63
Gelovaninin dəstəsi ilə ləzgilər arasında silahlı toqquşmanı mahiyyətcə
Qubada “Sovet hakimiyyətinin qurulması” uğrunda birinci və sonuncu
mübarizə adlandırmaq olar. Və menşevik-gürcü knyazının başçılıq etdiyi
ermənilərin, bir neçə rus və yəhudi əsgərlərinin şəxsində “bolşevizm ideyası
tərəfdarları” bu mübarizədə məğlub olurlar. Hər iki tərəf itkilərə məruz
qalır, ləzgilərdən 200 nəfər öldürülür, həmçinin dinc sakinlərdən 70 nəfər
həlak olur. “Geri çəkilərkən Ağacanyanın dəstəsi Bulvar küçəsini yandırmış,
Bazar küçəsində 16, Komendant küçəsində – 7, şəhərin kənarında, köhnə
həbsxananın yaxınlığında isə 35 nəfəri qətlə yetirmişdi. Bolşeviklər geri
çəkilərkən Qəza İdarəsi, Şəhər Duması və Barışıq məhkəməsinin binalarına
od vurmuş və Cümə məscidini yandırmağa cəhd göstərmişdilər”. (178)
“Vətəndaş müharibəsinin” bu ilk döyüşünün “siyasi” xarakterinə bax-
mayaraq, ermənilərin həmin döyüşdə iştirakı və geri çəkilərkən törətdikləri
hərəkətlər artıq ona “milli” çalar verir. Belə ki, bolşeviklərin Qubadan getməsi
onunla əlamətdar olur ki, “müstəntiqlər Manuylov və Esman istisna olmaqla,
onlarla birlikdə rus məmurlarının hamısı, həmçinin əczaçılar və bütün ermənilər
də şəhəri tərk edir”. (179) Bu məqam qubalıların çoxunun şəhadətlərində
vurğulanır və qeyd edilir ki, Gelovani bütün evləri bir-bir gəzərək ermənilərlə
rusları yığdı və özü ilə apardı”. Gelovaninin özü isə iddia edirdi ki, erməni
dəstəsinin rəhbəri – Ağacanyan “Qubanın bütün xristian əhalisini, əsasən
də erməniləri, Qubadan çıxarmaq məqsədilə, toplayırdı”. Bu halda Gelova-
ninin dedikləri həqiqətə daha uyğun gəlir və bunu onun sonrakı sözləri də
sübut edir: ““Biz geri çəkilməyə başladıq. Mən dəstə ilə qabaqda gedirdim.
Onun (Ağacanyanın) əsgərləri qaçqınları ataraq qaçırdılar. Qeyd etməliyəm
ki, qaçqınlar erməni əsgərlərdən xahiş edirdilər ki, ləzgilərə atəş atmasınlar.
Qaçqınların bir hissəsini mənim dəstəm apardı, qalan hissəsi isə Leontyev
bağının yanında qaldı və ləzgilər onları öldürdülər”. (180) Atışmalar zamanı
“çıxıb gedən” və ya erməni-bolşevik dəstəsi tərəfindən zorla “çıxarılan” xris-
tian əhalisindən bir neçə rus, yəhudi və erməni, o cümlədən rus və erməni
keşişləri ölmüşdü. “Ölənlərdən bir neçəsinin meyiti bolşeviklər tərəfindən
götürüldü, qalanları isə yerindəcə qaldı. Onların kimin – bolşeviklərin və ya
ləzgilərin gülləsindən öldüyü müəyyən edilməmişdir”. (181)
Hadisələrin sonrakı gedişi göstərdi ki, qubalılara dinc yaşamaq üçün
cəmi iki həftəlik fasilə verilibmiş. 1918-ci ilin may ayının 1-də Amazaspın
komandanlığı altında yalnız ermənilərdən ibarət olan 3 minlik hərbi
birləşmələr üç tərəfdən Quba şəhərinə daxil oldular.
