Əhli Sünnə Vəl Cəmaat Sələfi Salihin Əqidəsi SƏHİh dua və ZİKİRLƏR

عن أنس بن مالك  قال: عَطَسَ رجلانِ عندَ النبي  فشمَّتَ أحدَهُمَا, ولم يُشمِّتِ الآخَر, فقال الرجلُ: يا رسولَ الله! شَّمتَّ هذا, ولم تُشمِّتني, قال: (( إنّ هذا حمدَ الله, ولم تحمدِ الله )) قال الشيخ الألباني : صحيح

Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  yanında iki nəfər asqırdı. Onlardan birinə Yərhəmukəllah dedi. Digərinə isə demədi. Adam: «Filankəs asqırdı və ona Yərhəmukəlləh dedin. Mən asqırdım niyə mənə demədin?» deyə soruşdu. Peyğəmbər: «O, Allaha həmd etdi, sən isə həmd etmədin» deyə buyurdu¹¹⁸⁴.

عن أبي هريرة قال كنا جلوسا عند رسول الله صلى الله عليه وسلم فعطس رجل فحمد الله فقال له رسول الله صلى الله عليه وسلم يرحمك الله ثم عطس آخر فلم يقل له شيئا فقال يا رسول الله رددت على الآخر ولم تقل لي شيئا قال إنه حمد الله وسكت" قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, biz Peyğəmbərin  yanında oturmuşduq. Bir kişi asqırıb: “Əlhəmdulilləh”- dedi. Peyğəmbər: “Yərhəmukəllah”- dedi. Sonra başqa bir kişi asqırdı, lakin ona heç nə demədi. Kişi dedi: “Ey Allahın elçisi! Ona rəhmət dilədin, mənə isə diləmədin”. Peyğəmbər: “O, Allaha həmd etdi. Sən isə susdun”¹¹⁸⁵.
عن أبي هريرة قال جلس رجلان عند النبي صلى الله عليه وسلم أحدهما أشرف من الآخر فعطس الشريف منهما فلم يحمد الله ولم يشمته وعطس الآخر فحمد الله فشمته النبي صلى الله عليه وسلم فقال الشريف عطست عندك فلم تشمتني وعطس هذا الآخر فشمته فقال إن هذا ذكر الله فذكرته وأنت نسيت الله فنسيتك" قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, iki nəfər Peyğəmbərin  yanında oturmuşdu. Biri digərindən daha hörmətli idi. Daha hörmətli olan asqırıb Allaha həmd etmədi. Peyğəmbərdə  ona rəhmət diləmədi. O birisi isə asqırıb Allaha həmd etdi. Peyğəmbərdə  ona rəhmət dilədi. Hörmətli olan kişi dedi: “Mən asqırdım, mənə rəhmət diləmədin. O isə asqırdıqda ona rəhmət dilədin”. “O, Allahı yad etdi, mən də onu yad etdim. Sən isə Allahı unutdun, mən də səni unutdum”¹¹⁸⁶.
تشمت الرجل للمرأة

KİŞİNİN QADINA RƏHMƏT DİLƏMƏSİ
عن أبي بردة قال دخلت على أبي موسى وهو في بيت أم الفضل بن العباس فعطست فلم يشمتني وعطست فشمتها فأخبرت أمي فلما أتاها وقعت به وقالت عطس ابني فلم تشمته وعطست فشمتها فقال لها إني سمعت النبي صلى الله عليه وسلم يقول إذا عطس أحدكم فحمد الله فشمتوه وإن لم يحمد الله فلا تشمتوه وإن ابنك عطس فلم يحمد الله فلم أشمته وعطست فحمدت الله فشمتها فقالت أحسنت" قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Burdə  rəvayət edir ki, mən Əbu Musanın  yanına gəldim. O, qızı Ummul Fadl bint Abbasın yanında idi. Mən asqırdıqda o mənə: “Yərhəmukəllah – demədi, qızı asqırdıqda isə ona: “Yərhəmukəllah – dedi. Mən bunu anama söylədim. Anam onun yanına gəldikdə soruşdu: “Oğlum asqırdıqda ona: “Yərhəmukəllah – demədin, qızın asqırdıqda isə ona: “Yərhəmukəllah – dedin”. (Əbu Musa) dedi: “Mən Peyğəmbərin  belə dediyini eşitdim: “Sizdən biriniz asqırıb Allaha həmd etsə, ona rəhmət diləyin. Yox əgər Allaha həmd etməzsə, ona rəhmət diləməyin”. “Oğlun asqırıb Allaha həmd etmədi, mən də ona rəhmət diləmədim. Qızım isə asqırıb Allaha həmd etdi, mən də ona rəhmət dilədim”. (Anam ona) dedi: “Əhsən sənə!”¹¹⁸⁷.
