248
etirafı, nəfs istəklərinin həddi aşmasına görə üzrxahlıq,
tövbə etməklə bağışlanmaq istəyi, günahların etirafı,
Allahın rəhmətindən savayı sığınacaq tapmamaq və s.
Bu nalələr və sızıltılar Allahın xoşuna gələn
həqiqətlərdir. Nəql olunur ki, haqq yolçusu olmaq
istəyən bir şəxs İlahi övliyalardan birinin yanına gəlib
dedi: “Mən Haqq dərgahına üz tutmuş bir yolçuyam.
Mehriban və bağışlayan Allahın hüzuruna hədiyyə
olaraq nə aparım? Axı Onun hüzuruna əliboş getmək
mərifətsizlik olar.” Övliya deyir: “Elə bir şey apar ki,
orada olmasın. Ağlar qəlb və gözdən savayı bütün
kamilliklər oradadır.”
Bəli, Allah-Taala tövbəkar günahkarın nalələrinə
aşiqdir. Şübhəsiz ki, bütün məşuqlar öz aşiqinin səsini
eşitmək arzusundadır. Eləcə də bütün aşiqlər öz
məşuqunun lütf nəzərlərinə möhtacdır.
YUSİF VƏ ZÜLEYXA
Nəql olunur ki, Züleyxa öz gücündən istifadə edərək
Yusifi zindana saldırdıqdan sonra, məşuqunun səsini
eşitmək üçün yollar axtarırdı. O, xidmətsinə göstəriş
verdi ki, Yusifi fəryad edənədək qamçılasın. Amma
Yusifin ilahi məqamından çəkinən xidmətçi hiyləyə əl
atdı və Yusifə qalın köynək geyindirib astaca
qamçıladı. Xəlvətdə durub Yusifin naləsini eşitməyən
Züleyxa - ”Onu bərk vur!” - dedi. Xidmətçi Yusifdən
üzr istəyib zərbələrini gücləndirdi. Yusifin naləsi ərşə
ucaldı. Bu nalələr aşiqə ləzzət verirdi.
Züleyxa dinləyib onun naləsin
Qucurdu qəlbində eşqin şöləsin.
249
Bu nalə önündə durmağa güc yox,
Qüssə şahə qalxıb, zərrə sevinc yox.
Yüz növhəçi yaza bu dərdi - bitməz,
Şimşək çaxa - qəmdən kimsə eşitməz.
YUNUSUN QÖVMÜ
Yunusun onları tərk edib başqa bir diyara köçdüyünü
eşidən qövm yəqin etdi ki, qarşıdan əzab gəlir.
Aralarındakı rəbbani alim onlara bildirdi ki, qarşıdakı
bəladan qurtarmağın yeganə yolu günahların etirafı və
tövbədir. Beləcə böyük-kiçik, qadın-kişi köhnə libas
geyinib, yalın ayaqla tövbə üçün səhraya çıxdılar.
Kişilər ayrıca, qadınlar ayrıca, südəmər körpələr də
analarından uzaq bir yerdə yerləşdilər. Hamı bir səslə
Allahın dərgahına üz tutaraq raz-niyaza başladı. Onlar
deyirdilər: ”Pərvərdigara! Yunus demişdi ki, qulları
azad edib savab qazanın. Demişdi ki, biçarələrin
fəryadına çatın. İndi isə biz bəndələr çarəsizik və
Səndən başqa bir pənahımız yoxdur. Dadımıza çat!”
Bu dualar qəbul olduqdan, əzab buludları rəhmət
buludları ilə əvəz olunduqdan sonra şəhər camaatı
rahatca evə qayıdıb gündəlik işinə məşğul oldu.
Allaha üz tutmaq, günahları etiraf edərək tövbə
qılmaq bağışlanmanın təsirli amillərindəndir.
Səninlə görüşdə olmaq bircə an
Yüz illik ömürdən üstündür inan.
