8 9
– Mana, hozirgina mening miyamga kelgan fikrni-da. Men
barcha hayvonlar tilini o‘rganib olaman-da, sirkda tomosha
ko‘rsataman. Hamma meni olqishlab qarsak chaladi,
men boyib
ketaman va shoh qiziga uylanib olaman. Kuchuklar shohining
qiziga, albatta...
– Barakalla, juda yaxshi o‘ylabsan buni! Qani, belni mah-
kam bog‘lab ishga kirishaver. Yaxshilab eshitib ol: «Mo‘-o‘-o‘!
Mo‘-o‘-o‘!»
– Mo‘-o‘...– o‘zicha g‘o‘ng‘illabdi kuchukcha.
Hurishni eplolmagan, lekin boshqa tillarni o‘rganishda zo‘r
qobiliyatga ega bo‘lgan
kuchukcha qaysi desa, hech ikkilanmay
shuni ko‘rsatavering, yanglishmaysiz.
Ertakning ikkinchi tugashi
Kuchukcha chopib ketaveribdi, ketaveribdi... Yo‘lda
unga bir
dehqon uchrabdi.
– Buncha shoshib, qayoqqa ketyapsan, hoy kuchukvachcha?
– O‘zim ham bilmayman...
– Unda men bilan yur. Menga xuddi senday bir kuchuk-
vachcha juda zarur edi – tovuqxonamni qo‘riqlaysan.
–
Siz bilan jon deb borar edim-u, lekin bir aybim bor – hu-
rishni bilmayman.
– Ayni muddao-da! Hurishni biladigan kuchuklar faqat o‘g‘-
rilarga qo‘l keladi – cho‘chitib o‘g‘rini qochirib yuboradi. Se-
ning ovozingni esa ular eshitmaydi, yaqinroq keladi, shunda sen
ularni
shappa tutib olib, talab-talab tashlaysan, ular qilmishiga
yarasha jazosini oladi.
– Bo‘pti, roziman, – deb javob beribdi kuchukcha.
Shu tariqa hurishni bilmaydigan kuchukcha o‘ziga munosib
ish
topib olibdi, bir umr bo‘yniga zanjir tushib, kunda bir kosa
suyak nasibasi bo‘libdi.