240
etiraz edərək deyir ki, ailən çətinlik içində yaşadığı vaxt
ziyarətə getməyi necə rəva bilirsən? Övladlar da ananın
dediklərini təsdiq edirlər. Amma Hatəmin kiçik qızı
belə deyir: “Bizə ruzi verən Allahdır, atam isə vasitədir.
Əgər atam ziyarətə getsə Allah bizə başqa vasitə ilə
ruzi yetirər.” Qızcığazın sözləri bütün ailə üzvlərinə
təsir edir və onlar Hatəmə icazə verirlər.
Beləcə Hatəm Həcc karvanına qoşulub ziyarətə yola
düşür. Bu ziyarətin səbəbkarı olan qızcığazı qonşular
və yaxınlar çox danlayırlar. Onların fikrincə bu ziyarət
səbəbindən ailə böyük çətinliklərə düçar olasıydı.
Hatəmin qızı çox qəmgin olur. Qəm içində üzüldüyü
vaxt belə dua edir: “Pərvərdigara! Bunlar Sənin
ehsanına adət ediblər, daim nemət süfrəndən
bəhrələniblər. Məni onların yanında xəcil etmə.”
Bir gün Hatəmin evinin yanından keçən şəhər hakimi
onun evinə adam göndərib su istəyir. Hatəmin xanımı
öz-özünə deyir: Biz dünən gecə ac yatmışıq, bu gün
şəhər hakimi bizə möhtac olub su istəyir.” Hakim
yoldaşlarından soruşur ki, bu ev kimindir? Deyirlər ki,
Hatəm Əsəmin. Hakim kəmərindəki pul kisəsini çıxarıb
Hatəmin həyətinə atır və deyir: “Məni istəyənlər də pul
kisələrini atsınlar.” Hamı pul kisəsini çıxarıb həyətə atır.
Bu hadisəni müşahidə edən qızcığaz ağlamağa
başlayır...
Karvanda Hatəmdən kasıbı yox idi. Onun nə atı, nə
də azuqəsi var idi. Karvanda onu tanıyanlar onun səfər
ehtiyaclarını ödəyirlər. Bir gecə Həcc əmiri ağır
xəstələnir. Karvanın həkimi onun müalicəsində aciz
qalır. Əmir deyir: “Karvanda elə bir hal əhli varmı ki,
241
mənə dua etsin? Bəlkə dua mənə kömək edə!” Deyirlər
ki, Hatəm Əsəm karvandadır. Əmir xidmətçiləri
göndərib Hatəmi yanına çağırır. Hatəm çadıra daxil
olub salam verir. Əmirin yanında əyləşib, ona dua edir.
Dua qəbul olunur və əmir sağalır.
Bu hadisədən sonra əmir göstəriş verir ki, Hatəmə
minik versinlər və onun Həcc səfərinin xərcini
ödəsinlər. Hatəm əmirə təşəkkür edib həmin gecə
mehriban Allahı ilə xüsusi raz-niyaz edir. Gecə yatıb
yuxuda gördü ki, ona deyirlər: “Ey Hatəm! Bizə etimad
göstərən şəxsin halına lütfümüzü şamil edərik. Ailə-
övladından ötəri narahat olma. Onların ehtiyacını
ödəmişik.” Yuxudan oyanan Hatəm Allaha həmd-səna
oxuyur.
Həcdən qayıdarkən övladları Hatəmin pişvazına
çıxırlar. Hatəm körpə qızını qucağına alıb öpür və
deyir: “Nə çoxdur batinində böyüklük olan zahirən
kiçiklər. Allah yaşın çoxluğuna yox, mərifətin
çoxluğuna nəzər salır. Allaha mərifətli və etimadlı olun.
Çünki Ona təvəkkül edən himayəsiz qalmaz.”
318
KƏRAMƏTLİ NƏZƏR
Böyük arif Seyyid Cəfər Müzarei belə nəql edir:
Nəcəfin əzəmətli hövzəsinin bir tələbəsi çox çətin
vəziyyətdə yaşayırdı. Bir gün bu sıxıntıların təsirindən
Həzrət Əlinin (ə) ziyarətinə gəlib Həzrətə (ə) müraciətlə
deyir: “Ey mənim Mövlam, mənim maddi vəziyyətim
bu qədər ağır olduğu halda nə üçün sən öz hərəmindən
bu qədər qiymətli çil-çıraqlar asmısan?!”