إذا تكرر العطاس

TƏKRAR-TƏKRAR ASQIRDIQDA
عن أبي هريرة مرفوعاً: (( إذا عطس أحدكم, فليشمته جليسه, فإن زاد على ثلاث فهو مزكوم, ولا يشمت بعد ذلك )) قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra  əvayət edir ki: “Sizdən biri asqırdığı zaman yanında oturan ona: Yərhəmukəllah – desin. Əgər 3 dəfədən çox asqırarsa artıq xəstələnmişdir (zökəmdir). Bundan sonra Yərhəmukəllah – deməyin”¹¹⁸⁸.
حدثنا إياس بن سلمة عن أبيه قال عطس رجل عند النبي صلى الله عليه وسلم فقال يرحمك الله ثم عطس أخرى )ثم عطس الثانية والثالثة فقال( فقال النبي صلى الله عليه وسلم هذا مزكوم" قال الشيخ الألباني : صحيح
Sələmə  rəvayət edir ki, bir nəfər Peyğəmbərin  yanında asqırdı. Peyğəmbər: “Yərhəmukəllah – dedi. O kişi bir də asqırdı (Başqa rəvayətdə: Sonra adam ikinci və üçüncü dəfa asqırdı”. Peyğəmbər: “Bu (adam) zökəmdir”¹¹⁸⁹.
عن أبي هريرة قال شمته واحدة وثنتين وثلاثا فما كان بعد هذا فهو زكام" قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra  dedi: “Bir dəfə, iki dəfə və üç dəfə (asqırıb: “Əlhəmdulilləh – deyən adama) “Yərhəmukəllah – de. Hərgah bundan artıq asqırarsa, demək o (adam) zökəmdir”¹¹⁹⁰.
عن عمر بن إسحاق بن أبي طلحة عن أمه عن أبيها قال : قال رسول الله صلى الله عليه و سلم يشمت العاطس ثلاثا فإن زاد فإن شئت فشمته وإن شئت فلا قال الشيخ الألباني : ضعيف
Ömər İbn İshaq İbn Əbi Təlhə anasından və atasından rəvayət edir ki, Peyğəmbərin  buyurdu: “Asqıran kimsəyə 3 dəfə qarşılıq verilir. Əgər üçü keçərsə istəsən qarşılıq verərsən, istəsən verməzsən”¹¹⁹¹.
ما يقال للكافر إذا عطس

KİTAB ƏHLİ ASQIRDIĞI ZAMAN NƏ DEYİLİR
عن أبي موسى الأشعري  قال: كَانَتِ الْيَهُودُ تَعَاطَسُ عِنْدَ النَّبِىِّ –صلى الله عليه وسلم- رَجَاءَ أَنْ يَقُولَ لَهَا يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ فَكَانَ يَقُولُ « يَهْدِيكُمُ اللَّهُ وَيُصْلِحُ بَالَكُمْ)) قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Musa  rəvayət edir ki, Yəhudilər onlara Yəhəmukəllah deyilməsi ümüdü ilə Peyğəmbərin  yanında (yalandan) asqırardılar. Peyğəmbər  onlara (Yərhəmukəllah deməz) “Yəhdiykumullahu Və Yuslihu Bələkum – Allah sizi doğru yola yönəltsin və işinizi avand etsin!”¹¹⁹².
