hecalayıb yazandı.
Nə Kərəmtək yaş axıdıb ağlayan,
Nə Məcnuntək ürəkləri dağlayan,
Yeri gəlsə, çaylar kimi çağlayan,
Yeri gəlsə, nərə dönüb qızandı.
Qonaq oldu hər yurda, hər oymağa,
Tərif dedi Güləndama, Qaymağa.
Sənətində balı qatdı qaymağa,
Haqq aşığı əbədiyyət qazandı!
III
Gəzdim yay günündə, yay axşamında,
Oldum taleyindən halı Göyçənin.
Təzədən gül açdı daşı, torpağı,
Sevindi yamacı, yalı Göyçənin.
Laylası çalındı, şeri oxundu,
Ellərin yanında dərdi yox indi.
Cinas ilmələndi, təcnis toxundu,
Süzüldü dodaqdan balı Göyçənin.

---

___________________Milli Kitabxana__________________
Duydum Ağkilsəni, tanıdım Zodu,
Gözümü doldurdu könlümün odu.
Qurumaz çeşmədi, bulanmaz sudu,
Tükənməz yaşılı, alı Göyçənin.
Bir dəstə çiçəkdə yeddi rəngə bax,
Suların səsində xoş ahəngə bax.
Ustadı xatırla, Qızılvəngə bax,
Şöhrəti Alıdı, Alı Göyçənin.
Sevən sevgisindən düşdü aralı,
Ovçular ağlatdı neçə maralı.
İman itkin oldu, Nəcəf yaralı,
Pozuldu bir zaman halı Göyçənin.
İllərin zəhməti getmədi zaya,
Döndü yavaş-yavaş bulaqlar çaya.
Dədə Ələsgəri verdi dünyaya,
Gətirdi naxışı, xalı Göyçənin.
Zəlimxan, bu yeri qarış-qarış gəz,
Bir də bu günlərə tapılmaz əvəz.
Bir gün şirinliyi azala bilməz,
Yüz il kəsilməsə balı Göyçənin.
SƏNƏ BAĞLI XATİRƏLƏR
Səməd Vurğun haqqında xatirə
kitablarını oxuyarkən
Əlli ildə əlli ömrü
Yaşamağı bir heyrətmiş.
Əfsanəyə oxşasa da,
Deyilənlər həqiqətmiş.
Duyan bilər bu böyüklük
Nə hünərmiş, nə qeyrətmiş.

---

___________________Milli Kitabxana__________________
Zaman-zaman nəsillərin
Ürəyinə işıq çilər,
Sənə bağlı xatirələr!
Körpəliyin qəm üstündə
Köklənən bir telli sazdı.
Cavanlığın havalanmış
Dəli Kürdü, xan Arazdı.
Qocalığın, şeriyyətin
Gözlərində gülən yazdı.
"Nələr deyir bizə, nələr!"
Sənə bağlı xatirələr!
Əsil oğlu sən olmusan
Ən müqəddəs duyğuların.
Neçə tale çiçəklənib –
Gül açanda qayğıların.
Baxışların ocaq çatıb
Ortasında buzun, qarın.
Başımızdan çiçək kimi,
Hörmət səpər, xətir ələr
Sənə bağlı xatirələr!
Ağır yeriş, mətin addım,
Dalğalı saç, qaynar baxış,
Açılanda aydın səma,
Tutulanda - leysan yağış.
Görənlərin yaddaşında –
Zərli yazı, qızıl naxış.
Bu torpağın hər daşında
Səsə düşər, dilə gələr,
Sənə bağlı xatirələr!
Arxan ilə gəzmədiyi
Nə dağ qaldı, nə də binə.
Ölüm fürsət yoxsultək?
Səni gəzdi sinə-sinə.
Quzu kimi qaldı mələr,
Sənə bağlı xatirələr!

