4.
Fenomenologiya. Edmund Husserl
Fenomenologiya (yun. «phainomen»-təzahür edən və «lo-
gos»-söz, təlim) elə fəlsəfi cərəyandır ki, fəlsəfi şüuru, subyekt və
obyekti kəskin şəkildə bir-birindən ayıran naturalist fikirlərdən
azad etməyə, idrakın, insanın mövcudluğunun və mədəniyyətin
ilkin əsasını tapıb üzə çıxarmağa səy göstərir. Əgər klassik
fəlsəfədə fenomenologiya məntiq və metafizika sistemlərinə giriş
olmuşsa, XX əsr Avropa fəlsəfəsində o «təmiz şüurun» və insanın
mövcudluğunun aprior strukturunun təhlili metodu kimi çıxış
edir.
XX əsrin əvvəllərində fenomenologiyanın fəlsəfədə
müəyyən istiqamət kimi meydana gəlməsi alman filosofu
EMusserlin
(1859-1938) adı ilə bağlıdır. Onun fikrinə görə təbiət
və tarix haqqında elmlərin özlərinin də əsaslandınlmağa müəyyən
ehtiyacı var. Belə əsaslandırmanı isə yalnız şüur fenomenləri
haqqında ciddi elm olan fenomenologiya kimi fəlsəfə verə bilər.
Husserl psixologizmi kəskin tənqid edirdi. Onun çıxardığı nəticə
birmənalı idi: müxtəlif elmlər arasındakı mövcud əmək
bölgüsündə psixologiya fəlsəfəni əvəz etməyə qadir deyil. İnsan
varhğmın mənası yalnız fəlsəfə tərəfindən açıla bilər.
Husserl hesab edirdi ki. Subyektin - «Mən»in psixi təcrübəsi
psixi həyəcan keçirməkdən başlayır. Burada predmetin özü, həm
də onun mahiyyəti verilir. Hər cür psixi həyəcan fenomen kimi
çıxış edir. Husserlin fəlsəfəsində fenomen şüurda təzahür edən
hadisə kimi təsvir edilir. Onun «geriyə - təcrübə, müşahidəyə
doğru» çağırışı fenomenoloji metodun başlanğıcı oldu.
Husserl inandırmağa çalışırdı ki, intuitiv təcrübədən başlayan
idrak doğru nəticəyə gətirməlidir. «...Heç bir düşünülən
nəzəriyyə bizi prinsiplərin prinsipinə şübhə etməyə məcbur edə
bilməz: ilk mənbədən verilən hər bir seyrçi düşüncə idrakın
qanuni mənbəyidir. İlk mənbənin özündən gələn «intui- siya»da
bizə nə təklif olunursa (necə deyərlər, əsl canlı gerçəklik)
hamısını olduğu kimi, lakin yalnız təklif olunanın öz çərçivəsində
qəbul etmək lazımdır».
Dostları ilə paylaş: