Bu ildə Xacə Qasım Nətənzi
330
yenidən ölkənin istifa (vergi yığma)
iĢlərini idarə etməyə baĢladı (yəni mustovfi oldu) Xacə Qiyasəddin Əli ġirazi [bu
iĢdən] çıxarıldı və cəzalandırıldı.
[ġah Təhmasib] seĢənbə günü
331
rəcəb [ayının] 12-də (11 oktyabr 1542)
yaxĢıca qıĢlamaq üçün behiĢt zinətli darüssəltənə Qəzvinə gəldi.
Qazı xan Təkəlu hər cəhətdən hökumətin düĢməni olduğu üçün öz
tabeliyində olanarla birlikdə ġirvanda öldürüldü. Əlqas mirzə lələsiz qaldı.
Balıq ili (mart 1544-mart 1545)-bəzi [ayları] [9] 50 və bəzi [ayları] 951-ci
ildə (6.IV.1543-14.III.1545) novruzdan sonra 950-ci ilin zilhiccə (B-266a) (25.II-
24.III.1544) ayı idi, [ġah Təhmasib] rəbiüs-sani [ayının] 14-də (5 iyul 1544)
yaylamaq üçün Qəzvinə gəldi. Əbhər çəmənində düĢərgə saldığı vaxt əfqan ġirxan
[tərəfindən] məğlub edilib, Kabil və Qəndəhar sərhəddinə gələn və öz qardaĢları
Kamran, Əskəri və Hindaldan kömək istədikdə, Humayun Ģaha qarĢı təĢkil edilən
qəsdlə əlaqədar olaraq, Kamran onun yolunun üstünü kəsib, onu bir daha məğlub
etdikdən sonra yardım üçün Sultanlar pənahı [ġah Təhmasibin] dərgahına müraciət
edən Hindistanın Dehli və s. böyük vilayətlərinin padĢahı Kürəkani Teymuri
Sultanlarından Humayun Məhəmməd padĢah ibn Babur padĢah özünün əmirləri,
adamları və məğlub olmuĢ əsgərləri ilə gəldi.
332
Mümkün olan qədər hədiyyələr
gətirmiĢdi. O cümlədən 4 misqal
333
və 4 dank
334
ağırlığında olan bir almaz idi.
Nəvvabi-kamyab (ġah Təhmasib) onun gəliĢinə sevindi və (M-246b) heç bir
padĢahın vermədiyi bir ziyafət təĢkil etdi. Ona səltənətə lazım olan padĢahanə
çadırlar, Ģahanə çətirlər, hərəmxanə və divanxana üçün naxıĢlı və sadə xeymələr,
qızıl, gümüĢ, çini qablar, mis alətlər, ipək müxəlləfat, nər dəvə qatarları, o padĢahın
bütün əsgərlərinin minməsi üçün tövlələrlə gözəl qaçağan atlar, həmçinin padĢaha
məxsus adamlar üçün misli-bərabəri görünməmiĢ atlar bağıĢlanıldı. Məzkur padĢah
[humayun] onları (atları) çox bəyəndi və hər birinə bir ad qoyub, həmiĢə onlara
tamaĢa edirdi.
335
Həmçinin onun əmirləri, yaxın adamları, əsgərləri, xidmətçilərinə
- rəisdən tutmuĢ sərbanlarına qədər dərgahdan gözəl xələt, at, silah və əlahiddə
xərclik bağıĢlanıldı. Neçə min tümən xalis qızıl, gümüĢ pul, daĢ-qaĢ, gümüĢlə
bəzədilmiĢ qılınc və xəncər kəmərləri, hazır və qayib əsgərlərinə
336
döyüĢ günü
kara gələn silah və yaraq bağıĢladılar. Onunla cürbəcür söhbətlər edildi və
hörmətlər göstərildi. Əcəmdə misli-bərabəri olmayan Surluq və Təxti-Süleyman
ovlaqlarında onunla birlikdə çoxlu ov etdilər. Bu ovların birində Əbulqasim Xüləfa
Qacar ovdan yayınmıĢ bir güllə ilə öldürüldü. Xülasə, humayun padĢahın gözəl
söhbətləri var idi və o, məclisi zinətləndirirdi. O və ordu nəfərləri on iki imam
Ģiələrinin əlaməti olan-taci-Ģahini
337
(Ģahlıq tacını) baĢlarına qoydular. On dörd
məsumə
338
salam-salavat söylədilər. Əbu-bəkr,
339
Ömər,
340
Osman,
341
Müaviyə,
Yezid və onların varislərini, onlara iman gətirənləri söyüb, lənət oxudular. Ondan
sonra Humayun padĢah ordu ilə (M-247a) Azərbaycanı seyr və Səfəvilərin
Ərdəbildəki müqəddəs astanasını ziyarət etmək arzusu ilə ayrılıb (B-166b) o tərəfə
yola düĢdü. Onlar ziyarətlə Ģərafətlənib, ali dərgaha qayıtdılar. Budaq xan Qacar və
baĢqaları kimi ölkələr fəth edən əmirlər təbəqəsi və zəfər Ģuarlı qorçilər Humayun
Ģahın müĢaiyəti ilə yola düĢdülər. O, adlı-sanlı əmirlər və QızılbaĢların qələbə
dairəli əsgərlərinin köməyi ilə əvvəlcə Qəndəharı tutdu. QardaĢı Kamrana qalib
gəlib [onu] əsir aldı. Kabil və baĢqa [yerlərdə] olan qardaĢlarını da ələ keçirdi. Az
vaxta öz taxtına yiyələndi. Əfqanlıların əfqanını [göyə] qaldırdı.
