1-mavzu: Ijtimoiy pedagogika fanning nazariy asoslari. Ijtimoiy pedagogika fanining amaliy ahamiyati Mashg’ulot rejasi

Shaxsning ijtimoiylashuv jarayoni

Inson, odam, shaxs ko'plab fanlarning o'rganish ob'ekti hisoblanadi. Shaxs deganda muayyan jamiyatning a'zosi tushuniladi. Ijtimoiy munosabatlarga kirishuvchi, ongi yuksak taraqqiy etgan, ijtimoiy taraqqiyotda ishtirok etuvchi odamgina shaxs deyiladi. Shaxsning eng asosiy belgisi-uning ongli faoliyat egasi ekanligidir. Ma'lumki kishi ongi faqat jamiyatda, boshqalar bilan o'zaro munosabatda til yordamida ijtimoiy tajribani o'zlashtirishda shakllanadi. Binobarin shaxs ham faqat jamiyatdagina shaxsga aylanishi mumkin. Odamning ijtimoiy mavjudot sifatida shaxs nomini olishi uchun unga ijtimoiy-iqtisodiy hayot va tarbiya kerak. Shu boisdan pedagogika fani bolaning shaxs sifatida rivojlanishi, uning har tomonlama kamolga yetish qonuniyatlarini, unga ta'sir etuvchi ob'ektiv va sub'ektiv omillarni, rivojlanish jarayoniga aloqador davrlarni aniqlashi kerak. Odamning mukammal inson bo'lib yetishuvida o'zining maqsad asosidagi xatti-harakati, iroda sifatlarining kamol topishi natijasida ayrim nuqsonlarini bartaraf etishi, qiyinchiliklarni yengib chiqishi mumkinligini bilishimiz zarur. Demak, inson hayot faoliyati davomida o'zgarib, shakllanib, rivojlanib boradi. Bolalik, o'smirlik va o'spirinlik davrida rivojlanish nihoyatda kuchli bo'ladi. Shaxsning kamol topishida va uning xulqida ijtimoiy va biologik omillarning ta'sir kuchi hamisha ham bir xil bo'lavermaydi. Chunki uning xulqiga, munosabatlariga, aloqalariga, yoshi, bilimi, odatlari, tajribasi va vaziyat ham ta'sir etadi. Masalan, bir xildagi ta'sirlarga turli bola turlicha munosabatda bo'ladi, bu ayni paytda, bolaning ehtiyoji qandayligiga ham bog'liqdir. Shaxs ijtimoiy tajribani faol ravishda tahlil qiladi, o'zlashtiradi, o'zi uchun o'zgartiradi-bu jarayon davomida o'zi xam shaxs sifatida shakllanadi. Shaxs shakllanib borgan sayin tashqi ta'sirlar, shu jumladan ijtimoiy ta'sirlar ham uning ichki dunyosi, psixologiyasiga qarab turli odamlarga turlicha ta'sir qiladilar. Masalan, bir xil baho turli

o'quvchilarga turlicha ta'sir qiladi.

Shaxs qaysi jamiyatda yashasa o'sha jamiyat hayotidagi qonun-qoidalarga asosan kamol topadi. Shu jamiyatning moddiy va ma'naviy boyligidan bahramand bo'ladi. Moddiy va ma'naviy boyliklarni yaratishda ishtirok etadi. Agar shu jamiyatning moddiy va ma'naviy boyligi yuksak bo'lsa, u shaxsga shu qadar katta ta'sir ko'rsatadi va aksincha. Ikkinchi tomondan esa, shaxs faoliyati davomida mehnat orqali o'z moddiy va ma'naviy boyligini yaratish jarayonida ongini, hayotini, turmush sharoitini ham yaxshilab boradi.