Amazaspın alaylarının Quba şəhərində və qəzasında yenidən “Sovet
hakimiyyətini təsdiq etməyə” necə başladıqlarını qubalıların özləri təsvir
edirlər: “1918-ci ilin may ayının 1-də səhər məşhur daşnaksakan Amazaspın
və onun köməkçisi Nikolayın rəhbərliyi altında yalnız ermənilərdən ibarət
olan adı çəkilən dəstə, şəhəri mühasirəyə alaraq, onu toplardan, pulemyot-
1918-ci il Quba hadisələri – Azərbaycanın müsəlman
əhalisinin kütləvi qırğını planlarının tərkib hissəsi kimi
Quba. Aprel-may 1918-ci il. Müsəlman qırğınları sənədlərdə
64
lardan və tüfənglərdən atəşə tutmağa başladılar. Dəhşətli çaxnaşma və təlaş
başlandı. Dəstə maneəsiz şəhərə daxil oldu”. Dörd hissəyə bölünmüş şəhərin
hər hissəsində qərargahlar yaradıldı: birinci qərargah Leontyev bağının
yanında, ikincisi – erməni kilsəsinin hasarının içində, üçüncüsü – dağda,
müsəlman qəbiristanlığının yaxınlığında, dördüncüsü, mərkəzi qərargah isə
Yəhudi qəsəbəsinin təpəsində yerləşdi. (182)
“Şəhərin alınması müsəlman əhalisinin qırğını və onun üzərində
müxtəlif cür zorakılıqlarla müşayiət olunurdu… Elə birinci gün, şəhərin aşağı
hissəsində əksəriyyəti qadın və uşaqlar olan, 715 müsəlman öldürüldü. İkin-
ci gün şəhərin 1-ci və 2-ci hissələrində, 1012 nəfər - əksəriyyəti şəhərin
kasıb təbəqəsindən və iranlı təbəələrdən ibarət olan kişilər qətlə yetirildilər...,
müsəlmanların əmlakı talan edilirdi. Qubanın ictimai xadimlərinin apardığı
hesablamalara görə, Amazaspın dəstələri hələ yalnız şəhərin özündə dörd
milyon rubl nağd pul, dörd milyon yarım rubl dəyərində qızıl, qızıl əşyaları
və qiymətli daşlar, iyirmi beş milyon rubl dəyərində müxtəlif mallar və ərzaq
ehtiyatı ələ keçirmişdi. Bundan əlavə, Amazaspın dəstələri Quba şəhərində
yüz beş ev və tikili yandırmışdı. Həmçinin müsəlman idarələrinin yerləşdiyi
binalar da yandırılmışdı. Yanğınlar nəticəsində zərərçəkənlərə yüz milyon
rubl həcmində ziyan vurulmuşdu. (183)
Amazaspın dəstələrinin hər hansı bir siyasi vəzifə - yeni hakimiyyətin
qurulması - yerinə yetirmədiyi, əksinə müstəsna olaraq cəza missiyasını
yerinə yetirdiyi heç kimdə şübhə doğurmurdu. “Ermənilər elə ilk hücum
vaxtı müsəlmanları, qadın və uşaqları amansızlıqla və qəddarlıqla öldürməyə
başladılar. Onlar, küçələrdə və meydanlarda olanların hamısını qətlə
yetirdikdən sonra, evlərə soxularaq, südəmər körpələrə belə rəhm etmədən,
bütöv ailələri qırırdılar. Bundan əlavə, ermənilər müsəlmanların qızılını, pu-
lunu və qiymətli əşyalarını əllərindən alaraq, qarət edirdilər. Bu azmış kimi,
onlar evlərə və mağazalara yandırmağa başladılar. Yığışdırılmamış meyitlər
küçələrdə, evlərdə qalmışdı və çürüyürdü. Ermənilər azğınlaşmışdılar və bir
neçə gün müsəlman qanı içməkdən doymurdular”. (184)
Meyitlərin dəfn edilməsi ilə bağlı şəhər rəisi Əli Abbas bəy Əlibəyov
dəfələrlə Amazaspa müraciət etsə də, rədd cavabı alırdı. Yalnız dördüncü gün
erməni carçılar müsəlman kişiləri qollarında ağ sarğı ilə çıxmağa və meyitləri
basdırmağa çağırdılar. Şəhərin bir çox sakinləri bu çağırışa cavab olaraq bayıra
çıxdı, lakin onlardan heç biri geri qayıtmadıqdan - hamısı güllələndikdən son-
ra - camaat yenidən gizləndi. Basdırılmayan və yeni öldürülənlərin meyitləri
ermənilər
gədənə qədər, yəni 9 gün küçələrdə qaldı. (185)
Amazasp şəxsən öz qoşunlarının əməllərinin cəza xarakteri daşıdığını
gizlətmirdi. Qubaya gəlişinin dördüncü günü Amazasp qubalıları məscidin
qarşısındakı meydana toplayaraq onlara təxminən aşağıdakı məzmunda
nitqlə müraciət edir: “Mən əslən Ərzurumdanam. Uzun müddət türklərlə