لا يقل آب

(ASQIRDIQDA): “AB” DEYİLMƏZ
عطس بن لعبد الله بن عمر إما أبو بكر وإما عمر فقال آب فقال بن عمر وما آب إن آب اسم شيطان من الشياطين جعلها بين العطسة والحمد" قال الشيخ الألباني : صحيح
İbn Ömərin  oğlu (Əbu Bəkr yaxud Ömər) asqırıb: “Ab”- dedi. İbn Ömər: “Ab nədir?! Ab şeytanlardan birinin adıdır ki, onu asqırma ilə həmd arasına qoyub”¹¹⁹³.
ما يفعل من تثاءب

ƏSNƏDİKDƏ NƏ EDİLİR
عن أبي هريرة  عن النبي  قال: (( إنَّ الله يحبُ العُطاسَ, ويكرهُ التثاؤُبَ, فإذا عَطَسَ أحدُكُمْ وحمدَ الله, كانَ حقاً على كلِّ مُسلِم سمعُهُ أن يقولَ لهُ: يَرْحمُكَ الله, وأمّا التثاؤُبُ, فإنما هو من الشيطانِ, فإذا تثاؤب أحدكم فليردّهُ ما استطاع, فإنّ أحدكم إذا تثاؤبَ )وفي رواية: إذا قال: ها ) هاه( ضحكَ منهُ الشيطانُ )) قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Allah asqırmağı sevər, əsnəməkdən isə xoşlanmaz. Biriniz asqırdıqda Allaha həmd etdiyində eşidən hər bir müsəlmana «Yərhəmukəllah» demək üzərinə haqq olur. Əsnəməyə gəldikdə isə o, şeytandandır. Buna görə də birinizin əsnəməyi gəldikdə gücü çatdığı qədər onu dəf etməyə çalışsın. Çünki əsnədiyi zaman şeytan ona gülər”¹¹⁹⁴.
عن أبي هريرة : أن رسول الله صلى الله عليه و سلم قال العطاس من الله والتثاؤب من الشيطان فإذا تثاءب أحدكم فليضع يده على فيه وإذا قال آه آه فإن الشيطان يضحك من جوفه وإن الله يحب العطاس ويكره التثاؤب فإذا قال الرجل آه آه إذا تثائب فإن الشيطان يضحك في جوفه. قال الشيخ الألباني : حسن صحيح
Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Asqırmaq Allahdan, əsnəmək isə şeytandandır. Biriniz əsnədiyi zaman əlini ağzına qoysun. Əsnədiyi zaman Ha Ha Ha deyərsə şeytan içindən gülər ona. Allah asqırmağı sevir, lakin əsnəməkdən xoşlanmaz. Kişi əsnədiyi zaman Ha Ha Ha deyərsə şeytan içindən gülər ona”¹¹⁹⁵.
عن عدي بن ثابت عن أبيه عن جده رفعه قال : العطاس والنعاس والتثاؤب في الصلاة والحيض والقيء والرعاف من الشيطان. قال الشيخ الألباني : ضعيف
Adiy İbn Sabit atasından, o da babasından mərfu olaraq rəvayət edir ki: “Asqırmaq, mürgüləmək, əsnəmək namazda, heyz, qusmaq və burun qanaması şeytandandır”¹¹⁹⁶.
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا تَثَاءَبَ أَحَدُكُمْ فِي الصَّلَاةِ فَلْيَضَعْ يَدَهُ عَلَى فِيهِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَدْخُلُ مَعَ التَّثَاؤُبِ. قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Sizdən biriniz namazda əsnədikdə bacardığı qədər onu dəf etməyə çalışsın. Çünki şeytan (ağzına) girər»¹¹⁹⁷.
