61
öldürülür, 100 min əsir alınır [131]. Ġllərlə bu Ģəhərdə toplanmıĢ var-dövlət on
gün ərzində talan edilir [132]. XIV əsrin sonlarında Təbrizdə baĢ verən ardıcıl
feodal ara müharibələri Ģəhər təsərrüfatına sarsıdıcı zərbə endirmiĢdi. Hücum
edən düĢmən qüvvələr Ģəhəri talayıb dağıdırdı. H. 794 (1391-92) -cü ildə Qara
Yusifin qoĢunları Təbrizi çapıb-taladıqdan bir neçə gün sonra Bistam Çakirlə
qardaĢı Mənsur qoĢun qüvvəsilə Təbrizə basqın edir, əhalidən zorla çoxlu pul
alırlar. Hafiz Əbru yazır ki, Ģəhər əhalisi təngə gəlmiĢdi» [133].
MiranĢah və Ömər Mirzənin hakimiyyəti dövründə Təbrizdə ticarət
sahəsində o qədər də irəliləmə yox idi. Ömər Mirzə Sultaniyyə və Təbriz
əhalisinə xəbər göndərmiĢdi ki, Teymuru yad etmək üçün ziyafət təĢkil edir.
Ona görə də həmin Ģəhərlərdən üç min dəst zərif parça, xeyli qumaĢ
göndərilməsi barədə göstəriĢ verir. Təbriz darğası mülazimləri ilə birlikdə
silahlı halda Klavixonun yanına gedib yüklərini açdırır, xeyli ipək, zərif parça,
qırmızı qumaĢ, çini qab mənimsəyir [134]. Bütün bu məsələlər ticarətin
inkiĢafına maneçilik törədirdi.
Ġ. P. PetruĢevski 1395-ci ildə HəĢtərxan, 1400-cü ildə isə Bağdad
Teymur tərəfindən dağıdıldıqdan sonra Təbrizin ticarət sahəsində əhəmiyyətli
dərəcədə yüksəldiyini qeyd edir [135]. Bizcə, bu dövrdə Təbriz deyil,
Sultaniyyə ticarət mərkəzi kimi daha çox inkiĢaf etmiĢdi. Deməli, bu dövrdə
Sultaniyyə birinci yerə, Təbriz ikinci yerə keçmiĢdi. Bu ondan irəli gəlir ki,
HəĢtərxan və Bağdaddan 8-13 il əvvəl Təbrizdə Teymurun yürüĢləri
nəticəsində dağılmıĢ, onun iqtisadi həyatına sarsıdıcı zərbə endirilmiĢdi.
Təbrizi yenidən abadlaĢdırmaq və iqtisadi həyatını bərpa etmək üçün xeyli vaxt
lazım idi. 1403-cü ildə Təbrizdə olmuĢ ispaniyalı Klavixonun da qeydləri bu
cəhətdən maraqlıdır. Klavixo Təbrizdə hər cür mal-ipək, pambıq, tafta, parça,
xam ipək, cəvahirat, müxtəlif növ qab-qacaq satıldığını qeyd etməklə yanaĢı,
Təbriz ilə Sultaniyyəni müqayisə edərək yazır: «Ticarət cəhətdən Sultaniyyə
Təbrizə nisbətən daha mühümdür. Lakin əhalinin miqdarına görə Təbriz
Sultaniyyədən üstündür» [136]. Bu fakt özlüyündə göstərir ki, XIV əsrin
əvvəllərinə nisbətən XIV əsrin sonu - XV əsrin əvvəllərində Təbriz Ģəhəri nə
qədər tənəzzül etmiĢdi. Belə ki, XIV əsrin əvvəllərində abadlıq cəhətdən təkcə
Rəb-i RəĢidi Sultaniyyə ilə müqayisə edildiyi halda [137], XV əsrin
əvvəllərində ticarət baxımından Sultaniyyə Təbrizə nisbətən daha yüksək
mövqe tutmuĢdu. Vaxtı ilə ġamaxı ipəyi Təbrizə gətirildiyi halda, XV əsrin
əvvəllərində onun xeyli hissəsi Sultaniyyəyə anarılırdı [138]. Kenuya tacirləri
də bu zaman Təbrizə deyil, əsasən Sultaniyyəyə gedirdilər [139]. ġiltberker də
Teymurun oğlu MiranĢahın hakimiyyəti dövründə (1405-1408) Təbrizdə olmuĢ
və qeyd edir ki, hökmdarın Təbrizdən götürdüyü mənfəət ən qüdrətli xristian
monarxının gəlirindən çox idi [140]. Əlbəttə, burada müəyyən dərəcədə
mübaliğə vardır. Çünki eyni sözü italiyalı Odorik də XIV əsrin əvvəlləri üçün
Təbriz haqqında demiĢdi. Lakin həmin dövr üçün bu fikir tamamilə düzgün
62
olduğu halda, XV əsrin əvvəlləri üçün mübaliğəli səslənirdi. Əlbəttə, yuxarıda
qeyd edilənlərdən heç də belə bir nəticəyə gəlmək olmaz ki, Ģəhərdə ticarət
tamamilə ölgün vəziyyətdə idi. Hətta XV əsrin əvvəllərində də Təbrizdə
Gürcüstandan, ġirvandan və Gilandan xam ipək, Yəzddən ipək parça, Bursa və
Qərbi Avropa Ģəhərlərindən mahud, Hürmüzdən mirvari, müĢk və digər mallar
gətirilib satılırdı [141].
