Дырнаг вә тире ишарәләри фәрглидир, һамысы ејни формаја салынсын
Yüklə 1,76 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Qızıl üzük
Məsumə Səbukxiz Əməliyyatların birində üzüyümü nəzir etdim; dedim ki, salamat qayıtsa, bu üzüyü İmam Rzanın (ə) zərihinə ataram. Həmin əməliyyatda yaralandı. Yarası çox da ağır deyildi, məzuniyyətə gələnə qədər yeri tam sağalmışdı. Evə gələndə üzüyümü nəzir etdiyimi deyib əlavə etdim ki, sən buna görə salamat gəlmisən. Gülüb dedi: «Nəzir edəndə cəbhəyə nəzir et». – Nə üçün? – Çünki İmam Rzanın (ə) ehtiyacı yoxdur, amma cəbhənin çox ehtiyacı var. Üzüyünü məqbərəyə salmana da gərək yoxdur. Narahat oldum, amma heç nə demədim, həmişəki kimi sözünü dinlədim. Növbəti əməliyyatda ağır yaralandı. Onu Kərəcə hospitala aparmışdılar. Bir nəfər oradan zəng vurub bizə xəbər verdi. Özü ilə danışmaq istədim, amma dedilər ki, halı uyğun deyil. Həmin gün qardaşımla qaynım Kərəcə yollandılar. Ertəsi gün qardaşım Tehrandan zəng vurdu. Bilmirəm salamın cavabını verdim, yoxsa yox. Tez soruşdum ki, yeni nə xəbər var, halı necədir? Gülüb dedi: «Düşündüyündən də yaxşıdır». Elə bildim məni aldadır, əsəbiləşdim. 61 – Zarafat eləmə, düzünü de. – Doğru deyirəm, indi yanından gəlirəm, rahat danışır. İnanılası deyildi. Çox sevindim. - Sənə mühüm bir mesajı var, məni ondan ötrü göndərdi. Sözünü bitirməyə aman vermədim. – Nə mesajı? – Əvvəla salam göndərdi, ikincisi isə dedi ki, qabaqkı əməliyyatda nəzir etdiyi üzüyü elə indicə aparıb zərihə salsın. Təəccüb içində qalmışdım. Özü demişdi ki, lazım deyil. – Məsələ uzundur, inşallah, Məşhədə gələndə danışaram. Onu təyyarə ilə Məşhədə gətirdilər. Evə gələsi durumda deyildi. Hava limanından birbaş xəstəxanaya apardılar. Onunla görüşə getdik. Qayıdanda yolda qardaşımdan üzüyün macərasını soruşdum. Gözləri yaşla doldu. Yavaş- yavaş danışmağa başladı. – Biz onun yanına çatanda hələ özünə gəlməmişdi, nə baş verdiyini əvvəlcə palata yoldaşlarından eşitdik. Deyirdilər ki, bihuş halda beş kimsə ilə danışırdı, özü də çox yanıqlı halda. Nə danışdığını soruşduq. Dedilər ki, onları bir-bir adları ilə çağırırdı. Özünə gələndən sonra bu haqda özündən soruşduq. Əvvəlcə boyun qaçırdı, sonra isə çox qəmli halda danışmağa başladı: «Huşsuz halda beş kimsənin başım üstə gəldiklərini gördüm. Halımı soruşub mənimlə danışır, yaralarımın üstünə əllərini çəkib buyururdular: «Əbdülhüseyn möhkəmdir, inşallah, tez sağalar». Hacı deyirdi: «Yanımda çox qaldılar. Gedəndə biri eynilə yoldaşımın üzüyünü göstərib könül oxşayan səslə 62 buyurdu: «Üzüyünüz necədir?» Mən çox təəccübləndim. Sonra buyurdu: «Deyin o üzüyü zərihə salsınlar». Qardaşımın yanaqları yaş içində idi, öz vəziyyətimdən isə xəbərim yoxdu. Onda öyrəndim ki, üzüyü zərihə salmaq öz istəyi deyilmiş, uğurlarında vuruşduğu idealların buyuruğu imiş. Bəlkə bu məqamı da xatırlatmaq yerinə düşər: «Hər şey öz yerində gözəldir!» Yüklə 1,76 Mb. Dostları ilə paylaş:
|