Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi nizami adına ƏDƏBİyyat institutu



Yüklə 2,47 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə23/131
tarix01.11.2017
ölçüsü2,47 Mb.
#7736
1   ...   19   20   21   22   23   24   25   26   ...   131

 

73 


və başqalarında xüsusilə seçilmişdir. 

X.R.Ulutürk yaradıcılığında məfkurəvilik 60-cı illərin poetik 

nümunələrindən duyulmuşdur. Həmin  şeirlərin məzmununda

əsasən, türkçülük, istiqlalçılıq, vətənçilik, xalqçılıq, Azərbaycanın 

ərazi bütövlüyü, Azərbaycan ideyasının gerçəkləşməsi, milli 

dövlətçilik və onun dünyada tanınması ideyası durmuşdur. 

Sənət və  ədəbiyyatın tarixi roluna böyük inam X.R.Uluturkün 

milli özünüdərkində daxili enerjidir. 60-cı illərin  şeirlərində 

(“Nifrətim var” (1960), “Meyar” (1962), “Böyük sənətkar” (1962) 

və başqaları) bədii “Mən”in  şüurunda ictimai məzmun və  kəsər 

özünü güclü göstərirdi. Bu cəhətdən Xəlil Rza M.F.Axundzadənin 

şüur və  məfkurə mücəssəmi kimi tarixi xidmətlərini yüksək 

qiymətləndirirdi: 

Kim deyir, kim deyir döyüşə bilməz 

Sənətkar zamanla, istibdad ilə? 

Zülmün dağlarını dağıtmısan ki, 

Adi bir qələmlə, istedad ilə! 

 

 

 

(“Böyük sənətkar”)  

Bu daxili inam, potensiya enerjisi X.R.Ulutürkü də  məqsəd 

aydınlığına doğru aparmışdır. Hələ 1962-ci ildə yazdığı “Bahar” 

şeirində demişdi: 



Döyüşlərdə ağartsa da saçlarımı qış qar kimi, 

Mən gəlmişəm bahar kimi, gedəcəyəm bahar kimi.  

50-80-ci illərin  əsərlərində milli məfkurənin doğuşu və 

inkişafını müşahidə etmək çətin deyildir. İstiqlal məfkurəsi 

X.R.Ulutürk özünüdərkinin mənbələrindən biridir. “Afrikanın səsi” 

(1960), “Gözün aydın, Azərbaycan” (1968), “Yetkinləş, Xəlil” 

(1968) və başqa  əsərlərdə  həm milli, həm də  bəşəri səviyyədə 

azadlıq fikir və motivləri ilə  bərabər Quzeylə Güneyin 

birləşdirilməsi - bütöv Azərbaycan ideyası  əksini tapmışdır. 

“Quzeylə Güneyi birləşdirməyə fəxr elə, ey Vətən, Şəhriyar gəlir”, 

- deyən şair ayrılıq sədlərinin lay-lay söküldüyündən sevinir, yur- 

 

  



 

74 


 

dunun yarısının ona dar gəldiyindən” darılır, kədərlənir. 

Xəlil Rzanın 50-60-cı illərdən başlanğıc götürən istiqlal fikir və 

məfkurəsi həm də Azərbaycanın ərazi-mənəvi bütövlüyü ideyasıdır 

(Bu barədə  ətraflı bax., monoqrafiya: s.106-116). Cənuba üz 

tutmaq X.R.Ulutürkün 60-cı illər şeirindən həm bilavasitə, həm də 

sətiraltı anlamlarda görünmüşdür. “Qatar gedər” və “Gedər” 

şeirlərində “Araz”, “Təbriz” obrazları çox şairlərdə olduğu kimi 

Xəlil Rza kədərinin, məqsədinin ideya daşıyıcılarıdır: 

Kirpiyimi uzadıb göz qoyaram Araza 

Azərbaycanı görər, kim gözümü arasa 

İçim deyə bir ovuc ləpələnən axından, 

Əyilərəm, Araza baxaram lapyaxından... 

