199
tövbə etmiş mömin bəndəsinin günahlarına hökmən
pərdə çəkəsidir. Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: «Bu
dünyada əgər bəndənin bir günahı örtülürsə, axirətdə
də örtüləcəkdir.»
Peyğəmbər (s) və Əhli-beytdən (ə) nəql olunmuş
dualarda tez-tez Allahın “eybləri örtən” sifətinə işarə
olunur. Tövbə edən günahkara müjdə verilir ki,
mehriban Allah möminin hörmətini dünya və axirətdə
qoruyur, onun çirkinliklərini örtür. İbn Fəhəd Hillinin
məşhur “Uddətud-dua” kitabında mühüm bir hədis
nəql olunur:
Cəbrail (ə) Peyğəmbərə (s) dedi: “Allah-Taala sənin
üçün hədiyyə göndərib. Bu, ərş xəzinələrindən olan
kəlmələrdir. Allah Öz ərşini bu kəlmələrə görə əziz
tutub.” Sonra həmin kəlmələri oxumağa başladı: “ Ey
yaxşılıqları aşkarlayıb pisliklikləri örtən Kəs, ey günaha
görə cəzalandırmayıb, hörmət pərdəsini götürməyən
Kəs, ey əfvi əzəmətli, bağışlaması geniş olan Kəs, ey iki
qüdrət əli açılmış Kəs, ey hər sirrin sahibi, şikayətlərin
sonu, ey böyüklüklə keçən (bağışlayan) qapayan, ey
neməti əzəmətli, ey neməti istənilmədən verən, ey
Rəbb, ey Ağa, ey Mövla, ey rəğbət və şövqümüzün
sonu! Səndən istəyirəm ki, vücudumu odla çirkin
surətə döndərməyəsən.” Həzrət Peyğəmbər (s) Cəbrailə
(ə) buyurdu: “Bu kəlmələrin savabı nədir?” Cəbrail (ə)
dedi: “Bu kəlmələrin savabından agahlığa güc çatmaz.
Əgər yeddi göy və yeddi yerin mələkləri toplanıb
Qiyamət gününədək bu duanın savabını vəsf etsələr,
onun mində biri üçün yetərli olmaz. “Ya mən əzhərəl-
cəmilə və sətərəl-qəbihə” deyənin günahı örtülər,
200
dünyada rəhmətə və axirətdə yaxşılığa çatar və dünya
ilə axirətdə min pərdəyə bürünər. “Ya mən ləm yuaxiz
bil-cərirəti və ləm yəhtikis-sitrə” deyəni Allah
Qiyamətdə hesaba çəkməz və pərdələr götürülən gün
onun pərdəsi qalar. “Ya əziməl-əfv” deyənin günahları
dəryaca da olsa belə, bağışlanar. “Ya həsənət-təcavuz”
deyənin hətta böyük günahları belə əfv edilər. “Ya
vasiəl-məğfirəti” deyən Allahın rəhmətinə qərq olar.
“Ya
basitəl-yədəyni
bir-rəhməti”
deyənə
Allah
rəhmətlə qüdrət əlini açar. “Ya sahibə kulli nəcva və
muntəha kulli şəkva” deyənə hər bir müsibətin savabı
əta olunar. “Ya əziməl-mənni” deyən bütün arzularına
çatar. “Ya mubtədiən bin-niəmi qəbləstihqaqiha”
deyənə şükür edən bəndənin savabı verilər. “Ya
Rəbbəna və Səyyidəna” deyən haqqında Allah-Taala
buyurar: - “Ey mələklərim! Şahid olun ki, onu
bağışladım...” “Ya Mövlana” deyənin qəlbi imanla
doldurular. “Ya ğayətə rəğbətina” deyənə xalqın
istəyincə əta olunar. Bəndə “əsəlukə ya Allahu ən la
tuşəvvihə xəlqi bin-nari” dedikdə Allah buyurar:
“Bəndəm oddan qurtuluş istədi. Ey mələklər, şahid
olun ki, onu, ata-anasını, qardaşlarını, ailə-övladını,
qonşularını azad etdim. Onun min od əhli haqqında
şəfaətini
qəbul
etdim
və
onu
Cəhənnəmdən
qurtardım.”
