Asyalı büyük usta Akira Kurosawa’nın kısmen epik başyapıtı Yedi Samuray

---

34

 

Asyalı büyük usta Akira Kurosawa’nın kısmen epik başyapıtı Yedi Samuray (Seven Samurai, 

1954), kendi kulvarındaki ve coğrafyasındaki filmlerin yanı sıra birçok Hollywood ve Avrupa filmine 

esin kaynağı olmuş, öncü bir şaheser niteliğinde. Film, tahmin edileceği üzere Japon ustanın diğer 

filmleri gibi, derine inemeyen yani yüzeysel normlar içerisinde seyirciyi sadece dövüş sahneleriyle 

samurayların yaşamına ortak etmeyi amaçlayan samuray filmlerinden çok daha farklı. Yaklaşık 

üç buçuk saatlik bu satirik destan, her sahnesi ve söylediği her sözle sadece devlet konumundaki 

samurayları değil, çiftçi portresi altında işçiyi, haydutlar ile de sömürücüleri; yani toplumun sınıfsal 

yapısını inceleyen, ve doğallıktan uzaklaşmayan atmosferinde ilerlerken günlük gerçeklerin altını 

çiziyor.

 

Filmin muhtevasını irdelediğimizde üç ana bölüm göze çarpıyor: Çiftçilerin köylerini 

haydutlardan deyim yerindeyse karın tokluğuna koruyacak samuraylar arayışı ve yedi samurayın 

bir araya gelişi, toplanan samurayların köye gidişi ve çiftçilerle tanışıp kaynaşmaya çalışması ve 

nihayetinde savaş. Filmi, ilk bölümünden, yani samurayların bir araya gelişlerinden analiz etmeye 

başlayacak olursak söz etmemiz gereken ilk şey çiftçilerin tutumu olacaktır. Haydutların zulmünden 

ve hasatlarına el konulmasından bıkan çiftçiler çareyi koruyucu samuraylara daha azını ödeyerek 

kurtulmakta buluyorlar. Önceleri çaresiz ve sömürülmekten bıkmış, bıçağın kemiğe dayandığı yerde 

gibi görünen bu çiftçiler seyircinin tüm dürtüleri ve naif beklentileri doğrultusunda (filmin ilerleyen 

bölümlerinde çiftçilerin ve samurayların sırtında kambur gibi olacak) köyün en yaşlısının yani akıl 

hocalarının da onayıyla ürünlerini haydutlardan korumak için samurayları bulmaya karar veriyorlar.. 

Bu andan itibaren, çoğu filmde mutlak iyi olarak verilen çiftçilerin zamanla karanlık taraflarını 

keşfetmesiyle usta yönetmen ikinci bölüme geçiyor ve filmini şekillendirmeye başlıyor. Bunu daha ilk 

andan samuraylardan birisinin yediği birkaç tabak pirinç sonrası yakılan ağıttan hissediyor izleyici ve 

filmin kalan kısmında da çiftçiler sürekli samurayların giderlerinden dert yanmaya devam ediyorlar. 

Kısacası Japon usta, canlarını ortaya koyup koruyacakları köylüler tarafından çekiştirilen ve ahlaksız 

olarak nitelendirilen samuraylar ve çiftçiler yardımıyla geniş bir bencillik panoraması çiziyor ve 

çok değerli insani yargılara sataşarak en derin yaraları deşiyor. Filmin son bölümünde ise seyirci 

çok beklediği savaş sekanslarıyla baş başa kalıyor. Fakat bu bölümde dahi yönetmen sürekli insana, 

sınıf sistemine, bencilliğe, zıtlığa ve farklılıklara ihtişamlı sözlerle değinerek, filmin satirik tavrını ve 

görece dingin havasını desteklemeye devam ediyor. Savaşın sona erdiği yerde ise bu kudretli, ders 

niteliğindeki sözlerin ardından sadece ‘’Bir kez daha kaybettik.’’ diyebilen yönetmen, düşülen çaresiz 

hali sade ve aciz bir sözle ete kemiğe bürüyor. Tüm bunların yanında samurayların hepsinin farklı 

hayat hikayeleri ve çiftçilerin gerçek yaşam öyküleriyle harmanlanan alt metinler de filmi ileriye 

taşıyor.

 

Sonuç olarak film, genelinde akıcı bir samuray filmi olarak süregelirken özeline inildiğinde 

insan yaşamına ve sınıf sistemine dair çok güçlü bir tenkit niteliğinde. Filmin geneline hakim 

olan iyi-kötü değil de bizden ve bizden olmayan ayrımı da bunun en açık örneği. Ayrıca ustalıkla 

kurulmuş planları, sahnelerle son derece uyumlu müzikleri, kurgusu ve Kikuchiyo ile Kanbei’nin 

ömürlük öğütleriyle Yedi Samuray geçtiğimiz yüzyılın nadide başyapıtlarından biri.

Serkan Küpeli

Seven Samurai

Yönetmen: 

Akira Kurosawa

Senaryo: 

Akira Kurosawa, Shinobu Hashimoto

Oyuncular: 

Toshirô Mifune (Kikuchiyo), Takashi Shimura (Kanbei), Keiko Tsushima (Shino)

1954 / Japonya / Japonca / 207’

Dövüş Sanatları Filmleri

19 Temmuz Perşembe 19:00