سَعِيدٍ الْخُدْرِىِّ يُحَدِّثُ أَبِى عَنْ أَبِيهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- « إِذَا تَثَاوَبَ أَحَدُكُمْ فَلْيُمْسِكْ بِيَدِهِ عَلَى فِيهِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَدْخُلُ ». قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Səid əl-Xudri  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Sizdən biriniz əsnədikdə əli ilə ağzını tutsun. Çünki şeytan (ağzına) girər»¹¹⁹⁸.
عن بن عباس قال إذا تثاءب فليضع يده على فيه فإنما هو من الشيطان" قال الشيخ الألباني : صحيح
İbn Abbas  dedi: “(Sizdən biriniz) əsnədikdə əlini ağzına tutsun. Çünki bu (əsnəmək) şeytandandır”¹¹⁹⁹.
الذكر في المجلس

MƏCLİSİN ZİKRİ
عن ابن عمر  قال: إِنْ كُنَّا لَنَعُدُّ لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي الْمَجْلِسِ يَقُولُ )اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي( رَبِّ اغْفِرْ لِي وَتُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الْغَفُورُ مِائَةَ مَرَّةٍ) رب اغفر لي وتب على إنك أنت التواب الرحيم مائة مرة(قال الشيخ الألباني : صحيح
İbn Ömər  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  bir məclisdən qalxmazdan öncə 100 dəfə: “Rabbiğfirliy Və Tub Aleyyə, İnnəkə Əntət Təvvabul Ğafur (Təvvəbur Rahim) – Ey Rəbbim! Məni bağışla, mənim tövbəmi qəbul et! Şübhəsiz ki, Sən Tövbələri qəbul edənsən, Bağışlayansan!”- dediyi sayılardı¹²⁰⁰.
عن بن عمر قال سمعت النبي صلى الله عليه وسلم يستغفر الله في المجلس مائة مرة رَبِّ اغْفِرْ لِي ، وَتُبْ عَلَيَّ ، وَارْحَمْنِي ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ قال الشيخ الألباني : صحيح
Abdullah İbn Ömər  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  məclisdə yüz dəfə: “Rabbiğfirliy Və Tub Aleyyə Vərhəmni İnnəkə Əntət Təvəbbur Rahim – Ey Rəbbim! Məni bağışla, mənim tövbəmi qəbul et, mənə rəhm et! Şübhəsiz ki, Sən Tövbələri qəbul edənsən, Bağışlayansan!”- deyərdi¹²⁰¹.
عن عائشة رضي الله عنها قالت صلى رسول الله صلى الله عليه وسلم الضحى ثم قال اللهم اغْفِرْ لِي ، وَتُبْ عَلَيَّ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ حتى قالها مائة مرة. قال الشيخ الألباني : صحيح
Aişə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  duha namazını qıldıqdan sonra yüz dəfə: “Allahumməğfirliy Və Tub Aleyyə İnnəkə Əntət Təvəbbur Rahim – Allahım! Məni bağışla, mənim tövbəmi qəbul et! Şübhəsiz ki, Sən tövbələri qəbul Edənsən, Bağışlayansan!”- dedi¹²⁰².