Shaxs hayot davomida murakkab rivojlanish jarayonini boshdan kechiradi, natijada u shaxsga aylanadi. Shu sababli shaxsni ma'lum ijtimoiy tuzumning mahsuli deb tushunishimiz lozim. Shaxs rivojlanish jarayoni bir tekisda bormaydi, rivojlanishga ta'sir etuvchi omillarning ta'siri turlicha bo'ladi, ya'ni kishi ijobiy va salbiy ta'sirlar natijasida kamolga yetadi. Albatta ijtimoiy omillar inson shaxsining har tomonlama shakllanishiga samarali ta'sir ko'rsatadi. Xususan, pedagog-tarbiyachilar bolaning muayyan rivojlanish davridagi xususiyatlari, xarakteri va fe'l-atvorini belgilovchi omillarning hammasi birgalikda ta'sir ko'rsatishini bilishi lozim.
Shaxsning, ayniqsa bolaning rivojlanishi va shakllanishi biologik omil (irsiyat) ga bog'liqdir. Irsiyat deganda, bolaga ota-ona va umuman yaqin ajdodlardan, ya'ni nasldan-naslga o'tadigan biologik xususiyat va o'xshashliklar tushuniladi. Odam shaxsining va xulqining rivojlanishida biologik omillarning ta'sirini yuksak baholab, shaxsni naslga bog'lab o'rganuvchi oqimlardan biri bixeviorizm bo'lib, u XX asrning boshlarida psixologiya fanida keng tarqaldi.
Bunga amerikalik pedagog va ruhshunos E. Torndayk asos soldi. Uning fikricha, shaxsning barcha xususiyatlari, jumladan ong va aqliy qobiliyat ham nasldan naslga o'tadi, go’yo odamning ko'zi, tishlari va barmoqlari kabi aqliy qobiliyat ham tabiatan berilgandir.

G'arb pedagog olimlaridan yana biri, nemis ruhshunosi V.Ptern yangi

tug'ilgan bola hali inson emas, deb hisoblaydi. U faqat sut emizuvchi hayvondir.
Yarim yoshdan oshgandan so'ng u maymunga tenglashadi. Ikki yoshida bola
boshlang'ich insonlik holatiga etadi (yuradi, gapiradi). Besh yoshgacha bo'lgan
bolalarning ruhiy hususiyatlari ibtidoiy davr odamlari xususiyatlariga mos keladi.
o'smirlik yillarida kishi o'zida o'rta asr ongini aks ettiradi va yetuklik yoshidagina
mavjud jamiyatning madaniy darajasiga mos ong egasi bo'ladi, deydi. Ya'ni, inson
17-18 yoshida mavjud jamiyatning a'zosi bo'ladi deb hisoblaydi.

Avstriyalik ruhshunos K.Byuller hatto bolaning axloqiy jihatdan o'sishini

ham irsiyatga bog'laydi. Bola hayotining dastlabki kunlaridan boshlab o'zini o'rab
olgan muhitning ta'siri ostida o'sadi, ulg'ayadi. Ayrim pedagog va ruhshunoslar
orasida bolaga boshqacha qarash ham mavjud. Ularning fikricha, insonning
kamoloti ikki omilga-irsiyat va ijtimoiy muhitga bog'liqdir. Irsiyat o'zgarmaydi,
ijtimoiy muhit ham hamma davrlar uchun o'zgarmasdir. Irsiyat bor va biologik
omillarni inkor etolmaymiz. Lekin irsiyatni mutlaqo o'zgarmas deb ham
tushunmaslik kerak. Demak, bola shaxsining rivojlanishiga irsiyatning ta'siri
deganda ota-onaga, avlod-ajdodlarga o'xshashlikni ifodalovchi biologik belgilar va
fiziologik xususiyatlarning takrorlanishini tushunmoq kerak.
Inson bolasi tayyor qobiliyat bilan emas, balki biror-bir qobiliyatning
ro’yobga chiqishi va rivojlanish manbai - layoqat bilan tug'iladi. Layoqat o'z
holicha emas, balki uning rivojlanishi uchun qulay muhit ta'sirida zarur. Muhit
deganda kishiga ta'sir etadigan tashqi voqealarning yig'indisini tushunamiz. Bunga
tabiiy muhit (geografik), ijtimoiy muhit, oila muhiti va boshqalar kiradi va ular
bolalarning rivojlanishiga alohida ta'sir ko'rsatadi.