318
“Ənisül-ləyl”, 292.
242
Bu tələbə gecə yuxuda Həzrət Əlini (ə) görür və
Həzrət ona belə buyurur: “Əgər Nəcəfdə mənim
yanımda
qalmaq
istəyirsənsə
qatıq-çörəklə
razılaşmalısan. Əgər yüksək maddi təminat istəyirsənsə
Hindistanın Heydərabad şəhərinə gedib filankəsə
müraciət etməlisən. Onunla görüşərkən bu misranı
oxuyarsan: “Göydə günəş kimi nur saçıb gəzər.”
Tələbə kitablarını və başqa olanlarını satıb Hindistana
yola düşür. Heydərabad şəhərində deyilən ünvanı
tapıb qapını döyür. Ev sahibi ilə görüşüb həmin
misranı oxuyur. Olduqca varlı olan ev sahibi hörmətli
qonaq gözləyirmiş kimi onu qəbul edib böyük diqqət
göstərir.
Xidmətçilər
oğlanı
hamama
aparır,
yuyundurub bahalı libaslar geyindirir və ona lazımınca
xidmət göstərirlər.
Tələbə səhəri gün bu böyük imarətdə ciddi hazırlıq
işlərinin getdiyini görür. Bir müddət sonra şəhərin varlı
adamları, alimlər təşrif gətirirlər. Məclis qurulur və ev
sahibi qonaqlara müraciətlə deyir: “Əziz qonaqlar, mən
öz sərvətimin yarısını Nəcəfdən gəlmiş bu tələbəyə
bağışlayıram və iki qızımdan birini ona ərə verirəm.”
Gördüklərindən heyrətə gəlmiş tələbə ev sahibinə
yaxınlaşıb astadan soruşur: “Bütün bunlar nə
deməkdir?” Ev sahibi deyir: “Bir neçə il əvvəl Həzrət
Əlinin (ə) şəninə şer demək istədim. Birinci misranı
yaza bilsəm də ikinci misra heç vəchlə alınmadı. Neçə-
neçə şairlərə müraciət etsəm də, bu beyti tamamlamaq
mümkün olmadı. İş o yerə çatdı ki, ikinci misranı
deyəcək şəxsə var-dövlətimin yarısını bağışlayacağımı
və qızımı ona ərə verəcəyimi nəzir etdim. Bu misranı
243
isə siz dediniz.” Tələbə deyir ki, bu misranı mənə
Həzrət Əli (ə) yuxuda öyrətmiş idi. Ev sahibi də şükür
səcdəsi edərək hər iki misranı oxuyur:
Dəyərsiz zərrəyə Əli (ə) salarsa nəzər,
Zərrə göyə qalxaraq günəşin işini görər.
Zərrəyə salsa əgər, Əli (ə) bir anlıq nəzər,
Zərrə səmaya gedər, günəşin işini görər.
“İlahi və Mövlayə əcrəytə ələyyə hukmənit-təbətu
fihi həva nəfsi və ləm əhtəris fihi min təzyini əduvvi
fəğərrəni bima əhva və əs’ədəhu əla zalikəl qəza,
fətəcavəztu bima cəra ələyyə min zalikə bəzə hududikə
və xaləftu bəzə əvamirikə
(“İlahi, ey mənim Mövlam! Sən hökm verdin, mən isə
onun icrasında nəfsimin istəyinə tabe oldum.
Düşmənimin işlərimi mənə gözəl göstərəcəyindən
qorxmadım, o da məni aldatdı. Qəzavü-qədər də ona
kömək etdi. Bu qəzalar səbəbindən verdiyin hökmlərdə
bəzən həddi aşdım və bəzi göstərişlərinə müxalif
oldum.”)
Allah-Taalanın müəyyənləşdirdiyi qəlbə aid əqidə
nəfsə aid əxlaq, əzalara aid saleh əməl insanın dünya və
axirət səadətini təmin edən bəndəlik vəzifələridir. Bu
vəzifələr xalis niyyətlə icra olunarsa, insan kamala çatar,
əbədi Behiştə qovuşar.
Allah istəklərinin yerinə yetirilməsində insan üçün
əsas maneə nəfs istəkləridir. O, insan qəlbində dünya
Dostları ilə paylaş: |