Дырнаг вә тире ишарәләри фәрглидир, һамысы ејни формаја салынсын
Yüklə 1,76 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Dönüşsüz əməliyyat
Höccətülislam Məhəmmədrza Rzayi O, deyirdi: «Batalyon komandiri olduğum vaxtlarda yüksək rütbəli zabitlər arasında bir əməliyyatdan söz gedirdi. Əməliyyat zonası mürəkkəb və həssas yer idi. Bir tərəfdən, düşmənin ora çoxlu canlı qüvvə və texnika toplaması, digər tərəfdən də bizim hücumumuzu təxmin etməsi işi çətinləşdirirdi. Güclü hazırlıq görüb bizi gözləyirdilər. Bir gün briqadanın qərargahından gəlib dedilər: «Sənə bir iş tapşırmaq istəyirik. Bunu yalnız sən bacararsan. Qəbul edirsən?» – Nə işi? – Qısası budur ki, bu işdə dönüş yoxdur. Biri dərhal dilləndi: «Əgər möcüzə baş verməsə». – Deyin görüm nə işdir? – Bu əməliyyatda bir neçə səmtdən hücuma keçmək istəyirik. Düşmənin topladığı qüvvədən və bizim hücumumuzu gözləməsindən isə özün xəbərdarsan. Bu baxımdan, biz bu hücumda qələbə çalsaq da, şübhəsiz, itkimiz çox olacaq. Abdullah batalyonunun üzərinə düşən tapşırığın nədən ibarət olduğunu öyrənmək üçün səbirsizlənirdim. İşimizi açıqlamağa başladılar. – Sizin batalyonunuz düşmənin içinə girib vuruşmalı və başını qarışdırmalıdır. Belə olduqda düşmən ətrafa 56 nəzarəti itirəcək və biz digər səmtlərdən hücuma keçib Allahın köməyilə qələbə çalacağıq. Sakit qalıb düşünürdüm. Başqa biri söhbəti davam etdirdi: «Ola bilər sizdən bir nəfər də sağ qalmasın. Siz bunu bilərək düşmənin mühasirəsinə düşməlisiniz. Hər tərəfdən başınıza güllə yağacaq. Belə bir işi qəbul edirsən, yoxsa yox?» – Bəli, üzərimə düşürsə, qəbul edirəm. Əməliyyat gecəsi hamını toplayıb lazımi tapşırıqları verdim. Üzərimizə düşəni tam başa düşmüşdülər. Bir az sonra düşmənə sarı yola düşdük. Zikr və təvəssüllə ilk postu tutduq. Uşaqların biri digərindən qərarlı idi. Addımlarını möhkəm və əminliklə atırdılar. Biz digər qüvvələr üçün fədaiyə çevrilmişdik və bu, əməliyyatın şirinliyini qat-qat artırırdı. Nə qədər getdiyimiz dəqiq yadımda deyil. Nəhayət, təyin olunmuş yerə - düz düşmənlərin ortasına çatdıq. Bir tərəfimizdə düşmənin zirehli texnikası dayanırdı, bir tərəfimizdə zirehsiz texnikası, digər tərəfdə də piyada qüvvələri. Artilleriya da bir qədər uzaqda atəşə hazır vəziyyətdə idi. Bütün bölgəyə ağır sükut çökmüşdü. Biz hər tərəfə atəş açmalı idik. Mənim işarəmlə uşaqlar yerlərini tutdular. Hər birinin işini öncədən demişdim. Bircə nəfəs səsi də gəlmirdi. Ətrafımı yenidən nəzərdən keçirdim. Hərəkətə keçməyin və özümüzünkülərə işarə verməyin tam zamanı idi. Bilirdim ki, uşaqların hər biri mənim səsimi gözləyir. Ürəyimdə dedim: «İlahi, Sənə təvəkkül!» Birdən var gücümlə qışqırdım: «Allahu-Əkbər!» Sükut pozuldu, silahların aramsız atəşləri başladı. Eyni zamanda bir neçə tərəfə atəş açırdıq. 57 Düşmən əvvəlcə başını itirdi, lakin çox tez özünə gəldi. Bir neçə dəqiqə ərzində hər tərəfdən başımıza atəş yağmağa başladı; avtomat, pulemyot, qumbara, top, katyuşa və sair. Bir qədər sonra orada sözün əsl mənasında bir cəhənnəm əmələ gəldi. Artıq tapşırığı yerinə yetirmişdik və uşaqları qorumaq hər şeydən vacib idi. Birdən qışqırdım: «Uzanın! Heç kim atəş açmasın!» Hərə bir yerə daldalandı. Mən də bir tərəfdə uzandım. Daha silahlarımız açılmırdı, yalnız dillərimiz tərpənirdi. Bütün vücudumuzla zikr deyirdik. Düşmənin atəşi isə hər an güclənirdi. Yerləşdiyimiz mövqeyin hər qarışını vururdular. Öz-özümə düşündüm ki, yəqin uşaqların çoxu şəhid olub. Qərargahdan əmr gözləyirdim. Bir müddətdən sonra nəhayət, ratsiyanın səsi gəldi. Əməliyyat komandirlərindən biri idi. Mənim də sağ qalmamı düşünmürdü. Dedi: «Allaha şükür olsun ki, sizin fədakarlığınız bəhrəsini verdi. Əgər sağsınızsa, geri dönün!» Canlı qüvvəmiz digər səmtlərdən düşmən səddini yarmışdılar. Başlarını itirdiklərindən bizi unutdular. Tez yerlərimizdən qalxdıq. Bir neçə dəqiqədən sonra isə hamımız geri qayıdırdıq. Uşaqlar böyük qələbə çalmışdılar. Biz qayıdanda bəziləri təəccübdən barmaqlarını dişlədilər. Özümüz də inana bilmirdik. Hamımız şəhadət eşqi ilə getmişdik, amma yalnız bir-iki şəhid vermişdik, bir-iki də yaralımız vardı. |