99
təcavüzü qarĢısında canları və namuslarını qurtara bilmək üçün AbĢeron
yarımadası ilə ətrafdakı qəsəbə və kəndlərə sığındılar. Bakıdakı bu qətliama görə
Azərbaycanın Ģimal bölgələri ilə Dağıstanda yaĢayan türklərdən ibarət bəzi
könüllülər soydaĢlarının yardımına gəldilər. Ancaq bu sistemsiz milislər və
könüllülər heç bir varlıq göstərə bilmədilər.
6
Azərbaycanın yetiĢdirdiyi önəmli ziyalılardan Nəsiman Yaqublu 1918-ci
ildə Bakıya hakim olan bolĢeviklər və onların rəhbərlərinin düĢüncələrini bu
sözlərlə dilə gətirir:
"Qızıl Ģef ġaumyan Bakı və ətrafında törədilən qətliamdan sonra Leninə
göndərdiyi teleqraflarda, Bakının türklərdən tamamən təmizləndiyini və bir daha
Ģəhərə girmələrinin qarĢısının alındığını bildirmiĢdi. Bu xəbərləĢmələr də göstərir
ki, bolĢevik rus və ermənilər Bakı neftini ələ keçirə bilmək üçün bölgədə yaĢayan
türklərin yox edilməsinin vacibliyinə inanmıĢdılar. Ruslar Qafqazda ermənilərin
istədiyi kimi bir dövlət qurmaq istəyirdilər. Bakıdakı rus və erməni ittifaqına
bölgədə yaĢayan bəzi əməkdaĢ türk ziyalıları da qatılmıĢdı. Nəriman Nərimanov və
Əzizbəyov kimi ziyalılar Bakıda öz soydaĢlarının öldürülməsinə göz
yummuĢdular. Bunlar ġaumyana və Leninə inanmıĢdılar. Erməni daĢnakların
Bakıda türklərə tətbiq etdiyi etnik təmizləmə və soyqırımı bilərək və istəyərək
törətdiyinə heç cür inanmırdılar. Onlar türklərə qarĢı törədilən qətliamı sosialist
inqilabına qarĢı çıxan bəzi qruplarla aparılan qanlı toqquĢma olaraq görürdülər. Bu
tamamən yanlıĢ və gerçəklərlə əlaqəsi olmayan bir göz boyamadan ibarətdi."
(ġəxsi arxiv)
ġaumyan türklərə qarĢı qətliama baĢlamağa müvəffəq olmuĢdu, ancaq daha
alınması gərək olan olduqca çox məsafə qaldığını da bilirdi. Bakının qızıl
bolĢeviklərin əlinə keçməsi xüsusilə Astraxandan alınan yardım ilə mümkün ola
bilərdi. Astraxana Ġdil (Volqa) çayı yolu ilə Tsaritsın (sonradan Stalinqrad, indiki
Volqaqrad) və digər Ģəhərlərdən davamlı olaraq yardım göndərilirdi. Bakıdan isə
yenə eyni yolla Moskva və Rusiyanın daxilinə qədər neft məhsulları göndərilirdi.
Sovet bolĢevik hökuməti tamamən çökən iqtisadiyyatını Bakını əlində tutaraq
ayağa qaldırmaq üçün çalıĢırdı. BolĢevik təĢkilatı isə Dağıstan və Cənubi Qafqazı
ələ keçirə bilmək üçün kommunizm təbliğatını sürətləndirirdi. Türk və müsəlman
əsillilərdən baĢqa bölgədəki bütün millətlər və sosial qruplar bolĢevikləri
dəstəkləyirdi. Bundan istifadə edən ermənilər də türklərə hər fürsətdə hücum
edirdilər.
7
Lenin iqtidarı ələ keçirincə Qafqaz xalqlarına belə səslənmiĢdi:
"Məscidləri, məktəbləri, mədəniyət müəssisələri çar hökuməti tərəfindən
yox edilən, siz ey Zaqafqaziya türk və tatarları! Bundan sonra milli və mədəni
müəssisələriniz sərbəst və toxunulmaz elan olunur. Milli həyatınızı istədiyiniz kimi
qurun. Hətta istərsəniz Rusiyadan ayrıla bilərsiniz."
