Дырнаг вә тире ишарәләри фәрглидир, һамысы ејни формаја салынсын
Yüklə 1,76 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Şəxsi hədiyyələr
Seyid Kazim Hüseyni Bir dəfə də məzuniyyətə çıxmışdıq. O, işinin ardınca getdi, mən də evə yollandım. Hələ yolun yorğunluğu canımdan çıxmamış gəldi. – Daha istirahət bəsdir. – Xeyirdir inşallah? Harasa gedirik? Gülümsədi. – Hə, gəldim ki, həm özünü aparım, həm də maşınını. Cavab gözləməyib çiynimdən vurdu. – Tez ol, hazırlaş gedək. Gördüm ki, vəziyyət ciddiləşir. – Haraya? – Bu qədərini bil ki, bir neçə saatlıq işimiz var. Zarafata dedim: «Bizim cəmi dörd gün icazəmiz var, onda da istirahət etməyə imkan vermirsən». Ayağa qalxdı, əlimdən yapışıb məni də ayağa qaldırdı və gülərək dedi: «Tez ol, gecikirik». Tez hazırlaşıb onunla çıxdım. Yolda bir neçə mağazaya girdik. Çox şey aldı. Hamısını da hədiyyə kağızlarına bükdürürdü. Sonuncu dəfə maşına minəndə dedim: «Nəhayət, deyəcəksən ki, haraya gedirik, yoxsa yox?» Gülümsədi. – Şəhidləri görməyə gedirik. – Şəhidləri görməyə?! – Şəhid ailələrinə baş çəkməyə gedirik. Hər halda, onlardan da şəhid ətri gəlir. Bilirsən ki, şəhidin ruhu ailəsinə baxır. Buna əsasən, biz elə şəhidlərin özlərini görməyə gedirik. Bizim batalyonumuz bir neçə şəhid vermişdi. Həmin gün hər birinin ailəsinə baş çəkdik. Hər bir evə girəndə 103 Əbdülhüseyn şəhidin yaxın qohumlarının birinə o hədiyyələrdən birini verirdi. İşimiz axşama qədər uzandı, hələ də bitmədi. Şam azanı veriləndə Məşhəd şəhərinin cənubundakı bir məhəllədə idik. Məhəllə məscidinə gedib namazımızı camaatla qıldıq. Namazdan və bir qədər duadan sonra getməyə hazırlaşırdıq ki, birdən Əbdülhüseyn dedi: «İlahi, Sənə ümidlə!» Bunu deyib ayağa qalxdı, gedib düz imamın yanında oturdu. Nə danışdılarsa, birdən hər ikisi ayağa qalxdı. Ruhani Əbdülhüseynlə çox hörmətlə davranırdı. Onlar mikrofonun arxasına keçdilər. Ruhani üzünü camaata tutub bir qədər girişdən sonra dedi: «Bu axşam cəbhənin əziz komandirlərindən biri qonağımızdır. Yəqin ki hacı ağa Burunsinin qəhrəmanlıqlarından eşitmisiniz». Camaatın arasında pıçıltı başlandı və sonra salavat dedilər. Əbdülhüseyn soyuqqanlı və sakit şəkildə dayanmışdı. - Biz bu əziz döyüşçünün söhbətini dinləyəcək və inşallah, hamımız bəhrələnəcəyik. Camaat yenidən salavat dedi. Əbdülhüseyn mikrofona yaxınlaşdı. Cəhbədən, döyüşdən və cəbhələri doldurmağın gərəkliyindən danışdı. Çox rahat və enerjili danışırdı. Özümdən asılı olmadan, əməliyyatdan öncəki anlar və Əbdülhüseynin xüsusi mənəvi halı yadıma düşdü. Azad nöqtədə uşaqların önündə çıxış edəndə ora həqiqətən, dünyadan və dünyəvi bağlardan azadlıq yerinə çevrilirdi. Özümə gələndə gördüm ki, mənəviyyatdan danışır və bütün məscid həyəcanla onu dinləyir. Söhbətinin təsiri çoxlarının üzündən aydın görünürdü. 104 Yaxşı yadımdadır, onun çıxışından sonra çoxları, xüsusən də gənclər ayağa qalxıb adlarını cəbhəyə yazdırdılar. Bəziləri hətta sonralar Sepaha da qoşuldular. Gecə evə dönəndə ona dedim: «Hacı ağa, sən nə üçün bu kimi işlərdən ötrü maşın istəmirsən?» Gülüb dedi: «İstəyirəm sizə də savab çatsın». – Ən azı, şəhid ailələrinə verdiyin hədiyyələrin pulunu Sepahdan almaq olar. – Bu işlərin dəyəri ondadır ki, adam öz cibindən xərcləsin. Bunu deyəndə onun az maaşını və öhdəliyində olan insanları düşünürdüm. Sonralar onunla yoldaşlıq səadəti mənə daha çox nəsib oldu. Hətta uzaq rayonlara da gedib şəhid, itkin və yaralıların ailələrinə baş çəkirdik. Mənim maşınım xarab olanda dostlarımızdan başqa birinin şəxsi maşını ilə gedib şəxsi hədiyyələri çatdırırdı. Yüklə 1,76 Mb. Dostları ilə paylaş:
|