Boş qutular Məsumə Səbukxiz Bir əməliyyatdan sonra evə gəldi. Özü ilə iki boş silah
qutusu gətirmişdi. Salamlaşıb hal-əhval tutandan sonra
qutuları nə üçün gətirdiyini soruşdum.
– Gətirdim ki, uşaqlar kitab-dəftərlərini içinə qoysunlar.
111
Qutuları maşından çıxaranda qonşu qadınların biri
görmüşdü. Sonradan mənə dedi ki, deyəsən, ağa Burunsi
bu dəfə əlidolu gəlib.
Məqsədini anlamadım, bir qədər mızıldanandan sonra
dedi: «Qutular».
Qutu sözünü eşidən kimi üzüm istiləşdi, «əlidolu»
sözünün mənasını anladım. Tez cavab verdim: «O qutular
boş idi».
– Bizdən gizlətmək lazım deyil, özgəsi deyilik ki. Hər
halda, hacı ağa nə isə gətirmişdi.
Evə gedəndə dilxor halda Əbdülhüseynə dedim: «Kaş o
qutuları bu qonşuların bəzisinə göstərəydin».
Gülərüzlə zarafata dedi: «Yəqin yenə kimsə nəsə deyib
ki, bizim hacı xanım narahat olub».
Daha dilxor halda dedim: «Qonşu qadınların biri elə
bilib ki, bu qutularda nə isə gizlədib evə gətirmisən».
Güldü.
– Bunlar xəyallardır, bunlara görə narahat olma.
Səsimi ucaltdım.
– Narahat olmayım?!
Bir söz demədi.
– Əgər Allah eləməmiş, belə işlərlə məşğul olsaydın,
narahat olmamalı idim, amma indi gərək o qutuları qadına
göstərib nə üçün gətirdiyini deyim.
Yenə güldü.
– Həqiqətən, yeri var.
Səbəbini soruşmaq istəyirdim, danışmağa macal
vermədi.
– Bilirsən o qadının cavabı nə idi?
Bir söz deməyib ona baxdım.
– Ona deməli idin ki, yol açıqdır; mənim ərim gedib
gətirib, siz də cəbhəyə gedin gətirin.
112
Bir az dayanıb yumora keçdi.
– Biz uşaqların kitab-dəftərləri üçün iki qutu gətirdik,
onlar gedib yüz qutu gətirsinlər.
Ağsaqqal jesti ilə sözünə davam etdi: «Əgər yenə bir
söz desələr, bu cavabı verərsən».
