müəllif rublun dönərliliyini tə’min etməyin başlıca prinsiplərini də
sadalayır: Material və pul axınları arasında iqtisadi tarazlığın
tə’mini;
Qiymətlərin
sabitliyi
şəraitində
istehsalın
genişləndirilməsi; Xarici yardımın istehlaka deyil, istehsalın inkişafı
və texnologiyalara yönəldilməsi və s.
Göründüyü kimi, problemin mahiyyətinə yanaşma «çılpaq»
nəzəri səciyyə daşımaqla müasir gerçəkliyin məntiqinə qətiyyən
uyğun gəlmir. Başqa sözlə, «necə etmək lazımdır» sualı empirik
əsasları olmadığına görə açıq qalır.
Cədvəl 3.4.
MDB-yə üzv olan ölkələrdə maliyyə situasiyası
ölkələr
İnflyasiyanın
orta aylıq
tempi (%)
Dövlət büdcəsinin
kəsiri (ÜDM- a
nisbətən
___ %-lə) ____
Milli valyutanın
devalvasiyası
1994
1995
1994
1995
1994
1 .Azərbaycan
28
4
21
5
35,5 dəfə
2.Emıənistan
18
5
24
12
5,4 dəfə
3. Belarus
23
6
11
7
10 dəfə
4. Gürcüstan
60
5
0
15,5 dəfə
5. Qazaxıstan
12
6
5
4
7,2 dəfə
6. Qırğızıstan
8
3
8
6
1,3 dəfə
7. Moldova
15
6
5
3
1,17 dəfə
8.Özbəkistan
18
6
8
6
25 dəfə
9.Tacikistan
7
2,9 dəfə
10.Türkmənistan
18
5 dəfə
11. Ukrayna
20
6
9
7
8,6 dəfə
12. Rusiya
22
5 1 4,0
4.3
15,6 dəfə
Cədvəldə əks etdirilən situasiyanın səbəbini nədə axtarmaq
lazımdır sualına münasibətdə müasir nəzəri baxışlar arasında
yekdillik yoxdur. Bəri başdan, qeyd etməyi zəruri sayırıq ki, MDB
çərçivəli qarşılıqlı ticarətin dayanıqlı inkişafında valyutaların real
məzənnəsinin elmi əsaslara söykənməklə müəyyənləşdirilməsi heç
də az əhəmiyyətli məsələ deyildir. Əgər nəzərə alsaq ki, real
məzənnənin səviyyəsi və dinamikası ilə milli istehsal, məşğulluq və
tədiyyə balansı arasında son dərəcə sıx qarşılıqlı asılılıq
110
mövcuddur, onun real və maliyyə sektorlarının inkişafına, eləcə də
bütövlükdə, ölkənin perspektiv planda iqtisadi siyasətinin
prioritetlərinin seçilməsinə təsir imkanları böyükdür, onda
yuxanda əks etdirdiyimiz tezisin əməli əhəmiyyət daşıdığına heç bir
şübhə
yeri
qalmayacaqdır.
Və,
valyuta
məzənnəsinin
müəyyənləşdirilməsinə həsr edilmiş nəzəri baxışların çoxluğu
da—mtrlız həmin problemin mahiyyətcə mürəkkəb və çoxşaxəli
xassəyə malikliyindən irəli gəlmişdir. Bu konsepsiyaları
tarixi-xronoloji
ardıcıllıqla aşağıdakı kimi qruplaşdırmaq
mümkündür:
1)
1970-ci
illərə
qədər
fəaliyyətdə
olan
ən’ənəvi
konsepsiyalar: Alıcılıq qabiliyyətinin pariteti nəzəriyyəsi və
Keynsçi konsepsiya («xalis axın» tipli konsepsiya və kapitalın
miqrasiyasının prizmasından formalaşdırılan konsepsiya);
2)
1970-1980-ci illərdə mövcud olan konsepsiyalar: Faiz
stavkalarının pariteti nəzəriyyəsi; monetar nəzəriyyə; portfel
balansı nəzəriyyəsi;
3)
Müasir konsepsiyalar: rasional möhtəkir nəzəriyyə;
Heterogen gözləmələr nəzəriyyəsi; Maraqlı cəhət burasındadır ki,
hər bir ayrıca götürülmüş konsepsiya hər hansı bir konkret iqtisadi
situasiyanı əks etdirir. Yə’ni, onların universal resept kimi
istifadəsi qeyri-mümkündür, həm də vahid məxrəcə gətirilə bilmə
ehtimalı sıfıra yaxındn. Bu mənada R.Dombuşun^^ rə'yi ilə tam
razılaşmaq
mümkündür
ki,
həqiqətən
də
sadalanan
konsepsiyaların
hər
biri
valyuta
məzənnəsinin
müəyyənləşdirilməsində hissəvi mahiyyət daşıyırlar. Eyni
zamanda, ayrıca götürülmüş tarixi dönəm üçün prinsipial
əhəmiyyət də kəsb edə bilərlər.
Həmçinin, maraqlı olan cəhətlərdən biri də ondan ibarətdir
ki, keçid iqtisadiyyatı şəraitinə uyğun gələn müvafiq konseptual
yanaşmanın yoxluğuna baxmayaraq, əksər MDB ölkələri məzənnə
siyasətinin nəzəri bazası kimi alıcılıq qabiliyyətinin pariteti
nəzəriyyəsinin ən’ənəvi variantım götürmüşlər. Və, bunun üçün də
çox sadə bir düsturdan istifadə edirlər:
Heather H.D. Gibson International Finance, Exchange Rates and Financial
Flows in the international Financial System. Edinburgh: Longman
Group Limited, 1996, p.54.
Ill
Dostları ilə paylaş: |