وعن ابن عمر  قال قلَّما كان رسول الله  يقُومُ مِنْ مجلسٍ حتى يدعُوَ بهؤلاءِ الدعواتِ لأصحابِهِ: ((اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْيَتِكَ مَا تَحُولُ بِهِ بَيْنَنَا وَبَيْنَ مَعَاصِيكَ ، وَمِنْ طَاعَتِكَ مَا تُبَلِّغُنَا بِهِ جَنَّتَكَ ، وَمِنَ الْيَقِينِ مَا تُهَوِّنُ بِهِ عَلَيْنَا مُصِيبَاتِ الدُّنْيَا ، اللَّهُمَّ مَتِّعْنَا بِأَسْمَاعِنَا ، وَأَبْصَارِنَا ، وَقُوَّتِنَا مَا أَحْيَيْتَنَا ، وَاجْعَلْهُ الْوَارِثَ مِنَّا ، وَاجْعَلْ ثَأْرَنَا عَلَى مَنْ ظَلَمَنَا ، وَانْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا ، وَلا تَجْعَلْ مُصِيبَتَنَا فِي دِينِنَا ، وَلا تَجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْبَرَ هَمِّنَا ، وَلا مَبْلَغَ عِلْمِنَا ، وَلا تُسَلِّطْ عَلَيْنَا مَنْ لا يَرْحَمُنَا)) قال الشيخ الألباني : صحيح

İbn Ömər  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  bir məclisdən qalxmamışdan öncə səhabələrinə bu duanı öydərdi: “Allahummə Əqsim Lənə Min Xaşitikə Mə Təhulu Bihi Bəynənə Və Bəynə Məasiykə Və Min Təatikə Mə Tubəlliğunə Bihi Cənnətəkə Və Minəl Yəqini Mə Tuhəvvinu Bihi Aleynə Musiybətid Dunyə Allahummə Məttinə Bi Əsməinə Və Əbsarinə Və Quvvətinə Mə Əhyəytənə Və Cəalhu Vərisə Minnə Və Cəal Səranə Alə Mən Zaləmənə Vənsurnə Alə Mən Adənə Və Lə Təcal Musıbətənə Fi Dininə Və Lə Təcəalid Dunyə Əkbəra Həmminə Və Lə Məbləğə İlminə Və Lə Tusəllit Aleynə Min Lə Yərhəmunə - Allahım! Sənə qarşı ediləcək günahlarla aramızda pərdə olacaq bir qorxundan, bizi Cənnətinə çatdıracaq itaətindən, dünya müsibətlərinə qarşı asanlaşdırıla­caq bir yəqinlik nəsib et! Allahım! Bizi yaşaddıqca quaqlarımız, gözlərimiz və gücümüzdən faydalandır. Eyni şeyləri bizdən olanlara da nəsib et! Bizə zülm edənlərdən intiqamımızı al, düşmənlərimizə qarşı bizə yardım et! Bizi dinimizdə müsibətə salma. Dünyanı bizim üçün ən böyük qayə etmə. Bizə elmi yalnız dünya işlərini (həll etmək) üçün vermə (bizə axirətlə bağlı elm bəxş et!). Bizə rəhim etməyənləri üzərimizdə (hökmüranlıq) etməyə icazə vermə”¹²⁰³.

دعاء كفارة المجلس

MƏCLİS KƏFFARƏSİ
وعن أبي هريرة  قال: قال رسول الله : (( من جلَسَ في مجلسٍ فكثرَ فيه لغطُهُ )أو مجلس باطل(, فقالَ قبلَ أن يقومَ مِن مجلِسِه ذلك : سبحانَك اللهمَّ, وبحمدِكَ أشهدُ أَن لا إلهَ إلا أنتَ, أستغفرُك وأتوبُ إليكَ, إلا كفَّرَ الله لهُ ما كانَ في مجلِسِه )ذلك غُفِرَ لَهُ مَا كَانَ فِي ذَلِكَ الْمَجْلِسِ( وفي حديث آخر: (( أنَّه إذا كان في مجلِس خيرٍ, كانَ كالطَّابعِ لهُ, وإنْ كانَ مجلِسَ تخليطٍ كان كفارةً له )) قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Hər kim bir məclisdə oturub çoxlu boş söhbətlər edərsə (Başqa rəvayətdə: Batil məclisdən), məclisdən qalxmazdan öncə: “Subhanəkə Allahummə Və Bihəmdik, Əşhədu Ən Lə İləhə İllə Ənt, Əstəğfirukə Və Ətubu İleyk – Allahım! Sən pak və müqəddəssən! Sənə həmd olsun! Mən şahidlik edirəm ki, Səndən başqa ibadətə layiq haqq məbud yoxdur. Səndən bağışlanma diləyir və Sənə tövbə edirəm! Deyərsə məclisdə olan (günahlarına) kəffarə olar (Başqa rəvayətdə: Əgər məclis xeyir məclisi olarsa ona möhür vurular, əgər məclis qarışıq bir məclis olarsa (dua) onun üçün kəffarə olar)”¹²⁰⁴.