Cəbrail (ə) dedi: “Ya Məhəmməd, bu sözləri təqva
əhlinə öyrət, münafiqlərə yox! Bu duanı oxuyanın duası
qəbuldur...”
201
Möhtərəm oxucular bu duadakı böyük savablara
təəccüb etməməlidirlər. Çünki Allahın rəhməti sonsuz,
mükafatları tükənməzdir.
Həzrət Əli (ə) “Kəm min qəbihin sətərtəhu” cümləsi
haqqında buyurur: “Zəlzələ tufan, sel, yanğın, qəza,
səma bəlaları, qıtlıq, bahalıq, ağır müsibətlər, yaxınların
itkisi kimi ağır bəlaları məndən uzaqlaşdırdın. Məni
imanımı aparacaq, əxlaqımı məhv edəcək, saleh
əməllərimi
fənaya
döndərəcək,
xalq
arasında
hörmətdən
salacaq
büdrəmələrdən
hifz
etdin.
Rahatlığımı pozacaq, pərişanlığa qərq edəcək, yuxumu
gözümdən alacaq, ruhuma və qəlbimə narahatlıq
gətirəcək pislikləri məndən dəf etdin. Əməl naməm
günahla dolu olsa da, məni xalq arasında əziz etdin.
Ata-ana, bacı-qardaş, qohum-əqrəba arasında məni
üstün tanıtdırdın, mənə tərif dedilər – halbuki, bütün
bunlara layiq deyildim!”
“Allahummə əzumə bəlai və əfrətə bi suu hali və
qəsurət bi əmali və qəədət bi əğlali”
(“Pərvərdigara, bəlam böyükdür, halımın pisliyi
həddini aşmış, əməllərim yetərsiz olmuş, zəncirlərim
məni yerə oturtmuş.”)
Bu cümlələrdən aydın olur ki, günah xəstəsi, üsyan
əsiri, maddiyyat düşkünü, halının pisliyi həddini aşmış
bəndə alim və həkim, qadir və güclü həkimə yol
tapmışdır. Bu həkim öz mərhəmət və məhəbbəti
sayəsində xəstəyə şəfa vermək üçün Özü onu dəvət
etmişdir.
202
BƏLANIN MƏNASI
Kəramət və bəsirət sahibləri “Allahummə əzuməl-
bəlai” cümləsindəki “bəla” kəlməsini bir neçə cəhətdən
mənalandırmışlar:
1. Günah.
Qeyd olunur ki, “bəla” dedikdə xəstəliklərin ən
böyüyü olan günah nəzərdə tutulur. Əgər insan tövbə
və saleh əməl vasitəsi ilə bu xəstəliyi müalicə etməsə
qəlbi ölümə məhkumdur. Qəlb öldükdən sonra Allahla
bəndə arasındakı bağlar qırılır və insan Allahın
rəhmətindən əbədi məhrum olur.
İmam Səccad (ə) “Taibin” duasında bu həqiqətə işarə
edərək belə buyurur: “Böyük cinayətim olan həmin
günahkarlığım qəlbimi öldürmüşdür.” Əbuzərdən
hansı xəstəliyə düçar olduğunu soruşdular. Cavab
verdi ki, «günahlarımın xəstəliyinə.»
ÇOX MÜHÜM BİR SUAL-CAVAB
Əminül-İslam Təbərsi “Məcməul-bəyan” təfsirində
“Vaqiə” surəsinin təfsirinin müqəddiməsində belə
rəvayət edir:
Osman ibn Əffan , Əbdullah ibn Məsud xəstə olduğu
vaxt ona baş çəkməyə getdiyi zaman ondan soruşdu:
“Nədən şikayətin var?” Cavab bu oldu ki, -
“Günahlarımdan”. Yenə sual verdi: “İştahan nə
istəyir?” Əbdullah cavab verdi: “Allahın rəhmətini.”
Osman ondan həkim gətirilməsi barədə soruşduqda
Əbdullah dedi: “Məni həkim xəstələndirib.” Osman
soruşdu ki, - “Haqqını (maaşını) beytül-maldan
(xəzinədən) ödəyimmi?” Əbdullah cavab verdi:
Dostları ilə paylaş: |