Agar bola o'z tug'ma layoqatiga mos sharoitda o'sib, zarur faoliyat bilan

shug'ullansa, layoqat erta ko'rinib rivojlanishi, aksincha, bunday muhit bo'lmasa,
yo'q bo'lib ketishi ham mumkin. Kishilarning o'zaro muloqotlari natijasida bolada
nutq paydo bo'ladi, shakllanadi. Boladagi irsiy belgilarning o'sishi, kamol topishi
insonlar muhiti, yashash sharoiti va tarbiyaga bog'liq bo'ladi. Inson bolasi, agar
ijtimoiy-insoniy muhitga emas, boshqa muhit, aytaylik hayvonlar muhitiga tushib
qolsa, unda irsiy belgilarning ayrim biologik ko'rinishlari saqlanar, lekin insoniy
fikr, faoliyat, xatti-harakat bo'lmaydi. Demak, inson biologik mavjudot sifatidagina
emas, balki ijtimoiy mavjudot sifatida ham taraqqiy etadi.
Odob, axloq, xulqiy sifatlar - shaxsning barcha ruhiy sifatlari faqat muhit va
tarbiyaning o'zaro ta'siri asosida vujudga keladi. Shuning uchun irsiyat
rivojlanishga ta'sir etadi, ammo hal qiluvchi omil bo'la olmaydi.

Bola bilan ma’lum rolda o‘zini tutish mexanizmi unga ijtimoiy

munosabatlarga muvaffaqiyatli kirishib ketishni ta’minlaydi, har biri u uchun yangi
bo‘lgan vaziyatga moslashib ketish imkoniyatini beradi.
Bu individni ijtimoiy muhit shart-sharoitiga moslashib ketishi jarayoni
ijtimoiy moslashuv deb ataladi. Ijtimoiylashuv jarayonida insonning “hammadek” bo‘lish ob’ektiv ehtiyoji namoyon bo‘ladi. Biroq shu bilan parallel ravishda bolada boshqa ehtiyoj - o‘zini o‘z individualligini ko‘rsatish ehtiyoji shakllanadi. Bola uni ifodalash usul va
vositalarini qidira boshlaydi, qaysidir ma’noda uni namoyon qiladi, natijada uning
individuallashuvi sodir bo‘ladi. Bolaning individuallashuvi - u yoki bu ijtimoiy
ahamiyatga ega shaxs xislat va xususiyatlari aynan shu insonga mansub shaklda
namoyon etadi. Ijtimoiy o‘zini tutish esa boshqa insonlar intizomiga tashqi
tomondan o‘xshashiga qaramay betakror, individuallik qirralarni egallaydi.
Shunday qilib, bolaning ijtimoiy rivojlanishi ikki yo‘nalish bo‘yicha sodir
bo‘ladi: ijtimoiylashuv (ijtimoiy madaniy tajribani egallash) va individuallashuv
(mustaqil bo‘lish).

Agar bolani mikro muhitga kiritishda ijtimoiylashuv va individuallashuv

jarayonlari orasida muvozanat belgilansa, ya’ni bola, bir tomondan, mazkur
jamiyatda o‘zlashtirilgan me’yor va qoidalarni o‘zlashtirsa, boshqa tomondan unga
o‘ziga tegishli individualligini qo‘shsa, muhitda bolaning integratsiyasi sodir
bo‘ladi.

Agar bolaning guruhga moslashish jarayoni sodir bo‘lmasa, unda o‘ziga

ishonmaslik, tortinchoqlik, tashabbussizlik sodir bo‘lishi, bu esa shaxsni jiddiy
deformatsiyaga olib kelishi mumkin.