عن نافع بن جبير بن مطعم عن أبيه قال : قال رسول الله : من قال سبحان الله و بحمده سبحانَك اللهمَّ, وبحمدِكَ أشهدُ أَن لا إلهَ إلا أنتَ, أستغفرُك وأتوبُ إليكَ فقالها في مجلس ذكر )تكلم بخير( كانت كالطابع يطبع عليه )إلى يوم القيامة( و من قالها في مجلس لغو )بشر( كانت كفارة له. قال الشيخ الألباني : صحيح
Nəfi İbn Cubeyr İbn Mutim atasından  rəvayət edildiyinə görə Allah Elçisi  buyurdu: Kim: Subhənəllahi Və Bihəmdihi, Subhanəkə Allahummə Və Bihəmdik, Əşhədu Ən Lə İlahə İllə Ənt, Əstəğfirukə Və Ətubu İleyk – Allah pak və müqəddəsdir! Allaha həmd olsun! Allahım! Sən pak və muqəddəssən! Sənə həmd osun! Mən şahidlik edirəm ki, Səndən başqa ibadətə layiq haqq məbud yoxdur! Səndən bağışlanma diləyir və Sənə tövbə edirəm! – Allahın yad edildiyi bir məclisdə söyləyərsə (Qiymət gününə qədər) üzərinə vurulmuş möhür kimi olar. Kim də bunu boş şeylərin (şər) danışıldığı bir məclisdə söyləyərsə, bu onun üçün kəffarə olar»¹²⁰⁵.
عَنْ أَبِي بَرْزَة الأسْلَمِيّ  قَالَ: كَانَ رَسُوْلُ اللهِ  يَقُولُ بأَخَرةٍ ِذَا أَرَادَ أَنْ يَقُومَ مِنَ الْمَجْلِسِ: «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ». فَقَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُوْلَ اللهِ! إِنَّكَ لَتَقُولُ قَولاً مَا كُنْتَ تَقُولُهُ فِيمَا مَضَى؟ قَالَ: «كَفَّارَةٌ لِمَا يَكُونُ فِي الْمَجْلِسِ». قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Bərzə əl-Əsləmi  rəvayət edir ki, Allah Elçisi  bir məclisdən qalxmaq istədiyi zaman belə deyərdi: “Subhənəkə Allahummə Və Bihəmdikə, Əşhədu Ən Lə İləhə İllə Əntə, Əstəğfirukə Və Ətubu İleykə - Allahım! Sən pak və muqəddəssən! Sənə həmd osun! Mən şahidlik edirəm ki, Səndən başqa ibadətə layiq haqq məbud yoxdur! Səndən bağışlanma diləyir və Sənə tövbə edirəm!” Bir adam dedi: “Ey Allahın Elçisi! Sən elə bir söz söylədin ki, əvvəllər bunu demirdin?” Allah Elçisi  dedi: “Bu məclisdə olan (xətalara) kəffarə olur!”¹²⁰⁶.
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ أَنَّهُ قَالَ كَلِمَاتٌ لاَ يَتَكَلَّمُ بِهِنَّ أَحَدٌ فِى مَجْلِسِهِ عِنْدَ قِيَامِهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ إِلاَّ كُفِّرَ بِهِنَّ عَنْهُ وَلاَ يَقُولُهُنَّ فِى مَجْلِسِ خَيْرٍ وَمَجْلِسِ ذِكْرٍ إِلاَّ خُتِمَ لَهُ بِهِنَّ عَلَيْهِ كَمَا يُخْتَمُ بِالْخَاتَمِ عَلَى الصَّحِيفَةِ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ. قال الشيخ الألباني : صحيح دون قوله ثلاث مرات.