342
ĠnĢallah
gələcəkdə onun (Humayunun) əhvalatını yazanda hadisələr ətraflı təsvir
olunacaqdır.
Nəvvabi-kamyab darüssəltənə Qəzvinə qayıdıb qıĢladı. Bundan sonra
qıĢlağın [həmiĢə] Qəzvində olması qərara alındı. Orada bağ və dövlətxananın
layihəsini hazırladılar.
Həmin tikintilər ruzgarın gözü onların bərabərini görmədiyi bir tərzdə
tamamlandı.
Biz o imarətlərin və bağların tərif və [təsvirinə] aid məsnəvinin beĢ
bəhrində 5000 beytlik «Cənnəti-ədn» adlı bir kitab nəzmə çəkib nəvvabi-
Humayunun (ġah Təhmasibin) qulağına və nəzərinə çatdırdıq.
Ġlan ili (mart 1545-mart 1546) - 951-ci ildə Zilhiccə ayının 27-də (11 mart
1545) novruz daxil oldu. 952-ci ilin məhərrəm [ayına] 3 gün qalmıĢdı. Həmin il
(siçan ili) - 953-cü ildə məhərrəm [ayının] 7-də (10 mart 1546) sona çatdı.
Cəlal bayraqları (ġah Təhmasib) Sultaniyyə yaylağında yayladı. Oradan
Xorasanın Damğan [Ģəhərinə] qədər təĢrif apardı Mazandaran hakimi
Ağaməhəmməd Ruzəfunun qərarlaĢdırılmıĢ xəracı ödəməyə əhəmiyyət
vermədiyindən xəbərdar olan [ġah Təhmasib] o tərəflərə getdi və oradan Qəzvinə
tərəf yola düĢdü.
Bu ildə MüntəĢa Sultan ġeyxlər Ustaclu (M-247b) vəfat etdi. Onun qoĢunu,
bayrağı, təbili oğlu Teymur xana verildi və Reyin idarəsi ona tapĢırıldı.
ġirvandan Əlqas mirzənin üsyanı xəbəri Qəzvinə gəlib yetiĢdi.
At ili (mart 1546- mart 1547)-əksər [ayları] 953-cü ildə (4.III.1546-20.II
1547) əvvəlcə Ģayiə yayıldı ki, Bəhram mirzə Həmədan və ona tabe olan
(yerlərdə) baĢ qaldırıb.
Sultan Məhəmməd mirzənin lələsi Herat hakimi Məhəmməd xan ġərəfəddin
oğlu da yolunu azmıĢdı.
Nəvvabi-kamyab bu iki mühüm iĢin hansı tədbirlərlə islah etməsini
fikirləĢirdi.
Möhkəm əbədi dövlət adamları cəmimiyyətdən bir-birinin ardınca gələn hər
iki xəbəri dünyanın pənahı [ġah Təhmasibin] dərgahına çatdırdılar. O, bunları
aradan qaldırmaq istədi. PəncĢənbə günü rəbiül-əvvəl [ayının] 19-da (20 may
1546) Qəzvindən çıxıb, əvvəlcə Seyid Əbdüləzimi ziyarət üçün Reyə təĢrif
apardı.
343
Oradan (B-267a) Xərrəqana, sonra isə Əlqasın üsyanının düzgünlüyünü
öyrənmək üçün Azərbaycana təĢrif gətirdi.
Dostları ilə paylaş: |