Hər cilvən danışır əzəmətindən,
Şəm kimi eşqindən alışıram mən.
Turundan kənara götürsəm qədəm,
250
“Lən tərani” sözün anlaya bilməm.
Pərvanə yanaraq ucaldığı tək
Əbədiyyət verir bu odlu istək.
Doğru yoldan kənar həqiqət nədir,
Gümanların çoxu boş əfsanədir.
Bu pirdə quş könlü saxlayan da Sən,
Çarəsiz anlarda yoxlayan da Sən.
Eşqinlə məst edib, itir özümü,
Dünyaya asudə yumum gözümü.
Sənə aşiq qəlbin bilinməz ömrü,
Yetəsən yetməmiş əcəlin əmri.
“Allahummə fəqbəl uzri, vərhəm şiddətə zurri, və
fukkəni min şəddi vəsaqi, ya Rəbirhəm zəfə bədəni, və
riqqətə cildi, və diqqətə əzmi, ya mən bədəə xəlqi və
zikri, və tərbiyəti və birri və təğziyəti, həbni libtidai
hərəmikə və salifi birrikə bi.”
(“Pərvərdigara! Üzrümü qəbul et, pisliyi son həddə
çatmış halıma rəhm et, əl-ayağımı bağlamış günah
zəncirindən məni azad et. Ya Rəbb! Bədənimin
zəifliyinə
dərimin
yuxalığına,
sümüklərimin
kövrəkliyinə rəhm et.
Ey yaranışın əsasını qoyan, məni yada salan, tərbiyə
edən, xeyirxahlıq edib ruzi verən! İndi məni əvvəlki
kərəminlə bağışla.”)
MƏHBUBUN QARŞISINDA
Duanın bu hissəsində mərifətli aşiq hiss edir ki,
rəhmət qapıları açılmışdır və məşuq onu dinləyir. Ona
görə də ərz edir ki, mənim günaha sövq edən
nadanlığımı üzürlü say, bundan sonra Sənin
251
yardımınla
tapdığım
mərifət
hesabına
nəfsin
bəlalarından qurtarım.
Pərvərdigara! Təkəbbür və lovğalıq, hərislik və
tamah, riya və özününümayiş kimi sifətlər məndə
qalarsa, sağalmaz yaraya, xərçəng xəstəliyinə çevrilər.
Pərvərdigara! Şeytan və əmmarə nəfs buxovları əl-
ayağımı, ağıl düşüncəmi hərəkətdən saxlayaraq məni
yerə oturdub. İndi ki, öz lütfünlə bu aşiqi zəncirlərdən
azad etmisən, o da qarşında göz yaşları axıtmağa
müvəffəq olub, yardım əlini uzadıb ona şeytan və nəfs
əsarətindən nicat ver.
Pərvərdigara! Əgər bu gün fəryadıma çatıb fironi,
qaruni hallarımdan qurtarmasan Qiyamət günü daha
ağrılı zəncirlərlə buxovlanasıyam.
“İnsan” surəsinin 4-cü ayəsində buyurulur: “Biz
kafirlər üçün zəncirlər, qandallar və alovlu atəş
hazırlamışıq”. “Haqqə” surəsinin 30-33-cü ayələrində
oxuyuruq: “Onu tutub qandallayın! Sonra da
Cəhənnəmə atın! Daha sonra onu yetmiş zər
uzunluğunda zəncirlə bağlayın! Çünki o, böyük
Allaha inanmırdı.”
Ya Rəbb! Əgər bu gün bizi zəncirlərdən azad etməsən,
elə bir gün gələcək ki, azadlığımız mümkün
olmayacaq!
Əlbəttə ki, bu buxovlardan azad olan insanlar ibadət
yolunda rahatlıqla irəli gedir və ömrünün sonunda
asudəliklə məşuqa doğru qanad açırlar. Lakin şeytan və
nəfs əsarətində olanlar qolu bağlı əsir tək yaşayır və elə
Dostları ilə paylaş: |