Çarlz bukovskġ
Yüklə 3,08 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
214 tökülürdü. Hamamxanaya gedərkən arxamda qanlı izlər qoyurdum. Vanna otağındakı kafellərin üstünə də qan axdığından, hamamxanada ora-bura gəziĢərkən yerdə qanlı ayaq izlərim qalırdı. Qapı döyüldü və mən qapını açıb Bobbini içəri buraxdım. – Böyük Allahım, dostum, burada nə baĢ verib? – Bu, ÖLÜMDÜR, – deyə cavab verdim. – Mən ölümcül dərəcədə qan itirmiĢəm... – Bura bax, dost, – o dedi, – yaxĢısı budur, ayağına bir Ģey eliyəsən. Bu dəfə qapını Valeri döydü. Mən onu da içəri buraxdım. Mənim vəziyyətimi görəndə o bərkdən qıĢqırdı. Mən Bobbiyə, Valeriyə və özümə bir qədəh içki süzdüm. Sonra telefon zəng çaldı. Zəng edən Lidiya idi. – Lidiya, əzizim, məni qan aparır! – Bu sənin dramatik fəndlərindən biridir? – Yox, məni, həqiqətən, qan aparır. Ġstəyirsən, Valeridən soruĢ. Valeri dəstəyi məndən aldı. www.vivo-book.com
215 – O doğru deyir. Onun topuğunda dərin kəsik yarası var. Burada hər yer onun qanına bulaĢıb, özününsə heç nə vecinə deyil, qanı saxlamaq üçün heç nə eləmir. YaxĢısı budur ki, sən bura gələsən... Lidiya gələndə mən divanda oturmuĢdum. – Bax, Lidiya: ÖLÜM! Yaradan spagettiyə bənzəyən çox balaca damarlar bayıra sallanırdı. Mən onlardan bir neçəsini dartdım. Sonra siqaretimi götürdüm və yaranın içinə bir az kül tökdüm. – Mən KĠġĠYƏM! Lənət Ģeytana, mən ERKƏYƏM! Lidiya gedib bir az hidrogen peroksid məhlulu gətirdi və onu yaranın içinə tökdü. Əla idi. Yaradan dərhal sürətlə ağ köpüklər çıxmağa baĢladı. Məhlul fıĢıldayaraq köpüklənirdi. Lidiya yaraya bir az da bu məhluldan tökdü. – YaxĢısı budur, xəstəxanaya gedəsən, – deyə Bobbi dilləndi. – Mənim o sikilmiĢ xəstəxanadı, nədi... ona ehtiyacım yoxdur, – deyə cavab verdim. Öz-özünə keçib gedər.... Ertəsi gün səhər yara qorxunc görünürdü. Yaranın ağzı hələ də bağlanmamıĢdı, amma deyəsən, onun üstü yaxĢıca www.vivo-book.com
216 qaysaqlamaqda idi. Yenə bir az hidrogen peroksidi, bint və bir də Epsom duzu almaq üçün aptekə getdim. Vannanı isti su ilə doldurdum, içinə də bir az da Epsom duzu tökdüm və sonra vannaya girdim. Özümü bir ayağını itirmiĢ birisi kimi xəyalımda canlandırmağa baĢladım. Bunun üstün cəhətləri də vardı: HENRĠ ÇĠNASKĠ ġÜBHƏSĠZ DÜNYADA ƏN YAXġI TƏKAYAQLI ġAĠRDĠR. Həmin gün Bobbi məni yoluxmağa gəldi. – Bir ayağın amputasiya edilməsi üçün nə qədər pul lazım olduğundan xəbərin varmı? – "$12,000 dollar. Bobbi gedəndən sonra mən öz həkimimə zəng vurdum. Bir ayağım bintlə bərk-bərk sarınmıĢ vəziyyətdə Hyustona uçdum. Ġnfeksiyanı sağaltmaq məqsədilə antibiotik həblər qəbul edirdim. Həkimim məni xəbərdar eləmiĢdi ki, istənilən növ və dərəcədə içki qəbulu antibiotik həblərinin bütün müsbət təsirini heçə endirəcək. www.vivo-book.com
217 Müasir incəsənət muzeyində keçirilən bədii qiraət gecəsinə ayıq baĢla gəldim. Elə bir neçə Ģeir oxumuĢdum ki, zaldan kimsə ucadan soruĢdu: – Necə olub ki, siz bu gün sərxoĢ deyilsiniz? – Henri Çinaski sizin görüĢünüzə gələ bilmədi, – deyə cavab verdim, – Mən onun qardaĢı Eframam. Mən bir dənə də Ģeir oxudum və sonra antibiotik həblərlə bağlı vəziyyəti onlara etiraf etdim. Bir də onlara dedim ki, muzeyin qaydalarına görə də onun otaqlarında içki qəbul etmək qadağandır. TamaĢaçılardan birisi əlində pivə ĢüĢəsi ilə səhnəyə yaxınlaĢdı. Mən pivəni içdim və qiraətə davam elədim. TamaĢaçılardan bir baĢqası da pivə ilə səhnəyə yaxınlaĢdı. Bundan sonra pivə səhnəyə çay kimi axmağa baĢladı. ġeirlər də getdikcə daha yaxĢı səslənməyə baĢlamıĢdı. Bədii qiraətdən sonra kafedə əyləncə gecəsi və Ģam yeməyi olacaqdı. Masanın arxasında, demək olar ki, mənimlə üzbəüz heç Ģübhəsiz həyatımda gördüyüm ən gözəl bir qız oturmuĢdu. O, Katrina Höpbörnün cavan vaxtlarını xatırladırdı. Onun təxminən 22 yaĢı olardı. Qız bütün ətrafa www.vivo-book.com
218 gözəllik saçırdı. Mən hazırcavabcasına zarafatlar edir və onu durmadan Katrina Höpbörn adlandırırdım. Deyəsən, etdiyim zarafatlar onun da xoĢuna gəlirdi. Bundan bir Ģey çıxacağını heç gözləmirdim. O kafeyə öz rəfiqəsi ilə gəlmiĢdi. DağılıĢmaq vaxtı gəlib çatanda, evində yerləĢdirildiyim muzeyin direktoru, Nana adlı qadına dedim: – Onun üçün çox darıxacağam. Onun real olduğuna inanmaq üçün. O çox gözəl qızdır. – O da bizimlə evə gedir. – Mən buna inanmıram. ... Lakin nəticə etibarı ilə o qız Nananın evində, yataq otağında mənimlə birlikdəydi. Onun əynində nazik və Ģəffaf bir gecə paltarı vardı və o, çarpayının kənarında oturub öz uzun saçlarını daraya-dayara mənə baxıb gülümsəyirdi. – Sənin adın nədir? – deyə ondan soruĢdum. – Laura, – qız cavab verdi. – Hə, Laura, qulaq as gör sənə nə deyirəm. Mən səni elə Katrina deyə çağıracağam. – DanıĢdıq, – o dedi.
Yüklə 3,08 Mb. Dostları ilə paylaş:
|