XIV əsrin 30-40-cı illərində Sultaniyyədən 20-30 tümən [142],
Təbrizdən isə ildə 87,5 tümən gəlir götürüldüyü halda, XV əsrin əvvəllərində
Sultaniyyə ticarət sahəsində birinci [143], Təbriz isə ikinci yeri tuturdu.
XV əsrin birinci yarısında, xüsusilə Qaraqoyunlu CahanĢahın (1436-
1467) hakimiyyəti dövründə ticarət sahəsində nisbətən canlanma nəzərə çarpır.
Əbdürrəzzaq Səmərqəndi CahanĢah dövründə Azərbaycanın abadlaĢdığını,
Təbrizin isə xeyli əhaliyə malik olduğunu bildirir [144]. CahanĢah daxili və
xarici ticarətin inkiĢafına xüsusi səy göstərirdi.
Belə ki, onun hakimiyyəti dövründə Bursadan Təbrizə mal gətirmiĢ
Əhməd ibn Musa Təbrizdə vəfat edir. Dövlət məmurları onun 8 xalvar ipəyini
mənimsəyirlər. Bu barədə Osmanlı hökmdarı Sultan Məhəmməd CahanĢaha
məktub yazaraq vəfat edənin mallarını onun oğlu, həm də varisi Bursalı ġeyx
Məhəmmədə qaytarılmasını tələb etmiĢdi. Təbriz tacirlərinin rəisi məlik-üt-
tüccar Xacə ġəmsəddin bu barədə yoxlanıĢ aparır və CahanĢahın əmrilə
mənimsənilmiĢ mal geri qaytarılır [145].
XV əsrin ikinci yarısında, xüsusilə Ağqoyunlu hökmdarı Uzun
Həsənin (1453-1478) hakimiyyəti dövründə Azərbaycanla Avropa, xüsusilə
Venetsiya arasında yaranmıĢ iqtisadi və siyasi münasibətlər Təbrizin daxili və
xarici ticarətinin inkiĢafına xeyli təsir etmiĢdi. Bu dövrdə ticarətin inkiĢafında
aĢağıdakı amillər əsas rol oynamıĢdı:
1.Uzun Həsən ona qədər mövcud olan vergi və mükəlləfiyyətlərin
ağırlığını baĢa düĢürdü. O, ölkədəki təsərrüfat pozğunluğunu aradan qaldırmaq
məqsədilə və feodal əyanlarının mənafeyini nəzərə alaraq vergi və
mükəlləfiyyətləri qaydaya salmaq üçün qanunnamə verdi. Bu, «Sultan Həsən
qanunnaməsi» adlanırdı. 1470 və 1477-ci illərdə verilmiĢ həmin
«Qanunnamə»də toplanılan vergilərin miqdarı yenidən müəyyənləĢdirildi.
«Sultan Həsən qanunnaməsi» XVI əsrin birinci yarısına qədər, yəni 1557-ci
ildə I ġah Təhmasib (1524-1576) tərəfindən yeni qanunnamə verilənə qədər
qüvvədə qalmıĢdı [146]. Bu islahat müvəqqəti də olsa, vergi sistemini qaydaya
saldı.
2. Uzun Həsən Avropa dövlətləri ilə dostluq saziĢləri bağlamağa çox
maraq göstərir, Venetsiya ilə daha da yaxınlaĢır. Onun sonuncu imperator
David Komnenusun qardaĢı qızı Katerina Despina ilə evlənməsi bu iĢi bir növ
asanlaĢdırdı.
Dostları ilə paylaş: |