Abdullah İbn Amr İbn əl-Ass  rəvayət edir ki, bəzi kəlimələr vardır ki, bir kimsə məclisdən qalxdığı zaman 3 dəfə onları söyləyərsə (məclisdə baş vermiş xətaları) bu kəlimələr səbəbilə silinmiş olar. Bir kimsə bu kəlimələri xeyir və ya zikr məclisində söyləyərsə bu məclis onun üçün xeyirlə bitmiş olar, səhifə üzəndə möhür basılmış kimi: “Subhanəkə Allahummə Və Bihəmdik, Lə İləhə İllə Ənt, Əstəğfirukə Və Ətubu İleyk – Allahım! Sən pak və müqəddəssən! Sənə həmd olsun! Səndən başqa ibadətə layiq haqq məbud yoxdur. Səndən bağışlanma diləyir və Sənə tövbə edirəm!”¹²⁰⁷.
عن أبي مدينة الدارمي قال: كان الرجلان من أصحابِ النبي  إذا التقيا لم يتفرقا حتى يقرأ أحدهُما على الآخر:  والعصرِ إنَّ الإنْسانَ لَفِي خُسْرِ ثم يُسلّم أحدهمـا على الآخر. قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Mədinə əd-Dərimi deyir ki, Peyğəmbərin  səhabələrindən iki kişi görüşdükləri zaman biri digərinə bu ayələri oxumadıqca ayrılmazdılar. “Val Asri İnnəl İnsənə Ləfiy Xusr – And olsun əsrə, həqiqətən insan xüsran içərisindədir...”. (əl-Əsr). Sonra onlardan biri digərinə salam verərdi“¹²⁰⁸.
الدعاء لذهاب الغضب

QƏZƏBİN GETMƏSİ ÜÇÜN EDİLƏN DUA
وقال سليمان بن صُرَد  كُنتُ جَالساً معَ رسولُ الله  ورَجلان يستبان, وأحَدُهما قد احمرَّ وجهُهُ, وانتفَخَتْ أودَاجُهُ, فقالَ رسُولُ الله : (( إِنَّي لأعْلم كلمةً لَو قالَهَا لذَهَبَ عنهُ ما يَجد, لو قَال: أعُوذُ بالله منَ الشيطَان الرجيم , ذهبَ عنهُ ما يَجد)) قال الشيخ الألباني : صحيح
Süleyman İb Surad  rəvayət edir ki, iki nəfər Peyğəmbərin  hüzurunda bir-birlərini söydülər. Bunlardan birinin gözləri (qəzəbindən) qızarmağa və şah damarları şişməyə başladı. Peyğəmbər: «Mən elə bir kəlimə bilirəm ki, əgər o, kimsə bu kəliməni söyləsə qəzəb halı ondan gedər. O, kəlimə: Əuzu Billəhi Minəş Şeytanir Racim – lənətlənmiş şeytandan Allaha sığınıram sözüdür» deyə buyurdu. (Başqa rəvayətdə: Peyğəmbərdən  bu kəlimələri eşidənlərdən biri qəzəbli olan kimsəyə: «Peyğəmbərin  bir az öncə nə söylədiyini bilirsənmi? Mən elə bir kəlimə bilirəm ki, əgər bu kimsə onu söyləsə qəzəbi gedər» dedi. Qəzəbli olan kimsə: «Sən məni məcnun (dəlimi) sayırsan)» dedi¹²⁰⁹.
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَيْسَ الشَّدِيدُ بِالصُّرَعَةِ إِنَّمَا الشَّدِيدُ الَّذِي يَمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ الْغَضَبِ. قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “(Hamını) yıxmaq güclü olmaq demək deyildir. Güclü o kəsdir ki, qəzəbləndikdə özünü ələ ala bilsin”¹²¹⁰.
