Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı

 

70 

Burda bir Bəşərilik axını var, Bəşərilik baxımı var. Burada hər kəs öz 

keyfiyyətini,  öz  kimliyini  tapır.  Onun  əsasında  öz  etnik  gələnək  və 

görənəklərini yaradır. Türk ərəb basqısının, baxışının altına girir, öz 

türk  gələnəyini  və  görənəyini  yarada  bilmir.  Hər  şeyindən  əl  çəkir. 

Dili  ərəbləşir,  mədəniyyəti  ərəbləşir,  soyadı  ərəbləşir,  atası,  kimi-

kimliyi, hər şeyi dəyişir. Özündən bircə yarpaq belə qalmır. Ona görə 

simasını  itirir.  Ona  görə  şəxsiyyətliliyini  itirir.  Ona  görə  sürüyə 

çevrilir,  yönləndirilir,  ona  görə  başı  qapazlı  olur,  ona  görə  aşağı 

təbəqə sayılır və i.a. 

Mənim  Asif  Atanın  ideyalarına  dayanaraq  xalqlaşmam  onun 

xalqda,  bəşərdə  yeriməsini  sağlamaqdır.  Onun  anlamının  sağlam, 

doğru olmasını göstərməkdir. 

Tanrıçılarla  çox söhbətlərimiz  olub, Tanrıçılıq  ideyasının  daşıyı-

cılarıyla.  Deyirsiniz  ki,  Tanrıçılıq  türkün  baxışıdır,  birləşmək  üşün 

Tanrıçılığa  üz  tutursunuz.  Mən  sizə  deyirəm  ki,  Tanrıçılıq  köhnə 

çağda  qalıb.  Tanrıçılıq  bizə  ayrı-ayrı  mifik  faktlarla  gəlib  çatıb. 

Hindlilər bir dünyabaxış daşıyırlar. Həyat tərzləri, gələnəkləri, görə-

nəkləri,  nələri  varsa,  daşıdıqları  dünyabaxışa  bağlıdır.  Müsəlmanlar 

bir dünya-baxış daşıyırlar. Gələnək, görənəkləri ona bağlıdır. Xristi-

anlar  bir  dünyabaxış  daşıyırlar,  gələnək,  görənəkləri  ona  bağlıdır. 

Deyirəm,  sizin  dünyabaxışnız  nəyə  bağlıdır?  Sən  az-çox  nəsə 

öyrənmisən, sözdən çıxış edirsən. Sən bunu yaşamırsan. Mən Ocaqçı 

olaraq Ocağın gələnək-görənəklərini yaradıb-yaşayıram. Xalqın içinə 

görənəklə (ənənə) ilə girirəm. Bəs sən? – Quru sözlə. Sənin Tanrıçı-

lığın  ateistcəsinədir.  Ateistcəsinə  inam  olmur.  Ateistcəsinə  inkar 

olur.  Ona  görə  indiki  çağ,  dönəm,  aşama  Asif  Atanın  çağıdır,  o 

başlayıb. İçində yarananı gör, ərdəmliyin olsun. İçində yarananı gör, 

qədrini bil, tanı. Bil ki, o sənin əlindən tutub özgürlüyə aparır, qurtu-

luşa  aparır.  Səni  insanlıq  ortamına  aparır.  Sənə  doğru  olanı  göstər-

məklə,  verməklə  bəşər  olmağını  sağlayır.  Sivilizasiya  onun  sivili-

zasiyasıdır.  Bu  gün  onu  qəbul  edən  beş  nəfərdir,  on  nəfərdir,  bu, 

məsələyə özgü (aid) deyil. O başlayıb. Türkün mahiyyətindən gələn 

və bəşərə yönələn. Ərəbin xarakerindən gələn və bəşərə yönəlməyən 

baxış  var.  Yəhudinin  xarakterindən  gələn  və  bəşərə  yönəlməyən, 

eləcə  də  o  biriləri.  Burada  türkün  mahiyyətindən  gələn  və  bəşərə 

yönələn  olay  var.  Doğru  olanı  sənə  deyirəm.  Bu  doğru  olan  sənin 

ağlına nə vaxt girəcək? Bu sənin öz işindir. Bu soyun ağlına girəcək, 

girməyəcək, ya sonrakı soyun ağlına girəcək, girməyəcək, bu da öz 

işidir.  Mənim  işim  həqiqəti  haraylamaq,  Həqiqəti  sənə  açıb 

---

 