8
100
Lenin ilə Stalinin bu və buna bənzər parlaq və zərli sözləri, millətləri və
xalqları Ģirnikdirmək üçün verdikləri vədləri çox olmuĢdu. Sovetlər Birliyi tarixi
bunun bir çox örnəyi ilə doludur. ġaumyanın Bakıda qətliam törətdiyi tarixlərdə
Azərbaycan türklərinin təmsilçiləri də Tiflisdəki Seymdə ruslardan və
bolĢeviklərdən müstəqilliyi qurtarmanın yollarını axtarırdılar. Əslində mart qırğını
bir baxımdan, bu istəyin intiqamı olmuĢdur deyilə bilər.
Bakıda türklərə qarĢı soyqırım davam edərkən digər yerlərdə yaĢayan rus və
ermənilər də bundan cəsarət aldılar. Bakıdan ölkənin dəyiĢik bölgələrinə
göndərilən qüvvələr və ingilislərin də yardımı ilə hücumlar bir anda Azərbaycanın
bir çox yerinə yayıldı. Fəqət, Zaqatala, Qax, ġəki, Oğuz kimi Azərbaycanın
müxtəlif bölgələrində edilən bolĢevik və daĢnak hücumları qısa müddətdə aradan
qaldırıldı.
9
Quba və ətrafında isə ruslar, ermənilər və yəhudilər əməkdaĢlıq edərək
bölgədəki türkləri öldürdülər.
Türk cəbhəsindən çəkilən rus hərbi birlikləri yerlərini və anbardakı
silahlarını erməni və gürcülərə verirdilər. Erməni və rusların silahlı birlikləri
olmasına qarĢılıq, türklərin belə bir təĢkilatı yox idi. Rus çarlığı ordusunda
generallığa qədər yüksələn Əlağa ġıxlinskinin cəhdləri ilə hərbi milis birlikləri
təĢkil edilməyə baĢlandı. Könüllü hərbi dəstələr rus və erməni birliklərin
anbarlarını basaraq silah və sursat təmin etməyə çalıĢırdılar. Türk cəbhəsindən
evlərinə dönməyə çalıĢan rus əsgərlərin mindiyi qatarları bəzi bölgələrdə
saxlayaraq, yüngül silahlarına əl qoyurdular. Beləcə Gəncə və ətrafındakı türklər
qismən də olsa silahlanmağa müvəffəq olmuĢdu. Türklərin əsl hədəfi Bakıdan
kənarda silahlanaraq, əyaləti nəzarət altına ala bilməkdi. Ancaq çarlıq ordusunun
bütün silah, cəbbəxana və sursatı ilə zabit və əsgərləri bolĢeviklər arasında
paylaĢılmıĢdı. Türklərin bunlara qarĢı dura bilməsi çətin görünürdü.
10
Əliağa ġıxlinski rus çarlığının Avropa cəbhəsində istifadə edilmək üçün
Qafqazlı müsəlmanlardan təĢkil etdiyi "Diki diviziya"ya mənsub əsgərlərdən 300
nəfərlik bir süvari birliyi qurmuĢdu.
12
Bu birliyə Tatar alayı adı verilmiĢdi.
Bununla bərabər Azərbaycanın Ģimalındakı Nuxa və Zaqatala kimi bölgələrdə və
Dağıstanda əsarətdən qaçan türk zabitləri və əsgərləri tərəfindən qurulan bəzi milis
təĢkilatları da vardı.
11
Rus bolĢevik rəhbərlər, Bakıda yaĢayan türklərin Ģəhəri bir an öncə tərk
etməsi və beləcə əhali tərkibinin özlərinin lehinə dəyiĢməsi üçün hazırlanan
planları tətbiq etməyə baĢladılar. Kommunist ruslar və erməni daĢnakların türklərə
qarĢı Ģiddət və basqıları qısa müddətdə təcavüzə dönüĢdü. Bakıda qalan türklərin
Ģəhərdən qaçmaqdan baĢqa çarəsi qalmamıĢdı. AbĢeron yarımadası ilə Bakının
ətrafındakı qəsəbə və kəndlərə sığınmağa çalıĢırdılar. Rus və ermənilərin Bakı
kənarında əhali və hərbi tərəfdən üstünlükləri olmadığı üçün, ġaumyan,