Halide Edip Adıvar

Ayrımcılık: Örnek Ders Uygulamaları, İstanbul Bilgi Üniversitesi Sosyoloji ve Eğitim Çalışmaları Birimi (SEÇBİR) www.secbir.org

“İşte… Yunan ölüleri. Bunlar bu ziyafetin süprüntülüğe atılmak için toplanmış bayat ve kokmuş etleri. İşte siperler önünde ezeli bir vakarla yatan şehit mezarları; bunlar bu düğünün pahalı ve değerli billurlarının kalıntıları!”

Halide Edip Adıvar, İzmir’den Bursa’ya, 1922.

“Yunanlılar’ın aklına mı, canına mı acımalı şu sıra? Ey gafil millet! Sen kim, Küçük Asya İmparatorluğu kim? Bizans Bizanslığını Anadolu Türk olduğu için yitirdi… İşlediğin cinayetlerin, aldığın masum kadınların, çocukların ahı sorulacak! Şimdiye kadar kadınların, ihtiyarların, çocukların temiz kanına batırdığın o pis ellerin kendi pis kanına batacak”

Samim Kocagöz. Doludizgin, 1963.

Durma Yunan, durma, kibrini artır!

Türklük’ün başına hakaret yağdır!

Uyuyan bu kavme bu zillet azdır.

Vur eski kölesi, uyandır onu!

Bırakma uyusun, uyandır onu!

Bu yurdun haznesi onun elinde

Fakat anahtarı senin elinde...

Sıkıştır ki ordu, donanma yapsın

Garp’te ne terakki varsa kapsın

Ziya Gökalp

“Zaten şu Rumeli’deki milletler arasında dayanıklı hangisi var ki? Ama Macar’a gelince iş değişiyordu. Hele atlısı pek yaman, gözü pek oluyordu… Çakır Macarları zaten biliyordu… Yüzleri de bir başkaydı. Çıyan suratlı Bulgar veya Sırp’a hiç benzemiyordu. Basbayağı insan gibiydiler, Türk’e benziyorlardı.”

Nihal Atsız, Deli Kurt, 1958.

“Türk’ün mirasından pay almaya çalıştınız. Galiba hissenize orta takımları düşecekti. Onu da alamadınız. Ermeniler Türkiye’nin şarkında boydan boya hayali bir Ermenistan, Yunan vahşi ordularıyla onun ciğergahını çiğnerken siz de Kudüs’ü payitaht yaparak Filistin’de bir yahudi hükümeti doğurmak istediniz... Parazit yaşadığınız bir memlekette ev sahibinden daha tok, daha refah içindesiniz... fakat bu iş böyle gitmeyecek. Bugün ellerinizdeki bütün dalavere menbalarını kurutacağız. Mal sahibi malının başına geçecek. Siz onun uşaklığını edeceksiniz.”

Hüseyin Rahmi Gürpınar, Ben Deli miyim?, 1925.

“Sen bir Türk oğlu Türksün. Çünkü, baban aslan gibi Türk’tü. Annemize gelince; eskiden beri bütün dünya milletleri dışarıdan, yabancı milletlerden kız alagelmişlerdir, ama bütün çocuklar, babalarının milliyetinden olagelmiştir.”

Hasan İzzet Dinamo, Ateş Yılları, 1968.

“Bir Türk’ün rum kızı aldığını işitince içime ateş düşüyor. Bence yılanı gebe etmek Rum kızlarından döl almaktan daha iyi. Hiç olmazsa rengi, zehiri belli. Bunların her şeyi karışık!”

...

“Kocam Rum prensi değil, Türk ulusudur. Harp sahnesinde hakiki bir ejder, kendi yuvasında tam bir melektir. Bu onun için meziyet değildir. Her Türk aynı meşrep ve kuvvettedir. Şu sizin ismi var, cismi yok Agamemnonlarınız, Aşiller’iniz, Hergüller’iniz, celadette (yiğitlikte), hamasette (cesarette), erkekliğe ait herhangi bir meziyette zevcimin de, arkadaşlarının da ka’bine (topuk kemiğine) varamaz. Tamamen ciddi olarak söylüyorum ki evimizdeki at uşakları sizin mitolojik kahramanlarınızdan daha yüksek insanlardır.”

...

“ Güzel bir kız için, en şerefli yastık bir Türk’ün göğsüdür. Şu senin Teofao’yu da miskin, korkak ve sarsak bir Rum’un karısı olup ölünceye kadar üzüntü çekmekten kurtaralım. Kadın kıymeti bilen ve erkek kıymetini de karşısındakine bildirebilen bir babayiğite verelim.”

Turhan Tan, Gönülden Gönüle, 1931.

Millas, H., Türk ve Yunan Romanlarında “Öteki” ve Kimlik. İletişim, İstanbul, 2005.