71 

göstərmək və örnək verməkdir. Mən öz görəvimin daşıyıcısıyam. Öz 

görəvimin sorumlusuyam. 

Mən  bu  gün  qəsd  etdim  ki,  yalnız  Amallaşma  sözümü  deyim, 

dayanım,  çünkü  öz  sözümün  etkisinin  azalmasını  istəmirəm.  Gələn 

“Ailə  Günü”  tədbirimizdə  Kamilləşmə  və  Xalqlaşma  hesabatını 

geniş verərəm. 

Yükümüzdən Böyük Fərəhimiz yoxdur! 

Atamız Var olsun! 

 

Ağşın  Ağkəmərli: Söhbətlərinizi  eşitdim,  çox  gözəl,  çox  dəyərli 

idi. Səhv eləmirəmsə, Şeyx Mahmuddan bir şey oxudum, sizin söh-

bətinizlə  üst-üstə  düşür.  Deyir  ki,  özgəni  yaxşı  görmək  üçün  özün 

yaxşı olmalısan. 

Burda yeni simaları görmək xoşdur. Eyni zamanda Günev qarda-

şımızı da burda görmək xoşdur. Onun dediyi söz mənim deyil, mən 

oxumuşdum bir yerdə ki, istək inamın cövhəridir. Sizlərlə bir arada 

olmaq çox xoşdur, qürurvericidir və oxuldur. 

 

Ayaz  Şıxalıoğlu: Məndə  deyiləsi  fikirlər  çoxdur.  Bəzən  gözümü 

yumuram ki, onların hamısını deyim. Bəzən də qorxu məni daha da 

qorxudur,  daha  da  unutdurur.  Mən  fikrimi  deyirəm,  qorxuram  ki,  o 

birisini  çatdıra  bilməyəm.  Mən  o  fikirlərə  o  qədər  qapılıram.  Mən 

istəyərdim  ki,  dialoq  quram,  Soylu  danışsın,  mən  həmin  anda  nəsə 

deyim. Belə ehtiyacım var söhbətə. 

Oxuduğum az-çox dini kitablarda deyirlər ki, bütün dinlər Allahı 

tanıyırlar.  Ancaq  dünya  düzəlmir  axı.  Bəs  niyə  düzəlmir?  Deməli, 

Allahı  tanımırlar.  Soylu  Atalı  da  onu  deyir.  Həmin  dini  kitablarda 

əslində Allaha şər atırlar. Çünkü Allahın mahiyyətini dərk eləmirlər. 

Ancaq elə danışırlar ki, Sabir, Cəlil, Nəsimi, Babək Allahsız olublar 

sanki. Millətin gözündə də bu gün elədir. Mənə, eləcə də Ocaqçılara 

Allahsız  kimi  baxacaqlar.  Ancaq  bu  toplumda  guya  bunlar  ağıl-

lıdırlar, vicdanlıdırlar, haqlıdırlar. 

Məni  sevindirən  bir  şey  var  ki,  Azərbaycan  çox  böyük  zəkalar 

yetirən bir torpaqdır. Bunun kökü var. Nəsimi boyda dahini heç kim 

verməyib bəşəriyyətə. Cavidin “İblis”i var ha, onun dediyini bəşəriy-

yət  deməyib.  Dinlər,  hamı  Allahdan  yazıb.  Əslində  bunlar  hamısı 

xırda, nisbi həqiqətlərdir. Mütləq həqiqəti Asif Ata deyir. Biz Ocaqçı 

olduğumuza  görə  demirik,  sadəcə  olaraq  biz  onu  dərk  edirik,  başa 

düşürük. Asif Atanın dediyi, kitabları ki, ömrünü ona verib, hər şeyi 

---

 

72 

qurban verib, bu, insanlığa çağırışdır, bu həmin o Allaha çağırışdır. 