---

___________________Milli Kitabxana__________________
Gur məclislər keçirələr,
Bir-birindən qəşəng ola,
Hər məclisin yaraşığı
Xatirədən çələng ola,
Hər söhbətin dünyasında
Könül açan min rəng ola,
Süfrəmizə dürlü-dürlü
Min bir nemət gətirələr,
Hamısından şirin olar,
Sənə bağlı xatirələr!
KƏLBƏCƏRDƏ OXUNAN NƏĞMƏLƏR
I
Deyirlər, doxsanı qoyub arxada,
Yüzdə də qıymasın vədə Şəmşirə!
Şimşəklər oynaşır dağlar başında,
İldırım vurmasın zədə Şəmşirə!
Ən cavan ustaddır, ən qədim ozan,
Bu ulu şərəfə neyləyər xəzan.
Çox döymə döşünə, ay şeir yazan,
Yeri, öz borcunu ödə Şəmşirə!
Şerində, dilində sözün xası var,
Hər şair qəlbində bir qalası var.
Onun Zəlimxantək yüz balası var,
Çatdırar özünü DƏDƏ ŞƏMŞİRƏ!
II
Bu yerlərdə kağız gərək olmadı,
Hər gədiyə, qaşa yazdım şerimi.

---

___________________Milli Kitabxana__________________
Cəhcəhini eşidəndə kəkliyin,
Bir xınalı daşa yazdım şerimi.
Qələm çəkdi qəmə-dərdə gözəllər,
Çaldı məni pərdə-pərdə gözəllər.
Seyrə çıxdı Kəlbəcərdə gözəllər,
Gözə baxdım, qaşa yazdım şerimi.
Heç qoymadım dərd üstümə şəklənə,
Can ağrıyla, könül qəmlə yüklənə.
Vay o gündən şair ömrü təklənə,
Şəmşir ilə qoşa yazdım şerimi.
III
Kəlbəcər dağları, salamat qalın,
Meylimi düzlərə salıb gedirəm.
Zirvələr önündə əyib başımı,
Dərin bir xəyala dalıb gedirəm.
Dünya yarıtmadı məni payından,
Nə ilindən doydum, nə də ayından.
Ceyran bulağından, Tərtər çayından,
Vurğunun ətrini alıb gedirəm.
Zəlimxan, alışıb yanmaqdır peşəm,
Gərək Fərhad olub qayalar deşəm.
Qurban ocağında közə dönmüşəm,
Şəmşirin sazını çalıb gedirəm!
IV
Təbiətin ürəyindən od aldı
Həm Fərhadı, həm Şirini dağların.
Sinəsində enər, qalxar avazlar,
Zil şöhrəti, bəm şirini dağların.

---

___________________Milli Kitabxana__________________
Bulağı var, gözlərimdə dənizdi,
Çiçəyi var, bir solmayan bənizdi.
Mənə iki gözüm qədər əzizdi
Həm acısı, həm şirini dağların.
Nə yorular, nə bu yoldan bezərəm,
Ömrü-günü nəğmələrlə bəzərəm.
Ana yurdu Vurğun deyib gəzərəm,
Unutmaram Şəmşirini dağların!
V
Qartallar itirir qarlı zirvələr,
Dağ həsrət çəkəndə düzə dərd olur.
Ürəklər üşüyür od azalanda,
Külün çoxalmağı közə dərd olur.
Gədələr su tökür gur ocaqlara,
Bu da ağır gəlir, bizə dərd olur,
Dədələr azalır, ay Dədə Şəmşir!
Nərə Koroğluyla gedir dünyadan,
Kişnərti Qıratla bitir deyəsən.
Eyvazı seyrəlir çənlibellərin,
Həmzəsi cücərir, bitir deyəsən.
Yol var, yoxa çıxar gedən ucundan,
İz var, birdəfəlik itir deyəsən.
Dədələr azalır, ay Dədə Şəmşir!
Kəmər də qurşayır, papaq da qoyur,
Papaq da on dəfə başından baha.
Dünəni, keçmişi bilməyən aşıq
Görəsən, nə üzlə gedir sabaha?
Dayazlar o qədər artır, çoxalır,
Dərinlər meydanda görünmür daha.
Dədələr azalır, ay Dədə Şəmşir!
Hünər göstərənə kim ad verəcək,
Bir də yetirməsə vədə Qorqudu.

---