Azerice Türkçe Sözlük / Türkçe Azerbaycanca Sözlük Lügat Genç Gelişim Kişisel Gelişim

Azerice - Türkçe Sözlük / Türkçe Azerbaycanca Sözlük - Lügat - Genç Gelişim Kişisel Gelişim

 KANAPE – divan, kanape, taxt

 KANCA – qarmaq, çəngəl

 KANDAŞ – qanbir, atabir ana ayrı (övlad)

 KANDIRMAK – 1) tovlamaq, aldatmaq, şirnikdirmək; 2) inandırmaq, qane etmək, yola gətirmək

 KANGAL – kələf, yumaq

 KANI – fikir, əqidə; kanımca – mənim fikrimcə; buna kanıyım – mən buna əminəm

 KANIKSAMAK – 1) vərdiş etmək, alışmaq; 2) təngə gətirmək, usandırmaq, çiyrəndirmək; ete

kanıksamak – ətdən çiyrənmək

 KANIT(-tı) – dəlil, sübut, arqument

 KANMAK – inanmaq

 KANSER – xərçəng (tibb)

 KANTAR: kantara çekmek – götür qoy etmək, ölçüb-biçmək

 KANTİN – bufet, yeməkxana (zavodda və s.)

 KAPAMA – buğda bişirilmiş ət

 KAPAN – tələ; kapana düşmek – tələyə düşmək

 KAPARO – beh; kaparo vermek – beh vermək

 KAPASİTE – tutum, güc, qabiliyyət; imalat kapasitesi – istehsal gücü

 KAPATMAK – 1) örtmək, bağlamaq 2) bağlamaq (hesabı)

 KAPLAMA – üz, örtük

 KAPLAMAK – 1) örtmək, bürümək; 2) üzləmək, üz çəkmək; 3) dövrəyə almaq, mühasirəyə

almaq

 KAPLAN – pələng

 KAPLICA – örtülü qaynar mədən bulağı, kurort

 KAPLUMBAĞA – tısbağa

 KAPSAMAK – əhatə etmək, bürümək; plan bütün endüstri branslarını kapısyor – plan

sənayenin bütün sahələrini əhatə edir

 KAPURTA – kapot (avtomobildə)

 KAPUSKA – pörtülmüş kələmlə ətdən hazırlanmış yemək

 KAPUT(-tu) – şinel

 KAR – gəlir, qazanc, mənfəət, xeyir, fayda; kar gətirmek – gəlir gətirmək; kar hırsı – varlanmaq

hərisliyi

 KARA – quru, torpaq; kara kuvvetleri – quru qoşunları; karaya ayak basmak – sahilə (quruya)

çıxmaq

 KARABET(-ti) – qohumluq; karabet derecesi – qohumluq dərəcəsi

 KARABUĞDAY – qarabaşaq

 KARAKOL – 1) polis məntəqəsi; 2) gözətçi, patrul

 KARAYOLU(-nu) – şose yolu, şose

 KARBON KAĞIDI – kopirka (surət çıxaran kağız)

 KARDELEN – xəccəgülü, novruzgülü, qargülü

 KARE – kvadrat

 KARELİ – damalı, dama-dama

 KARI – 1) arvad, həyat yoldaşı; 2) qadın

 KARINCA – qarışqa

 KARİDES – krevet

 KARMA – 1) qarışıq (komissiya və s.); 2) yığma; karma futbol takımı – yığma futbol komandası

 KARMAŞIK – çətin, mürəkkəb; karmaşık bir sorun – çətin məsələ

 40 / 82

---

Azerice - Türkçe Sözlük / Türkçe Azerbaycanca Sözlük - Lügat - Genç Gelişim Kişisel Gelişim

 KARNABAHAR, KARNABIT(-ti) – gül kələm

 KARNE – 1) gündəlik (məktəbli); 2) kitabça (talonların və s.); ekmek karnesi – çörək kartoçkası

 KAROSERİ(i) – kuzov (avtomobil və s.)

 KART(tı) – köhnə, çox yetişmiş, qart; (tərəvəz və s.)

 KARYOLA – çarpayı

 KAS – əzələ, müskul; kas ağrısı – əzələ ağrısı

 KASIM – noyabr

 KASKET(-ti) – kepka, furajka

 KASTETMEK – 1) nəzərdə tutmaq, fikrində olmaq, düşünmək; 2) qəsd etmək

 KAŞKOL – kaşne, şərf

 KAT(-tı) – 1) mərtəbə; alt kat – aşağı mərtəbə; 2) qat; 3) dəst; 4) dəfə

 KATEDRAL(-li) – kafedral kilsə, yepiskop kilsəsi

 KATLİAM – soyqırımı

 KAVAK(-ği) – qovaq ağacı

 KAVANOZ – banka (şüşə)

 KAVGA – mübahisə, dava-dalaş

 KAVRAM – anlayış, təsəvvür

 KAYAK(-ğı) – xizək; kayak sporu – xizək yarışı

 KAYAKÇI – xizəkçi, xizək sürən

 KAYBETMEK – 1) itirmək (müxtəlif mənalarda); gözden kaybetmek – gözdən itirmək; 2)

uduzmaq

 KAYINVALİDE – qaynana

 KAYINTAVUĞU – tetra quşu

 KAYIN – fıstıq

 KAYIP(-ybı) – 1) itki; acı bir kayıp – ağır itki; can kayıpı – insan tələfatı; 2) itmiş, itkin düşmüş