Bu, insanın özünə olan çağırışdır. 

Caviddə belə söz var: 

 

Yaşadan kainatı qüvvətdir, 

Gücsüzün həqq cəzası zillətdir. 

Əvət, məzlumların cəzası budur. 

Kim məzlum olursa, zalim odur. 

 

Biz, insan olaraq, məzlumuq, həqiqəti tanımadığımız üçün. Məz-

lum  olduğumuz  üçün  də  zalimik.  Səni  kölə  edib  o  din.  Asif  Ata 

içindəki o zalımı, köləliyi öldürür. O məzlumluğu öldürəndə o zalımı 

öldürür. Bu cür bir-birini tamamlayır. 

Ağşın  Ağkəmərli:  Tanrı  anlayışı  həm  şəxsi  fikir  və  düşüncə 

anlamı ilə bərabər, eyni halda millət düşüncəsindən qaynaqlanan bir 

şeydir.  Mən  sizin  söhbətinizlə  razılaşıram  ki,  Musəvilikdə  Allaha 

başqa cür  baxırlar,  İsəvilikdə  başqa  cür  baxırlar,  İslamda  başqa  cür 

baxırlar.  İslamın  özünü  də  gözə  alanda,  Səudiyyə  Ərəbistanda  olan 

İslama  baxışla  bizim  baxışımız  fərqlidir.  Çində  olan  islama,  Allaha 

baxışla  bizim  baxışımız  fərqlidir.  Türkiyədə  olan  müsəlmançılıq, 

Əfqanıstanda  olan  müsəlmançılıq,  Əlcəzairdə  olan  müsəlmançılıq, 

Afrikada  olan  müsəlmançılıq  bir-birindən  fərqlidir.  Fərqliliyi  də 

toplumsal  gələnək-görənəklərindən  aldıqları  bir şeydir.  Aldıqları ilə 

bərabər şəxsi düşüncələrini də ortaya qoyub bir baxış açısı verir. 

Sizin  söhbətinizdən  mən  belə  başa  düşdüm  ki,  düşüncələr  iki 

əsasda  olur.  Həm  fərdin  dünya  anlayışından,  həm  də  xalqın  adət-

ənənələrindən qaynaqlanan bir məqam. 

Nəsimi  haqqında  deyim.  Bizdə  hər  şey  yarımçıq  qalıb.  Qırıqlıq 

vardır. Təkamül bütöv yoxdur. Nəsimi millətin içində qırıqdır. Nə bu 

başı  var,  nə  o  başı  var.  Ortada  ay  kimi,  günəş  kimi  çıxan  bir 

ulduzdur.  Olağan  üstü  insanların  öz  yeri  var.  Olağan  üstü  şəxsiy-

yətlərin öz yeri vardır, dünyabaxışları və s. ilə bir yerdə. Ancaq bun-

ların  heç  biri  məni  bir  araya  gətirmir.  Asif  Atanın  fikir  və  məfku-

rəsindən  sevindiyim  məqam  burdan  irəli  gəlir  ki,  bunların  ha-mısı 

təsbehin dənələri kimi bir araya gəlib. Bizi bir araya, bütövləşməyə 

aparan  bir  yoldur.  Bizim  böyük  qüsurumuz  odur  ki,  millətləşmə-

mişik.  Qonşu  xalqlarda,  millətlərdə  belə  deyil.  Farslarda  cahili  ya 

alimi,  ağıllısı  ya  ağılsızı,  onlarda  millətləşmə  formalaşıb.  Bizim 

üzdəniraq qonşumuz ermənilər – millət kimi formalaşıbdı. Formalaş-

---