Apardığımız araşdırmaların yekunları göstərir ki, MDB- in
inteqrasiya blokuna (real məzmunlu) çevrilməsi prosesində çətinlik
yaradan problemlər kompleksi həddsiz dərəcədə çoxdur və
məzmun etibarı ilə ictimai həyatın bütün sferalarını (siyasi, sosial,
iqtisadi, ideoloji, milli və s.) əhatə edir. Tədqiqatın materiallarına
əsaslanmaqla biz belə bir qənaətdə bulunuruq ki, sözügedən
problemlərin həlli ancaq sistemli yanaşma çərçivəsində reallığa
çevrilə bilər.
İndi isə, inteqrasiya prosesinə maneə törədən və bizim
aktual hesab etdiyimiz problemlərə nəzər salaq:
I.
İnteqrasiya prosesi və dövlət müstəqilli problemi; Sırf
nəzəri mövqedən belə bir tezisin praktiki əhəmiyyəti şübhəsizdir ki,
müstəqilliyin məhdudlaşma dərəcəsi ilə regional ümumilikdən
yaxud vahidlikdən əldə edilən sosial- iqtisadi effekt ən azı
düzmütənasib olmalı və perspektiv planda dayanıqlılıq xassəsinə
uyğun gəlməlidir.
II.
İnteqrasiya proseslərinə dövlət müdaxiləsinin propor-
siyalarının müəyyənləşdirilməsi problemi.
İqtisadi inteqrasiyanın struktur konsepsiyası bütünlüklə
dirijizmə əsaslandığı üçün onu müqayisəli təhlildə əks etdirməyə
lüzum görmürük.
Bu konsepsiyada başlıca diqqət inteqrasiya prosesində
inhisarların yeri və roluna, eləcə də onların fəaliyyəti nəticəsində
meydana çıxan struktur problemlərə yönəldilir.
Regional iqtisadi inteqrasiya prosesinin son nəticə
baxımından bütün dəyişənlər kompleksini (siyasi, iqtisadi, milli,
sosial, dini və s.) vahid yaxud ümumi məxrəcə gətirməklə başa
çatdığını qəbul ediriksə, onda həmin prosesdə siyasi-sosial və
hüquqi amillərin rolunu xüsusi olaraq qeyd etmək lazım gəlir
(cədvəl 7.2.). Elə buradaca qeyd edək İd, MDB çərçivəsində iqtisadi
inteqrasiya prosesinə Azərbaycanın siyasi baxışı plüralist
konsepsiyaya əsaslanır. Başqa sözlə, söhbət ən yaxşı halda
inteqrasiyanın ağırlıq mərkəzinin mikrosəviyyəyə keçirməklə
respublikanın iqtisadi-siyasi müstəqilliyinə tam təminat verə
biləcək regional iqtisadi əməkdaşlığın inkişafından gedə bilər.
322
Qeyd edək ki, müasir iqtisadi fikirdə yuxarıda əks
etdirdiyimiz mövqenin qismən başqa aspektdə qoyuluşuna da rast
gəlinir. Məsələn, bəzi müəlliflər inteqrasiya və transmilliləşmə
proseslərini yalnız mikrosəviyyə subyektləri arasında olan
problemlər kimi səciyyələndirirlər. V.Komarov yazır ki:
«...İnteqrasiya və transmilliləşmənin əsas məqsədləri əlavə ümumi
mənfəət əldə etmək, ...eləcə də inteqrasiya olunmuş təsərrüfat
vahidlərinin dayanıqlı fəaliyyətinin yüksəldilməsindən ibarətdir».
Eyni zamanda, o, qeyd edilən proseslərin səviyyə və forma
müxtəlifliklərini əlavə məqsədlər kimi səciyyələndirir:
1)
İdarəetmə
sferasında
qarşılıqlı
əlaqələrin
təkmilləşdirilməsi;
2)
Mal bazarlarında rəqabətqabiliyyətliliyinin )diksəl-
dilməsi;
3)
Yeni bazarlann (müxtəlif ərazilər üzıə) mənimsənilməsi
(inteqrasiya yolu ilə);
4)
Bazarların diversifikasiyası
Göründüyü kimi, müəllif son dərəcə mürəkkəb olan və
sistemli nəticələr vermək imkanına malik prosesləri yalnız
mikrosəviyyə
subyektlərinin
maraqları
çərçivəsində
qiymətləndirir. Məsələn, deyək ki, bu məqsədlərin birbaşa
inhisarizmə aparması problemi onu qətiyyən narahat etmir.