 KAYIRMAK – himayə etmək, havadarlıq etmək

 KAYIT(-ydı) – 1) qeyd, yazı; 2) şərt

 KAYMAK – 1) sürüşmək; ayağım kaydı – ayağım sürüşdü; 2) sürünmək; 3)  meyl etmək,

keçmək; düşmanların tarafına kaymak – düşmənlərin tərəfinə  keçmək

 KAZICI – həkkak, oyucu, oymaçı

 KAZIK(-gı) – paya

 KEÇİYEMİŞİ – qaragilə mərcanı

 KEDİ – pişik

 KEL – keçəl, daz

 KELEBEK(-ği) – 1) kəpənək; 2) batterfley (üzmə növü)

 KELEPÇE – əl qandalı

 KEMİK(-ği) – sümük; kemike işlemek – sümüyünədək işləmək

 KENDİ – özü; kendim – özüm; kendi kitabı – onun öz kitabı

 KENDİLİĞİNDEN – öz-özünə, özbaşına, öz arzusuyla; kendiliğinden anlaşılır – öz-özünə

aydındır

 KENETLENME – birləşmə (kosmik gəmilərin)

 KEPÇE – 1) parç, tayqulp, çömçə; 2) əl toru (uçan cücüləri və balıq tutmaq üçün)

 KEPTAL(-li) – kintal, sentner

 KERESTE – 1) taxta-şalban; 2) pinəçi ləvazimatı; 3) heyvərə, öküz, qanmaz, yonulmamış

(söyüş)

 KEREVİDES, KEREVİT – xərçəng

 41 / 82

---

Azerice - Türkçe Sözlük / Türkçe Azerbaycanca Sözlük - Lügat - Genç Gelişim Kişisel Gelişim

 KERMEN – qala

 KESAFET(-ti) – sıxlıq; nüfus kesafeti – əhalinin sıxlığı

 KESİF – qatı; kesif sis – qatı duman

 KESİM – rayon, zona, qurşaq

 KESİN – 1) qəti, kəskin; kesin tedbirler – qatı tədbirlər; 2) dəqiq, müəyyən; kesin bilgiler – dəqiq

məlumatlar

 KESİNLİK(-ği) – 1) qətiyyətlilik; 2) dəqiqlik, müəyyənlik

 KESTANE – şabalıd; kestane saç – şabalıdı saç

 KEZ – dəfə; bir kez daha sor – bir də soruş

 KEZA, KEZALIK – həm, həmçinin, həm də

 KİÇ(-çi) – gəminin dal tərəfi

 KİL – tük, yun; ölmesine kil kalıyordu – onun həyatı tükdən asılı idi

 KILAVUZ – 1) bələdçi, gid; 2) losman; 3) turistlər üçün soraq kitabçası

 KILIÇBALIĞI(-nı) – qılınc balığı

 KILIF – çexol

 KILIK(-ğı) – 1) xarici görünüş, görkəm; 2) libas, geyim; kılıkını değiştirmek – libasını

dəyişdirmək

 KIR I – çal, boz

 KIR II – çöl, düz

 KIR BEKÇİSİ – tarla gözətçisi

 KIR ÇİCEĞİ – tarla çiçəyi

 KIR LOKANTASI – şəhərkənarı restoran

 KIR NÜFUSU – kənd əhli

 KİRGİNLİK(-ğı) – inciklik, küsü, dilxorluq

 KIRITMAK – əzilib-büzülmək, qır vermək, naz etmək

 KIRLANGİÇ(-ci) – qaranquş

 KIRMALI – büzməli, qırçınlı; kırmalı etek – büzməli ətək

 KIRTASİYE – yazı ləvazimatı, dəftərxana ləvazimatı

 KISIK – xırıltılı, batıq

 KISITLAMAK – məhdudlaşdırmaq

 KIŞKIRTI – təhrikçilik, qızışdırıcılıq

 KIŞLA – kazarma; kışlaya yerleştirmek – kazarmalara yerləşdirmək

 KIVAM – konsistensiya, qatılıq

 KIVANÇ(-cı) – iftixar, fəxr

 KIVANMAK – fəxr etmək

 KIVIRMA – qıvrımsaç, buruqsaç

 KIVRANMAK – 1) qovrulmaq, qıvrılmaq, qıc olmaq; 2) əzab çəkmək, əziyyət çəkmək

 KIYAS – müqayisə, tutuşdurmaq; kıyasla – nisbətən

 KIYASİYA – amansızcasına, rəhmsizcəsinə, insafsızcasına

 KIYASLAMAK(ile) – tutuşdurmaq, müqayisə etmək

 KIYI – sahil

 KIZAMIK(-ğı) – qızılca (tibbi)

 KIZAMIÇIK – məxmərək (tibbi)

 KIZGIN – 1) hirsli, qeyzli, acıqlı; 2) qızmış, bərk qızdırılmış; kızgın yağ – ərinmiş yağ

 KIZGINLIK – acıq, hirs, qəzəb

 KIZILAY: kızılay kurumu – Qırmızı Aypara Cəmiyyəti

 42 / 82

---