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- « مَا تَعُدُّونَ الرَّقُوبَ فِيكُمْ ». قَالَ قُلْنَا الَّذِى لاَ يُولَدُ لَهُ. قَالَ « لَيْسَ ذَاكَ بِالرَّقُوبِ وَلَكِنَّهُ الرَّجُلُ الَّذِى لَمْ يُقَدِّمْ مِنْ وَلَدِهِ شَيْئًا ». قَالَ « فَمَا تَعُدُّونَ الصُّرَعَةَ فِيكُمْ ». قَالَ قُلْنَا الَّذِى لاَ يَصْرَعُهُ الرِّجَالُ.قَالَ « لَيْسَ بِذَلِكَ وَلَكِنَّهُ الَّذِى يَمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ الْغَضَبِ ». قال الشيخ الألباني : صحيح
Abdullah İbn Məsud  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Aranızda Raqub kimə deyirsiniz?” deyə soruşdu. Biz: “Uşağı olmayan” dedik. Raqub bu deyildir. Lakin Raqub sağlığnda övladlarından heç biri ölməyəndir” deyə buyurdu. Sonra: “Aranızda pəhləvan kimdir?” deyə soruşdu. Heç kəsin qalib gəlmədiyi bir kimsədir” dedik. O: “Pəhləvan qəzəb anında qəzəbinə qalib gələn kimsədir” deyə buyurdu¹²¹¹.
عَنْ أَبِى مَرْحُومٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ مُعَاذٍ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- قَالَ « مَنْ كَظَمَ غَيْظًا – وَهُوَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يُنْفِذَهُ – دَعَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ عَلَى رُءُوسِ الْخَلاَئِقِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُخَيِّرَهُ اللَّهُ مِنَ الْحُورِ مَا شَاءَ ». قال الألباني: حسن.
Səhl İbn Muaz atasından rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Hər kim gücü çatdığı halda qəzəbini boğarsa Qiyamət günü Allah bütün yaratdıqları qarşısında onu çağıraraq: Hurilərdən istədiyini seç” deyər¹²¹².
عن أبي هريرة رضي الله عنه ، أن رجلا قال للتبي رضي الله عنه : أوصني قال: لا تغضب ) فرد مرارا ، قال: لا تغضب ). قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, bir nəfər Peyğəmbərə : «Mənə tövsiyə (nəsihət) et!». (Peyğəmbər) buyurdu: «Qəzəblənmə!». (Adam): «Sualını bir neçə dəfə təkrar etdi». (Peyğəmbər) yenə: «Qəzəblənmə!» deyə cavab verdi¹²¹³.
عُرْوَةَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ السَّعْدِىِّ فَكَلَّمَهُ رَجُلٌ فَأَغْضَبَهُ فَقَامَ فَتَوَضَّأَ ثُمَّ رَجَعَ وَقَدْ تَوَضَّأَ فَقَالَ حَدَّثَنِى أَبِى عَنْ جَدِّى عَطِيَّةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- « إِنَّ الْغَضَبَ مِنَ الشَّيْطَانِ وَإِنَّ الشَّيْطَانَ خُلِقَ مِنَ النَّارِ وَإِنَّمَا تُطْفَأُ النَّارُ بِالْمَاءِ فَإِذَا غَضِبَ أَحَدُكُمْ فَلْيَتَوَضَّأْ ». قال الألباني: ضعيف.
Urvə İbn Muhəmməd İbn Sadın (yanına) bir nəfər daxil olaraq sözləri ilə onu qəzəbləndirmişdi. (Urvə) qalxaraq dəstəmaz aldı, sonra dəstəmazlı halda yanımıza gələrək dedi: Atam babasından rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Qəzəb şeytandandır və şeytan da oddan yaradılmışdır. Atəşi də yalnız su sönür. Biriniz qəzəbləndiyi zaman dəstəmaz alsın”¹²¹⁴.
عَنْ أَبِى ذَرٍّ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- قَالَ لَنَا « إِذَا غَضِبَ أَحَدُكُمْ وَهُوَ قَائِمٌ فَلْيَجْلِسْ فَإِنْ ذَهَبَ عَنْهُ الْغَضَبُ وَإِلاَّ فَلْيَضْطَجِعْ ». قال الألباني: صحيح.
Əbu Zərr  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Sizdən biri qəzəbləndiyi zaman ayaq üstə olsa, otursun. Belə etdikdə qəzəbi ondan gedər. (Qəzəbi) getmədikdə uzansın“¹²¹⁵.