Əlbəttə, araşdırdığımız problemlərə informativ-maliyyə görmə
bucağından baxış iqtisadiyyatın inhisarlaşması səviyyəsi və
rəqabətlə bağlı məsələlərin təzahür formalarında (mahiyyətində
yox) müəyyən dəyişikliklərin olma ehtimalını inkar etmir. Lakin,
mahiyyətin dəyişmədiyi şəraitdə nəticələrin nisbi sabitliyi qalırsa,
onda yanaşma tərzinin təzahür formalarında fərqliliyin
mövcudluğuna istinadı lüzumsuz bir şeydir.
Digər tərəfdən, inhisar yaradan prosesə hökumətin tam
şəkildə nəzarəti də həm mümkün deyil, həm də müəyyən konkret
situasiyalarda (inzibatçılığın kəskin artımı şəraitində)
В.Комаров. Инвестиционное пространство СНГ/УМЭ и
МО, №2, 1998ртр. 124.
324
əks-effekt verə bilər. Yə’ni, göstərilən nöqteyi-nəzərdən «Tin-
bergen bərabərsizliyi» meydana çıxır: Məqsədlərin sayı iqtisadi
siyasətin vasitələr məcmusundan (hökumətin sərəncamında olan)
çox olmamalıdır. Məhz bu anlam hökumətin potensialından
səmərəli istifadə olunması zəruriliyini inkişaf səviyyəsindən asılı
olmayaraq əksər ölkələrin bir nömrəli probleminə çevirmişdir.
T.Şitovski yazırdı ki, birləşmiş bazarda istehsalın
səmərəliliyinin
yüksəldilməsinin
əsas
mənbəyi
gömrük
rüsumlarının ləğvi və istehsal fəaliyyətinin yenidən bölüşdürülməsi
deyil, rəqabətin gücləndirilməsidir. Onun fikrincə, avropanın
inkişaf etmiş kiçik ölkələri iqtisadi optimuma yalnız daxili
bazarlarının
inteqrasiyası
və
rəqabətin
səviyyəsinin
uyğunlaşdıniması yolu ilə nail ola bilərlər
‘26
Yə’ni, inteqrasiya
prosesində iqtisadi səmərəliliyin bərqərar olması başlıca olaraq
rəqabətin səviyyəsindən asılıdır.
Buna görə də, milli iqtisadiyyatın simasını müəyyən edən
istehsal sahələrinin rəqabət qabiliyyətinin yüksəldilməsi obyektiv
zərurət kimi meydana çıxır və bu prosesdə dövlət müdaxiləsi
mühüm amillərdən birinə çevrilir. Bu problemlə əlaqədar olaraq
birləşmiş regional bazarda rəqabətin xarakteri də tədqiqatçıların
daima diqqət mərkəzində olmuşdur. H.Mürdal qeyd edirdi ki, azad
rəqabətə əsaslanan birləşmiş bazar öz-özlüyündə resursların
səmərəli yerləşdirilməsi və tarazlaşdınimış inkişafı üçün kifayət
deyildir. Bu fikrini davam etdirən iqtisadçı belə bir qənaətə gəlir
ki: «...Real məzmunlu beynəlxalq inteqrasiya üçün dünya
bazarında azad rəqabətin formalaşması deyil, «şansların
bərabərliyi» zəruridir ki, bu da dövlətin bazar proseslərinə aktiv
müdaxiləsi olmadan... qeyri-
mümkündün>*27.
T.Scitovski. International Trade and Economic inteqration as a Means
of Qwereomid the Disadvantade of a Smalt Nation-The Economic
Consequences of the size of Nations L.1960; p.282-290.
Г.Мюрдаль. Мировая экономика. Проблемы и перспективы М.,
1958, стр.58-59.
325
Dostları ilə paylaş: |