47
Ġstanbulda yaĢayan 77735 ermənidən 2435-i həbs olundu, dəstə baĢçıları hərbi
məhkəmələrə çıxarıldı.
Ənvər PaĢa 2 may 1915-ci ildə Daxiliyyə naziri Tələt PaĢaya bir məktub
göndərdi:
"Van gölü ətrafındakı və Van valiliyinin bildiyi yerlərdəki ermənilər, üsyan
və inqilab üçün daimi bir ocaq halındadırlar. Bu xalqın oradan qaldırılaraq üsyan
yuvasının dağıdılması gərəkliyi fikrindəyəm. 3-cü Ordunun verdiyi məlumata görə
ruslar 20 apreldə hüdudları daxilindəki müsəlman əhalini çılpaq bir halda
hüdudumuz daxilinə sürgün etdilər. Həm buna qarĢılıq olaraq və eyni zamanda
yuxarıda söylədiyim məqsədi hasil etmək üzrə ya adı keçən erməniləri və ailələrini
Rusiya hüdudları daxilinə sürgün etmək, yaxud adı keçən erməniləri və ailələrini
Anadolu daxilində müxtəlif yerlərə paylaĢdırmaq lazımdır. Bu iki alternativdən
münasib olanının seçilərək icrasını rica edirəm. Bir məhzuru yoxsa, üsyançı
ailələrini və üsyan mərkəzlərini hüdud xaricinə sürgün etməyi və onların yerinə
hüdud xaricindən gələn müsəlman xalqı yerləĢdirməyi tərcih edirəm".
37
Daxiliyyə vəkili Tələt PaĢa 23 may 1915-ci ildə 4-cü Ordu Komandanlığına
göndərdiyi Ģifrədə baĢqa vilayətlərə köçürüləcək ermənilər haqqında bilgi verir və
boĢaldılmasını istədiyi yerləri bu Ģəkildə bildirirdi:
a)
Ərzurum, Van və Bitlis vilayətləri;
b)
MaraĢ Ģəhər mərkəzi xaric olmaqla, MaraĢ sancağı;
c)
Hələb vilayətinin mərkəz qəzası xaric olmaqla, Ġskəndərun, Belen,
Cisri-ġugur və Antakya qəzaları daxilindəki kənd və qəsəbələr;
ç) Adana, Sis (Kozan) və Mərsin Ģəhər mərkəzləri xaric olmaqla, Adana,
Mərsin, Kozan və Cəbəli-Bərəkət sancaqları.
Ərzurum, Van və Bitlis bölgəsindən çıxarılan ermənilər, Mosul vilayətinin
cənub qismi ilə Zor sancağına və mərkəz xaric olmaqla, Urfa sancağına
yerləĢdiriləcəkdilər. Adana, Hələb və MaraĢ ətrafından çıxarılan ermənilər isə
Suriya vilayətinin Ģərq qismi ilə Hələbin Ģərq və cənub-Ģərqində hökumət
tərəfindən müəyyən edilən yerlərə yerləĢdiriləcəkdilər. Köçürülmə iĢlərinə nəzarət
etmək üçün bir mülkiyyə müfəttiĢi ilə maliyyədən xüsusi bir məmur və
təhlükəsizlik qüvvələri də cəlb olunmuĢdu.
38
Osmanlı dövləti ermənilərin sıx yaĢadıqları bölgələrdə də oxĢar tədbirlər
görməyə baĢladı. 26 may 1915-ci ildə yenə Daxiliyyə Vəkaləti tərəfindən verilən
bir təzkirə ilə ermənilərin yaĢadıqları yerlərdən çıxarılaraq, Diyarbəkirin cənubuna,
Fərat vadisinə və Urfa ətraflarına köçürülüb yerləĢdirilmələri istənildi. Həmin gün
Tələt bəyin imzası ilə bu məsələylə əlaqədar bir məktub Sədrəzəmə göndərildi.
Beləliklə, erməni təhciri həqiqətən baĢlamıĢ oldu. Belə bir məsələylə əlaqəli
sənədin Nazirlər ġurasının qərarıyla təsdiq olunması vacib ikən təhcirlə bağlı
təzkirə ittihadçı bir üsulla tək bir nazir tərəfindən çıxarılmıĢdı. Tələt PaĢa
48
vəziyyətin həssaslığı qarĢısında Nazirlər ġurası və Məclis qərarı olmadan belə bir
təhcirin məsuliyyətini təkbaĢına öhdəsinə götürmək durumunda qalmıĢdı.
39
SarıqamıĢ hərəkatının uğursuz olması və rusların 1915-ci ilin mayında Vanı
ələ keçirməsindən cəsarətlənən ermənilər türk ordusunun qərbindəki bölgələrdə də
üsyan etdilər.
40
Türk ordusunun arxasında olan bütün kənd, qəsəbə və Ģəhərlərdə
yaĢayan türklərə hücum edir və qorxunc qətllər törədirdilər.
41
Qafqaz cəbhəsində
ruslarla birlikdə hərəkət edən erməni quldurları türk ordusunun arxasına keçərək
sabotaj, bombalama və üsyana təĢviq hərəkətləri təĢkil edirdilər. Rusların, Vanın
iĢğalı zamanı ermənilərin türk və müsəlmanları acımadan qətl etmələrinə göz
yumması, quldurların Bitlis və Zeytun kimi bölgələrdə də təcavüzkarlıqlarını
davam etdirmələri və 1915-ci ilin iyulunda MuĢ qırğını Osmanlı ölkəsində böyük
qəzəbə yol açdı.
42
Ermənilərin qırğın törətməsi davam edərkən, Osmanlı orduları o
aylarda Çanaqqalada və SüveyĢ kanalında düĢmənlə boğuĢurdu. Osmanlı dövləti
ermənilərin rus ordusu ilə birlikdə hərəkət etmələrinə və türkləri öldürmələrinə,
türk və müsəlmanlardan tamamən təmizlənmiĢ və arındırılmıĢ bir coğrafiya üçün
hərəkətə keçmələrinə seyrçi qala bilməzdi. ġərqi və Orta Anadoluda yaĢayan
erməniləri o dövrdə türklərin əlindən hələ çıxmamıĢ olan Suriya və Ġraqa məcburi
köçə tabe etdi. Sənədlərdən də aydın olduğuna görə, Tələt PaĢanın baĢlatdığı və
Məclisi-Vükəla tərəfindən də uyğun görülən təhcir, doğrudan da cəbhələrin
təhlükəsizliyinə xələl gətirəcək bölgələrdə tətbiq olunmuĢdur. Bunlardan birincisi,
Qafqaz və Ġran cəbhəsinin arxa bölgəsini təĢkil edən Ərzurum, Van və Bitlis ilə
Sina cəbhəsini təĢkil edən Mərsin-Ġskəndərun bölgələridir.
Daxili ĠĢlər Nazirliyi tərəfindən hazırlanan və Sədarətə göndərilən təhcirlə
əlaqəli təzkirə 29 may 1915-ci ildə Məclisi-Vükəlaya göndərildi. Osmanlı Milli
Məclisi də 30 may 1915-ci ildə məsələ haqqında bir qərar aldı. Bu qərara görə,
Osmanlı Dövləti BaĢ Nazirliyi 30 may 1915-ci ildə Daxili ĠĢlər, Maliyyə və
Hərbiyyə Nəzarətlərinə bir məktub göndərərək, təhcirin tətbiq olunacağı əsas və
üsulları bildirdi. Buna görə:
a)
Ermənilər özlərinə ayrılan bölgələrə, can və mal əmniyyətləri təmin
olunaraq, rahat bir Ģəkildə köçürüləcəklər;
b)
Yeni evlərinə yerləĢincəyə qədər iaĢələri mühacirlər üçün ayrılan vəsait
hesabına təmin ediləcəkdir;
c)
KeçmiĢ maliyyə durumlarına uyğun olaraq özlərinə əmlak və ərazi
veriləcəkdir;
ç) Möhtac olanlar üçün hökumət tərəfindən məskən inĢa olunacaq,
daĢınmaz malları təsbit və qiymətləri təqdir edildikdən sonra buralara
yerləĢdiriləcək olan müsəlman mühacirlərə veriləcəkdir. Bu mühacirlərin
istifadələri xaricində qalan zeytunluq, tutluq, üzüm və portağal bağlarıyla, dükan,
karvansara, fabrik və anbar kimi gəlir gətirən yerlər, açıq artırma ilə satılacaq və ya