   

 

 

 

(“Qatar gedər”) 

Hələ yer görməyib mənim dizlərim 

Əsrlər dalından gəlir izlərim. 

Təbriz, Təbriz! - deyə gülsə gözlərim, 

Göy-göl gözlərimin yaşında gedər. 

 

 

 

 

 

(“Gedər”)  

70-ci illərdə yazdığı şeirlərində X.R.Ulutürkün istiqlal motivləri 

güclənmişdir. “Səməndər quşu kimi” (1970), “And içirəm” (1974), 

“Millət mücahidləri”, “Dincəl, əllərim dincəl” (1974), “Səlahiyyət 

istəyirəm” (1979), “Məsləklə yaşayanda” (1979), “Saçlara dən 

düşür” (1979), “Mən Azərbaycanam” (1979), “Heç ola bilməz 

ki...” (1979) və başqa  şeirlərdə milli istiqlalı  bəsləyən  şair siyasi 

məfkurə duyğusunun doğurduğu ehtizazları, mübarizlik ruhunu 

qabarıq əks etdirir. 

Xəlil Rza Ulutürkün “Kəşf”, “Gözəl yaşamaq”, “Hər  şeyin 

yaxşısı” (1970) kimi şeirlərində istiqlal məfkurəsi insanın gözəllik 

idealından doğur: 



Görünür yaşamaq qanunları var,  

Beşikdən qəbrəcən yol gedirik biz.  

Dünyada ən böyük gözəllikləri 

 


 

75 


  

Ömür bahasına kəşfedirik biz. 

   

 

 

(“Kəşf”) 

“Bağda xəzan düşüncələri” (1959), “Sonsuz qüvvət” (1962), 

“Göyçayda payız səhəri” (1963), “Dağlara qalxıram” (1965), “Aç 

qoynunu ana torpaq” (1968), “Hər şeyin yaxşısı” şeirlərində təlqin 

olunan ideya, məfkurə  mənəvi gözəlliyə yetmək, onun naminə 

fəaliyyət göstərmək və mübarizə aparmaqdır. X.R.Ulutürk 

yaradıcılığında gözəlliyə qovuşmaq elə  həyatın mənasını 

tapmaqdır: 



Sevsən... 

  

Biləcəksən nədir bu cahan. 

Dolanmaq, sürünmək, yaşamaq nədir? 

Ən gözəl yaşamaq əslinə baxsan 

Gözəllik uğrunda mübarizədir! 

Şairin mənlik  şüurunda ülviyyəti dərk etmək idraka doğru 

gedilən yoldur, seyrçi təfəkkür deyildir. Şairə görə gözəllik idealını 

dəyərləndirmək yalnız sevinc emosiyasına görə yox, həm də 

müqəddəs Vətən, millət kədərinə yiyələnmək, onun məna və 

mahiyyətini dərk etmək. Vətən ruhunda tərbiyə olunmaqdır: 



Gözəllik aləmin genişlənəcək, 

Almasdan bahalı şeh görəcəksən 

Sevincdən qiymətli İnsan kədəri, 

Qılıncdan kəsərli ah görəcəksən.  

Xəlil Rzanı “Göy-göl” şeirində  Ə.Cavad, S.Vurğun və 

başqalarının poetik ənənəsi yeni yozumda davam etdirilir: 

Şair Söhrab Tahir qoşulub mənə, 

Dalıb, əsir düşüb gözəlliyinə. 

Bacın Urmiyədən salam var sənə 

Gözləyir ən gözəl xəbəri, Göy-göl! 

   

 

 

 

(“Göy-göl”)  

Şair məsləkinin doğuşu da insanın azadlıq qüdrətindən, 

məfkurəsindən vüsət alır. “Kəşf”, “Məsləklə yaşayanda” 

şeirlərində olduğu kimi: 




Yüklə 2,47 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   19   20   21   22   23   24   25   26   ...   131




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə